Ο Φρανκ Άουερμπαχ και τα σπουδαία έργα ενός ταραγμένου κόσμου Facebook Twitter

Φρανκ Άουερμπαχ: «Ήθελα να καταγράψω τη ζωή που μου φαινόταν παθιασμένη και συναρπαστική»

0

Το βάθος, η υφή και η αίσθηση του χώρου σε έναν πίνακα ζωγραφικής του Φρανκ Άουερμπαχ (1931-2024) κάνει τον θεατή που στέκεται μπροστά στο έργο του να βιώνει μια μοναδική και αξέχαστη εμπειρία.

«Αυτό που ήθελα να κάνω ήταν να καταγράψω τη ζωή που μου φαινόταν παθιασμένη και συναρπαστική και εξαφανιζόταν διαρκώς», έλεγε ο  Άουερμπαχ, που ζούσε και εργαζόταν επί μισόν αιώνα στο ίδιο στούντιο στο Κάμπντεν, εκεί που ζωγράφιζε 365 ημέρες τον χρόνο τον κόσμο του με λαμπρό και συγκλονιστικό τρόπο, δίνοντας μια καθημερινή μάχη με τον χρόνο, το χρώμα και την πραγματικότητα, χαρίζοντάς μας έργα μοναδικής έντασης, στα οποία αποτυπώνει τη δύναμη της ζωής αλλά και της ανθρώπινης φύσης.

Ο ισχυρός και επαναστατικός χαρακτήρας των έργων του, οι απεικονίσεις των ανθρώπων και των αστικών τοπίων τον καθιστούν έναν από τους μεγαλύτερους εν ζωή ζωγράφους, γιατί αποτυπώνει τη δύναμη της ζωής με μια ωμή δύναμη, με τη δύναμη της ίδιας του της ψυχής.

Βλέποντας τα έργα του Φρανκ Άουερμπαχ, δεν μπορεί κανείς παρά να σκεφτεί ότι σε όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα η εβραϊκή μετανάστευση έφερε στη Βρετανία μεγάλα ταλέντα. Τον Λούσιαν Φρόιντ, τους γονείς του Λέον Κοσόφ, τον Άουερμπαχ. Ο θεατής επίσης σκέφτεται ότι ο γεννημένος στο Βερολίνο το 1931 Άουερμπαχ, αν και πολιτογραφημένος Βρετανός από το 1947, δημιούργησε με τα έργα του μια εικόνα που έχει πολλά κοινά με τους πίνακες της σύγχρονης ιστορίας που δημιουργούσαν ο Άνσελμ Κίφερ και ο Γκέοργκ Μπάζελιτς στη Γερμανία τη δεκαετία του 1970.

Οι πίνακές του καταβροχθίζουν την πραγματικότητα αλλά εκρήγνυνται από αφαίρεση και φαντασία και συνδέεται λιγότερο με την λονδρέζικη σχολή της παραστατικής τέχνης της εποχής του. Στην τέχνη του διατήρησε την ωμότητα και τον ρεαλισμό του κεντροευρωπαϊκού μοντερνισμού, ενώ η ένταση του εξπρεσιονισμού ανιχνεύεται και σε άλλους Γερμανούς καλλιτέχνες, όπως ο Κίρχνερ ή ο αυστριακός Κοκόσκα. Αν και ο Άουερμπαχ έφτασε στη Βρετανία σε παιδική ηλικία, οι μορφές των έργων του έχουν πολύ μεγαλύτερη σχέση με τη γερμανική τέχνη παρά με την ομάδα π.χ. του Bloomsbury.

Στα έργα του Άουερμπαχ η μπογιά είναι τόσο παχιά και βαριά που μερικές φορές υπήρχε ο κίνδυνος να γλιστρήσει από τον καμβά μετά την ολοκλήρωση του πίνακα. Η μέθοδός του με τα χρόνια παρέμεινε αρκετά σταθερή και χρονοβόρα: αν δεν ήταν ικανοποιημένος με μια δουλειά στο τέλος της ημέρας, έξυνε όλη τη μπογιά σε έναν κάδο και ξεκινούσε ξανά.

Οι γονείς του τον έστειλαν στη Βρετανία το 1939 για να γλιτώσει από τις διώξεις των ναζί, στο πλαίσιο του προγράμματος Kindertransport που έφερε σχεδόν 10.000 παιδιά, κυρίως Εβραίων, στη Βρετανία.

Ήταν 7 ετών όταν έφτασε στο Σαουθάμπτον. Έχει πολύ λίγες αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία πριν πάει στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά θυμάται ότι του έδωσαν ένα βιβλίο ζωγραφικής και μερικές ακουαρέλες όταν ήταν τριών ή τεσσάρων ετών και «την αίσθηση ότι το βρεγμένο πινέλο μπαίνει στο χρώμα και μετά στη σελίδα».

Δεν είδε ποτέ ξανά τους γονείς του. Οι σποραδικές, εξαιρετικά λογοκριμένες επιστολές τους που του παραδίδονταν μέσω του Ερυθρού Σταυρού σταμάτησαν να φτάνουν το 1943 και αργότερα έμαθε ότι και οι δύο είχαν πεθάνει εκείνη τη χρονιά στο Άουσβιτς.

Διέπρεψε από νεαρή ηλικία όχι μόνο στα μαθήματα ζωγραφικής αλλά και στα μαθήματα θεάτρου. Αν και έπαιξε έναν μικρό ρόλο στο έργο του Πίτερ Ουστίνοφ «House of Regrets», τον κέρδισε η ζωγραφική και φοίτησε στη St Martin's School of Art από το 1948 έως το 1952 και στο Royal College of Art από το 1952 έως το 1955, ενώ με τον συμμαθητή του, επίσης ζωγράφο Λεόν Κοσόφ, έκαναν μαθήματα με τον Ντέιβιντ Μπόμπεργκ.

Θυμάται ότι ήταν ουσιαστικά μόνος του στο Λονδίνο. «Ντρεπόμουν πολύ να μιλήσω γιατί είχα έντονη ξενική προφορά και επίσης ήμουν εξαιρετικά φτωχός, οπότε ένιωθα ότι ήμουν λίγο ξένος. Αλλά οι άνθρωποι ήταν πολύ καλοί μαζί μου και, αν πήγαινες στον κινηματογράφο ή σε μια παμπ, κάποιος θα σου έλεγε για ένα δωμάτιο που θα μπορούσες να νοικιάσεις. Υπήρχε ένα περίεργο συναίσθημα ότι τα φράγματα είχαν σπάσει και ήμασταν όλοι μαζί γυμνά, ξυπόλητα ζώα, άνθρωποι που είχαν επιζήσει από τον πόλεμο».

Ο Φρανκ Άουερμπαχ και τα σπουδαία έργα ενός ταραγμένου κόσμου Facebook Twitter
Frank Auerbach, Figure on a Bed, 1967-70. Φωτο: COURTESY OF TATE, LONDON

Περνούσε πολύ χρόνο έξω στους δρόμους και βρέθηκε να ζωγραφίζει τα ερείπια από τις βόμβες και τα εργοτάξια σε όλη την πόλη. «Νόμιζα ότι θα ήμουν μοντέρνος ζωγράφος που θα έκανε εντυπωσιακούς καμβάδες με υπέροχα σχήματα και χρώματα. Η δουλειά στους δρόμους δεν ήταν αυτό που είχα σχεδιάσει, αλλά συνειδητοποίησα χρόνια αργότερα ότι είχε έναν συγκεκριμένο συμβολισμό. Είχα περάσει τον πόλεμο, όλοι είχαμε επιβιώσει. Αυτό πρέπει με κάποιο τρόπο να με επηρέασε και φαίνεται ότι ήταν μάλλον επείγον να προσπαθήσω να το καταλάβω».

Το 1954 δούλευε στο αρτοποιείο της οικογένειας Kossoff στην Brick Lane, ενώ ήταν και δάσκαλος καλλιτεχνικών μαθημάτων σε σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και αργότερα σε σχολεία τέχνης. Έκανε την πρώτη ατομική του έκθεση στην Beaux Arts Gallery του Λονδίνου το 1956. Δεν σταμάτησε να εκθέτει έργα του, και το 1986 εκπροσώπησε τη Βρετανία στην Μπιενάλε της Βενετίας, κερδίζοντας τον Χρυσό Λέοντα. Η δουλειά του έχει εκτεθεί στις μεγαλύτερες γκαλερί και μουσεία σε όλο τον κόσμο.

Ο Φρανκ Άουερμπαχ και τα σπουδαία έργα ενός ταραγμένου κόσμου Facebook Twitter
Frank Auerbach, Winter Evening, Primrose Hill Study, 1974-5. © Frank Auerbach, courtesy Marlborough Fine Art

Όπως ο ίδιος αφηγείται στο βιβλίο της Κάθριν Λάμπερτ «Frank Auerbach: Speaking and Painting»: «Λοιπόν, αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι η ζωγραφική δεν είναι τόσο εύκολη όσο νόμιζες. Στην αρχή χρειάστηκε να παλέψω για να βρω χρόνο για να δουλέψω, και στη συνέχεια, όταν είχα λίγο χρόνο, μου φάνηκε απολύτως ενοχλητικό να μην τον χρησιμοποιήσω για τη ζωγραφική. Μία ή δύο φορές όταν ήμουν νέος προσπάθησα να φύγω για μερικές μέρες, στο Μπράιτον ή στην Οξφόρδη, για ένα διάλειμμα, και απλά δεν ήξερα τι διάολο να κάνω με τον εαυτό μου. Ένιωσα ανυπόμονος και βαριεστημένος. Αλλά μπορώ να είμαι μόνος μου, δουλεύοντας στο Λονδίνο για μέρες και να νιώθω απόλυτα ευτυχισμένος.

Όσο περισσότερο συνειδητοποιούσα πόσο δύσκολο ήταν να ζωγραφίσω, τόσο περισσότερο ήξερα ότι ήταν μια πρόκληση, ότι θα ένιωθα ότι είχα σπαταλήσει τη ζωή μου αν δεν προσπαθούσα να το αντιμετωπίσω».

Στα έργα του Άουερμπαχ η μπογιά είναι τόσο παχιά και βαριά που μερικές φορές υπήρχε ο κίνδυνος να γλιστρήσει από τον καμβά μετά την ολοκλήρωση του πίνακα. Η μέθοδός του με τα χρόνια παρέμεινε αρκετά σταθερή και χρονοβόρα: αν δεν ήταν ικανοποιημένος με μια δουλειά στο τέλος της ημέρας, έξυνε όλη τη μπογιά σε έναν κάδο και ξεκινούσε ξανά. «Είμαι ακόμα αρκετά αυστηρός με τον εαυτό μου. Αν δεν έχει ολοκληρωθεί κάτι, το καταστρέφω και ξαναρχίζω. Παρόλο που χρησιμοποιώ πολύ λιγότερη μπογιά τώρα από ό,τι όταν δεν μπορούσα πραγματικά να αντέξω οικονομικά, το 95% της εξακολουθεί να καταλήγει στον κάδο. Νομίζω ότι προσπαθώ να βρω έναν νέο τρόπο να εκφράσω κάτι. Οπότε κάνω πρόβες με όλους τους άλλους τρόπους μέχρι να εκπλήξω τον εαυτό μου με κάτι που δεν είχα σκεφτεί προηγουμένως».

Ο Φρανκ Άουερμπαχ και τα σπουδαία έργα ενός ταραγμένου κόσμου Facebook Twitter
Frank Auerbach, Frank Auerbach, J.Y.M. Seated No. 1, 1981

Ο Άουερμπαχ μαζί με τον Φράνσις Μπέικον και τον Λούσιαν Φρόιντ θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς ζωγράφους της Βρετανίας. Έχει ομολογήσει ότι ποτέ δεν του άρεσε η λαμπερή πτυχή του κόσμου της τέχνης. Ακόμη και κατά τη διάρκεια της πρώτης του έκθεσης, εκμυστηρεύτηκε στον Μπέικον ότι δεν ήξερε τι να κάνει με αυτό, στο οποίο ο Μπέικον απάντησε: «Ήξερα ότι θα το έλεγες αυτό». «Όταν ξεκίνησα, όλα είχαν να κάνουν με την επιβίωση. Έτσι, ήμουν ενθουσιασμένος από την πρώτη μου έκθεση, καθώς ένιωσα ότι θα μπορούσα να επιβιώσω. Όταν διάβασα τις πρώτες καλές κριτικές, ένιωσα ότι θα μπορούσα να επιζήσω. Αλλά σύντομα κατάλαβα ότι η ενασχόλησή μου ήταν απλώς να συνεχίσω να δουλεύω». Λέει πώς όταν κάποιος κάνει τέχνη αντιμετωπίζει το να προσπαθήσει να κάνει κάτι που δεν έχει ξαναγίνει. Πιστεύει σε αυτό «που είπε ο Μπέκετ για όλους μας: "Προσπάθησε ξανά. Απότυχε ξανά. Απότυχε καλύτερα"».

Ο Φρανκ Άουερμπαχ και τα σπουδαία έργα ενός ταραγμένου κόσμου Facebook Twitter
Frank Auerbach, The Origin of the Great Bear, 1967–8. © Frank Auerbach, courtesy Marlborough Fine Art
Ο Φρανκ Άουερμπαχ και τα σπουδαία έργα ενός ταραγμένου κόσμου Facebook Twitter
Rimbaud - Frank Auerbach © Tate Image
Ο Φρανκ Άουερμπαχ και τα σπουδαία έργα ενός ταραγμένου κόσμου Facebook Twitter
Frank Auerbach, Mornington Crescent - Summer Morning 2004 © Frank Auerbach
Ο Φρανκ Άουερμπαχ και τα σπουδαία έργα ενός ταραγμένου κόσμου Facebook Twitter
Frank Auerbach, Primrose Hill, 1967–8.
Ο Φρανκ Άουερμπαχ και τα σπουδαία έργα ενός ταραγμένου κόσμου Facebook Twitter
Frank Auerbach, To the Studios, 1990–1.
Ο Φρανκ Άουερμπαχ και τα σπουδαία έργα ενός ταραγμένου κόσμου Facebook Twitter
Frank Auerbach, Study after Titian II, 1965. Φωτο: Auerbach, Frank/Tate/Tate Images
Ο Φρανκ Άουερμπαχ και τα σπουδαία έργα ενός ταραγμένου κόσμου Facebook Twitter
Frank Auerbach
Ο Φρανκ Άουερμπαχ και τα σπουδαία έργα ενός ταραγμένου κόσμου Facebook Twitter
Frank Auerbach, Bacchus and Ariadne, 1971. Φωτο: Auerbach, Frank/Tate/Tate Images
Ο Φρανκ Άουερμπαχ και τα σπουδαία έργα ενός ταραγμένου κόσμου Facebook Twitter
Φωτο: The National Gallery Photographic Department./Courtesy of The National Gallery, London
Ο Φρανκ Άουερμπαχ και τα σπουδαία έργα ενός ταραγμένου κόσμου Facebook Twitter
Σχέδιο του Frank Auerbach, 1955. Φωτο: Auerbach, Frank/Tate/Tate Images
Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Εικαστικά / Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Η έκθεση «Διαδρομές στην τέχνη. Έργα από τη Συλλογή της Τράπεζας της Ελλάδος» στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων ξεδιπλώνει 150 χρόνια εικαστικής δημιουργίας μέσα από 99 έργα εμβληματικών και σύγχρονων δημιουργών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Ρεπορτάζ / Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Στο βιβλίο του «Ο πλαστογράφος του Φράνκο», ένας ντετέκτιβ από τη Σεβίλλη ισχυρίζεται πως μεγάλα μουσεία, μεταξύ των οποίων και η ελληνική Εθνική Πινακοθήκη, έχουν αγοράσει πιστά αντίγραφα έργων του Ελ Γκρέκο.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μέσα στο εργαστήριο του Χριστόφορου Κατσαδιώτη 

Εικαστικά / Ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης αναδεικνύει το άχρηστο σε τέχνη

Το εργαστήριο του χαράκτη, όπου ξεδιπλώνεται ένα σύμπαν βγαλμένο από κάποιο σκοτεινό παραμύθι, μεταφέρεται προσωρινά σε μια σχεδόν κρυμμένη αίθουσα του μουσείου Μπενάκη, στην οδό Πειραιώς.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Άνοιξε το πολυαναμενόμενο πρώτο μουσείο μετανάστευσης

Εικαστικά / Fenix: Το πρώτο μουσείο μετανάστευσης άνοιξε στο Ρότερνταμ

Τι κοινό έχουν ένα πλοίο που κατασχέθηκε από τη Λαμπεντούζα, ένα κομμάτι του Τείχους του Βερολίνου και δύο γιγάντιες φωτεινές μπλε παντόφλες; Όλα βρίσκουν τη θέση τους στο νέο μουσείο της Ολλανδίας που επικεντρώνεται εξ ολοκλήρου στη μετανάστευση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

Εικαστικά / O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος είναι δυο νεαροί ζωγράφοι και δυο πολύ καλοί φίλοι. Τους έφερε κοντά η αγάπη για τη μυθολογία, την τέχνη και μια ανεξήγητη εμμονή με την Τζένη Χειλουδάκη. Τα έργα τους πραγματεύονται το τραύμα με τρόπο ωμό και βαθύ. Παρά τα όσα θα πίστευαν πολλοί, διαψεύδουν τις φήμες που τους θέλουν ζευγάρι…
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Εικαστικά / Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Η έκθεση με τίτλο «Κοσμική Σκόνη/Άγνωστες Γαίες» αντλεί έμπνευση από την προσωπικότητα και το έργο του Γερμανού αστρονόμου Ιούλιου Σμιτ, διευθυντή του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών κατά τον 19ο αι., και μας προσκαλεί να περιηγηθούμε ανάμεσα σε μακρινούς πλανήτες και σε γήινα, απτά υλικά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Guest Editors / Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Η έκθεση «Caravaggio 2025» αποτελεί μια σπάνια ευκαιρία για τους λάτρεις της τέχνης να έρθουν σε επαφή με τον ρεαλισμό και τη συναισθηματική δύναμη του ανυπέρβλητου καλλιτέχνη του μπαρόκ, ο οποίος επαναπροσδιόρισε την εικαστική αφήγηση και έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης ζωγραφικής.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Ο Άγγελος Παπαδημητρίου ανάγει το κοινό γούστο σε καλλιτεχνική χειρονομία μεγάλης δυναμικής 

Εικαστικά / Το νέο έργο του Άγγελου Παπαδημητρίου είναι ένα εικονοστάσι για τα όνειρά μας

Ο αγαπημένος καλλιτέχνης επιστρέφει με ένα νέο έργο-εγκατάσταση στην Πινακοθήκη του Μουσείου Βορρέ, έναν χαιρετισμό στην Ελλάδα της Κάλλας και του Καβάφη, του Αττίκ και της Στέλλας Γκρέκα· μιας εποχής μεγάλης ευαισθησίας που έχει πια χαθεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να κοιτάμε τα ζώα; Δικαιοσύνη για τη μη ανθρώπινη ζωή

Εικαστικά / Η πρώτη μεγάλη έκθεση για τα δικαιώματα των ζώων στο ΕΜΣΤ

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη έκθεση που έχει διοργανώσει το ΕΜΣΤ και για την πρώτη μεγάλη έκθεση με θέμα την ευημερία των ζώων διεθνώς, στην οποία συμμετέχουν περισσότεροι από 60 καλλιτέχνες από 25 χώρες (από Ευρώπη, Ασία, Αφρική και Αμερική) – πάνω από 200 έργα καταλαμβάνουν όλους τους ορόφους του μουσείου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Romaine Brooks: Συμφωνία σε γκρι από μια ξεχασμένη κυρία της ζωγραφικής

Εικαστικά / Romaine Brooks: Η ζωγράφος με το ανδρόγυνο στυλ που έσπασε όλα τα ταμπού της εποχής της

Μια πρωτοπόρος καλλιτέχνιδα που έζησε μια συναρπαστική και αντισυμβατική ζωή, μέσα στη δίνη των «Roaring Twenties», δημιουργώντας τέχνη πέρα από τα κυρίαρχα ρεύματα του καιρού της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Εικαστικά / «Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Ο Michael Rakowitz, χρησιμοποιώντας αντισυμβατικές προσεγγίσεις, ανοίγει έναν διάλογο με έργα συγκινητικά, φανερά πολιτικά, υπενθυμίζοντάς μας την επανάληψη οδυνηρών γεγονότων της Ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατερίνα Βαγενά: «Δεν καταλαβαίνω γιατί φερόμαστε λες και το να μεγαλώνεις είναι αρρώστια»

Οι Αθηναίοι / «Δεν έκανα την Κιμωλία για τα λεφτά αλλά για να δείξω αυτό που είμαι»

Eίναι η ιδιοκτήτρια της Κιμωλίας, του art café που έγινε σημείο αναφοράς στην Πλάκα. Δηλώνει αυτοδίδακτη στα πάντα και πιστεύει στη δύναμη των ανθρώπων να ξαναγεννιούνται. Η Κατερίνα Βαγενά είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
CHECK ANTISOCIAL

Εικαστικά / Antisocial: Η Φρόσω Πίνη έφερε την τέχνη σε ένα θρυλικό αθηναϊκό αφτεράδικο

Στη στοά της Λεωκορίου, στου Ψυρρή, η Φρόσω με αφοσίωση δίνει ζωή σε έναν χώρο τέχνης που κάνει τους Αθηναίους να φτάνουν στην Cantina Social πιο νωρίς απ’ ό,τι είχαν συνηθίσει — και έτσι, τουλάχιστον, έχουν μαζί τους τα γυαλιά ηλίου· just in case.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ximena Maldonado Sánchez: «cardón, carmín y ola»

Εικαστικά / «Τα έργα μου δεν είναι φωτογραφίες, ούτε καρτ ποστάλ»

Η 26χρονη Μεξικανή ζωγράφος Ximena Maldonado Sánchez παρουσιάζει σε μία νέα έκθεση στην γκαλερί Bernier/Eliades στην Αθήνα μια τοπιογραφία με κάκτους, υπόγεια νερά και το κόκκινο του πάθους, που θυμίζει έντονα την πατρίδα της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: Όλες οι εκθέσεις που δεν πρέπει να χάσεις

Εικαστικά / Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: 24 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Οικολογία, αποικιοκρατία, εξουσία, η σχέση μας με τα ζώα, μετανάστευση, ρατσισμός: Η εικαστική κίνηση της Αθήνας σήμερα αναδεικνύει τα φλέγοντα και επίκαιρα θέματα που απασχολούν τους σύγχρονους εικαστικούς.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μπάμπης Ρετζεπόπουλος: Ένας ανένταχτος, εκλεκτικός και ασυμβίβαστος καλλιτέχνης

Εικαστικά / Η αθώα, ανόθευτη, παιδική ματιά στο έργο του Μπάμπη Ρετζεπόπουλου

Η Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων τιμά με μία αναδρομική έκθεση τον, γνωστό και ως Babis R., ζωγράφο και χαράκτη, έναν ανένταχτο καλλιτέχνη που, πέρα από το πολύτιμο εικαστικό του έργο, μάς άφησε παρακαταθήκη την ακεραιότητά του και την απροκατάληπτη στάση του απέναντι στην τέχνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H εκρηκτική συνάντηση του Francis Bacon με τον Peter Beard

Σαν σήμερα / Φράνσις Μπέικον: «Σιχαίνομαι εννιά στις δέκα ζωγραφιές που βλέπω, ανάμεσά τους και τις δικές μου»

Σαν σήμερα το 1992 πεθαίνει ο σπουδαίος αιρετικός Βρετανός ζωγράφος και ανατόμος της ανθρώπινης υπαρξιακής αγωνίας. Ο Βασίλης Κιμούλης είχε μεταφράσει αποκλειστικά για τη LIFO αποσπάσματα από τις εκρηκτικές συνομιλίες του Μπέικον με τον φωτογράφο Peter Beard.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ