«Human Nature»: Ο χορός επιστρέφει στην Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής

Human Nature από το μπαλέτο της ΕΛΣ στην Εναλλακτική Σκηνή Facebook Twitter
Στιγμιότυπο από την πρόβα του «Τραγούδια χωρίς Λόγια». Φωτ.: Βαλέρια Ισάεβα
0

Η πρώτη φορά που είδαμε χορό στην Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής ήταν λίγο μετά το lockdown, στην παράσταση «Human Behaviour». Τώρα ο χορός επιστρέφει σ’ αυτό τον φιλικό και μικρής κλίμακας χώρο με ένα τρίπτυχο σύγχρονης έκφρασης που έχει τον συγγενικό με την προηγούμενη παράσταση τίτλο «Human Nature». Τρία νέα έργα-αναθέσεις των Χάρη Γκέκα, Γκεντιάν Ντόντα και Κωνσταντίνου Ρήγου.

Το τρίπτυχο «Human Nature» αποπειράται να αναδείξει τους χορευτές του Μπαλέτου της Λυρικής μέσα από σύγχρονες χορευτικές μορφές, αναδεικνύοντας παράλληλα και τις αποκαλυπτικές ποιότητες της σύγχρονης μουσικής δημιουργίας. Γιατί και στις τρεις χορογραφίες η μουσική είναι το καθοριστικό στοιχείο που διαμορφώνει τη φόρμα τους, ενώ θεματικά όλες τους συνομιλούν με υπαρξιακές και οικουμενικής σημασίας αναζητήσεις.

Η παράσταση φέρει την υπογραφή δύο διεθνώς διακεκριμένων χορογράφων, του Χάρη Γκέκα, με έδρα τη Λυών της Γαλλίας, στο έργο «Έκλειψη», σε σύμπραξη στη μουσική με τον ανερχόμενο Αποστόλη Κουτσογιάννη, ο οποίος συνεργάστηκε με το Oros Ensemble, και του Γκεντιάν Ντόντα, με βάση το Βερολίνο, στο έργο «Ο λόφος», πάνω σε πρωτότυπη μουσική του καταξιωμένου Τσέζαρ Αλιάι. Το τρίπτυχο συμπληρώνει τo έργο του διευθυντή του Μπαλέτου της ΕΛΣ Κωνσταντίνου Ρήγου «Τραγούδια χωρίς λόγια», σε μουσική του Δημήτρη Τερζάκη, που πρωτοπαρουσιάστηκε μέσα από το διαδικτυακό GNOTV και το οποίο γίνεται η γέφυρα μεταξύ των δύο νέων έργων.

Το τρίπτυχο «Human Nature» αποπειράται να αναδείξει τους χορευτές του Μπαλέτου της Λυρικής μέσα από σύγχρονες χορευτικές μορφές, αναδεικνύοντας παράλληλα και τις αποκαλυπτικές ποιότητες της σύγχρονης μουσικής δημιουργίας.

O Χάρης Γκέκας, χορευτής και χορογράφος, ιδρυτής της ομάδας Strates, ο οποίος συνεργάζεται πρώτη φορά με την ΕΛΣ, έχει διαγράψει μια αξιόλογη πορεία τόσο ως σολίστ του Μπαλέτου της Όπερας της Λυών όσο και χάρη στις συνεργασίες του με σπουδαίους καλλιτέχνες. Στη νέα του δημιουργία «Έκλειψη» υπογράφει επίσης το σκηνικό και τα κοστούμια.

Έξι ζευγάρια, ένας άνδρας και μία γυναίκα, ένας άνδρας με έναν άνδρα, και μία γυναίκα με μία γυναίκα, ντυμένοι όλοι με χρυσά, αρχαιοπρεπή κοστούμια αλλά και με μελλοντολογικού χαρακτήρα κοστούμια ταυτόχρονα, εκτελούν μια νεοκλασική χορογραφία όπου η κίνηση εκφράζει συναισθήματα τόσο τρυφερότητας όσο και αγωνίας, με ακαδημαϊκές χορογραφικές αναφορές.

Human Nature από το μπαλέτο της ΕΛΣ στην Εναλλακτική Σκηνή Facebook Twitter
Στιγμιότυπο από την πρόβα του «Έκλειψη». Φωτ.: Βαλέρια Ισάεβα

Μια μελέτη επάνω στο ερωτικό κάλεσμα, που αποδίδει τα διαφορετικά στάδια της ακαταμάχητης αυτής παρόρμησης, για την οποία μας είπε: «Ήθελα να παρουσιάσω κάτι ανοιχτό, αποδεκτό και καθόλου απαγορευτικό. Στη χορευτική παράδοση υπάρχουν πολλά διάσημα πα-ντε-ντε άνδρα-γυναίκας, οπότε γιατί να μείνουμε σε κάτι που δεν εκπροσωπεί όλους και γιατί να μην πάμε σε δύο άνδρες και σε δύο γυναίκες; Ήταν ο λυρισμός της μουσικής του Κουτσογιάννη που με οδήγησε προς αυτό το λεξιλόγιο.

Όσον αφορά τη χρήση του χρυσού, πρόκειται για μια αναφορά στους αλχημιστές που σε ξυλογραφίες του 15ου αι. αναπαριστούν το σμίξιμο του ανδρικού και του γυναικείου στοιχείου, μέσα από την πορεία μεταμόρφωσης προς ένα ιδανικό "ερμαφρόδιτο". Δηλαδή μια μορφή που τη θεωρούσαν ανώτερη και ότι ισορροπούσε ανάμεσα στο αρσενικό και το θηλυκό.

Απόδειξη ότι αποτελεί μια διαχρονική συνθήκη, ενώ απασχολεί ως θέμα την εποχή μας, ο καθένας να αποδεχτεί τη θηλυκή του πλευρά ή αντίστροφα, αψηφώντας παλιά ταμπού. Η μείξη αρσενικού και θηλυκού αντιστοιχεί επίσης στο ηλιακό και στο σεληνιακό φως. Έτσι, ο χρυσός που κυριαρχεί στα κοστούμια συναντάει το ασημί της σκηνικής δράσης».  

Τα «Τραγούδια χωρίς λόγια» είναι εμπνευσμένα από την αρχαιοελληνική κληρονομιά και τη νεότερη ελληνική ιστορία, συγκεκριμένα από την Εθνική Αντίσταση. Η μουσική του Δημήτρη Τερζάκη αποτελείται από τη λεπταίσθητη σύνθεση «Λόγια του ανέμου» (2009), δέκα σύντομα «χαϊκού» για βιολί και πιάνο, από το έργο «Απόηχος της κόλασης Ι» για σαξόφωνο και πιάνο (1992), μια συναισθηματικά φορτισμένη αντίδραση στην αφόρητη ανάμνηση της γερμανικής κατοχής κατά την παιδική ηλικία του συνθέτη, ενώ το πρόγραμμα ολοκληρώνεται με το έργο για σόλο βιόλα «Τραγούδια χωρίς λόγια» (1994/2017), μια αποθέωση της μελωδίας στηριγμένη στο μουσικό σύστημα της αρχαιότητας.

Τρεις διαφορετικές διανομές, από τους πρώτους χορευτές μέχρι τους σολίστ –με ενδιαφέρουσες διαφορετικές προσεγγίσεις από τον καθένα–, σε μαύρο φόντο, ενδεδυμένοι με μαύρα κοστούμια, που παραπέμπουν σε χαρακτηριστικές στερεοτυπικές φιγούρες της ελληνικής οικογένειας και ζωής. Είναι σαν ο Κωνσταντίνος Ρήγος να επισκέπτεται την παλιά Ελλάδα μέσα από τη δική του σύγχρονη ματιά.

Human Nature από το μπαλέτο της ΕΛΣ στην Εναλλακτική Σκηνή Facebook Twitter
Στιγμιότυπο από την πρόβα του «Λόφος». Φωτ.: Βαλέρια Ισάεβα

Ο διακεκριμένος Αλβανός χορευτής και χορογράφος Γκεντιάν Ντόντα, με έδρα το Βερολίνο, έχοντας διανύσει άπειρα χιλιόμετρα χορευτικής καριέρας, κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά, καθώς ξεκίνησε ως πρώτος χορευτής κλασικού μπαλέτου στο Αζερμπαϊτζάν για να βρεθεί στη Μαδρίτη μέσω Ιταλίας, συνεργάτης των Victor Ullate (χάρη στον οποίο έχει χορέψει και με τον Μπεζάρ) και Nacho Duato, με τον οποίο συνδέεται επαγγελματικά στο Βερολίνο (ήταν ο ίδιος που δίδαξε τη θρυλική του χορογραφία «Herrumbre» στο μπαλέτο της ΕΛΣ το 2019), παρουσιάζει τον «Λόφο».

Έχοντας μια εμμονική σχέση με τις δημιουργίες του Αλμπέρτο Τζιακομέτι –μαύρες φιγούρες σε κατάλευκο φόντο που θυμίζουν τα γλυπτά του σπουδαίου Ελβετού καλλιτέχνη–, αφέθηκε στη γοητεία των γραπτών του και ανασυνθέτει μια εικόνα ενός σύντομου ονειρικού του κειμένου με όρους όχι εικαστικούς αλλά συναισθηματικούς, θα λέγαμε ποιητικούς.

Εξηγεί ο ίδιος: «Όχι, δεν πρόκειται να δείξω λόφους αλλά μια λευκή εγκατάσταση, έναν χώρο που με αγγίζει αλλά παραμένει για μένα απροσδιόριστος. Ακόμα τον ψάχνω και ελπίζω να μην τον βρω ποτέ, γιατί αν τον βρω, θα σταματήσω να δημιουργώ». Επιπρόσθετα, είναι και μια προσωπική επιστροφή στο παρελθόν του, μιας σκοτεινής περιόδου της πατρίδας του, η οποία ωστόσο χαρακτηριζόταν από πλούσια φολκλορική παράδοση στον χορό.

Human Nature από το μπαλέτο της ΕΛΣ στην Εναλλακτική Σκηνή Facebook Twitter
Στιγμιότυπο από την πρόβα του «Έκλειψη». Φωτ.: Βαλέρια Ισάεβα
Human Nature από το μπαλέτο της ΕΛΣ στην Εναλλακτική Σκηνή Facebook Twitter
Στιγμιότυπο από την πρόβα του «Τραγούδια χωρίς Λόγια». Φωτ.: Βαλέρια Ισάεβα

Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ