Απεργία την Πρωτομαγιά

Η Αργυρώ Χιώτη κέρδισε το Βραβείο Ελευθερία Σαπουντζή

Η Αργυρώ Χιώτη κέρδισε το Βραβείο Ελευθερία Σαπουντζή Facebook Twitter
1

Πριν δεκατρία χρόνια, μια πολύ ταλαντούχα προικισμένη νέα σκηνοθέτης και ποιήτρια, η Ελευθερία Σαπουντζή, άφησε την τελευταία της πνοή, αιφνίδια και αδόκητα μέσα στο δεύτερο "σπίτι" της, το θέατρο Αμόρε, ενώ έκανε πρόβες για το έργο του Φαλκ Rίχτερ, "O Θεός είναι D.J."

Οι άνθρωποι που την γνώρισαν, ξέρουν καλά, πόσο λείπει από τον κόσμο του θεάτρου. Η Ελευθερία σήμερα θα ήταν 42 ετών.

Στη μνήμη της το 2001, θεσπίστηκε το Βραβείο Ελευθερία Σαπουντζή, το οποίο απονέμεται κάθε δυο χρόνια.

Με το επαμειβόμενο βραβείο (συνοδεύεται από 3.000 ευρώ) έχουν βραβευθεί έξι νέες γυναίκες δημιουργοί του θεάτρου (σκηνοθέτες, ηθοποιοί, μεταφράστριες), η Άννα Μάσχα (2001), η Αγγελική Παπαθεμελή (2003), η Φένια Παπαδόδημα (2005), η Ελένη Μποζά (2007) και η Γαλήνη Χατζηπασχάλη (2009), η Κατερίνα Ευαγγελάτου (2011).

Το φετινό βραβείο απονεμήθηκε χθες βράδι, στο θέατρο της οδού Κεφαλληνίας στην νέα σκηνοθέτη Αργυρώ Χιώτη.

Η επιτροπή που συνεκλήθη για την απονομή του βραβείου «Ελευθερία Σαπουντζή» 2013, και αποτελείτο από τους Άννη Κολιτσιδοπούλου, Ελένη Μανωλοπούλου,Έφη Γιαννοπούλου, Δημήτρη Καρατζά και Γιώργο Δεπάστα πρότεινε ως υποψήφιες έξι νέες γυναίκες που έχουν αφήσει το στίγμα τους στην υποκριτική και τη σκηνοθεσία. Πρόκειται για τις ηθοποιούς: Νεφέλη Κουρή Κίττυ Παϊταζόγλου Αμαλία Νίνου Ελίνα Ρίζου Και τις σκηνοθέτιδες: Αργυρώ Χιώτη και Ελεάννα Τσίχλη.

"Η επιτροπή αποφάσισε ομόφωνα να βραβεύσει για τη φετινή χρονιά την σκηνοθέτιδα Αργυρώ Χιώτη, για την πολύχρονη και επίμονη σκηνοθετική της δραστηριότητα, αλλά και για τα σημαντικά δείγματα υποκριτικής που έχει να επιδείξει όπως και για το καλλιτεχνικό ήθος που τη διακρίνει»

Την συναντήσαμε μετά την απονομή και μας είπε:

"Το ότι δίνεται σε μένα ένα βραβείο που ϕέρει το όνομα της Ελευθερίας Σαπουντζή με τιμά, γιατί υποψιάζομαι πως ήταν ένας άνθρωπος με αυθεντικότητα, ϕλόγα και ακεραιότητα στη δουλειά της.

Δεν το λαμβάνω ως μία διάκριση.

Δεν μου αρέσει ο ανταγωνισμός, τον θεωρώ μάταιο και μόνο να με νικήσει μπορεί.

Λαμβάνω όμως το βραβείο αυτό ως ένα δώρο που μου δίνεται απλόχερα από κάποιους ανθρώπους που αναγνωρίζουν τη δουλειά μου.

Ως μια πολύτιμη και σπάνια προτροπή να συνεχίσω.

Τους ευχαριστώ ειλικρινά.

Και εύχομαι να είναι η δουλειά μου –και η δουλειά του καθενός στο χώρο αυτό- όλο και πιο ελεύθερη και ικανή να ξεπερνά τα προσωπικά, κοινωνικά, αισθητικά ή όποια άλλα δεσμά αναπόϕευκτα παρουσιάζονται."

Η Αργυρώ Χιώτη, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978. Είναι ιδρυτικό μέλος της θεατρικής ομάδας Vasistas, με την οποία σκηνοθέτησε το Spectacle (2011), «Phobia:ένα θέαμα» (2010), το «Silence» (2008-09), την «Κόκκινη σκουφίτσα, εγώ και ο λύκος μου» (2007), και το «Get over it» (βασισμένο στο μύθο της Φαίδρας) (2006).

Σκηνοθέτησε την καντάτα «Κασσάνδρα» του Benedetto Marcello σε συνεργασία με το ensemble Latinitas Nostra (Σεπτέμβριος 2009, Οκτώβριος 2010).

Εργάστηκε σαν σκηνοθέτης και ηθοποιός για το Εθνικό Θέατρο της Αθήνας στον «Φάουστ» του Γκαίτε (2008-2009). Επίσης, είναι εκπαιδευτής θεάτρου σε ανθρώπους με νοητική υστέρηση και σύνδρομο down στο Κέντρο Ειδικής Επαγκελματικής Αγωγής «Εστία».

Υπήρξε υπεύθυνη του τμήματος θεάτρου και της επικοινωνίας του πολυχώρου Bios, στην Αθήνα, (2006-07). Σαν βοηθός σκηνοθέτη εργάστηκε πλάι στους: Τ.Μπαντή, Ν.Χατζόπουλο, Agnès del Amo. Σαν ηθοποιός στο θέατρο έπαιξε σε σκηνοθεσίες των: Γ.Χουβαρδά (Ορέστης 2010, Το σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών 2003), Agnès del Amo, Γ.Τσορτέκη, Τ.Μπαντή. Στον κινηματογράφο, των Π.Φαφούτη και χ.Βαφειάδη.

Έχει επίσης εργαστεί σαν βοηθός σκηνογραφίας πλάι στην Ε.Μανωλοπούλου.


Είναι κάτοχος Πτυχίου Θεατρικών Σπουδών και Μεταπτυχιακού σκηνοθεσίας και δραματουργίας (Master 2 χρόνων, 2004-06) από το Πανεπιστήμιο της Provence στη Γαλλία.

Σπούδασε επίσης Λογοτεχνική Μετάφραση (γαλλικά – ελληνικά) στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών (2000-2002). Αποφοίτησε σαν ηθοποιός από τη Δραματική Σχολή «Μορφές» του Θεάτρου «Εμπρός» (1996-2000).

*****

Θέατρο
1

Απεργία την Πρωτομαγιά

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αργύρης Ξάφης: «Η φράση “πάμε κι ό,τι γίνει” είναι ενδεικτική μιας νοοτροπίας που μας έχει γαμήσει σε αυτή τη χώρα σε κάθε επίπεδο»

Θέατρο / Αργύρης Ξάφης: «Να μου προτείνουν τι; Να αναλάβω το Εθνικό; Δεν με ενδιαφέρει»

Το «Πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος» είναι από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις της σεζόν και με την ευκαιρία βρεθήκαμε με τον Αργύρη Ξάφη στο θέατρο Θησείο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τι συμβαίνει με το Θεατρικό Μουσείο;

Θέατρο / Τι συμβαίνει με το Θεατρικό Μουσείο;

Η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, μιλά για τις εργασίες μεταστέγασής του στην οικία Αλεξάνδρου Σούτσου, για την πολύτιμη αρχειακή συλλογή αλλά και για το τι αναμένεται να γίνει με τα καμαρίνια σπουδαίων ηθοποιών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Περιμένοντας τον Γκοντό του Θεόδωρου Τερζόπουλου

Θέατρο / «Περιμένοντας τον Γκοντό»: Ο Θεόδωρος Τερζόπουλος ανατρέπει όσα γνωρίζαμε για το αριστούργημα του Μπέκετ

Ένα ταξίδι, μια παράσταση, μια συνάντηση με τον σημαντικότερο εν ζωή Έλληνα σκηνοθέτη: από το Μιλάνο στην Αθήνα, από το Piccolo Teatro στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Θεόδωρου Τερζόπουλου προσφέρει μια ριζοσπαστική ανάγνωση του έργου του Μπέκετ.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Σαν πλοίο που ναυάγησε, σα νούφαρο που μάδησε

Κριτική Θεάτρου / Σαν πλοίο που ναυάγησε, σαν νούφαρο που μάδησε

Επιχειρώντας να αποδώσει τη «φαινομενικά ασύνδετη μορφή ενός ονείρου που υπακούει στη δική του λογική», όπως αναφέρει ο Στρίνμπεργκ στο «Ονειρόδραμα», η Γεωργία Μαυραγάνη επέλεξε να μιλήσει για το ίδιο το θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
42' με τον Βασίλη Βηλαρά

Θέατρο / Βασίλης Βηλαράς: «Το θέατρο είναι ένα ομοφοβικό και χοντροφοβικό επάγγελμα»

Στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και στον «Καταποντισμό» ο ηθοποιός και σκηνοθέτης φέρνει στο φως μαρτυρίες από την γκέι Ελλάδα της Μεταπολίτευσης μέσα από επιστολές που στάλθηκαν στο περιοδικό ΑΜΦΙ, το πρώτο μέσο που άρθρωσε δημόσια λόγο στην Ελλάδα για την εμπειρία των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Καύσωνας: Το όνειρο και ο εφιάλτης του ελληνικού καλοκαιριού σε μια παράσταση

Θέατρο / Καύσωνας: Το όνειρο και ο εφιάλτης του ελληνικού καλοκαιριού σε μια παράσταση

Βασισμένος σε διηγήματα της Βίβιαν Στεργίου, μέσα από αποσπασματικές αφηγήσεις χαρακτηριστικών συμπεριφορών ντόπιων, τουριστών και expats, ο σκηνοθέτης Γιάννης Παναγόπουλος διερευνά τη μεταβατική φάση από τα ’90s μέχρι το 2020, μιλώντας για την πραγματικότητα της γενιά του -των millennials- στην παράσταση που ανεβαίνει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα», μάγισσες και μαγείρισσες της μυστικής Θεσσαλίας

Θέατρο / «Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα», οι μάγισσες και οι μαγείρισσες της μυστικής Θεσσαλίας σε μια παράσταση

Με έμπνευση από τη θεσσαλική λαογραφία και σε σύγχρονη σκηνική φόρμα, ο Κωνσταντίνος Ντέλλας σκηνοθετεί μια παράσταση για τις αόρατες γυναίκες της παράδοσης, αποκαλύπτοντας την κοινωνική απομόνωση, τον παραγκωνισμό τους, ακόμα και την απόκρυψη του γυναικείου σώματος.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ράνια Σχίζα: «Να γουστάρεις, αυτό είναι το κέρδος. Μόνο έτσι προχωράς στη ζωή»

Θέατρο / Ράνια Σχίζα: «Να γουστάρεις, αυτό είναι το κέρδος. Μόνο έτσι προχωράς στη ζωή»

Μια ηθοποιός με λεπτές ποιότητες, εξαιρετικές συνεργασίες, επιμονή και πάθος μιλά για την επιλογή της να δώσει προτεραιότητα στην οικογένειά της σε πολλές φάσεις της καριέρας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένας λυκάνθρωπος πρωταγωνιστεί στη νέα, απίστευτη παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη

Θέατρο / Ένας λυκάνθρωπος πρωταγωνιστεί στη νέα, απίστευτη παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη

Ο τρόμος στο θέατρο και τον κινηματογράφο, η περίοδος γύρω από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ο γερμανικός εξπρεσιονισμός, οι εικαστικές τέχνες, τα αμερικανικά μιούζικαλ και οι μεταμορφώσεις χωράνε στο «Lapis Lazuli» που ανεβαίνει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
M. HULOT