Ευρωπαϊκό Δικαστήριο: Νόμιμη η απαγόρευση της ισλαμικής μαντίλας στους χώρους εργασίας

Ευρωπαϊκό Δικαστήριο: Νόμιμη η απαγόρευση της ισλαμικής μαντίλας στους χώρους εργασίας Facebook Twitter
6

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έκρινε ότι οι εργοδότες μπορούν να απαγορεύουν στους υπαλλήλους τους να φορούν εμφανή θρησκευτικά σύμβολα, στην πρώτη του απόφαση για το θέμα της ισλαμικής μαντίλας στον χώρο εργασίας.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάσισε εξετάζοντας τις υποθέσεις δύο γυναικών, μίας από τη Γαλλία και μίας από το Βέλγιο, οι οποίες απολύθηκαν διότι αρνήθηκαν να βγάλουν τις μαντίλες τους.

«Ενας εσωτερικός κανόνας μία επιχείρησης που απαγορεύει στους εργαζόμενους να φορούν εμφανή πολιτικά, φιλοσοφικά και θρησκευτικά σύμβολα δεν συνιστά ευθεία διακριτική μεταχείριση», αναφέρεται στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου σχετικά με την μία υπόθεση.

«Ωστόσο, απουσία τέτοιου κανόνα, η βούληση ενός εργοδότη να λάβει υπ΄όψιν τις επιθυμίες ενός πελάτη σύμφωνα με τις οποίες αυτός δεν θέλει πλέον να του παρέχονται υπηρεσίες από εργαζόμενη που φορά ισλαμική μαντίλα δεν μπορεί να θεωρηθεί επαγγελματική προϋπόθεση δυνάμενη να αποκλείσει την ύπαρξη δυσμενούς διάκρισης», αναφέρεται στην απόφαση σχετικά με την δεύτερη υπόθεση.

Εναπόκειται στις ανώτατες δικαστικές αρχές της Γαλλίας και του Βελγίου, που ζήτησαν από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο την ερμηνεία του ευρωπαϊκού δικαίου για το ζήτημα, να κρίνουν οριστικά τις δύο υποθέσεις, σε δύο χώρες που είναι προσηλωμένες στις αρχές της κοσμικότητας και της ουδετερότητας.

Στην υπόθεση του Βελγίου, η υπάλληλος δεν φορούσε μαντίλα όταν προσελήφθη για να εργασθεί ως ρεσεψιονίστ το 2003 από τον όμιλο G4S, που παρέχει υπηρεσίες παρακολούθησης και ασφαλείας.

Ωστόσο, τρία χρόνια αργότερα, ανακοίνωσε στον εργοδότη της την απόφασή της να φορά ισλαμική μαντίλα, παρά την πολιτική της ουδετερότητας για την οποία είχε ενημερωθεί, αρχικά προφορικά, και στη συνέχεια γραπτά, που ακολουθεί η εταιρεία σε ό,τι αφορά την απαγόρευση πολιτικών, φιλοσοφικών ή θρησκευτικών συμβόλων στην εμφάνιση των εργαζομένων. Η απόλυσή της έγινε το 2006.

Για την υπόθεση αυτή το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ότι «ένας εσωτερικός κανόνας μία επιχείρησης που απαγορεύει στους εργαζόμενους να φορούν εμφανή πολιτικά, φιλοσοφικά και θρησκευτικά σύμβολα δεν συνιστά άμεση διακριτική μεταχείριση».

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο προσθέτει, ωστόσο, ορισμένες προϋποθέσεις υπέρ της επιχείρησης εκθέτοντας λεπτομερώς το καθεστώς της «έμμεσης» διακριτικής μεταχείρισης.

Η υποχρέωση ουδετερότητας δεν πρέπει να φέρνει σε μειονεκτική θέση τα άτομα που ανήκουν σε μία θρησκεία ή πεποιθήσεις και πρέπει να δικαιολογείται από έναν νόμιμο στόχο μέσω «κατάλληλων και αναγκαίων» μέτρων.

Οι δικαστές του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ζητούν από το βελγικό Εφετείο να επαληθεύσει εάν ο εσωτερικός κανονισμός της εταιρείας G4S εφαρμόζεται κατά αμερόληπτο τρόπο, εάν αφορά μόνο το προσωπικό που έρχεται σε επαφή με τους πελάτες ή επίσης εάν ήταν δυνατόν να προταθεί στην ενάγουσα άλλη θέση εργασίας, η οποία να μην προϋποθέτει επαφή με πελάτες.

Στην δεύτερη υπόθεση, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εξέδωσε μία συμπληρωματική απόφαση. Θεωρεί ότι απουσία εσωτερικού κανονισμού σχετικά με την ουδετερότητα μίας εταιρείας, ένας πελάτης δεν μπορεί να απαιτήσει να μην δέχεται υπηρεσίες από υπάλληλο που φορά ισλαμική μαντίλα.

Πρόκειται για την περίπτωση μίας μηχανικού που εργαζόταν στη γαλλική εταιρία Micropole , η οποία φορούσε ισλαμική μαντίλα όταν προσελήφθη το 2008.

Αλλά, κατά τη διάρκεια ενός ραντεβού με πελάτη, αυτός διαμαρτυρήθηκε και απαίτησε να βγάλει τη μαντίλα της. Η Micropole διαβίβασε το αίτημα στην υπάλληλο, η οποία αρνήθηκε. Απολύθηκε τον Ιούνιο 2009.

Στην περίπτωση αυτή η δικαιοσύνη πρέπει να λάβει υπ΄όψιν δύο αντιμαχόμενες ελευθερίες: την ελευθερία του να ανήκει κανείς σε μία θρησκεία και να το δείχνει και στην ελευθερία του επιχειρείν.

Στην υπόθεση της Micropole, σύμφωνα με τη γενική εισαγγελέα Έλινορ Σάρπστον , η επιταγή αφαίρεσης της μαντίλας για ένα ραντεβού με πελάτη αποτελεί σαφή διακριτική μεταχείριση, διότι η ισλαμική μαντίλα δεν την εμπόδιζε να ασκήσει τα επαγγελματικά της καθήκοντα ως μηχανικού.

Πηγή: ΑΠΕ/ΜΠΕ

Διεθνή
6

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

3 σχόλια
Η Ευρωπαϊκή "μάχη" για την μαντήλα-νικάμπ-χιτζάμπ και δεν ξέρω τι άλλο, δεν έχει να κάνει με την αυτοδιάθεση και την ελευθερία θρησκευτικών συμβόλων. Γι αυτό και τόσες δεκαετίες δεν είχε πρόβλημα να βλέπει σταυρούς στο στήθος, βουδιστές με ξυρισμένο κεφάλι και σιχ με τουρμπάνι στην επικράτεια της. Έχει να κάνει με την ιδιαιτερότητα του Μουσουλμανισμού να τοποθετεί την σαρία και τις θρησκευτικές συνήθειες πάνω από τους νόμους ενός κράτους. Ακόμα και ο πιο καλοπροαίρετος, μπορεί να καταλάβει ότι αυτό αποτελεί φουρνέλο στα θεμέλια με τα οποία έχουμε δομήσει τις κοινωνίες μας. Ο νόμος θα είναι πάνω από οποιαδήποτε θρησκευτική ή φυλετική συνήθεια. Ή θα το αποδεχθείς, ή δεν μπορείς να ζήσεις εδώ.Όσοι ομνύουν υπέρ της πολυπολιτισμικότητας κάνουν δύο τεράστια λάθη. Το πρώτο ότι όλοι οι πολιτισμοί είναι ίδιοι και μπορούν να συνυπάρξουν, εάν τους δοθεί η ευκαιρία, αρμονικά. Αυτό είναι πλάνη, απότοκη της δεδομένης ελευθερίας που απολαμβάνουμε στη δύση, εμείς οι πολίτες της. Όχι, υπάρχουν όρια στο πόσο ελαστική μπορεί να γίνει μια κοινωνία πριν χάσει την κόλλα που την κρατά σε ένα κομμάτι. Το δεύτερο, είναι ακριβώς αυτή η ελευθερία, που οι ευαίσθητοι μαντηλόφιλοι, θεωρούν δεδομένη, όπως το ότι κάθε πρωί ο ήλιος ανατέλλει. Όχι, δεν υπήρχε πάντα και η δύση έδωσε πολλούς αγώνες, που συνεχίζονται ακόμη ενάντια στις προκαταλήψεις και τις στενομυαλιές, για να τις εδραιώσει και να τις προασπίσει. Δε θα βάλουμε από την πίσω πόρτα καμία οπισθοδρόμηση που εμείς έχουμε ήδη λύσει, στο όνομα μιας θολής ανοχής του διαφορετικού. Υπάρχει κάποιο όριο που πέρα από αυτό η συνοχή διακινδυνεύεται. Η μαντήλα είναι ένα σύμβολο ότι αυτός ο τρόπος ζωής δεν είναι επιθυμητός εδώ.
Περιμένουμε με ανυπομονησία το πρώτο τούβλο που θα επιχειρηματολογήσει υπέρ της ελευθερίας στην ένδυση ή τη θρησκευτικότητα, έναντι της ισότητας των δύο φύλλων και του σεβασμού στη γυναίκα.
Αν η εκάστοτε εργαζόμενη επιλέγει να φοράει τη μαντίλα και επιλέγει να πιστεύει στη συγκεκριμένη θρησκεία έχει το δικαίωμα να το κάνει όπως κάποιος χριστιανός για παράδειγμα έχει το δικαίωμα να φοράει το σταυρό.Δεν έχει να κάνει με το σεβασμό στη γυναίκα καθώς η γυναίκα στην συγκεκριμένη περίπτωση έχει ήδη επιλέξει, αν και καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να διαχωριστεί.