Ο νεαρότερος χορευτής της Λυρικής Σκηνής Michael Doolan μένει στην Αθήνα και ακούει ρεμπέτικα

Ο νεαρότερος χορευτής της Λυρικής Σκηνής Michael Doolan μένει στην Αθήνα και ακούει ρεμπέτικα Facebook Twitter
0
Ο νεαρότερος χορευτής της Λυρικής Σκηνής Michael Doolan μένει στην Αθήνα και ακούει ρεμπέτικα Facebook Twitter
Η ζωή του Michael μοιάζει με ταινία για το μπαλέτο, από αυτές που ο κεντρικός χαρακτήρας περνάει από όλα τα στάδια: την απογοήτευση, τη σκληρή δουλειά και, τέλος, τη δικαίωση... Φωτο: Freddie F. / LIFO

Είναι μια κλασική, συννεφιασμένη 28η Οκτωβρίου κι έχω ραντεβού με τον Michael Doolan, τον νεαρότερο σε ηλικία χορευτή της Λυρικής Σκηνής. Το ραντεβού είναι στο Barrett, ένα γνωστό κεντρικό μπαρ που μένει ανοιχτό μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Είναι νωρίς το πρωί και παρόλη τη χθεσινή κραιπάλη, η εθνική εορτή, η αργία και η συννεφιά μού δημιουργούν μια αίσθηση ανακούφισης. Ο Michael φτάνει στην ώρα του, είναι ψηλός και λυγερόκορμος, με ξανθιά φράντζα που πέφτει μπροστά από το αριστερό του μάτι, φοράει παρκά και Stan Smith και ζητάει ένα τσάι. Χαμογελάω καθώς σκέφτομαι: «Πόσο φανταστικά αγγλικό εκ μέρους του». Στη συνέχεια, ενώ βολεύεται στη θέση του, μου λέει πως χθες το βράδυ και αυτός ξενύχτησε. Είχε πάει σε ένα ρεμπετάδικο.

Η ζωή του Michael μοιάζει με ταινία για το μπαλέτο, από αυτές που ο κεντρικός χαρακτήρας περνάει από όλα τα στάδια: την απογοήτευση, τη σκληρή δουλειά και, τέλος, τη δικαίωση. Μου εξηγεί, στρίβοντας ένα τσιγάρο: «Ξαφνικά, και μέχρι σήμερα μυστηριωδώς, γύρω στα δέκα, αποφάσισα ότι θέλω να γίνω χορευτής. Η μητέρα μου είναι δασκάλα μουσικής και βλέποντας πόσο βαριόμουν τη μελέτη, δεν με εμπιστευόταν καθόλου. Οι γονείς μου έκαναν τρία χρόνια να το πιστέψουν, μια και γενικότερα δεν φημιζόμουν για τη θέληση και το πάθος μου – δεν τους κατηγορώ. Επέμεινα όμως και τελικά, στα δεκατρία, ξεκίνησα το μπαλέτο». Το πρώτο του μάθημα περιλάμβανε κυρίως μικρά πηδήματα και ρυθμική, αλλά ο Michael θυμάται ακόμα να βγαίνει από την τάξη, τον πατέρα του να τον περιμένει ανάμεσα σε μια θάλασσα από μικρά κορίτσια και τις μητέρες τους, νιώθοντας εμφανώς άβολα, και να του λέει ότι αυτό ήταν το καλύτερο πράγμα που έχει κάνει στη ζωή του.

Μπορεί να ακουστεί κάπως τετριμμένο για τους Έλληνες, αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Ζορμπά στο Καλλιμάρμαρο. Πρέπει να είχε 10.000 κόσμο – ήταν και ο χώρος, αλλά, πάνω απ' όλα, η μουσική. 

Ξεκινώντας, λοιπόν, στα δεκατρία του χρόνια μπαλέτο και κάνοντας μόνο μια φορά την εβδομάδα μάθημα, άρχισε να θέλει κάτι παραπάνω. Η μητέρα του έμαθε για κάποια οντισιόν σε μία από τις γνωστότερες σχολές του Birmingham και τον έπεισε να συμμετάσχει. «Μπαίνοντας μέσα σ' εκείνο το δωμάτιο, συνειδητοποίησα αμέσως ότι δεν είχα ιδέα τι έκανα όσον αφορά το μπαλέτο. Όλοι εκεί μέσα ήταν τόσο καλύτεροι από εμένα που σκέφτηκα ότι αυτό ήταν, τελείωσε, κι έφυγα από την αίθουσα συντετριμμένος. Ένας από τους δασκάλους, όμως, με ακολούθησε και μου πρότεινε να παρακολουθήσω το μάθημα του Σαββάτου, δωρεάν. Δεν έχω ιδέα τι είδε σ' εμένα τότε, αλλά ήταν αυτή η στιγμή που καθόρισε την πορεία μου στον χορό».

Ο νεαρότερος χορευτής της Λυρικής Σκηνής Michael Doolan μένει στην Αθήνα και ακούει ρεμπέτικα Facebook Twitter
Φωτο: Freddie F. / LIFO

Κάπως έτσι ο Michael πέρασε την εφηβεία του, κάνοντας δύο μαθήματα μπαλέτου την εβδομάδα, ρουφώντας όσο περισσότερη γνώση μπορούσε από το μάθημα του Σαββάτου, όπου χόρευε με συνομηλίκους του που γυμνάζονταν ώρες καθημερινά. Φτάνοντας τα δεκαοκτώ, αποφασίζει να ξεκινήσει σπουδές στη Σκωτία, στη σχολή Ballet West. «Η σχολή βρίσκεται σε ένα χωριό στα Highlands, πιο συγκεκριμένα τα στούντιο είναι πίσω από μια φάρμα ελαφιών στη μέση του πουθενά. Κάθε μέρα έπρεπε να περπατήσω σαράντα λεπτά για να φτάσω εκεί, περνώντας μέσα από άλλες φάρμες. Ήταν ένα εξαιρετικά απομονωμένο μέρος, το οποίο όμως ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν. Μπόρεσα να συγκεντρωθώ και να δουλέψω σκληρά, έξι και, πολλές φορές, επτά ημέρες την εβδομάδα, για ατελείωτες ώρες. Και να ήθελα να αποσπάσω την προσοχή μου από τον χορό, δεν υπήρχε τίποτα τριγύρω».


Κι ήταν τυχερός, γιατί το σώμα του ήταν σύμμαχος και όχι εμπόδιο για ένα παιδί που άρχισε τόσο αργά το μπαλέτο. Τελειώνοντας τις σπουδές του, ήξερε ότι ήθελε να φύγει εκτός Βρετανίας και μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων, και εξαιτίας του δυσβάσταχτου κόστους ζωής και για να μην αποσπάται η προσοχή του. Κάπου εκεί στάθηκε τυχερός και η Ελληνίδα σύντροφος του καθηγητή του στον σύγχρονο χορό τού πρότεινε να κάνει οντισιόν για την Εθνική Λυρική Σκηνή στην Αθήνα. «Η αλήθεια είναι ότι όλα τα συμβόλαια είχαν συμπληρωθεί ήδη όταν ήρθα στην Αθήνα, αλλά ο διευθυντής πίστεψε σ' εμένα και μου έδωσε τη θέση μετά από δύο εβδομάδες» μου λέει με ένα στραβό, ντροπαλό χαμόγελο. Τον ρωτάω πώς του φάνηκε η αλλαγή περιβάλλοντος και με κοιτάει ανοίγοντας τα μεγάλα του μάτια: «Μου πήρε δεκαοκτώ γεμάτους μήνες να προσαρμοστώ και να αρχίσει να μου αρέσει εδώ. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Ήξερα ότι υπήρχε κάτι το οποίο μου διέφευγε, κάτι που θα με έκανε να αγαπήσω αυτή την πόλη». Σκέφτομαι πόσο πραγματικά δύσκολη μπορεί να γίνει η Αθήνα και συμφωνώ σιωπηλά.

Ο νεαρότερος χορευτής της Λυρικής Σκηνής Michael Doolan μένει στην Αθήνα και ακούει ρεμπέτικα Facebook Twitter
Μοιάζει απόλυτα εξοικειωμένος με τη νομαδική ζωή του χορευτή, αν και έχει αρχίσει να αγαπάει, όπως μου λέει, την Αθήνα. Φωτο: Freddie F. / LIFO

Καθώς μιλάμε όλο και περισσότερο για τον χορό ως τέχνη, είναι εμφανές ότι ο ψηλός νέος που κάθεται απέναντί μου βρίσκεται στη δίνη της ανακάλυψης της ίδιας του της τέχνης. Μου μιλάει με ενθουσιασμό για τον σύγχρονο χορό στην Ελλάδα και τον αγαπημένο του χορογράφο Ohad Naharin, για το πόσο χαρούμενος είναι που η Λυρική θα συνεργαστεί με τον Αντώνη Φωνιαδάκη για μια παράσταση τον ερχόμενο Απρίλιο, για τους Rootless Root και τον Δημήτρη Παπαϊωάννου. Διαισθάνομαι μια ανάγκη έκφρασης που μοιάζει να μην ικανοποιείται από το κλασικό ρεπερτόριο. «Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται περισσότερο την τεχνική παρά την ερμηνεία όταν χορεύω κλασικό. Η ελευθερία που υπόσχεται το σύγχρονο με ενθουσιάζει». Άλλο ένα πράγμα που τον κάνει χαρούμενο αυτήν τη στιγμή είναι ότι έχουμε μπει στην τελική ευθεία για την ολοκλήρωση του Ιδρύματος Νιάρχου, όπου θα μετακομίσει η Εθνική Λυρική Σκηνή τόσο τις αίθουσες προβών όσο και το θέατρό της.

Ο νεαρότερος χορευτής της Λυρικής Σκηνής Michael Doolan μένει στην Αθήνα και ακούει ρεμπέτικα Facebook Twitter
Μπορεί να ακουστεί κάπως τετριμμένο για τους Έλληνες, αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Ζορμπά στο Καλλιμάρμαρο. Πρέπει να είχε 10.000 κόσμο – ήταν και ο χώρος, αλλά, πάνω απ' όλα, η μουσική. Ήταν δύσκολο στην αρχή, γιατί δεν είμαι συνηθισμένος σε τέτοιους ήχους και ρυθμούς, αλλά εκεί κατάλαβα και αγάπησα την ελληνική μουσική. Πλέον ακούω ρεμπέτικο, λαϊκό, και ο αγαπημένος μου μουσικός είναι ο Τσιτσάνης Φωτο: Freddie F. / LIFO

Τον ρωτάω για τη σημαντικότερη παράσταση που έχει δώσει μέχρι σήμερα: «Μπορεί να ακουστεί κάπως τετριμμένο για τους Έλληνες, αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Ζορμπά στο Καλλιμάρμαρο. Πρέπει να είχε 10.000 κόσμο – ήταν και ο χώρος, αλλά, πάνω απ' όλα, η μουσική. Ήταν δύσκολο στην αρχή, γιατί δεν είμαι συνηθισμένος σε τέτοιους ήχους και ρυθμούς, αλλά εκεί κατάλαβα και αγάπησα την ελληνική μουσική. Πλέον ακούω ρεμπέτικο, λαϊκό, και ο αγαπημένος μου μουσικός είναι ο Τσιτσάνης».

Στα εικοσιτέσσερα, με όλο τον καιρό μπροστά του για να συνεχίσει την καριέρα του, ο Michael Doolan σε δέκα χρόνια βλέπει τον εαυτό του όπου τον έχει πάει ο χορός. Μοιάζει απόλυτα εξοικειωμένος με τη νομαδική ζωή του χορευτή, αν και έχει αρχίσει να αγαπάει, όπως μου λέει, την Αθήνα. Τον ρωτάω γιατί: «Εδώ ενηλικιώθηκα ουσιαστικά. Εδώ ανακάλυψα ποιος είμαι και τι μου αρέσει κι εδώ απέκτησα την απελευθερωτική αίσθηση ότι αν θέλεις, μπορείς να κάνεις οτιδήποτε με τη ζωή σου. Αγαπώ την Αθήνα, είναι τόσο γοητευτική».

* Ο Michael Doolan συμμετέχει στο παιδικό μπαλέτο Καρμενσίτας που ξεκινά στις 22/11 και θα τρέχει έως 24/4, ενώ στη συνέχεια θα χορέψει στον Καρυοθραύστη που θα παρουσιαστεί σε Θεσσαλονίκη (από 5/12 στο Μέγαρο Θεσσαλονίκης) και Αθήνα (από 23/12 στο Ολύμπια).

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT