Η αντοχή των υλικών

Η αντοχή των υλικών Facebook Twitter
1

1. Αντίδοτο στη φθορά. Η δημιουργικότητα είναι η ασφαλέστερη εναντίωση στη φθορά. Πείσμονες συγγραφείς, τόσο ο Ζοζέ Σαραμάγκου όσο και ο Τζέιμς Μάξγουελ Κουτσί, επιβεβαιώνουν με το έργο τους ότι η κατάφαση στη ζωή είναι η επίμονη και προσηλωμένη άρνηση σε ό,τι αρνείται τη ζωή. Στο έργο τόσο του Πορτογάλου όσο και του Νοτιοαφρικανού το ιδιοφυές και επινοητικό storytelling συνδυάζεται, λυτρωτικά, με μια δυναμική φιλοσοφική διαύγαση των κοινωνικών δεινών και της υπαρξιακής αγωνίας του σύγχρονου ανθρώπου. Πιο αποστασιοποιημένος, φαινομενικά, ο Κουτσί. Πιο εγγύς, ο Σαραμάνγκου.

2. Ημερομηνίες και ποδήλατο. Ο Σαραμάγκου γεννήθηκε στις 16 Νοεμβρίου του 1922, διέσχισε εν σοφία τον εικοστό αιώνα και αναχώρησε πλήρης ημερών για το ραντεβού του με τον Φερνάντο Πεσσόα και τον Χόρχε Λούις Μπόρχες στις 18 Ιουνίου του 2010. Η γυμναστική του ήταν το γάντζωμα στη ζωή και η πολυσχιδής δραστηριότητα. Ο Κουτσί γεννήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου του 1940 και γι' αυτόν η πραγματικότητα δεν είναι ένα αχανές στούντιο, όπως για τον Ουίλιαμ Μπάροουζ, ούτε ένας καμβάς αλληγοριών όπως για τον Σαραμάγκου, αλλά ένα ποδηλατοδρόμιο σχεδιασμένο από τον M.K. Έσερ ή τον Τζόρτζιο ντε Κίρικο. Και των δύο η φαντασία κινεί όγκους ιστορικών, κοινωνικών και υπαρξιακών δεδομένων, και των δύο η τόλμη τούς ωθεί σε ελεγχόμενες εκρήξεις και ανατροπές. Νομπελίστας το 1998 ο Πορτογάλος. Νομπελίστας το 2003 ο Νοτιοαφρικανός. Το 1991 θα καταπιαστεί με το Ιερό ο απόγονος του Πεσσόα. Το 2013 θα επιχειρήσει τη δική του αναμέτρηση με το Ιερό, ο συμπατριώτης της Ντόρις Λέσινγκ.

3. Ιησούς & Ιησούς. Πιο κοντά στον Νίκο Καζαντζάκη, ο Ζοζέ Σαραμάγκουαφήνει να εκδηλωθεί η άθεη οργή του, απορρυθμίζει τα θέσφατα, μας μιλάει για έναν Ιησού που είναι άθυρμα και πιόνι εξουσιών, έναν Ιησού που έχει συρθεί στην πλάνη όπως σέρνεται στη σφαγή ο αμνός, έναν Ιησού που δεν επιζητεί την πίστη αλλά την κατανόηση, τη συμπόνια, τη σκέψη. Γράφει το χειμαρρώδες μυθιστόρημα Το Κατά Ιησούν Ευαγγέλιον (μτφρ. Αθηνά Ψυλλιά, εκδ. Καστανιώτη) και μας καλεί να ξανασκεφτούμε όσα ξέρουμε, αλλά και να συγκινηθούμε, παρασύροντάς μας με τις λαχανιασμένες, ασθματικές, περίτεχνα ψευτοακατέργαστες φράσεις του. «Ο ουρανός ήταν στρωμένος από ομοιόμορφα σύννεφα, σαν να είχε επενδυθεί με βρόμικο μαλλί, θα πρέπει να ήταν δύσκολο για τον Κύριο, από κει ψηλά, να διακρίνει τι έκαναν τα πρόβατά του. Ο Ιησούς και η Μαρία η Μαγδαληνή αποχαιρετήθηκαν με ένα αγκάλιασμα που έμοιαζε να μην έχει τέλος, και φιλήθηκαν, πιο σύντομα όμως, δεν είναι να απορούμε, την εποχή εκείνη δεν συνηθιζόταν και τόσο το φιλί». Ο Κουτσί είναι πιο κοντά στη δυστοπία που είχε σκηνοθετήσει ο Κόρμακ ΜακΚάρθι στο μυθιστόρημα Ο Δρόμος (μτφρ. Αύγουστος Κορτώ, εκδ. Καστανιώτη) και μέσα από υπόγειες διαδρομές φτάνει σε διλήμματα και διεργασίες που επιτέλεσαν στοχαστικοί συγγραφείς όπως ο Σάμιουελ Μπέκετ αλλά και ο Tόμας Μαν. Ιδίως το δέκατο τέταρτο κεφάλαιο, συγκλονιστικό όπως όλο το βιβλίο άλλωστε, της Παιδικής Ηλικίας του Ιησού (μτφρ. Κατερίνα Σχινά, εκδ. Μεταίχμιο) μοιάζει με απόηχο των θρυλικών φιλοσοφικών καβγάδων του Νάφτα και του Σετεμπρίνι στο Μαγικό Βουνό του Γερμανού νομπελίστα. Στη λαμπρή ανάλυσή του σχετικά με την παιδική ηλικία στο ηλεκτρονικό περιοδικό bookpress.gr, ο ποιητής Γιώργος Λαμπράκος επισημαίνει: «Όπως έχει γίνει φανερό, το μυθιστόρημα του Κουτσί παραμένει ανοιχτό σε πολλές ερμηνείες κι αυτό είναι ένα από τα δυνατότερα γνωρίσματά του. Με το πέρας της ανάγνωσης κάθε προσπάθεια να καταλήξουμε σε ακράδαντα συμπεράσματα αυξάνει, αντί να μειώνει, τα ερωτηματικά (και τα θαυμαστικά). Το ζήτημα της λύτρωσης είναι επίσης ένα από τα βασικά θέματα του βιβλίου. Έχουμε ανάγκη τη λύτρωση; Αν ναι, από τι και με ποιους τρόπους; Εν τέλει, τι σημαίνει λύτρωση σε έναν κόσμο με (πίστη στον) Θεό και τι σημαίνει λύτρωση σε έναν κόσμο χωρίς (πίστη στον) Θεό; Μήπως, εν τέλει, η λύτρωση είναι ένα χριστιανικό άχθος που αξίζει να το αποτινάξουμε μια και καλή για να προχωρήσουμε; Μήπως ο Κουτσί μάς καλεί εμμέσως πλην σαφώς να εισακούσουμε όχι τη Βίβλο αλλά π.χ. τον Εμίλ Σιοράν, που έγραφε κάπου ότι: "Η βεβαιότητα πως δεν υπάρχει λύτρωση είναι μια μορφή λύτρωσης, στην πραγματικότητα είναι η λύτρωση. Εκκινώντας από εδώ, θα μπορούσαμε να οργανώσουμε την ίδια μας τη ζωή, καθώς και να κατασκευάσουμε μια φιλοσοφία της ιστορίας: το άλυτο ως λύση, ως η μόνη διέξοδος;"».

www.radiobookspotting.blogspot.gr/

1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM
Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Βιβλίο / Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Ο Πέρσιβαλ Έβερετ έγραψε ένα άκρως επίκαιρο, δεδομένων των τελευταίων ημερών, βιβλίο, που ταυτόχρονα φιλοδοξεί να καταστεί κλασικό, για τον ρατσισμό και τη χαμένη ανθρωπιά, και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ και το Πούλιτζερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη, κιθαρίστα και σκιτσογράφο Κώστα Μπέζο, που ξαναγράφει την ιστορία της Ελλάδας πριν από το 1940

Βιβλίο / «Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη Κώστα Μπέζο

Τη δεκαετία του ’30 άνθισε στην Ελλάδα ένα μουσικό είδος «διαφυγής» από τη σκληρή πραγματικότητα, οι χαβάγιες. Ο Κώστας Μπέζος, αινιγματική μορφή μέχρι πρόσφατα και σημαντικός ρεμπέτης και σκιτσογράφος, έγραψε μια ανείπωτη ιστορία, διαφορετική από αυτή που η επίσημη ιστορία έχει καταγράψει για την εποχή του Μεσοπολέμου.  
M. HULOT
Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Βιβλίο / Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Η Καταλανή συγγραφέας, που έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης queer λογοτεχνίας, μεταφράζεται παγκοσμίως και τη θαυμάζει ο Αλμοδόβαρ, μιλά στη LiFO για το τι σημαίνει να ζεις ελεύθερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Βιβλίο / Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Το πρώτο βιβλίο του Φάνη Παπαδημητρίου είναι μια συγκινητική εξομολόγηση για το ατύχημα στα 19 του που τον καθήλωσε σε αμαξίδιο, την πάλη του με τον τζόγο και τον αγώνα που έδωσε να ξαναφτιάξει τη ζωή του «μετά το τσουνάμι που ήρθε και τα σάρωσε όλα».
M. HULOT
«Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Το πίσω ράφι  / «Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Πιστή στην κλασική μορφή του μυθιστορήματος, αλλά ταυτόχρονα ανατρεπτική και μεταμοντέρνα, η καυστική σάτιρα του Τζόναθαν Κόου για τη βρετανική άρχουσα τάξη των αρχών της δεκαετίας του ’90 διαβάζεται μονορούφι.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ

σχόλια

1 σχόλια
Τι συμπτωση! Διαβασα και τα δυο βιβλια στα οποια αναφερεστε περσυ το καλοκαιρι. Ενω ο Σαραμανγκου με γοητεψε, προβληματισε, αναζωογονησε...βρηκα τον Κουτσιχωρις εμπνευση, μια ιστορια "τραβηγμενη απο τα μαλλια" και τελιως ανουσια!