Λούσιαν Φρόιντ Facebook Twitter
Lucian Freud, «Reflection with Two Children» (self-portrait), 1965. Museo Nacional Thyssen-Bornemisza, Madrid © The Lucian Freud Archive. All Rights Reserved 2022 / Bridgeman Images / photo copyright Museo Thyssen-Bornemisza, Madrid

Λούσιαν Φρόιντ: Ο ζωγράφος που άλλαξε την αντίληψη για το πορτρέτο

0

Πριν από εκατό χρόνια γεννήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους Βρετανούς ζωγράφους του εικοστού αιώνα, ο Λούσιαν Φρόιντ, και η Εθνική Πινακοθήκη της χώρας του δεν θα μπορούσε παρά να οργανώσει μια μεγάλη έκθεση για τον εκκεντρικό, μονήρη και σπουδαίο ζωγράφο που άλλαξε την αντίληψη για το πορτρέτο και την απεικόνιση του ανθρώπινου σώματος.

Η έκθεση-ορόσημο συγκεντρώνει μια μεγάλη επιλογή των σημαντικότερων έργων του από επτά δεκαετίες, από τα πρώιμα έργα του, όπως το «Κορίτσι με τριαντάφυλλα» (Συλλογή British Council) τη δεκαετία του 1940, μέχρι την «Αντανάκλαση με δυο παιδιά» (αυτοπροσωπογραφία, Museo Nacional Thyssen-Bornemisza, Μαδρίτη) τη δεκαετία του 1960 και τα διάσημα ύστερα έργα του.

Στην έκθεση υπάρχει και το «HM Queen Elisabeth II» (περ. 1999-2001, δάνειο από την Αυτού Μεγαλειότητα τη Βασίλισσα και τη Βασιλική Συλλογή), το καθόλου κολακευτικό, ασεβές, όπως χαρακτηρίστηκε από πολλούς, πορτρέτο της Ελισάβετ, της οποίας ο θάνατος πριν από λίγες εβδομάδες το έφερε στην επικαιρότητα ως ένα από τα πιο πολυσυζητημένα πορτρέτα της. Μαζί με περισσότερα από εξήντα δάνεια από μουσεία και μεγάλες ιδιωτικές συλλογές σε όλο τον κόσμο, όπως το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, η Tate, η Συλλογή του Βρετανικού Συμβουλίου και η Συλλογή του Συμβουλίου Τεχνών του Λονδίνου, είναι από τα πιο σημαντικά έργα αυτής της έκθεσης.

Αν και το πορτρέτο της βασίλισσας είναι από τα πιο διάσημα έργα του, ο Φρόιντ αγαπούσε να ζωγραφίζει καθημερινούς ανθρώπους, φίλους, ερωμένες, ενώ περίφημη είναι η σειρά των έργων στα οποία απεικόνισε τη μητέρα του. Πέρασε πάνω από τέσσερις χιλιάδες ώρες καταγράφοντας με τη ζωγραφική του το οδυνηρό τέλος της.

Αν και το πορτρέτο της βασίλισσας είναι από τα πιο διάσημα έργα του, ο Φρόιντ αγαπούσε να ζωγραφίζει καθημερινούς ανθρώπους, φίλους, ερωμένες, ενώ περίφημη είναι η σειρά των έργων στα οποία απεικόνισε τη μητέρα του. Πέρασε πάνω από τέσσερις χιλιάδες ώρες καταγράφοντας με τη ζωγραφική του το οδυνηρό τέλος της.

«Για μένα ο πίνακας είναι ο άνθρωπος», έλεγε ο Φρόιντ που τα έργα του έχουν ως φόντο οικιακά περιβάλλοντα ή το γεμάτο υλικά ζωγραφικής εργαστήριό του, έναν χώρο που είναι από μόνος του σκηνικό και θέμα των έργων του. Δείχνοντας πώς άλλαξε η πρακτική του κατά τη διάρκεια του εικοστού και στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα, η έκθεση κορυφώνεται με μερικά από τα μνημειώδη γυμνά που έκανε, αναπαριστώντας την ανθρώπινη μορφή.

Βαθύς γνώστης της ευρωπαϊκής ζωγραφικής και τακτικός επισκέπτης από τα πρώτα του βήματα στο Λονδίνο, ο Φρόιντ είχε στενή σχέση με την Εθνική Πινακοθήκη. «Χρησιμοποιώ την γκαλερί ως ιατρείο», είπε στον δημοσιογράφο Μάικλ Κίμελμαν. «Έρχομαι για ιδέες και βοήθεια, για να εξετάσω καταστάσεις μέσα σε πίνακες και όχι ολόκληρους πίνακες. Συχνά αυτές οι καταστάσεις έχουν να κάνουν με τα χέρια και τα πόδια, οπότε η παρομοίωση με την ιατρική είναι σωστή».

Λούσιαν Φρόιντ Facebook Twitter
Queen Elizabeth's portrait, «HM Queen Elisabeth II» (περ. 1999-2001). Φωτο: ROYAL COLLECTION/EPA

«Τι θέλω από έναν πίνακα; Να εκπλήσσει, να ενοχλεί, να σαγηνεύει, να πείθει», έλεγε. Τα έργα του έχουν μια βάναυση αλήθεια, μιλάνε χωρίς αιδώ για τα ελαττώματα, το πάχος, τις ρυτίδες, αγνοούν το φορτίο φιλοσοφικών και καλλιτεχνικών περισπασμών.

Ο Φρόιντ από την αρχή παρουσιάζει τα μοντέλα του με μεγάλα μάτια, αλλά τίποτα δεν μοιάζει ευφάνταστο ή σουρεαλιστικό. Εξάλλου ο μοντερνισμός του Πικάσο ήταν κάτι που απέρριπτε από νέος, όπως απέρριπτε και τη θεατρικότητα των έργων του φίλου του Φράνσις Μπέικον.Τα πρόσωπα που ζωγραφίζει έχουν ένταση και ζωντάνια, είναι ο κόσμος του, από την πρώτη του σύζυγο, την Κίτι Γκάρμαν, που κοιτάζει αφηρημένα καθώς κρατάει ένα γατάκι, μέχρι τη Σου Τίλεϊ, της οποίας η υπέροχη σάρκα καταλαμβάνει τη σκέψη του θεατή, π.χ. στο «Sleeping by the Lion Carpet».

Η έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη απελευθερώνει το πρώιμο έργο του από τη σύγκριση με τους πεζούς εγχώριους καλλιτέχνες των δεκαετιών του 1940 και του 1950, κάνοντας τον θεατή να δει τη συγγένειά του με τον Χολμπάιν, τον Ντίρερ και τον Λουκάς Κράναχ, τους Γερμανούς ζωγράφους της χώρας καταγωγής του.

Λούσιαν Φρόιντ Facebook Twitter
Lucian Freud, «Girl with a Kitten», 1947. © The Lucian Freud Archive. All Rights Reserved 2022 / Φωτο: Tate

Πέντε δεκαετίες αργότερα προσπαθούσε να ζωγραφίσει σαν τον Τιτσιάνο που λάτρευε και πήρε μέρος στην εκστρατεία για να αγοραστούν για το βρετανικό έθνος τα έργα του. Μπορείτε να συγκρίνετε τα γυμνά του με τα δύο αριστουργήματα του Iταλού, «Η Άρτεμις και ο Ακταίωνας» και «Η Άρτεμις και η Καλλιστώ».

Ο Φρόιντ ζωγράφιζε σαν να ήθελε να αρπάξει το «είναι» του μοντέλου του. Θα μπορούσε να είχε καταλήξει σε θάλαμο αερίων σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης όπως εκατομμύρια Εβραίοι της Κεντρικής Ευρώπης. Ζωγραφίζει τη ζωή μπροστά στον θάνατο, με την ατέλεια, τη ζέση και τη λαγνεία ακόμα που συνεπάγεται η προσπάθεια για επιβίωση. Ζωγραφίζει κυνικά και τρυφερά τον θρίαμβο της ζωής επί του θανάτου, η σωματικότητα είναι παντοδύναμη.

Ο Λούσιαν Φρόιντ υπήρξε μέλος μίας από τις εμβληματικότερες αστικές οικογένειες του ευρωπαϊκού εικοστού αιώνα. Γεννημένος το 1922, ήταν γιος του αρχιτέκτονα Ερνστ Φρόιντ και εγγονός του πατέρα της ψυχανάλυσης Σίγκμουντ Φρόιντ. Εγκατέλειψε τη Γερμανία το 1933 σε ηλικία έντεκα ετών και πολιτογραφήθηκε  Βρετανός το 1939. Σπούδασε στην Κεντρική Σχολή Καλών Τεχνών του Λονδίνου, στη Σχολή Ζωγραφικής και Σχεδίου Σέντρικ Μόρις και στο Κολέγιο Γκόλντσμιθς του Πανεπιστημίου του Λονδίνου – όμως διατηρούσε γενικά ένα χαμηλό προφίλ. Λένε ότι τριγυρνούσε στους δρόμους με ένα γεράκι στον ώμο και ήταν υπεύθυνος για τη φωτιά που ξέσπασε στη Σχολή Σέντρικ Μόρις, όταν άφησε κάπου ένα τσιγάρο αναμμένο χωρίς να το αντιληφθεί.

Λούσιαν Φρόιντ Facebook Twitter
Lucian Freud, «The Painters Room», 1944. Ιδιωτική Συλλογή. © The Lucian Freud Archive. All Rights Reserved 2022/ Bridgeman Images

Ο Λούσιαν Φρόιντ, αναζητώντας εμπειρίες, υπηρέτησε για έναν χρόνο στο Εμπορικό Ναυτικό, στις νηοπομπές του Ατλαντικού, ταξίδεψε στο Παρίσι και περιηγήθηκε την Ελλάδα το 1946.

Αρχές της δεκαετίας του ’50 ήταν μέλος της Σχολής του Λονδίνου, μιας καλλιτεχνικής ομάδας με κύριο εκπρόσωπο τον Φράνσις Μπέικον που αρνήθηκε την αφηρημένη τέχνη χάριν της παραστατικής ζωγραφικής. Οι συχνά σκληροί και απόμακροι πίνακες του Φρόιντ έτειναν προς τον ρεαλισμό, προς ανησυχητικούς εσωτερικούς χώρους και αστικά τοπία. Τα έργα του διακρίνονται για την ψυχολογική τους διείσδυση και τη συχνά δυσάρεστη εξέταση της σχέσης μεταξύ καλλιτέχνη και μοντέλου. Ο Φρόιντ δούλευε με βάση μελέτες ζωής και ήταν γνωστό ότι οι συναντήσεις με τα μοντέλα του ήταν παρατεταμένες και τιμωρητικές.

Έγινε σύντομα διάσημος με το ύφος που υιοθέτησε εκείνη τη δεκαετία και επικεντρώθηκε σε πορτρέτα, τις περισσότερες φορές γυμνά.

Ήταν μονήρης, δεν αγαπούσε τη δημοσιότητα και ακόμα και στις πιο μεγάλες εκθέσεις που οργανώθηκαν προς τιμήν του δεν πάτησε ποτέ. Στο βιβλίο «Φρόιντ: Η βιογραφία μιας οικογένειας» η θεία του λέει: «Είναι βέβαια ένας ταλαντούχος, αλλά πολύ ασυνήθιστος άνθρωπος, ο οποίος ζει εντελώς έξω από τα δικά μας, αστικά πλαίσια. Συχνά απορώ πώς βρέθηκε στην οικογένειά μας». Οι σχέσεις του με την οικογένεια ήταν ψυχρές, δεν αποκαταστάθηκαν ποτέ.

Η ιδιωτική του ζωή ήταν ταραχώδης. Είχε μαγνητική προσωπικότητα και άπειρες ερωμένες, από τις οποίες απέκτησε τουλάχιστον δεκατρία εξώγαμα παιδιά. Έκανε δυο γάμους, στα τέλη της δεκαετίας του ’40 και στις αρχές της δεκαετίας του ’50, και οι σχέσεις του με τα παιδιά του γενικά ήταν τεταμένες. Όταν πέθανε, το 2011, στα βρετανικά ταμπλόιντ κυριαρχούσε η περιέργεια για την διαθήκη του. Όταν πέθανε η περιουσία ανερχόταν στα 120 εκατομμύρια ευρώ, η μεγαλύτερη που έχει αφήσει πίσω του Βρετανός καλλιτέχνης. Στον επί πολλά χρόνια συνεργάτη του Ντέιβιντ Ντόσον, ο οποίος εικονίζεται στον μισοτελειωμένο πίνακα «Portait of the Hound», κληροδότησε μια μονοκατοικία και 2,5 εκατ. λίρες μαζί με το κατοικίδιό του, Έλι, ενώ η υπόλοιπη περιουσία, που ήταν μεγάλη, πήγε στη δικηγόρο του Νταϊάνα Ρόστρον και σε μία από τις κόρες του, τη Ρόουζ Πίαρς. Η επιθυμία του ήταν να καταστραφούν τα προσωπικά του αντικείμενα.

Λούσιαν Φρόιντ Facebook Twitter
Lucian Freud, «Painter and Model», 1986-87. Ιδιωτική Συλλογή. © The Lucian Freud Archive. All Rights Reserved 2022/ Bridgeman Images
Λούσιαν Φρόιντ Facebook Twitter
Lucian Freud, «Two Men», 1987-88. National Galleries of Scotland, Edinburgh, Scottish National Gallery of Modern Art, Edinburgh, UK. © National Galleries of Scotland.

Το 2008 το έργο του με τίτλο «Benefits supervisor sleeping», το πορτρέτο μια γυμνής γυναίκας που κοιμάται σε έναν καναπέ, πουλήθηκε από τον Οίκο Christies στο ποσό των 33,6 εκατομμυρίων δολαρίων, τιμή-ρεκόρ για έργο ζωγράφου εν ζωή.

Λίγοι καλλιτέχνες έχουν απολαύσει τον σεβασμό των μουσείων, του κόσμου της τέχνης και του κοινού όσο ο Φρόιντ, που τον θεωρούσαν συνεχιστή της παράδοσης του Σαρντέν, του Μανέ και του Ντεγκά στη σπουδή της ανθρώπινης φιγούρας. Ενώ ανήκει στην καρδιά της παράδοσης αυτής, παρέμεινε ανεξάρτητος.

Στη διαθήκη του άφησε τον πίνακα «Η Ιταλίδα ή η γυναίκα με το κίτρινο μανίκι» του Καμίγ Κορό (1870) στην Εθνική Πινακοθήκη, εξηγώντας ότι ήθελε να αφήσει το έργο στη Μεγάλη Βρετανία ως ευχαριστώ για το ότι υποδέχτηκε την οικογένειά του με θέρμη.

Λούσιαν Φρόιντ Facebook Twitter
Lucian Freud, «Bella and Esther», 1988. Ιδιωτική Συλλογή. © The Lucian Freud Archive. All Rights Reserved 2022/ Bridgeman Images
Λούσιαν Φρόιντ Facebook Twitter
Lucian Freud, «Girl with Roses», 1947–8. Courtesy of the British Council Collection © The Lucian Freud Archive. All Rights Reserved 2022/ Bridgeman Images
Λούσιαν Φρόιντ Facebook Twitter
Lucian Freud, «Self-portrait (Reflection)», 2002. Ιδιωτική Συλλογή. © The Lucian Freud Archive. All Rights Reserved 2022/ Bridgeman Images
Λούσιαν Φρόιντ Facebook Twitter
Lucian Freud, «Portrait of the Hound», 2011. Ιδιωτική Συλλογή. © The Lucian Freud Archive. All Rights Reserved 2022/ Bridgeman Images
Λούσιαν Φρόιντ Facebook Twitter
Lucian Freud, «Two Irishmen in W11», 1984–5. Ιδιωτική Συλλογή. © The Lucian Freud Archive. All Rights Reserved 2022/ Bridgeman Images
Λούσιαν Φρόιντ Facebook Twitter
Lucian Freud, «A Woman Painter», 1956-7. © The Lucian Freud Archive
Λούσιαν Φρόιντ Facebook Twitter
Lucian Freud, «Evening in the Studio», 1993. © The Lucian Freud Archive. All Rights Reserved 2022/ Bridgeman Images
Λούσιαν Φρόιντ Facebook Twitter
Lucian Freud, «The Refugees», 1940-41. © The Lucian Freud Archive. All Rights Reserved 2022 / Bridgeman Images.
Λούσιαν Φρόιντ Facebook Twitter
Lucian Freud, «Self-portrait with Hyacinth Pot», 1947–8. Pallant House Gallery, Chichester. Wilson Gift through The Art Fund 2006 © The Lucian Freud Archive. All Rights Reserved 2022 / Bridgeman Images
Λούσιαν Φρόιντ Facebook Twitter
Ο Λούσιαν Φρόιντ στο στούντιό του. Φωτο: EPA
Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Πάνω από 17 εκατομμύρια δολάρια για ένα πορτραίτο του Χόκνεϊ από τον Λούσιαν Φρόιντ

Πολιτισμός / Πάνω από 17 εκατομμύρια δολάρια για ένα πορτραίτο του Χόκνεϊ από τον Λούσιαν Φρόιντ

Οι δύο καλλιτέχνες συναντήθηκαν για πρώτη φορά το 1962, όταν ο Φρόιντ ήταν ήδη καθιερωμένος και ο Χόκνεϊ ήταν ακόμα μαθητής. Και οι δυο κατέχουν μια σημαντική θέση στη βρετανική μεταπολεμική τέχνη.
THE LIFO TEAM

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«ΤΕΧΝΗ – ΔΙΑΓΩΝΙΟΣ»: Η διαρκής συμβολή των δύο ομάδων στην ανεπανάληπτη πολιτισμική κίνηση της Θεσσαλονίκης

Εικαστικά / «Διαγώνιος» και «Τέχνη»: Πρόσφεραν παιδεία στη Θεσσαλονίκη. Τώρα συναντιούνται ξανά σε μια έκθεση

Η «Διαγώνιος» του Ντίνου Χριστιανόπουλου και η Καλλιτεχνική Εταιρεία «Τέχνη» επιστρέφουν στο προσκήνιο μέσα από ένα αφιέρωμα στο Τελλόγλειο Ίδρυμα, που αναδεικνύει δύο ιστορικές ομάδες της πνευματικής ζωής της Θεσσαλονίκης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «λίστα Τραμπ» και τα «απαράδεκτα έργα τέχνης» οδηγούν σε μια άλλη Αμερική

Εικαστικά / Tο μένος του Τραμπ για το Smithsonian: Λογοκρισία, ρατσισμός, λίστες με «απαράδεκτα» έργα

Με στόχο το μεγαλύτερο συγκρότημα μουσείων και ερευνητικών κέντρων στον κόσμο, ο Τραμπ επιχειρεί να ασκήσει έλεγχο και λογοκρισία σε έργα τέχνης και στο περιεχόμενο εκθέσεων, κατηγορώντας το Smithsonian ως «woke» και απειλώντας με περικοπές της χρηματοδότησής του.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το σπίτι-μουσείο της Πολίν Καρπίδα βγάζει τους θησαυρούς του στο σφυρί (μέχρι κεραίας)

Εικαστικά / Το σπίτι-μουσείο της Πολίν Καρπίδα βγάζει τους θησαυρούς του στο σφυρί (μέχρι κεραίας)

Μια από τις πιο εξέχουσες συλλέκτριες στην Ευρώπη, η οποία έχει αφήσει το αποτύπωμά της και στην Ύδρα, αποφάσισε να πουλήσει τη συλλογή σουρεαλιστικής και μεταπολεμικής τέχνης που στεγάζει στο σπίτι της στο Λονδίνο -τη μεγαλύτερη αυτού του είδους- σε μια δημοπρασία-ορόσημο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χάρις Επαμεινώνδα: Η γλώσσα μου δεν είναι οι λέξεις

Εικαστικά / Χάρις Επαμεινώνδα: «Η γλώσσα μου δεν είναι οι λέξεις»

Η βραβευμένη με Αργυρό Λέοντα Κύπρια εικαστικός συνθέτει έναν κόσμο θραυσμάτων, αποκομμάτων της εσωτερικότητας, με ελλειπτικές εικόνες, τον οποίο μας προκαλεί να ανακατασκευάσουμε μέσα από τη σταδιακή του αποκάλυψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Μαρία Λοϊζίδου και Πέτρος Μώρης στη 13η Μπιενάλε του Λίβερπουλ

Εικαστικά / Μαρία Λοϊζίδου και Πέτρος Μώρης στη 13η Μπιενάλε του Λίβερπουλ

Οι δύο καλλιτέχνες με καταγωγή από Κύπρο και Ελλάδα αντίστοιχα, παρουσιάζουν νέα έργα τους σε μια από τις σημαντικότερες εικαστικές διοργανώσεις της Βρετανίας που φιλοξενεί 30 καλλιτέχνες και συλλογικότητες, με αναθέσεις και θεματικές που έχουν να κάνουν με τη γεωγραφία και τις αξίες που διαπερνούν την πόλη αυτή: καταγωγή και μνήμη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μια έκθεση για την πολύχρωμη, πολύπλοκη Αθήνα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Εικαστικά / Μια έκθεση για την πολύχρωμη και πολύπλοκη Αθήνα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Ο Τόνι Μιλάκης καταγράφει μια πόλη που η πραγματικότητα προσφέρει τις καλύτερες ζωγραφικές λύσεις, που ακόμη και το πιο ευφάνταστο μυαλό ενός καλλιτέχνη δεν μπορεί να τις επινοήσει.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Ο Ζαν Φρανσουά Μιλέ και η ατέρμονη γοητεία της φύσης και των εργατών της γης

Εικαστικά / Ζαν Φρανσουά Μιλέ: ο ζωγράφος που ο Βαν Γκογκ αποκαλούσε «πρωτοπόρο»

«Όσο το σκέφτομαι, τόσο περισσότερο νομίζω ότι ο Μιλέ πίστευε σε κάτι ανώτερο» έγραφε ο Βαν Γκογκ για τον «ζωγράφο των χωρικών» αλλά και έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του γαλλικού ρεαλισμού. Η Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου τον τιμά με μια μεγάλη έκθεση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το Μοναστήρι του Καρόλου: Το μουσείο του «κομμωτή των σταρ»

Εικαστικά / Κάρολος: O «κομμωτής των σταρ» έχει πλέον δικό του μουσείο στα Χανιά

Το «Μοναστήρι του Καρόλου», ένα ενετικό κτίσμα του 1583 και κατοικία του αυτοδίδακτου δημιουργού από το 1991, έχει μετατραπεί σε ένα μοναδικό καταφύγιο όπου συνυπάρχουν η ιστορία της κομμωτικής, έργα Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών μαζί με μνήμες της Μαρίας Κάλλας, της Μπριζίτ Μπαρντό αλλά και της Μαντάμ Ορτάνς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιγάντιοι φαλλοί, το σεξ ως ζωτική δύναμη: Τα «ερωτικά» του Takis αναστατώνουν ακόμα

Εικαστικά / Γιγάντιοι φαλλοί, το σεξ ως ζωτική δύναμη: Τα «ερωτικά» του Takis αναστατώνουν ακόμα

«Τα έργα του αποθεώνουν την ικανότητα του έρωτα να μας αποσπά από την ιδέα του θανάτου». Και έχουμε την ευκαιρία να τα δούμε στην αναδρομική έκθεση του Ιδρύματος Γουλανδρή στην Άνδρο, και στην Αθήνα. Όλα σχεδόν, εκτός από το πιο γνωστό του, το οποίο οι επιμελητές απέρριψαν ως «κραυγαλέο»...
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το Fondation Louis Vuitton υποδέχεται 270 έργα του Gerhard Richter σε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση

Εικαστικά / Gerhard Richter: «Τώρα που δεν απέμειναν ιερείς ή φιλόσοφοι, οι καλλιτέχνες είναι οι σημαντικότεροι άνθρωποι στον κόσμο»

270 έργα ενός από τους σημαντικότερους εν ζωή ζωγράφους θα εκτεθούν το φθινόπωρο στο Fondation Louis Vuitton σε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια αθέατη ως τώρα πλευρά της Φρίντα Κάλο στη Θεσσαλονίκη

Εικαστικά / Μια αθέατη ως τώρα πλευρά της Φρίντα Κάλο στη Θεσσαλονίκη

Μια διεθνής έκθεση με 241 φωτογραφίες, που μέχρι πρόσφατα δεν είχαν δει το φως δημοσιότητας και αποκαλύπτουν άγνωστες πτυχές της ζωής της πιο διάσημης ζωγράφου του 20ού αιώνα, κάνει στάση το φθινόπωρο στη συμπρωτεύουσα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Έκθεση αφισών στην Ύδρα μιας Ελλάδας ανόθευτης και ταπεινής

Εικαστικά / Πώς διαφήμιζε η Ελλάδα τον εαυτό της στο εξωτερικό από το ’30 έως το ’60;

Μια σειρά αφισών του ΕΟΤ, σε μια έκθεση που φιλοξενείται στην οικία Λαζάρου Κουντουριώτη, αποκαλύπτει τις πρώτες απόπειρες και τα αρχικά βήματα του ελληνικού τουρισμού, με την υπογραφή σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Τρανός: «Η τέχνη είναι ένα πολύ αποτελεσματικό αντικαταθλιπτικό» 

Εικαστικά / Νίκος Τρανός: «Η τέχνη είναι ένα πολύ αποτελεσματικό αντικαταθλιπτικό» 

Έχει βοσκήσει πρόβατα, έχει πουλήσει κουλούρια και έχει δουλέψει στην οικοδομή, μέχρι που αποφάσισε ότι το μόνο που ήθελε να γίνει είναι καλλιτέχνης. Τελικά, εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους και διεθνώς αναγνωρισμένους Έλληνες δημιουργούς. Ο πρώην πρύτανης της ΑΣΚΤ είναι άνθρωπος από σπάνια πάστα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Οι πρώτοι ομοφυλόφιλοι» και η γέννηση μιας νέας ταυτότητας

Εικαστικά / «Οι πρώτοι ομοφυλόφιλοι» και η γέννηση μιας νέας ταυτότητας

Μια μεγάλη έκθεση στο Σικάγο εξετάζει την γκέι ταυτότητα ως ιστορικό φαινόμενο μέσα από 300 έργα που δημιουργήθηκαν κυρίως στην περίοδο μεταξύ του 1869, όταν δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά η λέξη «ομοφυλόφιλος», και του 1939
THE LIFO TEAM
Η Χίλμα αφ Κλιντ έβρισκε γαλήνη ζωγραφίζοντας λουλούδια

Εικαστικά / Η Χίλμα αφ Κλιντ έβρισκε γαλήνη ζωγραφίζοντας λουλούδια

Σε μια σειρά έργων που παρουσιάζει το θαύμα της ανθοφορίας των λουλουδιών και των φυτών, μια από τις πιο αξιοσέβαστες καλλιτέχνιδες της Σουηδίας στρέφεται σε έναν κόσμο ομορφιάς, γαλήνης και ισορροπίας για να αποκαλύψει αλήθειες για την ανθρώπινη κατάσταση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ