Διεθνείς παραστάσεις χορού στην Πειραιώς 260

Διεθνείς παραστάσεις χορού Facebook Twitter
BEAVER DAM COMPANY - EDOUARD HUE - ALL I NEED © David Kretonic
0

Πρεμιέρα στον Kύκλο Χορού του φετινού Φεστιβάλ κάνει στις 1-2 Ιουνίου, στον Χώρο Η της Πειραιώς 260, το έργο All I need του Edouard Hue, ο οποίος χορογραφεί την Beaver Dam Company, τη γαλλο-ελβετική ομάδα σύγχρονου χορού που ίδρυσε και διευθύνει ο ίδιος. Μέσα από το έργο του υποστηρίζει μια μοναδική και γενναιόδωρη προσέγγιση του χορού μέσα από μια ευαίσθητη, δεξιοτεχνική σωματικότητα.

Η φράση «All I need» κάθε άλλο παρά καινούργια είναι, ωστόσο αποκτά το πλήρες νόημά της στο πλαίσιο της πρόσφατης επικαιρότητας, όπου κυριαρχεί η κερδοφορία, τα εξτρεμιστικά και εθνικιστικά κόμματα κερδίζουν έδαφος και ο ανταγωνισμός για την απόκτηση της εξουσίας είναι έντονος.

Είναι δυνατό να αλλάξει η πορεία των πραγμάτων πριν από το ανεπανόρθωτο σχίσμα της κοινότητας; Αυτό είναι το ερώτημα που διαπερνά τη χορογραφία του Edouard Hue. Βυθίζοντας τους εννέα χορευτές και χορεύτριές του σε μια δομή που θυμίζει τη στρατηγική «πήγαινε όπου η κατάκτηση της επικράτειας έχει νόημα μόνο με την εξεύρεση ενός συμβιβασμού ισορροπίας με τον αντίπαλο», επινοεί ένα σύνθετο και συναρπαστικό μπαλέτο, με σώματα στα πρόθυρα της θραύσης να ξεχειλίζουν από τη μεθυσμένη ενέργεια της δύναμης, να δονούνται από ανυπομονησία, να κοχλάζουν από θυμό, με την πυκνότητα του χώρου να ηλεκτρίζεται και την κίνηση να αγγίζει τα όρια της έκρηξης. Θα βρουν αυτοί οι πρωταγωνιστές διέξοδο; Θα δώσει το χάος τη θέση του σε μια ανάπαυλα για την ανοικοδόμηση της αρμονίας;

Η άβυσσος του κακού εμφανίζεται ως προϋπόθεση της τέχνης. Ίσως γι’ αυτόν τον λόγο το κακό εμφανίζεται σε πολλές ιστορίες ως η δύναμη που καθορίζει τη δράση, με το θέατρο να είναι επανειλημμένα ο τόπος όπου αυτό αποκαλύπτεται.

Η Πορτογαλίδα Marlene Monteiro Freitas, μία από τις πιο συναρπαστικές προσωπικότητες στον χώρο της περφόρμανς και του χορού, βραβευμένη με τον Αργυρό Λέοντα για τον Χορό στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2018, επιστρέφει στην Πειραιώς 260 για να δημιουργήσει έναν ακόμα πλούσιο και ποιητικό κόσμο σε μια αυστηρά δομημένη και με χειρουργική λεπτομέρεια παράσταση.

Με τίτλο Mal - Embriaguez divina (Κακό - Θεϊκή μέθη), στις 30 Ιουνίου και την 1η Ιουλίου η Freitas θα επιχειρήσει, μέσα από μια «χορωδία ερμηνευτών» που βρίσκονται πάνω σε μια εξέδρα, να εξερευνήσει τις εκφάνσεις του κακού. Οι ερμηνευτές, όντες υπό την επήρεια στοιχειωμένης έμπνευσης, δηλητηριωδών γεγονότων και εντυπώσεων, κάνουν πολλαπλές αναφορές στην αμφισημία του κακού.

Ο Ζορζ Μπατάιγ τοποθετεί το κακό και την τέχνη πολύ κοντά. Ακόμα περισσότερο: η τέχνη είναι πάντα το κακό, η αντίθετη δύναμη σε μια λογική που κρατά τα πάντα υπό έλεγχο. Η άβυσσος του κακού εμφανίζεται ως προϋπόθεση της τέχνης. Ίσως γι’ αυτόν τον λόγο το κακό εμφανίζεται σε πολλές ιστορίες ως η δύναμη που καθορίζει τη δράση, με το θέατρο να είναι επανειλημμένα ο τόπος όπου αυτό αποκαλύπτεται.

Ο πορτογαλικός τίτλος έχει κι άλλες σημασίες, καθώς το πορτογαλικό «mal» δεν μεταφράζεται με έναν και μόνο τρόπο. Μπορεί να σημαίνει ανησυχία, θλίψη, βασανισμό, έλλειψη κάποιου πράγματος, τρόμο ή, απλώς, κακό. Η προσθήκη «Embriaguez divina» σηματοδοτεί το κακό ως μια κατάσταση θεϊκής αυταπάτης και το αντιπαραβάλλει με τη διαφυγή της απεριόριστης έκστασης.

Διεθνείς παραστάσεις χορού Facebook Twitter
MARLENE MONTEIRO FREITAS - MAL

Αν αξίζει να μάθετε μια πληροφορία για τη Lia Rodrigues που παρουσιάζει τη δουλειά Furia / Μανία στις 20 και 21 Ιουλίου είναι ότι η γυναίκα αυτή, που ξεκίνησε από την εμβληματική για τον σύγχρονο χορό ομάδα της Μαγκί Μαρέν, ζει εδώ και χρόνια στη Βραζιλία και έχει ιδρύσει μέσα στη μεγαλύτερη φαβέλα, το Μαρέ του Ρίο ντε Τζανέιρο, μια σχολή χορού για νέους χορευτές.

Τα «μαχητικά» της έργα κινούνται στα όρια ανάμεσα σε περφόρμανς, πλαστικές τέχνες και χορό σε μια σκηνική γλώσσα που φέρει τον δυναμισμό και την επείγουσα εκφορά ενός αληθινού μανιφέστου. Η μεταλλασσόμενη χορευτική κολεκτίβα της επινοεί και ταξιδεύει σε κόσμους που χαρακτηρίζονται από εκθαμβωτικές εικόνες.

Η Rodrigues, η σημαντικότερη χορογράφος της Βραζιλίας, με τη δημιουργία της παίρνει θέση ενάντια στον ρατσισμό και στον κοινωνικό διαχωρισμό. Η παραγωγή αυτή είναι βαθιά επηρεασμένη από τις ακραίες συνθήκες του περιβάλλοντος στο οποίο δημιουργήθηκε. Πραγματεύεται το θέμα της διαφορετικότητας μαζί με ένα εκρηκτικό σύνολο εννέα ατόμων. Το έργο μετατρέπει το θέατρο σε έναν εύθραυστο ουτοπικό κόσμο στον οποίο οι χορευτές αρχικά είναι μια άγρια συμμορία, στη συνέχεια ένας αυτόνομος οργανισμός ή μια ομάδα από διαφορετικά και αξιόλογα άτομα.

Τα σώματά τους χτυπούν και ουρλιάζουν, αρπάζονται, αγκαλιάζονται και προσκολλώνται το ένα στο άλλο. Ακολουθώντας το «ευαίσθητο ραντάρ» τους, σύμφωνα με τα λόγια της Βραζιλιάνας συγγραφέως Κλαρίσε Λισπέκτορ, η ομάδα είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τη μοναξιά της σάρκας της και μετατρέπει τη σκηνή σε ένα σύμπαν γεμάτο εικόνες που διαρρηγνύουν το πέπλο της οικείας πραγματικότητας. 

Διεθνείς παραστάσεις χορού Facebook Twitter
MARTIN ZIMMERMANN - DANSE MACABRE © Basil Stuecheli

Στις 21 και 22 Ιουνίου ο Martin Zimmermann επανέρχεται στην Πειραιώς 260 με τους ερμηνευτές του στο ξεκαρδιστικό Danse Μacabre, τη νέα του παράσταση, που αψηφά, για μια ακόμα φορά, τις ταξινομήσεις. Το πολυεπίπεδο έργο του των τελευταίων είκοσι ετών εξερευνά την έννοια του κωμικού, του θανάτου και της υπαρξιακής επιβίωσης και αυτήν τη φορά μάς συστήνει τρεις κωμικοτραγικούς, εύθραυστους χαρακτήρες που έχουν βγει από την κοινωνική νόρμα και βρίσκονται να αγωνιούν στο ίδιο μέρος την ίδια στιγμή.

Το σκηνικό παραπέμπει σε παρατημένο σκουπιδότοπο όπου πετιέται ό,τι δεν μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί. Σε αυτό το εγκαταλελειμμένο από τον Θεό μέρος εγκαθίσταται το απίθανο τρίο για να ξεκινήσει μια νέα ζωή. Αψηφώντας τις σοβαρές αναποδιές και τις δυσκολίες, συνεχίζουν να σηκώνονται, να συσπειρώνονται και να βρίσκουν ασυνήθιστες λύσεις.

Μια άλλη παράξενη φιγούρα πλανάται πάνω από αυτή την εύθραυστη κοινότητα της μοίρας, ο θάνατος, που σαν άτακτος μαριονετίστας παρεμβαίνει στη σκηνική δράση, αλλά παραμένει αόρατος για τους χαρακτήρες, έτσι ώστε να μην μπορούν ποτέ να είναι σίγουροι αν οι ταραχές και οι προκλήσεις με τις οποίες έρχονται συνεχώς αντιμέτωποι προέρχονται από το εξωτερικό ή αν αποτελούν μέρος της δικής τους ιστορίας και του εσωτερικού τους κόσμου. Η μόνη σωτηρία από το αναπόδραστο ή και καταστροφικό τέλος είναι το χιούμορ τους.

Ο Zimmermann ερμηνεύει το κωμικοτραγικό με μια δαιμονισμένη δύναμη. Είναι ριζοσπαστικό, αιχμηρό, προσηλωμένο στην κακία αλλά και σκανδαλώδες, ακριβές και αινιγματικό.

Beaver Dam Company – Edouard Hue
All I Need
Πειραιώς 260 (Η)
1/6-2/6, 21:00

Marlene Monteiro Freitas
Mal - Embriaguez divina / Το Κακό - Θεϊκή μέθη
Πειραιώς 260 (Δ)
30/6-1/7, 21:00

Lia Rodrigues
Fúria / Μανία
Πειραιώς 260 (Δ)
20/7-21/7, 21:00

Martin Zimmermann
Danse Μacabre
Πειραιώς 260 (Η)
21/6-22/6, 21:00

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

 
Θέατρο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ