Τα ζευγαρια που εργαζονται σημερα και μαλιστα με πληρη ωραρια και ταυτοχρονα μεγαλωνουν παιδια ειναι αξια θαυμασμου. Το οτι βοηθουν οι παππουδες ειτε εχουν καποια ξενη γυναικα ειναι λυση αναγκης για τα πρωτα χρονια. Εσυ τι λες αξιζει να καταντησουμε ενα γερασμενο εθνος,, να χασει η γυναικα την αυτοεκτιμηση της μενοντας στο σπιτι και να μην δεχτουμε καποια βοηθεια τα 5-10 πρωτα χρονια της ζωης των παιδιων μας? Το οτι εσυ δεν θα κανεις παιδια γιατι ειναι δυσκολο και μεγαλη ευθυνη δεν ειναι παραδειγμα προς μιμηση, καποιοι το τολμησαν παραμεριζοντας την κουραση και μπραβο τους.
12.1.2022 | 02:07
Μάθημα οδήγησης
Ίσως για κάποιους είναι λίγο άκυρο, αλλά το θυμήθηκα τώρα και ήθελα να το μοιραστώ. Πριν κάμποσα χρόνια, ένα κρύο αλλά ηλιόλουστο πρωινό του Γενάρη του 2014 (Χριστέμουπωςπερνούνταχρόνιαθαπεθάνουμεόλοι), θυμάμαι είχαμε παρκάρει με το δάσκαλο οδήγησης έξω από μία παιδική χαρά στου Φιλοπάππου. Εκεί είδα μια καλοβαλμένη κυρία μετρίου αναστήματος (εντάξει κοντούλα ήταν) να κάνει κούνια ένα παιδάκι, το οποίο δεν θα ήταν παραπάνω από 4. Η κυρία αυτή δεν ήταν ούτε η μητέρα του παιδιού ούτε η γιαγιά του ούτε η θεία του. Ήταν μία Φιλιππινέζα που απλά πληρωνόταν για να "κρατάει" το παιδί. Η εικόνα αυτή με προβλημάτισε λιγάκι και μοιράστηκα τη σκέψη μου με τον δάσκαλο.
"Ρε δάσκαλε, ποιο το νόημα να κάνεις παιδιά, αν στην τελική τα παρκάρεις από δω και από κει;"
"Μπορεί οι άνθρωποι να δουλεύουν από το πρωί μέχρι τη νύχτα ρε συ και γι' αυτό να έχουν πάρει γυναίκα... Σάμπως οι πρώτοι θα είναι ή οι τελευταίοι;"
"Αν είναι να δουλεύεις από το πρωί μέχρι το βράδυ μια ζωή για να μεγαλώσει το παιδί σου με μια Φιλιππινέζα (δεν το έλεγα με ρατσιστική χροιά, για όνομα), τί να το κάνω;"
"Ε πως ρε συ. Δεν θα το βλέπει συνέχεια η Φιλιππινέζα. Κι αυτή έχει ωράριο η κακομοίρα, φαντάζομαι. Τα Σ/Κ θα το παίρνουν και θα πηγαίνουν βόλτες..."
"Δεν ξέρω ρε δάσκαλε. Δεν μου φαίνεται σωστό. Παρκάρισμα. Πολύ παρκάρισμα. Είναι άδικο να κάνεις παιδί από καπρίτσιο. Το παιδί πρέπει να μεγαλώνει με τους γονείς του. Ούτε καν με τους παππούδες! Σχώρα με, μπορεί να είμαι και λάθος, αλλά μου φαίνεται σκληρό."
"Βάλε μπρος να φύγουμε να πάμε να κάνουμε καμιά οπισθογωνία..."
Έκτοτε αραιά και που φέρνω στο μυαλό μου αυτήν την εικόνα. Μερικές φορές παραδέχομαι ότι ίσως ήμουν λίγο υπερβολικός. Άλλες πάλι φορές, μέσα σε αυτά τα 7 χρόνια που μεσολάβησαν, βλέπω ότι όχι μόνον η τάση του παρκαρίσματος τέκνων να έχει γενικευθεί, αλλά και να βλέπω στο πρόσωπο των περισσότερων γονέων (νεαρής ηλικίας μάλιστα) ζωγραφισμένη στο κούτελό τους την έκφραση "Τραβάτε με κι ας κλαίω" , όταν είναι με τη σύζυγο και το παιδάκι. Θα μου πουν κάποιοι, "οκ ρε φίλε, δουλεύουμε, τί να κάνουμε, που να το αφήσουμε το παιδί. Στην τελική είμαστε κουρασμένοι." Ρε παιδιά, αν είστε κουρασμένοι, μην κάνετε παιδιά. Απλό. Βάλτε να δείτε Νετφλιξ, παίξτε με τα κινητά σας, δεν θα σας πει κανείς τίποτα. Αλλά εάν δεν έχετε σκοπό να ασχοληθείτε με το σπορ, αφήστε το καλύτερα.
Υ.Γ.: Προφανώς και δεν έχω παιδί. Δεν θέλω, όμως, ούτε και να αποκτήσω, γιατί είναι μεγάλη ευθύνη και πιστεύω ότι δεν μπορώ να ανταπεξέλθω. Απλό.
14
