Ποιο θα είναι πιθανά το επόμενο supermodel; Η Shudu.
Πρόκειται για το πνευματικό (κυριολεκτικά) τέκνο του Βρετανού φωτογράφου και ψηφιακού καλλιτέχνη Cameron-James Wilson, ένα εικονικό avatar που μέσα σε λιγότερο από ένα έτος συγκέντρωσε περισσότερους από 85.000 followers και ο αριθμός αυτός εξακολουθεί να αυξάνεται ραγδαία.
Η Fenty Beauty ανάρτησε μια φωτογραφία της με την απόχρωση Saw-C του κραγιόν της, ενώ έχει «συνεργαστεί» και με τον Oscar de la Renta.
Εκτός από τον θαυμασμό όμως, έχει προκαλέσει και αρκετή αμφιθυμία ως αμφιλεγόμενο πείραμα.
Ο 28χρονος Wilson είναι μεγάλος λάτρης των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και αυτοσυστήνεται ως αυτοδίδακτο «geek» που έμαθε να σχεδιάζει ψηφιακά μοντέλα χρησιμοποιώντας τα ειδικά λογισμικά για σχέδιο μόδας Marvelous Designer και CLO.
Πέρυσι, επέστρεψε στο πατρικό του σπίτι στο Weymouth, μία παραθαλάσσια κωμόπολη της νότιας Αγγλίας έπειτα από δέκα χρόνια εργασίας ως φωτογράφος μόδας στο Λονδίνο. Αναζητώντας μια δημιουργική διέξοδο, ξεκίνησε να πειραματίζεται με διάφορα projects, μεταξύ των οποίων και η προσαρμογή κούκλων Barbie.
Μία από τις Barbie που άλλαξε ονομαζόταν «Barbie Πριγκίπισσα της Νοτίου Αφρικής», είχε χαρακτηριστικά των γυναικών της φυλής Ndebele και ήταν εκείνη που ενέπνευσε τη δημιουργία της Shudu, η οποία οφείλουμε να πούμε ότι μοιάζει με αρκετά διάσημα μαύρα μοντέλα.
Φαίνεται πως η επόμενη κορυφή προς κατάκτηση στο μάρκετινγκ των social media είναι η χρήση των ψηφιακών influencers που θα έχουν περισσότερους followers από τα αληθινά «ονόματα».
«Πάντα μου άρεσαν η Grace Jones, η Alek Wek, η Naomi Campbell, η Sessilee Lopez και η Iman. Έχει επηρεαστεί από όλες τους» λέει ο Wilson.
Το όνομα της Shudu προέκυψε από μια νεαρή κοπέλα από την Ν. Αφρική που ήταν μία από τις πρώτες fans της. Όταν ο Wilson ζήτησε τη βοήθεια των ακολούθων της προκειμένου να επιλέξει όνομα, εκείνη πρότεινε αρκετά αλλά το «Shudu» του άρεσε πιο πολύ απ' όλα.
Κάθε ανάρτηση απαιτεί απίστευτο κόπο, χρόνο και έξοδα. Ο Wilson εκτιμά πως το κάθε post του παίρνει αρκετές εβδομάδες για να περάσει από την ιδέα στην υλοποίηση και στο να πατήσει το κουμπί του «share».
Παρότι ακόμα δεν έχει επωφεληθεί από τον λογαριασμό της, είναι ανοιχτός στην ιδέα των αμειβόμενων συνεργασιών. «Τα likes και τα follow δεν πληρώνουν τους λογαριασμούς και δεν είναι εκείνα που θα κρατήσουν ενεργή την Shudu» λέει χαρακτηριστικά.
Όμως ο Wilson είναι λευκός και η Shudu μαύρη. Το γεγονός πως ο Wilson αποκτά φήμη στις πλάτες ενός μαύρου μοντέλου -ακόμα κι αν δεν είναι αληθινή- έχει προκαλέσει αρκετά επικριτικά tweets και ανάλογες αναρτήσεις στο Facebook, δεδομένης και της μακράς ιστορίας της φετιχοποίησης και εκμετάλλευσης των μαύρων σωμάτων και προσώπων.
Η Minh-Ha T. Pham, καθηγήτρια στο Pratt Institute που εργάζεται στο πεδίο της διασταύρωσης της φυλής και της τεχνολογίας με τον κόσμο της ομορφιάς και της μόδας, θεωρεί πως η Shudu είναι στην πραγματικότητα λευκή ή μάλλον «μια λευκή άυλη φαντασίωση». Πρόκειται για το προϊόν ενός λευκού άνδρα που φαντασιώνεται και συνθέτει μια εναλλακτική φυλετικά φορτισμένη πραγματικότητα.
«Η φυλετική μεταμφίεση και ο φυλετικός τουρισμός είναι αναπόσπαστο στοιχείο της ιστορίας του διαδικτύου. Το internet, ξεκινώντας από την εποχή που ακόμα ο κόσμος το αποκαλούσε παγκόσμιο ιστό ή κυβερνοχώρο, πάντα υποσχόταν στους χρήστες του, οι οποίοι ήταν κυρίως λευκοί, τη δυνατότητα να δοκιμάσουν διαφορετικές ταυτότητες από την αληθινή τους» λέει η Pham και προσθέτει πως ένα άλλο σχετικό παράδειγμα είναι το «digital Blackfacing» σε memes και GIFs.
Έχουμε λοιπόν στην περίπτωση αυτή ακόμα ένα παράδειγμα πολιτισμικής οικειοποίησης; Η Pham προτιμά τον όρο «κλοπή φυλετικής ταυτότητας». Σύμφωνα με τη Pham, ο όρος αυτός είναι πιο σαφής συγκριτικά με την πολιτισμική οικειοποίηση επειδή επισείει την προσοχή μας στο νόμιμο μεν, ανήθικο δε, κομμάτι αυτής της μορφής δημιουργικής παραγωγής.
Ο Wilson δεν οικειοποιήθηκε την πνευματική εργασία μαύρων καλλιτεχνών. Ωστόσο κατασκεύασε ένα φυλετικά φορτισμένο avatar με σαφώς εξωτικοποιημένο φαινότυπο (ψηλό παράστημα, λεπτό σώμα, υψηλά ζυγωματικά, εξαιρετικά σκούρο δέρμα, κ.λπ.) που άρχισε πρόσφατα να αξιολογείται στη βιομηχανία της μόδας και συχνά συνδέεται με μοντέλα με καταγωγή από το νότιο Σουδάν, όπως οι Alek Wek, Grace Bol, Ajak Deng και Duckie Thot.
Παρά τις επικρίσεις ότι επωφελείται αδίκως από την εμπορευματοποίηση της μαύρης καλλονής, ο ίδιος επιμένει ότι δέχεται και πολλά θετικά σχόλια.
«Είναι εντυπωσιακό, αλλά κάθε σχεδιαστής που με προσέγγισε προκειμένου να συνεργαστεί με τη Shudu ήταν μαύρος. Αν (οι επικριτές) λένε ότι υπάρχει ομοφωνία μεταξύ των μαύρων στα θέματα της εκπροσώπησης, τι να απαντήσω στους μαύρους σχεδιαστές που επιθυμούν να δουλέψουν με τη Shudu;» ρωτάει ο Wilson.
«Λαμβάνω πολλά μηνύματα από κορίτσια που λένε ότι έχουν αντιμετωπίσει πολλές διακρίσεις λόγω του χρώματος του δέρματος τους και εκτιμούν ότι οι εικόνες της δείχνουν το μαύρο δέρμα ως όμορφο και ελκυστικό».
Φαίνεται πως η επόμενη κορυφή προς κατάκτηση στο μάρκετινγκ των social media είναι η χρήση των ψηφιακών influencers που θα έχουν περισσότερους followers από τα αληθινά «ονόματα».
Την τάση αυτή επιβεβαιώνει η @lilmiquela που έχει περισσότερους από 800.000 ακολούθους. Η Miquela Sousa -η οποία κυκλοφόρησε ένα ποπ τραγούδι πέρυσι και πουλάει προϊόντα με το όνομά της στην ιστοσελίδα της- έχει ήδη επιλεγεί για συνεργασία από την Pat McGrath και την Prada, και το βιογραφικό της εμπλουτίζεται.
Η καθηγήτρια του CUNY και ειδικός σε θέματα ομορφιάς και μόδας Elizabeth Wissinger πιστεύει πως «εκείνο που εμφανίζεται ως νέο καθεστώς είναι η αρραγής ενσωμάτωση αυτών των δημιουργημάτων με τους ανθρώπους σε "πραγματικά" περιβάλλοντα».
Η Lil Miquela, μαζί με τον επίσης ψηφιακά δημιουργημένο Ronnie Blawko (@blawko22), φωτογραφίζονται συχνά με ζωντανούς influencers σε πραγματικές τοποθεσίες στο Λος Άντζελες και τη Νέα Υόρκη.
«Είναι αστείο, καθώς συνήθως προκειμένου κάποιος να αποκτήσει καθεστώς επιδραστικού λογαριασμού πρέπει να φέρει τη σφραγίδα της αυθεντικότητας, και αυτοί οι influencers είναι κάθε άλλο παρά αυθεντικοί» λέει η Wissinger.
Σύμφωνα με την ίδια, παρά το γεγονός πως οι CGI influencers έχουν αλλάξει τις παραμέτρους του ψηφιακού μάρκετινγκ, δεν πρόκειται να αντικαταστήσουν άτομα όπως η Chiara Ferragni ή η Aimee Song.
Ωστόσο, πιστεύει πως οι digital influencers (και εν γένει οι καταναλωτές των μέσων κοινωνικής δικτύωσης) θα χρησιμοποιούν σταδιακά ολοένα και περισσότερο το Photoshop και άλλες παρόμοιες εφαρμογές ώστε να δημιουργούν πραγματικότητες που να προσεγγίζουν περισσότερο «εναλλακτικές» ή «δεύτερες» ζωές. Τα όρια μεταξύ πραγματικής ζωής και ψηφιακά δημιουργημένης εικόνας θα συνεχίσουν να συγχέονται.
Ο Wilson ήδη τοποθέτησε τη Shudu δίπλα στην εικόνα του ολοζώντανου άνδρα μοντέλου Nfon Obong. Χρησιμοποιεί επίσης τις ικανότητες που απέκτησε σχεδιάζοντάς την προκειμένου να λανσάρει την καριέρα ενός άλλου μη CGI μοντέλου: της Ajur Akoi, η οποία έχει ως έδρα της τη Μελβούρνη.
Ο Wilson αναπαρήγαγε την εικόνα της και ελπίζει να αυξήσει τους ακολούθους της και κατ' επέκταση να αυξήσει και τις πιθανότητες της να κλείσει συμβόλαια, παρουσιάζοντας την ψηφιακή δίδυμη της στο πλάι της Shudu.
Η χρήση μοντέλων σχεδιασμένων με CGI δεν είναι επ' ουδενί κάτι καινοφανές. «Στη βιομηχανία της μόδας και της ομορφιάς στα τέλη των '90s, υπήρξε μια βαθιά ανησυχία πως τα "εικονικά" μοντέλα θα αντικαθιστούσαν τα πραγματικά» θυμάται η Wissinger και μας υπενθυμίζει την κινηματογραφική sci-fi κομεντί του 2002 Simone με πρωταγωνίστρια μια τεχνητή ηθοποιό που έγινε πρώτο όνομα εν μία νυκτί ή την οργή που είχε προκαλέσει η είδηση πως τα H&M έπαιρναν τα κεφάλια αληθινών μοντέλων και τα «τοποθετούσαν» πάνω σε ψηφιακά σχεδιασμένα σώματα.
Η Pham αναφέρεται στην επίδειξη της Burberry το 2011 που έλαβε χώρα στο Πεκίνο και συμπεριλάμβανε ολογραφικά μοντέλα από τη Βρετανία.
Το ρετουσάρισμα, τα φίλτρα και κάθε άλλη επεξεργασία της εικόνας υπάρχουν από την αυγή ήδη της φωτογραφίας, μένει να δούμε σε ποιον βαθμό αυτή η νέα τάση των σχεδιασμένων σε CGI influencers θα αποτελέσει τον κανόνα.
Πηγή: Fashionista
σχόλια