«Human Nature»: Ο χορός επιστρέφει στην Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής

Human Nature από το μπαλέτο της ΕΛΣ στην Εναλλακτική Σκηνή Facebook Twitter
Στιγμιότυπο από την πρόβα του «Τραγούδια χωρίς Λόγια». Φωτ.: Βαλέρια Ισάεβα
0

Η πρώτη φορά που είδαμε χορό στην Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής ήταν λίγο μετά το lockdown, στην παράσταση «Human Behaviour». Τώρα ο χορός επιστρέφει σ’ αυτό τον φιλικό και μικρής κλίμακας χώρο με ένα τρίπτυχο σύγχρονης έκφρασης που έχει τον συγγενικό με την προηγούμενη παράσταση τίτλο «Human Nature». Τρία νέα έργα-αναθέσεις των Χάρη Γκέκα, Γκεντιάν Ντόντα και Κωνσταντίνου Ρήγου.

Το τρίπτυχο «Human Nature» αποπειράται να αναδείξει τους χορευτές του Μπαλέτου της Λυρικής μέσα από σύγχρονες χορευτικές μορφές, αναδεικνύοντας παράλληλα και τις αποκαλυπτικές ποιότητες της σύγχρονης μουσικής δημιουργίας. Γιατί και στις τρεις χορογραφίες η μουσική είναι το καθοριστικό στοιχείο που διαμορφώνει τη φόρμα τους, ενώ θεματικά όλες τους συνομιλούν με υπαρξιακές και οικουμενικής σημασίας αναζητήσεις.

Η παράσταση φέρει την υπογραφή δύο διεθνώς διακεκριμένων χορογράφων, του Χάρη Γκέκα, με έδρα τη Λυών της Γαλλίας, στο έργο «Έκλειψη», σε σύμπραξη στη μουσική με τον ανερχόμενο Αποστόλη Κουτσογιάννη, ο οποίος συνεργάστηκε με το Oros Ensemble, και του Γκεντιάν Ντόντα, με βάση το Βερολίνο, στο έργο «Ο λόφος», πάνω σε πρωτότυπη μουσική του καταξιωμένου Τσέζαρ Αλιάι. Το τρίπτυχο συμπληρώνει τo έργο του διευθυντή του Μπαλέτου της ΕΛΣ Κωνσταντίνου Ρήγου «Τραγούδια χωρίς λόγια», σε μουσική του Δημήτρη Τερζάκη, που πρωτοπαρουσιάστηκε μέσα από το διαδικτυακό GNOTV και το οποίο γίνεται η γέφυρα μεταξύ των δύο νέων έργων.

Το τρίπτυχο «Human Nature» αποπειράται να αναδείξει τους χορευτές του Μπαλέτου της Λυρικής μέσα από σύγχρονες χορευτικές μορφές, αναδεικνύοντας παράλληλα και τις αποκαλυπτικές ποιότητες της σύγχρονης μουσικής δημιουργίας.

O Χάρης Γκέκας, χορευτής και χορογράφος, ιδρυτής της ομάδας Strates, ο οποίος συνεργάζεται πρώτη φορά με την ΕΛΣ, έχει διαγράψει μια αξιόλογη πορεία τόσο ως σολίστ του Μπαλέτου της Όπερας της Λυών όσο και χάρη στις συνεργασίες του με σπουδαίους καλλιτέχνες. Στη νέα του δημιουργία «Έκλειψη» υπογράφει επίσης το σκηνικό και τα κοστούμια.

Έξι ζευγάρια, ένας άνδρας και μία γυναίκα, ένας άνδρας με έναν άνδρα, και μία γυναίκα με μία γυναίκα, ντυμένοι όλοι με χρυσά, αρχαιοπρεπή κοστούμια αλλά και με μελλοντολογικού χαρακτήρα κοστούμια ταυτόχρονα, εκτελούν μια νεοκλασική χορογραφία όπου η κίνηση εκφράζει συναισθήματα τόσο τρυφερότητας όσο και αγωνίας, με ακαδημαϊκές χορογραφικές αναφορές.

Human Nature από το μπαλέτο της ΕΛΣ στην Εναλλακτική Σκηνή Facebook Twitter
Στιγμιότυπο από την πρόβα του «Έκλειψη». Φωτ.: Βαλέρια Ισάεβα

Μια μελέτη επάνω στο ερωτικό κάλεσμα, που αποδίδει τα διαφορετικά στάδια της ακαταμάχητης αυτής παρόρμησης, για την οποία μας είπε: «Ήθελα να παρουσιάσω κάτι ανοιχτό, αποδεκτό και καθόλου απαγορευτικό. Στη χορευτική παράδοση υπάρχουν πολλά διάσημα πα-ντε-ντε άνδρα-γυναίκας, οπότε γιατί να μείνουμε σε κάτι που δεν εκπροσωπεί όλους και γιατί να μην πάμε σε δύο άνδρες και σε δύο γυναίκες; Ήταν ο λυρισμός της μουσικής του Κουτσογιάννη που με οδήγησε προς αυτό το λεξιλόγιο.

Όσον αφορά τη χρήση του χρυσού, πρόκειται για μια αναφορά στους αλχημιστές που σε ξυλογραφίες του 15ου αι. αναπαριστούν το σμίξιμο του ανδρικού και του γυναικείου στοιχείου, μέσα από την πορεία μεταμόρφωσης προς ένα ιδανικό "ερμαφρόδιτο". Δηλαδή μια μορφή που τη θεωρούσαν ανώτερη και ότι ισορροπούσε ανάμεσα στο αρσενικό και το θηλυκό.

Απόδειξη ότι αποτελεί μια διαχρονική συνθήκη, ενώ απασχολεί ως θέμα την εποχή μας, ο καθένας να αποδεχτεί τη θηλυκή του πλευρά ή αντίστροφα, αψηφώντας παλιά ταμπού. Η μείξη αρσενικού και θηλυκού αντιστοιχεί επίσης στο ηλιακό και στο σεληνιακό φως. Έτσι, ο χρυσός που κυριαρχεί στα κοστούμια συναντάει το ασημί της σκηνικής δράσης».  

Τα «Τραγούδια χωρίς λόγια» είναι εμπνευσμένα από την αρχαιοελληνική κληρονομιά και τη νεότερη ελληνική ιστορία, συγκεκριμένα από την Εθνική Αντίσταση. Η μουσική του Δημήτρη Τερζάκη αποτελείται από τη λεπταίσθητη σύνθεση «Λόγια του ανέμου» (2009), δέκα σύντομα «χαϊκού» για βιολί και πιάνο, από το έργο «Απόηχος της κόλασης Ι» για σαξόφωνο και πιάνο (1992), μια συναισθηματικά φορτισμένη αντίδραση στην αφόρητη ανάμνηση της γερμανικής κατοχής κατά την παιδική ηλικία του συνθέτη, ενώ το πρόγραμμα ολοκληρώνεται με το έργο για σόλο βιόλα «Τραγούδια χωρίς λόγια» (1994/2017), μια αποθέωση της μελωδίας στηριγμένη στο μουσικό σύστημα της αρχαιότητας.

Τρεις διαφορετικές διανομές, από τους πρώτους χορευτές μέχρι τους σολίστ –με ενδιαφέρουσες διαφορετικές προσεγγίσεις από τον καθένα–, σε μαύρο φόντο, ενδεδυμένοι με μαύρα κοστούμια, που παραπέμπουν σε χαρακτηριστικές στερεοτυπικές φιγούρες της ελληνικής οικογένειας και ζωής. Είναι σαν ο Κωνσταντίνος Ρήγος να επισκέπτεται την παλιά Ελλάδα μέσα από τη δική του σύγχρονη ματιά.

Human Nature από το μπαλέτο της ΕΛΣ στην Εναλλακτική Σκηνή Facebook Twitter
Στιγμιότυπο από την πρόβα του «Λόφος». Φωτ.: Βαλέρια Ισάεβα

Ο διακεκριμένος Αλβανός χορευτής και χορογράφος Γκεντιάν Ντόντα, με έδρα το Βερολίνο, έχοντας διανύσει άπειρα χιλιόμετρα χορευτικής καριέρας, κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά, καθώς ξεκίνησε ως πρώτος χορευτής κλασικού μπαλέτου στο Αζερμπαϊτζάν για να βρεθεί στη Μαδρίτη μέσω Ιταλίας, συνεργάτης των Victor Ullate (χάρη στον οποίο έχει χορέψει και με τον Μπεζάρ) και Nacho Duato, με τον οποίο συνδέεται επαγγελματικά στο Βερολίνο (ήταν ο ίδιος που δίδαξε τη θρυλική του χορογραφία «Herrumbre» στο μπαλέτο της ΕΛΣ το 2019), παρουσιάζει τον «Λόφο».

Έχοντας μια εμμονική σχέση με τις δημιουργίες του Αλμπέρτο Τζιακομέτι –μαύρες φιγούρες σε κατάλευκο φόντο που θυμίζουν τα γλυπτά του σπουδαίου Ελβετού καλλιτέχνη–, αφέθηκε στη γοητεία των γραπτών του και ανασυνθέτει μια εικόνα ενός σύντομου ονειρικού του κειμένου με όρους όχι εικαστικούς αλλά συναισθηματικούς, θα λέγαμε ποιητικούς.

Εξηγεί ο ίδιος: «Όχι, δεν πρόκειται να δείξω λόφους αλλά μια λευκή εγκατάσταση, έναν χώρο που με αγγίζει αλλά παραμένει για μένα απροσδιόριστος. Ακόμα τον ψάχνω και ελπίζω να μην τον βρω ποτέ, γιατί αν τον βρω, θα σταματήσω να δημιουργώ». Επιπρόσθετα, είναι και μια προσωπική επιστροφή στο παρελθόν του, μιας σκοτεινής περιόδου της πατρίδας του, η οποία ωστόσο χαρακτηριζόταν από πλούσια φολκλορική παράδοση στον χορό.

Human Nature από το μπαλέτο της ΕΛΣ στην Εναλλακτική Σκηνή Facebook Twitter
Στιγμιότυπο από την πρόβα του «Έκλειψη». Φωτ.: Βαλέρια Ισάεβα
Human Nature από το μπαλέτο της ΕΛΣ στην Εναλλακτική Σκηνή Facebook Twitter
Στιγμιότυπο από την πρόβα του «Τραγούδια χωρίς Λόγια». Φωτ.: Βαλέρια Ισάεβα

Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ