Γιάννης Ευσταθιάδης: Λεπταισθησία και Λογική

Γιάννης Ευσταθιάδης: Λεπταισθησία και Λογική Facebook Twitter
Γιάννης Ευσταθιάδης. Επεξεργασία: Ατελιέ/ LIFO
0

1.

Επινοητικότητα. Σαν ένας Μπόρχες που έχει εγκατασταθεί σε ελληνικούς τόπους και τρόπους ή ένας Άρθουρ Κόναν Ντόιλ που αιφνιδίως άφησε την εγγλέζικη τσάκιση στη λογική του και υιοθέτησε μια πιο νουάρ οπτική, όχι στερημένη από χιούμορ, και όχι απομακρυσμένη από κάποιες ερωτοτροπίες με το τραγικό. Κυρίως, σαν ένας ποιητής της λεπταισθησίας – πολλάκις έχω μιλήσει για τους τρεις σωματοφύλακες και παίκτες/ρέκτες της λεπταισθησίας: τον Αχιλλέα Κυριακίδη, τον Κώστα Μαυρουδή και τον σημερινό μου καλεσμένο, τον Γιάννη Ευσταθιάδη (Αθήνα, 1946). Τα έργα τους, και των τριών, είναι πάντοτε καλώς συγκερασμένα, πλασμένα με σκακιστική ακρίβεια, με τρυφερή και πάντα έλλογη μεθοδικότητα. Στο Μαύρο Εκλεκτό (εκδ. Μελάνι), ο Ευσταθιάδης εμμένει στα γνωστά του μοτίβα, στις αναπάντεχες, αλλά πάντα ευπρόσδεκτες, ανατροπές των καταστάσεων, στις ξαφνικά εύφλεκτες στιγμές, σε μιαν αποστασιοποίηση από την οποία, πάντως, δεν λείπει η ζεστασιά, σε ένα λεκτικό θάμβος που ξέρει να συνδυάζεται με ένα ψυχικό θάλπος. Δεκατέσσερα διηγήματα στεγάζονται στο κομψό τομίδιο, δεκατέσσερα χτυπήματα ευφυΐας που κερδίζουν τους πάντες και τα πάντα, όπως το λεγόμενο «μαξιλαράκι του δεκατέσσερα» στο γνωστό χαρτοπαίγνιο. Διαβάζοντας το Μαύρο Εκλεκτό, μπαίνω στην αίθουσα με τα αλλεπάλληλα κάτοπτρα της επινοητικότητας που πολλαπλασιάζουν τις λέξεις, τις σελίδες, τις ιδέες.

2.

Συνειρμοί. Διαβάζουμε το «Μαύρο Κουτί» (σσ. 18-22) και μας καταπλήσσει όχι μόνον η ιδέα –το μαύρο κουτί του αεροσκάφους που φλέγεται και πέφτει στην Ινδονησία στις 26 Σεπτεμβρίου του 1997 δίνει τη θέση του στο μυαλό του πιλότου που ζει τις τελευταίες στιγμές της ζωής του– αλλά και η αψεγάδιαστη υλοποίηση της ιδέας: με έναν κοφτό, παραληρηματικό τρόπο, τίγκα στα cut-ups, όπως στην περίπτωση του έργου Οι τελευταίες λέξεις του Ντατς Σουλτς του Ουίλιαμ Μπάροουζ, ο Ευσταθιάδης μας μεταφέρει δυναμικά στον φλεγόμενο νου του κυβερνήτη που κατακλύζεται από απανωτές μνήμες: «Πάρτι. Cinzano soda. Ήχος του hammond. Ημίφως. Σ' αγαπώ. Κι εγώ σ' αγαπώ. Love, love me do. Oxford Aviation. Η καλύτερη σχολή του κόσμου. [...] Χαράματα και δειλινά. Χρόνια του ρόδου και χρόνια της φωτιάς. Όλα οικεία και όλα ξένα [...] Ήλιος. Ριπές φθινοπώρου. Καταιγίδα καλοκαιρινή. Χιόνι. Μέσα στα σύννεφα μια ομοιοκαταληξία για τη λύπη. Ίχνη αγάπης σαπισμένης [...] Μόνο στο απέραντο μπλε, σε μακρινούς αστέρες το βλέμμα σου αναπαύεται. Εκεί όπου δεν υπάρχει θλίψη ή στεναγμός, εκεί όπου θάλλει η χρυσαύγεια του μη χρόνου». Δυο λόγια για το τραγικό δυστύχημα που ενέπνευσε το διήγημα: στις 26 Σεπτεμβρίου 1997, η πτήση 152 της Garuda Indonesia Airlines ταξίδευε από την Τζακάρτα προς την πόλη Μεντάν. Κάνοντας την τελική προσέγγιση, ο πιλότος ζήτησε βοήθεια από το αεροδρόμιο του Μεντάν εξαιτίας της κακής ορατότητας που είχε λόγω των δασικών πυρκαγιών στην περιοχή. Οι πυρκαγιές είχαν προκαλέσει καθυστερήσεις και τρία αεροπλάνα ήδη περίμεναν για να προσγειωθούν, με τα δύο από αυτά να έχουν τον ίδιο αριθμό πτήσης! Αυτή η σύγχυση με τους αριθμούς αλλά και μια λάθος οδηγία του ελεγκτή εδάφους να στρίψει το αεροπλάνο δεξιά αντί για αριστερά ήταν αρκετά για να καταδικάσουν την πτήση 152. Το Airbus A300 συνετρίβη σε ορεινό έδαφος, σκοτώνοντας και τους 234 επιβάτες. Διαβάζοντας το Μαύρο Εκλεκτό, μπαίνω στο night-club των συνειρμών και ανακαλώ δύο κινηματογραφημένους θανάτους: αυτό στο Επάγγελμα Ρεπόρτερ του Μικελάντζελο Αντονιόνι και εκείνον στο Post Mortem του Πάμπλο Λαραΐν.

3.

Αντιστροφές. Θυμάμαι ένα παλαιότερο διήγημα του Ευσταθιάδη, όπου μια γυναίκα μονόχνοτη, καταβεβλημένη, με κότσο και παρουσιαστικό θεούσας, με ουλές από βασανιστήρια που υπέστη λόγω της συμμετοχής της στον αντιδικτατορικό αγώνα, τρώει την ίδια πάντα ώρα, καθημερινά, σε ένα μικρό, μουντό φαγάδικο, πάντα μόνη, πάντα αμίλητη, πάντα θαμπή. Αποδεικνύεται, με μιαν απρόσμενη αντιστροφή, ότι η γυναίκα αυτή βγάζει το ψωμί της αφήνοντας, πειστικότατα, αγκομαχητά/βογγητά/ουρλιαχτά ηδονής προορισμένα για την ηχητική μπάντα πορνοταινιών! Και στο «Εκλεκτό Μαύρο» απολαμβάνουμε τέτοιες αντιστροφές. Στο διήγημα «Rewind» (σσ. 32-41), ένα βίντεο που, φυσιολογικά, θα προκαλούσε ανεξέλεγκτες σκηνές απολύτως δικαιολογημένης ζήλιας και το αναπόφευκτο διαζύγιο, απεναντίας οδηγεί βαθμιαία σε μιαν ερωτική έξαρση. Στο «Επ' αμοιβή» (σσ. 42-46), ένα θρίλερ μπονζάι, το τέλος είναι τόσο ακαριαίο, που, αν πω λέξη γι' αυτό, θα πρόκειται για spoiler. Ο «Σιωπηλός Μάρτυυς» (σσ. 47-57) είναι μια αθηναϊκή εκδοχή της πασίγνωστης υπέροχης ταινίας του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Στην «Τρίλια του Διαβόλου» (σσ. 65-74) ο Ευσταθιάδης παίζει πανέξυπνα με το νουάρ του Γιάννη Μαρή, κλείνοντας το μάτι σε όσους έχουν δει εκείνη την απίθανη ταινία με τον Βίνσεντ Πράις, τον μετρ του μακάβριου, στην οποία ένας αδιανόητα κακός ηθοποιός ξεπαστρεύει, και θάβει, τους κριτικούς που τον έχουν θάψει. Διαβάζοντας το Μαύρο Εκλεκτό, μπαίνω σε μια λονδρέζικη παμπ και συναντώ τον Τόμας ντε Κουίνσι, τον οποίο πείθω με αλλεπάλληλες μαλαγανιές να μου υπογράψει ένα αντίτυπο του περιλάλητου πονήματος Η απλή τέχνη του φόνου.



radiobookspotting.blogspot.gr

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM
Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Βιβλίο / Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Ο Πέρσιβαλ Έβερετ έγραψε ένα άκρως επίκαιρο, δεδομένων των τελευταίων ημερών, βιβλίο, που ταυτόχρονα φιλοδοξεί να καταστεί κλασικό, για τον ρατσισμό και τη χαμένη ανθρωπιά, και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ και το Πούλιτζερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη, κιθαρίστα και σκιτσογράφο Κώστα Μπέζο, που ξαναγράφει την ιστορία της Ελλάδας πριν από το 1940

Βιβλίο / «Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη Κώστα Μπέζο

Τη δεκαετία του ’30 άνθισε στην Ελλάδα ένα μουσικό είδος «διαφυγής» από τη σκληρή πραγματικότητα, οι χαβάγιες. Ο Κώστας Μπέζος, αινιγματική μορφή μέχρι πρόσφατα και σημαντικός ρεμπέτης και σκιτσογράφος, έγραψε μια ανείπωτη ιστορία, διαφορετική από αυτή που η επίσημη ιστορία έχει καταγράψει για την εποχή του Μεσοπολέμου.  
M. HULOT
Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Βιβλίο / Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Η Καταλανή συγγραφέας, που έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης queer λογοτεχνίας, μεταφράζεται παγκοσμίως και τη θαυμάζει ο Αλμοδόβαρ, μιλά στη LiFO για το τι σημαίνει να ζεις ελεύθερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Βιβλίο / Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Το πρώτο βιβλίο του Φάνη Παπαδημητρίου είναι μια συγκινητική εξομολόγηση για το ατύχημα στα 19 του που τον καθήλωσε σε αμαξίδιο, την πάλη του με τον τζόγο και τον αγώνα που έδωσε να ξαναφτιάξει τη ζωή του «μετά το τσουνάμι που ήρθε και τα σάρωσε όλα».
M. HULOT
«Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Το πίσω ράφι  / «Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Πιστή στην κλασική μορφή του μυθιστορήματος, αλλά ταυτόχρονα ανατρεπτική και μεταμοντέρνα, η καυστική σάτιρα του Τζόναθαν Κόου για τη βρετανική άρχουσα τάξη των αρχών της δεκαετίας του ’90 διαβάζεται μονορούφι.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ