Λογικός ο προβληματισμός σου, αλλά ένα παιδί δεν είναι μόνο οι 8 ώρες ενός 24ωρου, τα 10 πρώτα χρόνια της αναπτυξιακής του φάσης και τα σαββατοκύριακα. Κι η παρουσία ενός γονέα δεν είναι μόνο ο χρόνος που περνάει και παίζει μαζί του, αλλά είναι μια ολόκληρη ρητή και άρρητη διαδικασία ανατροφής που περιλαμβάνει φροντιδα, συμπεριφορά, διαχείριση καταστάσεων.
Ενα παιδί μπορεί να πονέσει από την 8ωρη απουσία των γονιών τους, αλλά αυτό θα είναι σοβαρό πρόβλημα μόνο αν εκείνοι είναι γενικά αδιάφοροι απέναντί του. Αν όχι, θα το ξεπεράσει και θα καταλάβει.
Άλλωστε ένα κομμάτι της ανατροφής- αγωγής είναι να συναισθανομαστε και την άλλη πλευρά, τις ανάγκες του άλλου ατόμου του οποίου την προσοχή διεκδικούμε.

Επίσης θεωρώ λάθος να κρίνουμε από ένα στιγμιότυπο της ζωής ενός παιδιού, τον τρόπο που αυτό μεγαλώνει.
Προσωπικά πιστεύω ότι είναι πολύ καλύτερο ένα παιδί να έρχεται σε επαφή με πολλούς ανθρώπους και να διευρύνει τις προσλαμβάνουσές του, πάρα να είναι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του με μόλις 2 ανθρωπους που βλεπουν τον κόσμο με ένα συγκεκριμένο τρόπο.