Φρανς Χαλς: Ο ζωγράφος που αποθέωνε τους χαμογελαστούς ανθρώπους

Ο γελαστός κύριος Φρανς Χαλς και το ζωηρό πλήθος των ανθρώπων που αγάπησε Facebook Twitter
Φρανς Χαλς, που αργότερα ολοκληρώθηκε από τον Pieter Codde. De Magere Compagnie, 1637. Rijksmuseum Άμστερνταμ.
0

Μπορεί ο Ρέμπραντ να είναι ο πιο διάσημος στο πάνθεον των μεγάλων Ολλανδών ζωγράφων της Χρυσής Εποχής, ο Βερμέερ να ανακαλύφθηκε τα εκατό τελευταία χρόνια και να πήρε τη θέση του σε αυτό το πάνθεον, αλλά ο Φρανς Χαλς είναι ένας από τους μεγαλύτερους ζωγράφους πορτρέτων στην ιστορία, όπως παραδέχονται όλοι οι ιστορικοί τέχνης, και αυτός που επηρέασε στο δεύτερο μισό του δέκατου ένατου αιώνα με τρόπο θαυμαστό τους καλλιτέχνες που δούλευαν στο Παρίσι, δίνοντας έμπνευση με την πολύχρωμη παλέτα του και κυρίως με την τολμηρή πινελιά του. 

Ο Φρανς Χαλς θεωρείται ένας από τους πιο καινοτόμους καλλιτέχνες του 17ου αιώνα, για το ζωηρό, ιμπρεσιονιστικό στυλ ζωγραφικής του. Με απαράμιλλη τόλμη και ταλέντο, αιχμαλώτισε τη ζωντάνια των θεμάτων του –από επιβλητικούς αντιβασιλείς μέχρι χαρούμενους μουσικούς και παιδιά– και τα έκανε να ζουν και να αναπνέουν στον καμβά. 

Ο Χαλς μεταφέρει στα πορτρέτα του την ατομικότητα και τον αξιοσημείωτο χαρακτήρα του προσώπου πιο πειστικά από σχεδόν οποιονδήποτε άλλον καλλιτέχνη της εποχής, εκτός από τον Ρέμπραντ, μέσα από τη διερεύνηση της ατομικής ταυτότητας και του κοινωνικού κόσμου του μοντέλου του.

Μόλις 15 λεπτά μακριά από το Rijksmuseum βρίσκεται το Χάαρλεμ, η πόλη που ο καλλιτέχνης έζησε, εργάστηκε και πέθανε. Οι γονείς του μετακόμισαν από την Αμβέρσα στο Χάαρλεμ όταν ήταν αρκετά μικρός και φέρεται να σπούδασε δίπλα στον ζωγράφο και συγγραφέα τέχνης Karel van Mander, ενώ εντάχθηκε στη συντεχνία ζωγράφων του Χάαρλεμ το 1610 και παντρεύτηκε περίπου την ίδια εποχή. 

Τα πρώτα γνωστά έργα του Χαλς είναι εντυπωσιακά επίσημα πορτρέτα του 1612-14, όταν ήταν ήδη περίπου τριάντα ετών. Από το 1612 έως το 1624, υπηρέτησε στην αστική φρουρά του Αγίου Γεωργίου στο Χάαρλεμ. Το πορτρέτο των αξιωματικών του λόχου ήταν το πρώτο από τα περίπου δέκα μεγάλα ομαδικά πορτρέτα που ζωγράφισε ο Χαλς για δημόσιους φορείς. Ένα από τα τελευταία του έργα, όταν ήταν πάνω από 80 ετών, είναι οι «Επίτροποι του Γηροκομείου του Χάαρλεμ», μια μοναδική σύνθεση. Η εκφραστική, χειρονομιακή πινελιά του θεωρούνταν ανέκαθεν ως η πιο χαρακτηριστική ποιότητα της τέχνης του, και δικαιολογημένα μπορεί να χαρακτηριστεί πρόδρομος του ιμπρεσιονισμού. Από τη δεκαετία του 1860 και έπειτα, αυτό το έργο και άλλα του Χαλς που βρίσκονται στο μουσείο της γενέτειράς του έκαναν το Χάαρλεμ «Μέκκα» για ζωγράφους από τη Γαλλία και την Αμερική, όπως οι Κουρμπέ, Μονέ, Μανέ, Βαν Γκογκ, Σάρτζεντ, Γουίστλερ, που έφταναν εκεί για να μελετήσουν το έργο του, τις φιγούρες, το παιχνίδι του φωτός με τη σκιά, τα πρόσωπα. 

Ο γελαστός κύριος Φρανς Χαλς και το ζωηρό πλήθος των ανθρώπων που αγάπησε Facebook Twitter
Φρανς Χαλς, «Ο Γελαστός καβαλάρης», 1624. Συλλογή Γουάλας, Λονδίνο.

Το Χάαρλεμ ήταν ένα αρκετά κοσμοπολίτικο καλλιτεχνικό κέντρο από τη δεκαετία του 1580, με πρωταγωνιστή τον μεγάλο χαράκτη Χέντρικ Γκόλτζιους. Ο Χαλς προφανώς μελέτησε έργα του Ρούμπενς στην Αμβέρσα, του Γιάκομπ Γιόρνταενς και του Άντονι βαν Ντάικ πριν αρχίσει να ζωγραφίζει με πλατιές, ανοιχτές πινελιές, με έντονα χρώματα και σκιές σε τόνους του μπλε και του πράσινου.

Από το 1617, όταν παντρεύτηκε τη δεύτερη γυναίκα του, με την οποία έκανε δέκα παιδιά –η πρώτη γυναίκα του και τα τρία παιδιά τους είχαν πεθάνει– δεν έφυγε ποτέ από το Χάαρλεμ. Ήταν σεβαστός και επιτυχημένος, αλλά ποτέ σε πολύ καλή οικονομική κατάσταση, παρόλο που στο πελατολόγιό του περιλαμβάνονταν αρκετοί δήμαρχοι και πλούσιοι πολίτες, όπως στελέχη της τοπικής βιομηχανίας μπίρας και υφασμάτων. Η πολυμελής οικογένειά του απορροφούσε όλο το εισόδημά του, ενώ είναι γεγονός ότι λίγοι Ολλανδοί προσωπογράφοι αμείβονταν καλά.

Ο βιογράφος του, Άρνολντ Χούμπρακεν, είχε την άποψη ότι οι οικονομικές δυσκολίες του Χαλς είχαν να κάνουν περισσότερο με το αλκοόλ και την έλλειψη πειθαρχίας, ένα συμπέρασμα που έβγαλε από τους πίνακές του Χαλς, το οποίο δεν στηρίζεται σε τεκμηριωμένα στοιχεία.

Ο γελαστός κύριος Φρανς Χαλς και το ζωηρό πλήθος των ανθρώπων που αγάπησε Facebook Twitter
Φρανς Χαλς, «Οι επίτροποι του Γηροκομείου του Χάαρλεμ», 1641.

Η αποθέωση των χαρούμενων ανθρώπων

Οι δημοφιλείς σκηνές της καθημερινής ζωής του Χαλς (οι οποίες χρονολογούνται κυρίως από τις δεκαετίες του 1620 και 1630) είναι στην πραγματικότητα δοκίμια για τα σύγχρονα κοινωνικά ήθη και έθιμα και την ανθρώπινη φύση. Ως λαμπρός προσωπογράφος, ήταν ικανός να προσδίδει στις μορφές του χαρακτήρες και πειστικές εκφράσεις, όπως έκανε στη σαγηνευτική εικόνα μιας εταίρας της επαρχίας, στο έργο «Η τσιγγάνα» που βρίσκεται στο Λούβρο.

Ο γελαστός κύριος Φρανς Χαλς και το ζωηρό πλήθος των ανθρώπων που αγάπησε Facebook Twitter
Φρανς Χαλς, «Πορτρέτο γάμου σε κήπο», 1622.

Οι πίνακές του με χαρούμενα παιδιά και ψαράδες βασίστηκαν προφανώς και σε μελέτες εκ του φυσικού, αν και δεν βρέθηκαν ποτέ σχέδιά του. Στις περισσότερες εικόνες του, όπως στον πίνακα «Νεαρός άνδρας και γυναίκα σε ταβέρνα», χρησιμοποιεί ως μοντέλα οικείους τύπους σε έξυπνες παραλλαγές. Τα πρόσωπα των νέων που ζωγραφίζει, δείχνοντάς τους να διασκεδάζουν ανέμελα, συνάδουν με το θέμα της επιπόλαιης νεολαίας, θέμα δημοφιλές στην Ολλανδική Δημοκρατία, σε μια εποχή που η παλαιότερη γενιά παραπονιόταν ότι τα κακομαθημένα παιδιά τους δεν ήξεραν τίποτα από κακουχίες και από το πώς να κερδίζει κάποιος τα προς το ζην. Αυτές οι σκηνές διασκέδασης, όπως ο πίνακας «Γλεντοκόποι του Καρναβαλιού», δείχνουν το κλίμα της εποχής του, αλλά η ουσία του επιτεύγματός του βρίσκεται στα πορτρέτα μεμονωμένων προσώπων. Τα μοντέλα του συχνά χαμογελούν αχνά, σε μια σίγουρη στάση. Η πινελιά του, που δίνει την εντύπωση της «ίδιας της ζωής», έχει παρεξηγηθεί συχνά ως «γρήγορη» ή αυθόρμητη, κάτι που έχει διαψευσθεί από τους μελετητές του.

Τα πορτρέτα του έχουν δημιουργηθεί με δεξιοτεχνικό ταλέντο αλλά και προσεκτικό έλεγχο, με γνώμονα την εντύπωση που προκαλεί το έργο υπό το φως ενός εσωτερικού χώρου του 17ου αιώνα και με μια διαφορετική αντίληψη της αναπαράστασης. Ο Χαλς μεταφέρει στα πορτρέτα του την ατομικότητα και τον αξιοσημείωτο χαρακτήρα του προσώπου πιο πειστικά από σχεδόν οποιονδήποτε άλλο καλλιτέχνη της εποχής, εκτός από τον Ρέμπραντ, μέσα από τη διερεύνηση της ατομικής ταυτότητας και του κοινωνικού κόσμου του μοντέλου του.

Ο γελαστός κύριος Φρανς Χαλς και το ζωηρό πλήθος των ανθρώπων που αγάπησε Facebook Twitter
Φρανς Χαλς, «Η τσιγγάνα», 1628–30. Μουσείο Λούβρου, Παρίσι

Αποτυπώνει ζωντανούς, ζωηρούς ανθρώπους με τον πιο πειστικό τρόπο και με μια πρωτοφανή αίσθηση δυναμισμού. Είναι ένας από τους πολύ λίγους καλλιτέχνες στην ιστορία της δυτικής τέχνης που ζωγράφισε με επιτυχία ανθρώπους να χαμογελούν και να γελούν – οι περισσότεροι ζωγράφοι απέφευγαν αυτή την πρόκληση απλώς και μόνο επειδή είναι τόσο δύσκολη. Το στυλ του είναι εντελώς πρωτότυπο στην ολλανδική ζωγραφική του 17ου αιώνα. Τα έργα του μοιάζουν ακόμα να έχουν κίνηση, ζωντάνια, και να κλείνουν το μάτι στους θεατές, έχοντας αιχμαλωτίσει για πάντα στον χρόνο την ακατάβλητη δύναμη της ζωής. 

Ο γελαστός κύριος Φρανς Χαλς και το ζωηρό πλήθος των ανθρώπων που αγάπησε Facebook Twitter
Φρανς Χαλς, «Ο χαρούμενος πότης», 1628–1630
Ο γελαστός κύριος Φρανς Χαλς και το ζωηρό πλήθος των ανθρώπων που αγάπησε Facebook Twitter
Φρανς Χαλς, «Πορτρέτο άνδρα», περ. 1635
Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ρόι Λιχτενστάιν: Ο πρωτοπόρος της pop art που έβαλε τον Mίκι Μάους στα μουσεία

Σαν σήμερα / Ρόι Λιχτενστάιν: Ήταν όντως ο «χειρότερος καλλιτέχνης» της εποχής του;

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο πρωτοπόρος καλλιτέχνης της pop art που με το γενναίο έργο του ειρωνεύτηκε το κλασικό, έβαλε τον Mίκι Μάους σε μουσεία και γκαλερί και άλλαξε οριστικά τους κανόνες της σύγχρονης τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μόλις τελείωσε το αριστούργημά του, ο Γκογκέν επιχείρησε να αυτοκτονήσει

Εικαστικά / Μόλις τελείωσε το αριστούργημά του, ο Γκογκέν επιχείρησε να αυτοκτονήσει

Ο πίνακας με τίτλο «Από πού ερχόμαστε; Τι είμαστε; Πού πάμε;» θα ήταν η τελευταία του διαθήκη, ένα έργο που θα έλυνε επιτέλους, όπως ο ίδιος έλεγε, το «παράδοξο μεταξύ του κόσμου των συναισθημάτων και του κόσμου του μυαλού».
THE LIFO TEAM
Ο ευά παπαδάκης φέρνει την ποίηση στα Ζαγοροχώρια

Εικαστικά / Ο ευά παπαδάκης φέρνει την ποίηση στα Ζαγοροχώρια

Το πρώτο διεθνές πολυθεματικό φεστιβάλ ποίησης «Σολοικισμός», έρχεται το Σάββατο 25 και την Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2025 στον Ελαφότοπο, στα Ζαγοροχώρια. Ο εμπνευστής και καλλιτεχνικός διευθυντής του μίλησε στη LifO.
M. HULOT
Δυο νέες εκθέσεις στο φθινοπωρινό πρόγραμμα του ΕΜΣΤ

Εικαστικά / Δυο νέες εκθέσεις στο φθινοπωρινό πρόγραμμα του ΕΜΣΤ

Η καλλιτεχνική πρωτοπορία εκτός συνόρων και έργα που ενσωματώνουν και συνάμα απεικονίζουν φυσικά τοπία και τις απροσδιόριστες ανθρώπινες παρεμβάσεις που αυτά προδίδουν, στο νέο πρόγραμμα του μουσείου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε – ενεργεί, αντιδρά και μεταβάλλεται συνεχώς»

Εικαστικά / Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε»

Η εικαστικός μιλάει για την εγκατάσταση με την οποία θα εκπροσωπήσει στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2026 την Κύπρο, για την επιρροή της χώρας στο έργο της και για τη θέση του καλλιτέχνη στη σύγχρονη κοινωνία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το μαγευτικό, υπερβατικό σύμπαν της Yayoi Kusama προσγειώνεται στην Ευρώπη

Εικαστικά / Tα πλοκάμια και οι κολοκύθες της Yayoi Kusama προσγειώνονται στην Ευρώπη

Από τη Βασιλεία ξεκίνησε η ευρωπαϊκή περιοδεία της μεγάλης αναδρομικής έκθεσης της πιο διάσημης και πιο επιτυχημένης εν ζωή εικαστικού στον κόσμο, με περισσότερα από 300 έργα που καλύπτουν επτά δεκαετίες.
THE LIFO TEAM
Τι μυστήριο κρύβει η ιστορία της αυτοπροσωπογραφίας του Κουρμπέ;

Εικαστικά / «Ο απελπισμένος»: Ο περίφημος πίνακας του Κουρμπέ εκτίθεται ξανά μετά από 20 χρόνια

Ίσως το πιο γνωστό έργο του μεγάλου Γάλλου ζωγράφου, «Ο απελπισμένος» θα εκτεθεί στο Μουσείο Ορσέ αρχικά και έπειτα στο Μουσείο Art Mill στη Ντόχα. Ποια είναι η ιστορία του; Σε ποιον ανήκει τώρα ο πίνακας;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα έκθεση αναδεικνύει τη συμβολή των γυναικών στην τέχνη της γεωμετρικής αφαίρεσης

Εικαστικά / Έξι γυναίκες. Έξι πρωτοποριακές καλλιτέχνιδες της γεωμετρικής αφαίρεσης

Έργα των Όπυ Ζούνη, Etel Adnan, Samia Halaby, Saloua Raouda Choucair, Ebtisam Abdulaziz και Lubna Chowdhary, αποτελούν το υλικό της έκθεσης του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη που ξεκίνησε μόλις.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Εικαστικά / Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Αμέτρητες είναι οι ιστορίες που κρύβονται πίσω από την έκδοση «Ελληνικαί Εθνικαί Ενδυμασίαι», φέρνοντας στο φως την επίδραση που άσκησε η ενδυμασία στη διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης και στην κυρίαρχη μόδα του Μεσοπολέμου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Και λοιπόν τι;»: Μία έκθεση στον Ταύρο «φωτίζει» το θρυλικό άλμπουμ των Εν Πλω

Εικαστικά / «Οι Εν πλω άφησαν πίσω τραγούδια που συνδέουν όσους ονειρεύονται με παρόμοιο τρόπο»

Έγιναν θρύλοι της εγχώριας μουσικής σκηνής με την κυκλοφορία ενός μόνο άλμπουμ. Μετά, εξαφανίστηκαν. Ο Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου, ο Απόστολος Βασιλόπουλος και η Μαρία-Θάλεια Καρρά επιμελήθηκαν, μετά από δεκαετή έρευνα, μια έκθεση για ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ελληνικής δισκογραφίας. Mίλησαν στη LifO.
M. HULOT
Με Chryssa και Iannis Xenakis η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Εικαστικά / Με Chryssa και Ιάννη Ξενάκη η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Μέσα από 100 έργα και 40 καλλιτέχνες επιχειρείται η διερεύνηση της διεθνούς εξέλιξης του κινήματος το οποίο από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 επαναπροσδιόρισε ριζικά την έννοια του καλλιτεχνικού έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Εικαστικά / Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Από την έκθεση του Juergen Teller στο ολοκαίνουργιο Onassis Ready, στην ποιητική αρχιτεκτονική του Πικιώνη και στις έξι πρωτοποριακές γυναικείες φωνές της γεωμετρικής αφαίρεσης. Αυτόν τον μήνα οι λέξεις «μουσείο» και «γκαλερί» θα ακούγονται πολύ συχνά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

Εικαστικά / Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

H έκθεση στο Μουσείο Ορσέ συγκεντρώνει 90 έργα του Αμερικανού στυλίστα ζωγράφου, εστιάζοντας στην πιο καθοριστική περίοδο του έργου του. Aνάμεσά τους και η περίφημη «Madame X», το πιο διάσημο έργο του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Εικαστικά / Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Η έκθεση «Beato Angelico», συγκεντρώνει στο Palazzo Strozzi και στο Mουσείο του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία περισσότερα από 140 έργα με δάνεια από 70 συλλογές ιδιωτών και μουσείων και φιλοδοξεί να εδραιώσει τη φήμη του Φρα Αντζέλικο ως κορυφαίου δασκάλου της Αναγέννησης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Εικαστικά / Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1669 ο φλαμανδός ζωγράφος Ρέμπραντ φαν Ράιν. Αυτός ο πίνακας υπήρξε η πραγματική αιτία της οικονομικής καταστροφής του καλλιτέχνη ή πρόκειται περί θεωρίας συνωμοσίας;
THE LIFO TEAM
«Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Εικαστικά / «Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Η νέα έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, χαρτογραφεί την πορεία έντεκα Ελλήνων και Ελληνίδων εικαστικών και θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Σε μια πορεία πλούσια, γεμάτη ανατροπές αλλά και επαναλήψεις, ποιες ήταν οι πρωτόλειες αναζητήσεις τους, στις οποίες επέτρεψαν ακολούθως να εισχωρήσουν στις ώριμες αποφάσεις τους»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ