Ποιο φαγητό φέρνει δάκρυα στα μάτια του Φώτη Σεργουλόπουλου;

Ποιο φαγητό φέρνει δάκρυα στα μάτια του Φώτη Σεργουλόπουλου; Facebook Twitter
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ζητήσει ακόμα τη συνταγή από τη μάνα μου κι αυτό μου φέρνει δάκρυα στα μάτια.
0

Έχοντας στο μυαλό μου αυτούς τους κεφτέδες, είμαι σίγουρος ότι ισχύουν όλα αυτά τα μαγικά φίλτρα που φτιάχνονται στα παραμύθια και σκοπό έχουν να σε μαγέψουν και να κατακτήσουν την ψυχή σου. Από τη στιγμή που έμπαινα στο σπίτι με τη σάκα μου στο χέρι, άρχιζαν να με μαγεύουν οι μυρωδιές που έρχονταν από την κουζίνα και σαν υπνωτισμένο με οδηγούσαν στην ποδιά της γιαγιά μου, να τρίβομαι σαν πεινασμένη γάτα και να γουρλώνω τα μάτια, περιμένοντας να κρυώσει ο πρώτος καυτός κεφτές για να τον κατεβάσω σχεδόν αμάσητο.

Η γιαγιά μου, όταν πέθανε, άφησε κληρονομιά αυτήν τη μυστική συνταγή στη μητέρα μου, η οποία με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, με την ίδια στάση πάνω από το τηγάνι, γυρνάει αέναα τους κεφτέδες σε ένα λάδι που αφρίζει και τους ροδίζει, ενώ τους στοιβάζει σε βουνό μέσα σε ένα βαθύ μπολ με μπόλικο χαρτί στον πάτο.

Η αλήθεια είναι ότι σε όποιο εστιατόριο πάω και έχει στον κατάλογο κεφτέδες θα παραγγείλω μόνο και μόνο για να επιβεβαιώσω, ξανά και ξανά, ότι δεν είναι σαν της μάνας μου. Όταν καμιά φορά μπορεί να είμαι πιεσμένος συναισθηματικά, ευάλωτος και θέλω κάτι να με στηρίξει, θα πάρω τηλέφωνο τη μάνα μου και θα τους παραγγείλω. Ποτέ δεν έχει φέρει αντίρρηση και όταν πάω να τους πάρω, έτοιμους και αχνιστούς, θα έχει πάντα το ύφος της ικανοποίησης, της νίκης και την πεποίθηση πως, ό,τι κι αν συμβεί, με ένα πιάτο κεφτέδες μπορεί να με κάνει ό,τι θέλει.

Όταν συνειδητοποίησα ότι αυτή η μαγική γεύση έχει την ίδια επίδραση στον γιο μου, χαζεύοντάς τον να απολαμβάνει με το ύφος μου τον ίδιο κεφτέ που ποιος ξέρει πόσες γενιές πίσω πάει, αποφάσισα να μάθω να τον φτιάχνω.

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια σκεφτόμουν ότι αυτή η γεύση πρέπει να χαθεί όταν θα φύγει για πάντα η μάνα μου, να μην ξανάρθει ποτέ αυτή η μυρωδιά και να θαφτεί βαθιά στη μνήμη μου, ώστε κανένας τυμβωρύχος να μην την ξαναφέρει στο φως, κλέβοντας τη συνταγή για άλλους.

Όμως τις προάλλες, όταν συνειδητοποίησα ότι αυτή η μαγική γεύση έχει την ίδια επίδραση στον γιο μου, χαζεύοντάς τον να απολαμβάνει με το ύφος μου τον ίδιο κεφτέ που ποιος ξέρει πόσες γενιές πίσω πάει, αποφάσισα να μάθω να τον φτιάχνω και με φαντάστηκα να στέκομαι κι εγώ στην ίδια στάση πάνω από το τηγάνι και να κυλάω τους κεφτέδες στο λάδι που αφρίζει και, ενώ τα χέρια μου θα τρέμουν, να τους στοιβάζω σε ένα βουνό στο πλάι της κουζίνας, με τον γιο μου δίπλα μου να με έχει περάσει στο μπόι και να τους αρπάζει σιωπηλά και λαίμαργα. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ζητήσει ακόμα τη συνταγή από τη μάνα μου κι αυτό μου φέρνει δάκρυα στα μάτια.

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Γεύση
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΠΟΙΟ ΦΑΓΗΤΟ ΣΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ;

ΠΟΙΟ ΦΑΓΗΤΟ ΣΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ;

Ζητήσαμε από φίλους και γνωστούς να μας πουν ποιo είναι το φαγητό που τους αρέσει μέχρι δακρύων - που συνδέεται με στιγμές γαστρονομικής ευτυχίας και είναι κατά κάποιον τρόπο η δική τους μαντλέν. Και ανοίξανε οι καταπακτές του υποσυνείδητου και σχεδόν όλοι μεταφέρθηκαν στις κουζίνες της μαμάς τους, με γεύσεις απλές και ανεπανάληπτες, που ακόμα αποτελούν τη λυδία λίθο της αθηναϊκής γεύσης.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Η Ταβέρνα «Πλάτων» στο Βούπερταλ

Γεύση / «Kάθε φορά που μυρίζω ούζο, θυμάμαι την ταβέρνα Πλάτων στο Βούπερταλ»

Ο Παύλος και η Ελένη, μετανάστες στη Γερμανία, δημιούργησαν μια αυθεντική ελληνική ταβέρνα, που εδώ και τρεις δεκαετίες σερβίρει απλά αλλά πεντανόστιμα πιάτα και είναι διάσημη για τον λεπτοκομμένο χειροποίητο γύρο της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ