Ο Just Knite μόλις έβγαλε ένα απρόσμενα ολοκληρωμένο EP με ελληνικό baile funk
Ο ήχος της βραζιλιάνικης φαβέλας έδωσε έμπνευση στον νεαρό μουσικό για να φτιάξει εφτά κομμάτια γνήσιου funk Mineiro, σε μία από τις πιο συναρπαστικές κυκλοφορίες της χρονιάς.
Η μεγαλύτερη χαρά που μπορεί να μου δώσει η ασχολία μου με την ελληνική μουσική είναι ένα promo με υλικό που με ενθουσιάζει από την πρώτη ακρόαση. Δεν με ενθουσιάζουν πλέον πολλά πράγματα, γιατί είναι δύσκολο σε μια εποχή που δεν χαρακτηρίζεται από το απρόσμενο να ακούσεις κάτι και να πεις «αυτό είναι κάτι original, που δεν έχει εμφανιστεί ξανά στην Ελλάδα». Για μένα απρόσμενα ήταν το «Lingo» του FY, πολλά τραγούδια του Saske και από τα δύο «Saskepticism», το «Lost Files 2020 pt. 1» του $ulee και το live των PLB στο Plex, που ήταν σχεδόν ουρανοκατέβατα μέσα σε μια σκηνή που όλα σχεδόν τα έχεις ξανακούσει. Ο Just Knite είναι τέτοια περίπτωση, φάνηκε από την πρώτη του κυκλοφορία ότι είναι εντελώς ιδιαίτερος, ιδιοσυγκρασιακός και «πειραματικός» με την παλιά έννοια, όταν σε ενδιέφερε να κάνεις κάτι πρωτότυπο και δικό σου και όχι να κάνεις νούμερα. Το «DARKSOULS4HAZE EP» που έλαβα σε ένα κρυφό link στο SoundCloud είναι ένα απίστευτο EP για τα ελληνικά δεδομένα, συγκρινόμενο δηλαδή με τη ραπ μουσική που κυκλοφορεί σωρηδόν τα τελευταία δύο χρόνια. Αυτό δεν είναι σχόλιο για την ποιότητα της ελληνικής ραπ, που και υψηλού επιπέδου είναι και αξιόλογα ονόματα έχει, κι αυτό φαίνεται από την ανταπόκριση του κόσμου, αλλά, αν θέλουμε να λέμε και καμία αλήθεια, όσο πιο δημοφιλές γίνεται το ραπ εκτός «ραπ κοινού», τόσο πιο βαρετό και αδιάφορο καταντάει, γιατί έχει χάσει κάθε αίσθηση του καινούργιου. Της έκπληξης. Το τραπ μετράει ήδη δέκα χρόνια, το ντριλ ήταν κατά κάποιον τρόπο ένα αναμάσημα του old school με νέο περιτύλιγμα, το ραπ μπήκε (επιτέλους) σε στάδια, οι ράπερ είναι οι μεγαλύτεροι σούπερ σταρ είτε το έχουν είτε δεν το έχουν επιδιώξει, αλλά το ραπ είναι πλέον μια mainstream, παγιωμένη μουσική που απευθύνεται στο κοινό που ακούει έντεχνο ή μοντέρνο λαϊκό, γέρνοντας πότε προς το ένα και πότε προς το άλλο άκρο, ανάλογα με τα βιώματα του καθενός.
Δεν ξέρω πόσοι θα μπορέσουν να εκτιμήσουν αυτό που έχει κάνει ηχητικά και φωνητικά ο Just Knite (κι ας φαίνεται στην αρχή προβληματικό το flow) στο «DARKSOULS4HAZE EP», αλλά ακόμα και για κάποιον που δεν θα το βρει ελκυστικό, σίγουρα είναι κάτι που δεν έχει προηγούμενο στην Ελλάδα.
Τέλος πάντων, το θέμα δεν είναι το πόσο έχει κορεστεί η φάση, το αν υπάρχει ενδιαφέρον στις νέες κυκλοφορίες, πάντα υπάρχει κάτι με ενδιαφέρον, αυτό που έχει σημασία είναι ότι εμφανίζονται, «υπόγεια» και ταπεινά, ράπερ που ανανεώνουν το είδος, ακόμα κι αν δεν κάνουν νούμερα, ακόμα κι αν πολύ δύσκολα θα προκαλέσουν το ενδιαφέρον της μάζας – ακριβώς επειδή δεν είναι για τη μάζα. Χωρίς να ξεφεύγουν από τα κλισέ της τραπ και τη θεματολογία της, που έχει εγκλωβίσει τους πιτσιρικάδες δημιουργούς σε έναν αέναο αγώνα να αποδείξουν ότι είναι αυθεντικοί ράπερ, πειραματίζονται με ήχους που είναι εντελώς σημερινοί, που ορίζουν την πρωτοπορία αλλά δεν είναι εύκολοι, εύπεπτοι και οικείοι, οπότε είναι καταδικασμένοι να αφορούν λίγους.
Δεν ξέρω πόσοι θα μπορέσουν να εκτιμήσουν αυτό που έχει κάνει ηχητικά και φωνητικά ο Just Knite (κι ας φαίνεται στην αρχή προβληματικό το flow) στο «DARKSOULS4HAZE EP», αλλά ακόμα και για κάποιον που δεν θα το βρει ελκυστικό, σίγουρα είναι κάτι που δεν έχει προηγούμενο στην Ελλάδα. Τον Just Knite τον παρακολουθώ από το ξεκίνημά του και μπορώ να εντοπίσω (σε κάποιον βαθμό) τις αναφορές του, αλλά δεν θα περίμενα ποτέ να κάνει funk Mineiro (τη μουσική της βραζιλιάνικης φαβέλας) με τόσο δικό του τρόπο, και μάλιστα όχι σε ένα κομμάτι, αλλά σε ένα ολοκληρωμένο EP με 7 τραγούδια που το ένα συμπληρώνει το άλλο και έχει εξαιρετική ομοιογένεια. Αυτό και μόνο το κάνει εντελώς ξεχωριστό, όταν όλοι σχεδόν προσπαθούν να έχουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ποικιλία στις κυκλοφορίες τους για να απευθυνθούν σε μεγαλύτερο κοινό. Αυτή η κατάρα, της λυσσώδους αναζήτησης της επιτυχίας, έχει φέρει τον κορεσμό που υπάρχει στο είδος – γιατί άλλο καλό κομμάτι και άλλο πρωτότυπο. Και, δυστυχώς, πρωτότυπα κομμάτια εμφανίζονται πια ελάχιστα.
«Το “DARKSOULS4HAZE” EP νομίζω διαφέρει μόνο σε θέμα παραγωγής από τα προηγούμενα πράγματα που έχω κάνει, στιχουργικά μιλάω για πράγματα που κάνω experience εκείνη την περίοδο», λέει ο Just Knite, προσπαθώντας να εξηγήσει τι έχει κάνει στο “DARKSOULS4HAZE” EP του. «Γενικότερα είναι το πρώτο project στο οποίο ένιωσα ότι μπορώ να κάνω create freely, χωρίς να αγχώνομαι για το αποτέλεσμα και το πού απευθύνεται. I was having fun.
Η ιδέα για το EP μού ήρθε όταν δοκίμαζα ένα drum kit που μου είχε στείλει ο DJ Loser πριν μερικούς μήνες και μου βγήκε το “Petato” σχεδόν effortlessly. Στην αρχή ήθελα να είναι single, αλλά μετά ήθελα να δω πόσο πολύ μπορώ να τραβήξω αυτό τον ήχο χωρίς να χάσω την ταυτότητά μου.
Η πρώτη μου επαφή με αυτόν τον ήχο ήταν κάπου το 2021, σε κάποιο SoundCloud rabbit hole. Από τότε γυρνούσα εκεί occasionally. Έχει πολύ διαφορετικό energy από οτιδήποτε έχω ακούσει μέχρι στιγμής. Είναι groove on steroids. Δεν μπορώ να κρίνω αν έχει κάποια σχέση με την Αθήνα του ’25, αλλά σίγουρα είναι ήχος που κάνει resonate με εμένα. Οι αναφορές μου γι' αυτόν τον ήχο είναι οι DJ paranoia, d.silvestre, KARAN!, flume, Mu540, Adame DJ, DJ Anderson do Paraiso, και γενικότερα η underground ηλεκτρονική και ambient σκηνή στο SoundCloud.
Όλα τα κομμάτια ηχογραφήθηκαν στο σπίτι μου, μέσα στο καλοκαίρι, χωρίς air condition. Στο EP συμμετέχουν ο Klitosislost, το Scou, o Cashen και o snowcub – ο οποίος με βοήθησε να φτιάξουμε το beat για το “Kakia Glwssa freestyle” αλλά και με τις μείξεις. Ονόμασα το EP “DARKSOULS4HAZE” γιατί είναι hard af. Σίγουρα δεν είναι εύκολο άκουσμα για κάποιο που δεν έχει καμία επαφή με αυτό τον ήχο. Το συγκεκριμένο EP είναι κάπως passion project. Δεν πιστεύω ότι έχω πάρει κάποιο ρίσκο με το συγκεκριμένο, ιδιαίτερα στο level που βρίσκομαι αυτήν τη στιγμή. Αν έκανα άλλα νούμερα, τότε ίσως να το έβλεπα ως ρίσκο, αλλά still θα το έκανα ξανά.
Το baile funk θα μπορούσε να γίνει κάτι σαν το νέο drill, αν δεν φοβoύνταν να μην τσαλακωθούν στο mainstream scene. Δεν νομίζω να πάει πιο πέρα από το occasional καλοκαιρινό hit κάποιου.
Όσοι έχουν ακούσει μέχρι τώρα το EP είναι οι φίλοι μου που ξέρουν πού κινούμαι πάνω-κάτω και τους φαίνεται λογική εξέλιξη. They fuck with it heavy.
Θα με ενδιέφερε πολύ να κάνω συνεργασία με κάποιον Βραζιλιάνο, και όχι μόνο σε ανάλογο style μουσικής, υπάρχουν πολύ αξιόλογοι μουσικοί και producers».
«O Just Knite το 2025 διανύει μια τρομερή χρονιά, δείχνοντας την ικανότητά του τόσο στην παραγωγή της μουσικής όσο και στο delivery των στίχων» λέει ο Σωτήρης Τζοβάρας, συνομήλικός του και σταθερός ακροατής της μουσικής του. «Η κυκλοφορία του mixtape του “bootleg Soulja” τον Φεβρουάριο, μια από τις καλύτερες δουλειές στο ελληνικό ραπ φέτος, ξεχώρισε για την ποικιλομορφία στα beats και το υφολογικό ανεβοκατέβασμα από κομμάτι σε κομμάτι, που το κάνει πολύ εύκολο στο άκουσμα, χωρίς κάποια “κοιλιά” στη διάρκειά του. Επιπλέον, ο Κnite φέτος έχει συμμετάσχει σε δύο κομμάτια με το group του, PowerLeanBoys, καθώς και σε πολλές συνεργασίες με τα μέλη του μεμονωμένα.
Είναι μια περίπτωση καλλιτέχνη που νιώθω ότι αναζητά κάτι καινούργιο όποτε δημιουργεί μουσική. Τα beats και το ραπ του δείχνουν βελτίωση χρόνο με τον χρόνο και είναι ξεκάθαρο πως έχει ένα δικό του στυλ τόσο ως παραγωγός όσο και ως ράπερ.
Το “DARKSOULS4HAZE” ήταν ένα project που περίμενα εδώ και καιρό. Ο Knite είχε ανεβάσει πολλά snippets από το άλμπουμ μήνες πριν την κυκλοφορία του, τα οποία ακούγονταν πολύ ιδιαίτερα. Όταν, λοιπόν, άκουσα το tape ολοκληρωμένο, νιώθω πως πήρα ακριβώς αυτό που περίμενα.
Ο Knite πειραματίστηκε με το είδος του baile funk, ή funk carioca, τον ήχο δηλαδή της βραζιλιάνικης φαβέλας, ο οποίος έχει δημιουργήσει μεγάλη αίσθηση παγκόσμια, με εκατοντάδες εκατομμύρια streams σε κομμάτια που κυκλοφορούν από ανεξάρτητους καλλιτέχνες. Στην Ελλάδα έχουν γίνει ελάχιστοι πειραματισμοί, με πιο χαρακτηριστικό το κομμάτι “Psyfunk” του FY από το “Lingo 2”, όπου ραπάρει στα πορτογαλικά (όπως στα βραζιλιάνικα αντίστοιχα κομμάτια). Στα ελληνικά, δεν νομίζω πως είχα ακούσει κάτι μέχρι το tape αυτό του Just Knite, και σίγουρα όχι με αυτή την κατεύθυνση που ακολούθησε. O ήχος του baile funk χωρίζεται σε δύο γενικές υποκατηγορίες, τα κομμάτια που έχουν πιο εύθυμο ηχόχρωμα τόσο στο μπιτ όσο και στη φωνή (αυτά τείνουν να γίνονται και τα μεγαλύτερα hits του είδους), και τα κομμάτια που είναι πιο σκοτεινά και ατμοσφαιρικά.
Στο project αυτό νιώθω πως ο Knite άντλησε έμπνευση από τα κομμάτια με την πιο dark και μυστήρια παραγωγή, όπως το περσινό αριστούργημα του DJ Anderson do Paraiso “Queridao” και το compilation “Funk.br- Sao Paulo”.
Έτσι, πατώντας play στο πρώτο κομμάτι του άλμπουμ, το “Petato”, ακούμε ένα εθιστικό sample στα πρώτα μόλις δευτερόλεπτα, το οποίο ακολουθείται από το drop με ένα άλλο sample από πνευστό όργανο. Τα percussions μαζί με τη μελωδία και το ραπ σε βάζουν κατευθείαν στο κλίμα του τι θα ακολουθήσει. Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι σαν soundtrack για μια περιπέτεια με καμήλα στην έρημο. Είναι, επίσης, εμφανής η αυτοπεποίθηση και το attitude στο πάτημα του Knite.
Ακολουθεί το “Focus Music”, στο οποίο δεν υπάρχει κάποια μελωδία πλην αυτής που δημιουργούν τα ντραμς, κι όμως έχει φουλ bounce και σε κάνει να θες να χορέψεις. Τα φωνητικά samples που τοποθετούνται σε όλα τα κομμάτια γεμίζουν κενά, όπως και στα βραζιλιάνικα κομμάτια.
Το "Vrasta Xionia” με τον Cashen έχει πιο minimal παραγωγή, με λιγότερες εναλλαγές από τα άλλα δύο, δίνοντας χώρο για πιο ιδιαίτερα flow και από τα δύο μέλη των PLB.
Το “2metra” που ακολουθεί θυμίζει στην αρχή κάποιο τρακ του Kanye (στα ντραμς), το “2013”, αλλά τα extra effects και το “πάτημα” κρατάνε τον ήχο του EP στο βραζιλιάνικο είδος. Αυτό ίσως να είναι και το πιο σκοτεινό μπιτ του project.
Το “Arab Money” με τον Scou είναι το πιο ανεβαστικό κομμάτι μέχρι στιγμής, το ραπ και των δύο έχει πιο πολλή ένταση και εναλλαγές, σε αντίθεση με το μπιτ που κρατάει το ίδιο τέμπο και μελωδία.
Το “Psilos” με τον Klitosislost είναι άλλο ένα ανεβαστικό κομμάτι. Το κουπλέ του Klitos είναι από τα καλύτερά του, και για chorus έχει sample από το “Lil Depro Cypher” (ένα από τα κομμάτια με σχεδόν όλους τους PLB). Ο Knite σε αυτό το κομμάτι έχει φωνή και flow που δεν έχουμε ξανακούσει, σαν να μιλάει με τον ακροατή.
Το τελευταίο τρακ, “Kakia Glwssa”, έχει σίγουρα το αγαπημένο μου πάτημα και το καλύτερο κουπλέ του Knite σε αυτό το tape. Το ρεφρέν είναι κολλητικό και η εναλλαγή στο μπιτ στα μισά του κομματιού δίνει extra bounce.
Συνοπτικά, θεωρώ ότι το project είναι άρτιο, τόσο στα beats όσο και στα raps. Μπορεί να μην είναι τόσο προσωπικό το περιεχόμενο των στίχων, όπως σε κάποια από τα προηγούμενα άλμπουμ του, αλλά δεν νομίζω πως στόχευε σε αυτό. Κάθε κομμάτι έχει bounce και είναι εύκολα μουσική που θα άκουγες σε κλαμπ ή σε πάρτι. Το γεγονός ότι δεν έχουν γίνει τόσοι πειραματισμοί με το είδος στα ελληνικά και υπάρχει κενό έδωσε στον Knite και στους καλλιτέχνες που συμμετέχουν την ευκαιρία για καινούργια, πιο ιδιαίτερα flows. Συχνά γίνεται επανάληψη κάποιων στίχων μέσα στα κομμάτια, ωστόσο κι αυτό πιστεύω εξυπηρετεί στην πιστότητα στον βραζιλιάνικο ήχο. Τα progressions στα μπιτς, τα vocal samples, τα ηχητικά εφέ και τα percussions κρατάνε κάθε κομμάτι ενδιαφέρον μέχρι τέλους και τα raps τα “στολίζουν” αρμονικά. Τέλος, θεωρώ αξιοσημείωτη τη δουλειά του Κnite και στο engineering και το arrangement των κομματιών – οι μείξεις ακούγονται πολύ καθαρές και το άλμπουμ ακούγεται δυναμικό, ανεξαρτήτως του ηχοσυστήματος του ακροατή».
Ακόμα και αν καταλάβουν ελάχιστα άτομα από το κοινό που ξημεροβραδιάζεται και ζει με τραπ τι στο καλό γίνεται σε αυτό το EP, σημασία έχει ότι ο Just Knite έδωσε μόλις μία από τις καλύτερες ελληνικές κυκλοφορίες της χρονιάς – ίσως και την καλύτερη μέχρι στιγμής.
