FacebookTwitter Επιτύμβια στήλη του νεαρού Μνασίθεου από το νεκροταφείο της Ακραιφαίας. 'Εργο του Αθηναίου γλύπτη Φιλέργου ή Φιλούργου (520-510 π.Χ.). Ο Μνασίθεος κρατά πετεινό και άνθος. Το λιτό ελεγειακό δίστιχο, χαραγμένο στο βοιωτικό αλφάβητο, μας πληροφορεί: "Του Μνασιθέου τ' όμορφο μνήμα είμαι πάνω στο δρόμο· με έστησε ωστόσο ο Πύριχος λόγω της παλιάς φιλίας." [Οι λεζάντες των εκθεμάτων είναι από το σάιτ του Υπ. Πολιτισμού: odysseus.culture.gr].
Η αρχαιολογική έρευνα στη Βοιωτία απέδωσε από νωρίς πλούσιους καρπούς και ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα σχηματίσθηκε στη Θήβα μικρή αρχαιολογική συλλογή. Το Αρχαιολογικό Μουσείο ιδρύθηκε το 1905 από τον Αντώνιο Κεραμόπουλλο και στεγάσθηκε σε διώροφο συγκρότημα, που οικοδομήθηκε σε φυσικό ύψωμα στο βόρειο άκρο της ιστορικής ακρόπολης της Καδμείας. Εκτός από τα γλυπτά των Θεσπιών και του Πτώου και άλλες αρχαιότητες από περισυλλογές ανά τη Βοιωτία, το μουσείο περιέλαβε τα ευρήματα από τις έρευνες του Α. Κεραμόπουλλου στο ανάκτορο του Κάδμου και πολλά άλλα από το Πολυάνδριο των Θεσπιών, από τα μυκηναϊκά και κλασικά νεκροταφεία της Θήβας, της Τανάγρας, της Ριτσώνας και από την προϊστορική Εύτρηση.
Το παλαιό, κορεσμένο ήδη μουσείο, αντικαταστάθηκε από νέο στην ίδια θέση, έργο ζωής του τότε Εφόρου Αρχαιοτήτων, Ι. Θρεψιάδη. Εγκαινιάσθηκε το 1962 και στέγασε αρκετά νέα ευρήματα και κυρίως τα γλυπτά από το ιερό της Αρτέμιδος στην Αυλίδα. Η έκθεση τροποποιήθηκε και εμπλουτίσθηκε στη δεκαετία του 1960, μετά τις σημαντικές ανασκαφές στην Καδμεία, ενώ τότε έγινε και η πρώτη έκθεση αρχαιοτήτων στον υπαίθριο χώρο του κήπου του μουσείου. Στα εκθέματα προστέθηκαν αρκετά αντιπροσωπευτικά ευρήματα από τις γερμανικές ανασκαφές στο Καβίρειο και από τις ανασκαφές της Θ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων στη Θήβα, στον Ορχομενό και στην Τανάγρα. Τα ευρήματα από το μυκηναϊκό νεκροταφείο της Τανάγρας εκτέθηκαν σε ειδική αίθουσα, που άνοιξε για το κοινό το 1972.
Οι θεαματικές αρχαιολογικές ανακαλύψεις στο κέντρο της Καδμείας, στις μυκηναϊκές και κλασικές νεκροπόλεις της Θήβας, οι χιλιάδες τάφοι των νεκροταφείων του Ακραιφνίου, το πλήθος των σωστικών ανασκαφών και περισυλλογών σε οικισμούς, νεκροταφεία και ιερά στη λοιπή Βοιωτία και στην περιοχή της Λάρυμνας, κατέστησαν τα τελευταία χρόνια αναγκαία την επέκταση του μουσείου σε νέο κτήριο, στον απαλλοτριωμένο χώρο στα δυτικά του υψώματος. Παράλληλα, δημιουργήθηκε ζωτικός χώρος στάθμευσης στα ανατολικά της πλατείας Κεραμοπούλλου και του μεσαιωνικού πύργου. Έλενα Βλαχογιάννη, αρχαιολόγος
Υπ. Πολιτισμού (odysseus.culture.gr)
FacebookTwitter Το Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης των Θηβών χτίστηκε στην πρώτη μορφή του κατά τα έτη 1905-1912 στο βόρειο άκρο του λόφου της Καδμείας και περιελάμβανε ένα διώροφο κτήριο με βοηθητικούς χώρους. Την περίοδο της Κατοχής έκλεισε και έγινε στρατώνας των κατοχικών δυνάμεων. Μετά τον πόλεμο δεν άνοιξε και τελικά κατεδαφίστηκε τη δεκαετία του 1950. Στη θέση του χτίστηκε νέο κτήριο, το οποίο εγκαινιάστηκε το 1962 και φιλοξενούσε τις συλλογές του σε ισόγειο κτήριος. Το 2007 το Μουσείο έκλεισε για το κοινό με σκοπό να γίνει η ανακαίνισή του. Το νέο κτήριο κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 2005 και 2010 στον ίδιο χώρο σε σχέδια του αρχιτέκτονα Μιχ. Σουβατζίδη, με ενοποίηση των προϋπαρχόντων κτηρίων γύρω από ένα κεντρικό αίθριο, δημιουργώντας συνολικά στεγμασμένο εκθεσιακό χώρο 1.000 τετραγωνικών μέτρων. Στον εσωτερικό χώρο του μουσείου, συντηρήθηκε και έγινε επισκέψιμος πλέον και ο μεσαιωνικός πύργος που ανήκει στην οχύρωση της φραγκοκρατούμενης Θήβας και κτίστηκε το 1278 από τον Νικόλαο Β΄ Σαιντ-Ομέρ.Τα εγκαίνια του νέου κτηρίου και των ανανεωμένων συλλογών του έγιναν στις 7 Ιουνίου 2016. (Wikipedia) FacebookTwitterFacebookTwitterFacebookTwitter Βοιωτικά ειδώλια ως κτερίσματα του 6ου αι. π.Χ. FacebookTwitterFacebookTwitter Κτερίσματα από τους θαλαμωτούς τάφους των μυκηναϊκών νεκροταφείων της Τανάγρας (14ος-13ος αι. π.Χ.). FacebookTwitter Ομοιώματα καθισμάτων και τραπεζιού (Τανάγρα, 14ος-13ος αι. π.Χ.). FacebookTwitter Αρχαϊκοί Κούροι από τον ναό του Απόλλωνα Πτώου στο Ακραίφνιο. FacebookTwitter Ειδώλια ιππέων, ίππων και δίφρεων. Οι Βοιωτοί φημίζονταν για την εκτροφή αλόγων στην πεδινή χώρα τους. Η συχνή απεικόνιση ίππων και αρμάτων δείχνει την εξέχουσα θέση των ιππέων στην βοιωτική κοινωνία. Ακραίφνιο, Θήβα, 6ος αι. π.Χ. FacebookTwitterFacebookTwitter Δεξ. Χρωματιστό ειδώλιο γυναικείας μορφής από το Ακραίφνιο (αρχές 5ου αιώνα). FacebookTwitter Αρχαϊκοί Κούροι από τον ναό του Απόλλωνα Πτώου στο Ακραίφνιο. Αυτός που εικονίζεται αριστερά αποτελεί θαυμάσιο βοιωτικό έργο της αρχαϊκής εποχής. Βρέθηκε μαζί με άλλους κούρους στο ιερό του Απόλλωνα, στο Πτώο της Βοιωτίας. Λείπουν το αριστερό του χέρι και τα πόδια από τα γόνατα και κάτω. Η επιφάνειά του διατηρείται σε καλή κατάσταση, χωρίς σοβαρές φθορές. Το σώμα του εφήβου είναι λυγερό, με ιδιαίτερα επιτυχημένη διάπλαση στους ώμους και στο στήθος και πιο σχηματική διαμόρφωση στην κοιλιά και στην πλάτη. Το στενόμακρο πρόσωπο, με τα μεγάλα μάτια και το τυπικό αρχαϊκό μειδίαμα, αποπνέει χάρη και ευγένεια. Η επιτηδευμένη κόμμωση σχηματίζει λεπτούς ελικωτούς βοστρύχους, που στεφανώνουν το μέτωπο, ενώ πίσω στη ράχη διαμορφώνεται σε πλατιά ορθογώνια επιφάνεια με μικρούς βοστρύχους, που δένονται με ταινία. Το έργο είναι προϊόν τοπικού εργαστηρίου, αλλά χαρακτηρίζεται από έντονη νησιωτική επίδραση, όπως και πολλά ακόμη γλυπτά της ίδιας περιόδου, που προέρχονται από το ιερό του Πτώου. FacebookTwitterFacebookTwitter Αφιερώματα στο ιερό των "χθόνιων θεοτήτων" στον Ορχομενό. Γυναικεία προτομή (β' μισό 6ου-αρχές 5ου αι. π.Χ.) και ειδώλιο χοίρου (5ος αι. π.Χ.). FacebookTwitter Ερυθρόμορφη λήκυθος με φτερωτό 'Ερωτα, που ίπταται πάνω από τα γαλάζια κύματα της θάλασσας εν μέσω δελφινιών (δ' τέταρτο 4ου αι. π.Χ.). Ακραίφνιο. FacebookTwitter Ειδώλιο άνδρα που τρίβει τυρί σε λεκάνη (περ. 500 π.Χ.). Ριτσώνα. FacebookTwitter 1. Ειδώλιο γυναικείας μορφής, στον τύπο της Αφροδίτης (2ος αι.π.Χ.). Θήβα. 2. Γυναικείο ειδώλιο, Αφροδίτη ή Μούσα (α' μισό 3ου αι. π.Χ.). Θήβα. FacebookTwitterFacebookTwitter Πήλινες ταφικές λάρνακες με παραστάσεις από την καθημερινή ζωή, το ταφικό και το θρησκευτικό τελετουργικό. Νεκροταφεία Τανάγρας, 14ος-13ος αι. π.Χ. FacebookTwitter Διακόσμηση πήλινης ταφικής λάρνακας. Νεκροταφεία Τανάγρας, 14ος-13ος αι. π.Χ. FacebookTwitter Πλούσια ταφή κοριτσιού στη Θήβα (περ. 350 π.Χ.). Κιβωτιόσχημος τάφος με επένδυση στα τοιχώματα και κάλυψη από πορωλιθικές πλάκες. Ενδεικτικό είναι ότι στα ταφικά της δώρα περιλαμβάνονται πολλά πήλινα ειδώλια γυναικών, προφανώς παιχνιδιών. Ανάμεσά τους δύο γυναικείες μορφές, καθιστές σε θρόνο. FacebookTwitterFacebookTwitter Χάλκινη μπανιέρα που βρέθηκε σε δεύτερη χρήση σε ταφή (ρωμαϊκοί χρόνοι). Θήβα. FacebookTwitterFacebookTwitter Αριστ. Επιτύμβια εγχάρακτη στήλη του Μνάσωνος από μαύρη πέτρα. Ο νεκρός εικονίζεται στη μάχη με δόρυ, ασπίδα και ξίφος (τέλος 5ου αι. π.Χ.). Θήβα. Δεξ. Επιτύμβια στήλη του νεαρού Μνασίθεου από το νεκροταφείο της Ακραιφαίας. 'Εργο του Αθηναίου γλύπτη Φιλέργου ή Φιλούργου (520-510 π.Χ.). Ο Μνασίθεος κρατά πετεινό και άνθος. Το λιτό ελεγειακό δίστιχο, χαραγμένο στο βοιωτικό αλφάβητο, μας πληροφορεί: "Του Μνασιθέου τ' όμορφο μνήμα είμαι πάνω στο δρόμο· με έστησε ωστόσο ο Πύριχος λόγω της παλιάς φιλίας." FacebookTwitter Αναπαράσταση ταφικής πυράς (Τάφος Ν464) και των κτερισμάτων της: γυναικεία, ανδρικά ειδώλιια, πλακίδια, περίαπτο και στεφάνι με πήλινους καρπούς (5ος αι. π.Χ. Θήβα).
