Τι συμβαίνει όταν δύο άντρες προχωρούν χέρι -χέρι στους δρόμους της Ρωσίας

Τι συμβαίνει όταν δύο άντρες προχωρούν χέρι -χέρι στους δρόμους της Ρωσίας Facebook Twitter
6

Τα τελευταία χρόνια βίντεο από κρυμμένες κάμερες σε κολάν, υπέρβαρες γυναίκες και ομοφυλόφιλα ζευγάρια έχουν κατακλύσει το διαδίκτυο με σκοπό να καταγράψουν τα πισώπλατα βλέμματα των περαστικών. Στα πλαίσια ενός παρόμοιου κοινωνικού πειράματος, δύο άντρες από το κανάλι του YouTube ChebuRussiaTV αποφάσισαν να καταγράψουν τις αντιδράσεις του κόσμου ενώ περπατούν χέρι χέρι στους δρόμους της Μόσχας. 

Η στάση της ρωσικής κυβέρνησης προς τους ομοφυλόφιλους δεν είναι ιδιαιτέρως φιλική. Μάλιστα από μεγάλο μέρος του πληθυσμού το να αποτελείς μέλος της LGBT κοινότητας στη χώρα θεωρείται επικίνδυνο. Οι αντιδράσεις των περαστικών δεν ήταν θετικές, κάτι που δεν προκαλεί έκπληξη αν λάβουμε υπόψη την ομοφοβική προπαγάνδα που γίνεται από το κράτος το οποίο έχει απαγορεύσει την προώθηση του LGBT τρόπου ζωής όπως και την οδήγηση σε trans άτομα.

Στο βίντεο βλέπουμε να τους αποκαλούν «αδερφές», «πούστηδες» και τους επιτίθενται σωματικά. Πάρτε μια γεύση για το πως είναι να είσαι ομοφυλόφιλος στη Ρωσία:

6

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο ανυπεράσπιστος καημός για ένα ακόμη κράξιμο/από τον Πάνο Μιχαήλ

ΟΑΣΗ / Ο ανυπεράσπιστος καημός για ένα ακόμη κράξιμο/από τον Πάνο Μιχαήλ

Από τον ποταμό της Baarn μέχρι το φιλί στις «Σέρρες», κι από το βλέμμα–countdown του Ren Hang μέχρι τη φάρσα του Μίστερ Μπούτια, η ΟΑΣΗ καταγράφει τα queer ραγίσματα που δεν έγιναν ποτέ ιδιωτικά. Dickpics, cult σώματα, drag spoof βιντεάκια, καμπαρέ φωνές, τηλεοπτικά taboos· όλα στην ίδια καμπύλη: γέλιο, καύλα, πληγή, ανάσα. Το ripology του queer δεν είναι θεωρία· είναι ο ανυπεράσπιστος καημός που μας κρατάει ζωντανούς.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
*Κάθε τρελό παιδί/ από τον Πάνο Μιχαήλ

ΟΑΣΗ / *Κάθε τρελό παιδί/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Η ελληνική ψυχανάλυση κρύβει ακόμα τα queer σώματα στις σκιές: από τα τηλεοπτικά δικαστήρια της Τατιάνας μέχρι τα hashtags των θεραπευτών–influencers. Σπαράγματα μνήμης, media τραύματος και επιβίωσης συνθέτουν μια ιστορία που ποτέ δεν ειπώθηκε ολόκληρη.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
Οι εκδόσεις που απευθύνονται στο LGBTQ+ κοινό αντιμετωπίζουν διακρίσεις από τους διαφημιστές, προειδοποιούν οι εκδότες

Διεθνή / Τα περιοδικά που απευθύνονται στο LGBTQ+ κοινό αντιμετωπίζουν διακρίσεις από τους διαφημιστές, προειδοποιούν οι εκδότες

Η αντι-DEI εκστρατεία στις ΗΠΑ και οι διαφημιστές που αποφεύγουν να συνεργαστούν με τα έντυπα που απευθύνονται στην LGBTQ+ κοινότητα και άλλες μειονότητες
LIFO NEWSROOM
Είσαι Αυτό που Πουλάς: Queer Σώμα, Πόθος και Bareback Ελευθερία/ από τον Πάνο Μιχαήλ

ΟΑΣΗ / Είσαι Αυτό που Πουλάς: Queer Σώμα, Πόθος και Bareback Ελευθερία/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Από τον Chris Karakatsanis και τον Tim Kruger ως τους queer OnlyFans performers, αυτό το κείμενο χαρτογραφεί το σώμα που επιμένει να ποθεί, να μιλά, να επιβιώνει. Μια διαδρομή από το τραύμα ως την ηδονή, χωρίς ενοχή
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
*There Is A Ghost/ από τον Πάνο Μιχαήλ

ΟΑΣΗ / *There Is A Ghost/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Τέσσερις queer αφηγήσεις που ξεκινούν από τη μουσική αλλά μιλούν για κάτι πιο βαθύ: το παιδί που χόρευε μπροστά στην τηλεόραση, την επιθυμία που δεν χωράει πουθενά, το τραύμα που παίρνει χρώμα. Η Kylie, η Τζένη Βάνου και η ANOHNI σαν φαντάσματα που μας στοίχειωσαν για να μας σώσουν, και τρεις νέες σπίθες – Cole Escola, Sondiaze, Koplje – που μας θυμίζουν γιατί το queer δεν ήταν ποτέ “ασφαλές”.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
*Χαλάρωσε, να το κάνεις/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Όαση / *Χαλάρωσε, να το κάνεις/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Από σήμερα η ΟΑΣΗ αλλάζει μορφή. Δεν είναι πια blog. Είναι επιδερμίδα με μνήμη· ένα σημείο πάνω στον ψηφιακό χάρτη όπου η queer φωνή δεν λογοκρίνεται, δεν περνάει από φίλτρο, και δεν χρειάζεται να αποδείξει πως υπάρχει.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ

σχόλια

4 σχόλια
Ο κόσμος αντιδρά λες και είδε εξωγήινους. Καμία ελπίδα πραγματικά. Κάποιοι μάλιστα αντιδρούν για τους ομοφυλόφιλους και λένε φτάνει πια με τα δικαιώματα σας και τον εγωκεντρισμο σας. Απο τη στιγμή που δε μπορεί ένας ομοφυλόφιλος να δείξει δημόσια την αγάπη του με ένα φιλί στο στόμα ή να κρατάει το χέρι του αγοριού του, θεωρώ πως έχουμε αιώνες μπροστά μέχρι αυτά τα δικαιώματα να γίνουν απλά τρόπος ζωής.
Μου φαινεται ασύλληπτο να τους επιτίθενται φραστικά και κυρίως σωματικά απλα επειδη περπατούσανε στο δρόμο πιασμένοι απο το χέρι. Καμια ελπίδα.