Πρεμιέρα στον Kύκλο Χορού του φετινού Φεστιβάλ κάνει στις 1-2 Ιουνίου, στον Χώρο Η της Πειραιώς 260, το έργο All I need του Edouard Hue, ο οποίος χορογραφεί την Beaver Dam Company, τη γαλλο-ελβετική ομάδα σύγχρονου χορού που ίδρυσε και διευθύνει ο ίδιος. Μέσα από το έργο του υποστηρίζει μια μοναδική και γενναιόδωρη προσέγγιση του χορού μέσα από μια ευαίσθητη, δεξιοτεχνική σωματικότητα.
Η φράση «All I need» κάθε άλλο παρά καινούργια είναι, ωστόσο αποκτά το πλήρες νόημά της στο πλαίσιο της πρόσφατης επικαιρότητας, όπου κυριαρχεί η κερδοφορία, τα εξτρεμιστικά και εθνικιστικά κόμματα κερδίζουν έδαφος και ο ανταγωνισμός για την απόκτηση της εξουσίας είναι έντονος.
Είναι δυνατό να αλλάξει η πορεία των πραγμάτων πριν από το ανεπανόρθωτο σχίσμα της κοινότητας; Αυτό είναι το ερώτημα που διαπερνά τη χορογραφία του Edouard Hue. Βυθίζοντας τους εννέα χορευτές και χορεύτριές του σε μια δομή που θυμίζει τη στρατηγική «πήγαινε όπου η κατάκτηση της επικράτειας έχει νόημα μόνο με την εξεύρεση ενός συμβιβασμού ισορροπίας με τον αντίπαλο», επινοεί ένα σύνθετο και συναρπαστικό μπαλέτο, με σώματα στα πρόθυρα της θραύσης να ξεχειλίζουν από τη μεθυσμένη ενέργεια της δύναμης, να δονούνται από ανυπομονησία, να κοχλάζουν από θυμό, με την πυκνότητα του χώρου να ηλεκτρίζεται και την κίνηση να αγγίζει τα όρια της έκρηξης. Θα βρουν αυτοί οι πρωταγωνιστές διέξοδο; Θα δώσει το χάος τη θέση του σε μια ανάπαυλα για την ανοικοδόμηση της αρμονίας;
Η άβυσσος του κακού εμφανίζεται ως προϋπόθεση της τέχνης. Ίσως γι’ αυτόν τον λόγο το κακό εμφανίζεται σε πολλές ιστορίες ως η δύναμη που καθορίζει τη δράση, με το θέατρο να είναι επανειλημμένα ο τόπος όπου αυτό αποκαλύπτεται.
Η Πορτογαλίδα Marlene Monteiro Freitas, μία από τις πιο συναρπαστικές προσωπικότητες στον χώρο της περφόρμανς και του χορού, βραβευμένη με τον Αργυρό Λέοντα για τον Χορό στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2018, επιστρέφει στην Πειραιώς 260 για να δημιουργήσει έναν ακόμα πλούσιο και ποιητικό κόσμο σε μια αυστηρά δομημένη και με χειρουργική λεπτομέρεια παράσταση.
Με τίτλο Mal - Embriaguez divina (Κακό - Θεϊκή μέθη), στις 30 Ιουνίου και την 1η Ιουλίου η Freitas θα επιχειρήσει, μέσα από μια «χορωδία ερμηνευτών» που βρίσκονται πάνω σε μια εξέδρα, να εξερευνήσει τις εκφάνσεις του κακού. Οι ερμηνευτές, όντες υπό την επήρεια στοιχειωμένης έμπνευσης, δηλητηριωδών γεγονότων και εντυπώσεων, κάνουν πολλαπλές αναφορές στην αμφισημία του κακού.
Ο Ζορζ Μπατάιγ τοποθετεί το κακό και την τέχνη πολύ κοντά. Ακόμα περισσότερο: η τέχνη είναι πάντα το κακό, η αντίθετη δύναμη σε μια λογική που κρατά τα πάντα υπό έλεγχο. Η άβυσσος του κακού εμφανίζεται ως προϋπόθεση της τέχνης. Ίσως γι’ αυτόν τον λόγο το κακό εμφανίζεται σε πολλές ιστορίες ως η δύναμη που καθορίζει τη δράση, με το θέατρο να είναι επανειλημμένα ο τόπος όπου αυτό αποκαλύπτεται.
Ο πορτογαλικός τίτλος έχει κι άλλες σημασίες, καθώς το πορτογαλικό «mal» δεν μεταφράζεται με έναν και μόνο τρόπο. Μπορεί να σημαίνει ανησυχία, θλίψη, βασανισμό, έλλειψη κάποιου πράγματος, τρόμο ή, απλώς, κακό. Η προσθήκη «Embriaguez divina» σηματοδοτεί το κακό ως μια κατάσταση θεϊκής αυταπάτης και το αντιπαραβάλλει με τη διαφυγή της απεριόριστης έκστασης.
Αν αξίζει να μάθετε μια πληροφορία για τη Lia Rodrigues που παρουσιάζει τη δουλειά Furia / Μανία στις 20 και 21 Ιουλίου είναι ότι η γυναίκα αυτή, που ξεκίνησε από την εμβληματική για τον σύγχρονο χορό ομάδα της Μαγκί Μαρέν, ζει εδώ και χρόνια στη Βραζιλία και έχει ιδρύσει μέσα στη μεγαλύτερη φαβέλα, το Μαρέ του Ρίο ντε Τζανέιρο, μια σχολή χορού για νέους χορευτές.
Τα «μαχητικά» της έργα κινούνται στα όρια ανάμεσα σε περφόρμανς, πλαστικές τέχνες και χορό σε μια σκηνική γλώσσα που φέρει τον δυναμισμό και την επείγουσα εκφορά ενός αληθινού μανιφέστου. Η μεταλλασσόμενη χορευτική κολεκτίβα της επινοεί και ταξιδεύει σε κόσμους που χαρακτηρίζονται από εκθαμβωτικές εικόνες.
Η Rodrigues, η σημαντικότερη χορογράφος της Βραζιλίας, με τη δημιουργία της παίρνει θέση ενάντια στον ρατσισμό και στον κοινωνικό διαχωρισμό. Η παραγωγή αυτή είναι βαθιά επηρεασμένη από τις ακραίες συνθήκες του περιβάλλοντος στο οποίο δημιουργήθηκε. Πραγματεύεται το θέμα της διαφορετικότητας μαζί με ένα εκρηκτικό σύνολο εννέα ατόμων. Το έργο μετατρέπει το θέατρο σε έναν εύθραυστο ουτοπικό κόσμο στον οποίο οι χορευτές αρχικά είναι μια άγρια συμμορία, στη συνέχεια ένας αυτόνομος οργανισμός ή μια ομάδα από διαφορετικά και αξιόλογα άτομα.
Τα σώματά τους χτυπούν και ουρλιάζουν, αρπάζονται, αγκαλιάζονται και προσκολλώνται το ένα στο άλλο. Ακολουθώντας το «ευαίσθητο ραντάρ» τους, σύμφωνα με τα λόγια της Βραζιλιάνας συγγραφέως Κλαρίσε Λισπέκτορ, η ομάδα είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τη μοναξιά της σάρκας της και μετατρέπει τη σκηνή σε ένα σύμπαν γεμάτο εικόνες που διαρρηγνύουν το πέπλο της οικείας πραγματικότητας.
Στις 21 και 22 Ιουνίου ο Martin Zimmermann επανέρχεται στην Πειραιώς 260 με τους ερμηνευτές του στο ξεκαρδιστικό Danse Μacabre, τη νέα του παράσταση, που αψηφά, για μια ακόμα φορά, τις ταξινομήσεις. Το πολυεπίπεδο έργο του των τελευταίων είκοσι ετών εξερευνά την έννοια του κωμικού, του θανάτου και της υπαρξιακής επιβίωσης και αυτήν τη φορά μάς συστήνει τρεις κωμικοτραγικούς, εύθραυστους χαρακτήρες που έχουν βγει από την κοινωνική νόρμα και βρίσκονται να αγωνιούν στο ίδιο μέρος την ίδια στιγμή.
Το σκηνικό παραπέμπει σε παρατημένο σκουπιδότοπο όπου πετιέται ό,τι δεν μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί. Σε αυτό το εγκαταλελειμμένο από τον Θεό μέρος εγκαθίσταται το απίθανο τρίο για να ξεκινήσει μια νέα ζωή. Αψηφώντας τις σοβαρές αναποδιές και τις δυσκολίες, συνεχίζουν να σηκώνονται, να συσπειρώνονται και να βρίσκουν ασυνήθιστες λύσεις.
Μια άλλη παράξενη φιγούρα πλανάται πάνω από αυτή την εύθραυστη κοινότητα της μοίρας, ο θάνατος, που σαν άτακτος μαριονετίστας παρεμβαίνει στη σκηνική δράση, αλλά παραμένει αόρατος για τους χαρακτήρες, έτσι ώστε να μην μπορούν ποτέ να είναι σίγουροι αν οι ταραχές και οι προκλήσεις με τις οποίες έρχονται συνεχώς αντιμέτωποι προέρχονται από το εξωτερικό ή αν αποτελούν μέρος της δικής τους ιστορίας και του εσωτερικού τους κόσμου. Η μόνη σωτηρία από το αναπόδραστο ή και καταστροφικό τέλος είναι το χιούμορ τους.
Ο Zimmermann ερμηνεύει το κωμικοτραγικό με μια δαιμονισμένη δύναμη. Είναι ριζοσπαστικό, αιχμηρό, προσηλωμένο στην κακία αλλά και σκανδαλώδες, ακριβές και αινιγματικό.
Beaver Dam Company – Edouard Hue
All I Need
Πειραιώς 260 (Η)
1/6-2/6, 21:00
Marlene Monteiro Freitas
Mal - Embriaguez divina / Το Κακό - Θεϊκή μέθη
Πειραιώς 260 (Δ)
30/6-1/7, 21:00
Lia Rodrigues
Fúria / Μανία
Πειραιώς 260 (Δ)
20/7-21/7, 21:00
Martin Zimmermann
Danse Μacabre
Πειραιώς 260 (Η)
21/6-22/6, 21:00
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.
σχόλια