Στα υπέροχα λουτρά Γκέλερτ της Βουδαπέστης

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΛΟΥΤΡΑ Facebook Twitter
Για να φτάσω στα λουτρά Γκέλερτ, στους λόφους της Βούδας, αφήνω πίσω μου την Πέστη και την κεντρική της αγορά.
0



ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΑΣΩ
στα λουτρά Γκέλερτ, στους λόφους της Βούδας, αφήνω πίσω μου την Πέστη και την κεντρική της αγορά. Διασχίζω τον όχι-και-τόσο γαλάζιο Δούναβη από την καταπράσινη Γέφυρα της Ελευθερίας.

Η γέφυρα που εγκαινιάστηκε από τον αυτοκράτορα Φραγκίσκο Ιωσήφ Α’ της Αυστρίας και διακοσμείται από πελώρια αγάλματα Τουρούλ, γερακιών της ουγγρικής μυθολογίας, είναι σήμερα ένα πολύβουο πέρασμα αυτοκινήτων, πεζών και τραμ. Τουρίστες φωτογραφίζονται με θέα το ποτάμι, που εμένα μου φαίνεται πως δεν έχει καμία φωτογένεια, ντόπιοι πηγαινοέρχονται βιαστικοί, και εγώ αποφασίζω να μην τραβήξω σέλφι, γιατί με τρομάζουν λίγο τα πατίνια και τα ποδήλατα που περνάνε σαν έντομα από κάθε μεριά. Αποφασίζω να φωτογραφίσω το κίτρινο τραμ, σήμα κατατεθέν μιας πόλης που δείχνει αποφασισμένη να διατηρήσει την προσωπικότητά της εν μέσω μιας συντεταγμένης επιδρομής τουριστών. 

Σήμερα βυθίζομαι σε ένα αληθινό art nouveau μνημείο, σε ένα αρχιτεκτονικό θαύμα. Η μεγάλη εσωτερική πισίνα περιστοιχίζεται από ψηφιδωτό διάκοσμο και κίονες. Από πάνω μας μπαλκόνια, φυτά, σιντριβάνια, η γυάλινη οροφή. 

Η επίσκεψη στα λουτρά Γκέλερτ είναι το μόνο σχέδιο που έχω για τις δύο μέρες που θα περάσω μόνη μου στη Βουδαπέστη. Έχω κλείσει το εισιτήριο online, 10.900 φιορίνια, ήτοι κάτι παραπάνω από 29 ευρώ. Η τιμή είναι ελαφρώς αυξημένη γιατί είναι Κυριακή. Δεν έχω κλείσει καμπίνα για να αλλάξω, μόνο ένα λόκερ. Είμαι μόνη μου και δεν με απασχολεί ποιος θα με δει. Δεν έχω κανένα άλλο πλάνο για αργότερα, οπότε δεν χρειάζομαι ντους ή σεσουάρ, θα επιστρέψω για όλα αυτά στο ξενοδοχείο. Φτάνοντας, διαπιστώνω ότι οι περισσότεροι έχουν σκεφτεί το ίδιο. 

ΛΟΥΤΡΑ Facebook Twitter
Περιφέρομαι με το μαγιό ανάμεσα σε αγάλματα, μωσαϊκά και ξαπλώστρες, κάτω από ένα πευκοδάσος.

Έχω διαβάσει προσεκτικά τις οδηγίες στην ιστοσελίδα των λουτρών, και έχω μαζί μου μαγιό, σαγιονάρες, μία πετσέτα που έφερα λαθραία από το ξενοδοχείο και ένα μπουκάλι νερό. Αλλάζω βιαστικά ανάμεσα σε δύο νεαρές Γαλλίδες και δύο ηλικιωμένους Αμερικανούς –τα λόκερ είναι μεικτά– και κατευθύνομαι αφηρημένα προς την κεντρική πισίνα. 

Έχω κάνει μπάνιο στα πιο απίθανα μέρη: στην Αμοργό κάτω από το μοναστήρι, σε μια δημόσια πλαζ της Κούβας, μέσα στις σπηλιές των Παξών. Έχω βρεθεί στα χαμάμ της Κωνσταντινούπολης και σε γυάλινη σάουνα στα βουλγαρικά βουνά. Σήμερα όμως βυθίζομαι σε ένα αληθινό art nouveau μνημείο, σε ένα αρχιτεκτονικό θαύμα. Η μεγάλη εσωτερική πισίνα περιστοιχίζεται από ψηφιδωτό διάκοσμο και κίονες. Από πάνω μας μπαλκόνια, φυτά, σιντριβάνια, η γυάλινη οροφή. 

Η μακρόστενη, ψηλοτάβανη αίθουσα φιλοξενεί, εκτός από τη μεγάλη πισίνα, και μία φυσικά θερμαινόμενη μικρότερη. Ξεπλένω τα πόδια μου σύμφωνα με τις οδηγίες και μπαίνω. Το ιαματικό νερό έχει μια ανεπαίσθητη μυρωδιά. Κλείνω τα μάτια και σκέφτομαι πως βρίσκομαι στην κοιλιά ενός λόφου, ημίγυμνη ανάμεσα σε ημίγυμνους ανθρώπους που δεν με ξέρουν και δεν τους ξέρω, που μιλούν γλώσσες που δεν καταλαβαίνω. Δεν ξέρω πόσο ιαματικό είναι πραγματικά το νερό, αλλά τα Γκέλερτ είναι σίγουρα για μένα ένας τόπος ίασης.

ΛΟΥΤΡΑ Facebook Twitter
Δεν ξέρω πόσο ιαματικό είναι πραγματικά το νερό, αλλά τα Γκέλερτ είναι σίγουρα για μένα ένας τόπος ίασης.

Βγαίνω από τις εσωτερικές πισίνες τρέμοντας από τη διαφορά θερμοκρασίας. Άγνωστο πού βρίσκω την τόλμη, αλλά ανεβαίνω στις εξωτερικές εγκαταστάσεις στην κορυφή του λόφου. Έχω παγώσει, έχει συννεφιά, περίπου 15 βαθμούς, και περιφέρομαι με το μαγιό ανάμεσα σε αγάλματα, μωσαϊκά και ξαπλώστρες, κάτω από ένα πευκοδάσος. Φτιάχνω μία πρόχειρη φαντασίωση και μπαίνω μέσα της ευθύς αμέσως: η άλλη μεριά του δάσους βγάζει στη Βίλα Μποργκέζε. Είναι ένα μυστικό πέρασμα από τη μία άκρη της Ευρώπης στην άλλη.

Η βουτιά στη μεγάλη, κρύα εξωτερική πισίνα με συνεφέρνει απότομα. Κολυμπώ πέρα δώθε με νευρικές κινήσεις, δεν χαλαρώνω ούτε αφότου ζεσταθώ. Είμαι μόνη μου σε ολόκληρη την πισίνα, ο κόσμος με κοιτάζει και προσπερνά χωρίς να σκεφτεί καν να με ακολουθήσει και αισθάνομαι ανεξήγητα παντοδύναμη.

ΛΟΥΤΡΑ Facebook Twitter
Το ιαματικό νερό έχει μια ανεπαίσθητη μυρωδιά.

Η ζεστή εξωτερική πισίνα στο παραπάνω επίπεδο είναι η δημοφιλέστερη. Παρέες τουριστών πίνουν ένα αφρώδες κρασί και τσαλαβουτούν γελώντας, ένα νεαρό ζευγάρι ανταλλάσσει αγκαλιασμένο λόγια αγάπης, εκείνη του γελάει και του βρέχει τα μαλλιά, μία μητέρα αφηγείται κάτι ακατανόητο στην κόρη της. Δεν καταλαβαίνω τίποτα και τα καταλαβαίνω όλα. Ιδρώνω πια, το νερό είναι σχεδόν καυτό, όταν αρχίζει να βρέχει. Το σώμα μου ζεσταίνεται, το κεφάλι μου δροσίζεται. Τα δέντρα μυρίζουν ωραία, ο κόσμος σταματά να μιλά για λίγα δευτερόλεπτα. Μυσταγωγία.

Δύο ώρες αργότερα αλλάζω πρόχειρα στα λόκερ ανάμεσα σε γυναίκες, άντρες και παιδιά. Βγαίνω από την πλαϊνή είσοδο και ξαναβρίσκομαι μπροστά στην πράσινη γέφυρα. Ο καιρός έχει κρυώσει, εξακολουθεί να ψιχαλίζει, είμαι ολομόναχη και ευτυχής. Η βρεγμένη τη βροχή δεν τη φοβάται, σκέφτομαι, και διασχίζω το ποτάμι. 

Ταξίδια
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η εργασία έχει πάψει να είναι μόνο τρόπος επιβίωσης και έχει γίνει κομμάτι του τρόπου που επιλέγω να ζω»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ο κόκοράς μας τραγουδάει, λες και κάνει soundcheck σε φεστιβάλ»

Η Κατερίνα Ζέρβα δημιούργησε, μαζί με φίλους της, το Evergreen Project, μια ιδιαίτερη κοινότητα στη Φθιώτιδα, όπου «οι ανατολές είναι ζωγραφιά» και όλα συνυπάρχουν «σαν μια μεγάλη, αγαπημένη οικογένεια».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η εικόνα που κυκλοφορεί για τα χωριά ως απομονωμένες κοινότητες κάπου στην Άγρια Δύση δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα».

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Χριστίνα βρήκε το χωριό των ονείρων της, με έναν τρόπο που θα ζήλευε κι ο Κοέλιο

Όλο το σύμπαν συνωμότησε, ώστε η Χριστίνα Πιλαβίδου και ο σύζυγός της, σε μια παρόρμηση της στιγμής, να αφήσουν την Αθήνα για το Αργυροχώρι Φθιώτιδας. Σήμερα μεγαλώνουν τα τρία τους παιδιά με τρόπο όσο το δυνατόν πιο αυτάρκη και καταρρίπτουν όλα τα κλισέ για την επαρχία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στη Σπάρτη

Ταξίδια / 48 ώρες στη Σπάρτη

Στη Λακωνική πρωτεύουσα με το νεοκλασικό παρελθόν, ξεκινάμε τη βόλτα μας από το δημοφιλές άγαλμα του Λεωνίδα, επισκεπτόμαστε το Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης, ενώ εξορμούμε και στην ξακουστή καστροπολιτεία του Μυστρά και το πανέμορφο κεφαλοχώρι Γεράκι.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«H απόφαση να επιστρέψω στον Τυρό με έφερε πιο κοντά σε ό,τι έχει πραγματική αξία για μένα, μου έδωσε ελπίδα πως κάτι μικρό μπορεί να έχει μεγάλο αποτύπωμα, όταν γίνεται με αγάπη και συνέπεια»

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Ελισάβετ υφαίνει τα υφαντά της στον Τυρό Αρκαδίας

Η Ελισάβετ Ροδοπούλου επέστρεψε από το εξωτερικό στο χωριό της για να ασχοληθεί με μια τέχνη που χάνεται: την παραδοσιακή τσακώνικη υφαντική. Η σκέψη της πηγαίνει συχνά στη γιαγιά της, που ξεκίνησε να υφαίνει στον αργαλειό μόλις στα εννιά της χρόνια.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στην Καστοριά

Ταξίδια / 48 ώρες στην Καστοριά

Με ορμητήριο τη διάσημη λίμνη της Καστοριάς, θαυμάζουμε τις βυζαντινές εκκλησίες και τα αρχοντικά της που μοιάζουν ανεξάντλητα και ανακαλύπτουμε μια άγνωστη Ελλάδα στον νεολιθικό οικισμό του Δισπηλιού και τα εγκαταλελειμμένα χωριά Κορέστεια.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ/ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Γειτονιές της Ελλάδας / «Κολωνάκια και καφετέριες θα βρεις παντού. Mια καλή ζωή όχι»

Μετά από μια κοσμοπολίτικη ζωή, ο Φίλιππος Παπαδημητρίου αποφάσισε να εγκατασταθεί στην Αγριλίτσα Αργολίδας και να συστήσει την πρωτοβουλία «Ανασυγκρότηση των Κοιλάδων Δυτικής Αργολίδας», που προσπαθεί να αντιμετωπίσει την ερημοποίηση των χωριών της περιοχής. Πιστεύει σαφώς πως το μέλλον μας είναι η αποκέντρωση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η Φωτεινή γύρισε στο χωριό και έφτιαξε μια εφημερίδα από το μηδέν

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Φωτεινή γύρισε στο χωριό και έφτιαξε μια εφημερίδα από το μηδέν

Η 28χρονη Φωτεινή Γάλλου εκδίδει την εφημερίδα «Τα Χωριάτικα» στον παραδοσιακό οικισμό της Πρώτης Σερρών, όχι για να καλύψει ένα κενό στην αγορά αλλά στις ανθρώπινες σχέσεις. Απολαμβάνει τη ζωή στο χωριό και δεν τη βρίσκει ούτε πισωγύρισμα ούτε αποτυχία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιώργος Καπουτζίδης: «Στη Νέα Ζηλανδία είδα πραγματικά ευτυχισμένους ανθρώπους»  «Στη Νέα Ζηλανδία είσαι πάρα μα πάρα πολύ μακριά από οτιδήποτε» Ο Γιώργος Καπουτζίδης θα μπορούσε να ζήσει για πάντα στη Νέα Ζηλανδία

Γιώργος Καπουτζίδης / «Στη Νέα Ζηλανδία δεν εκνευρίζονται, δεν κορνάρουν»

O γνωστός σεναριογράφος και ηθοποιός ταξίδεψε ως την άλλη άκρη του κόσμου για να γνωρίσει από κοντά μια χώρα που, πέρα από την επιβλητική της φύση, φαίνεται να έχει επιλέξει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Και με το που προσγειώθηκε, τον υποδέχτηκε… μία Καρυάτιδα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Για 15 χρόνια, ο Ανδρέας Γεωργίου πηγαινοερχόταν στη δουλειά του, από ένα χωριό της Κορινθίας ως το κέντρο της Αθήνας. Η απόφαση να μετακομίσει σε ένα χωριό της Ζακύνθου δεν ήταν εύκολη. Μια φράση της κόρης του όμως τον έπεισε κι έτσι τώρα πια ζει σε ένα μέρος με ατελείωτους ελαιώνες και μεγάλη αγάπη για την ποίηση και το παραδοσιακό τραγούδι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Ταξίδια / Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Οι διαδρομές ανάμεσα σε επιβλητικά μοναστήρια και σκήτες, όπως και η φροντίδα για την προστασία τους, ενώνουν ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο: έναν Αυστραλό δικαστή, έναν Βέλγο τραπεζικό, έναν ψυχίατρο από το Ομάν, έναν Άγγλο εκδότη και έναν Έλληνα μηχανικό αεροσκαφών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Στο χωριό καταλάβαμε για πρώτη φορά πως ο φορτιστής του κινητού κάνει θόρυβο»

Οι επαρχίες μας / «Στο χωριό καταλάβαμε για πρώτη φορά πως ο φορτιστής του κινητού κάνει θόρυβο»

Η Δέσποινα Τζιουβάρα άφησε την Αθήνα για τον Βουτσαρά, ένα από τα Κουρεντοχώρια, και ευελπιστεί να βοηθήσει την περιοχή να περάσει σε μια νέα εποχή μετά την απότομη ερήμωση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Δεμάτι κάλεσμα

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η καθημερινότητα δεν είναι σχεδόν ποτέ ίδια στο βουνό»

Ο Βασίλης Νάκκας, ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΚοινΣΕπ «Τα Ψηλά Βουνά», απευθύνει πρόσκληση σε όσους θέλουν να ζήσουν και να εργαστούν στο Δεμάτι Ζαγορίου, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη των ορεινών κοινοτήτων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τρεις φίλοι από την Αθήνα δημιούργησαν μια μικρή, αυτάρκη κοινότητα στην Αιτωλοακαρνανία, έναν ζωντανό πυρήνα ανθρώπων που ζουν και εργάζονται με τη φύση αναζωογονώντας την τοπική κοινωνία

Γειτονιές της Ελλάδας / «Είναι ωραίο να μη γυρίζουν όλα γύρω από τα λεφτά»

Τρεις Αθηναίοι δημιούργησαν το Yamochori, μια μικρή, αυτάρκη κοινότητα στην Αιτωλοακαρνανία – έναν ζωντανό πυρήνα ανθρώπων που ζουν και εργάζονται με τη φύση, οργανώνοντας δράσεις και αναζωογονώντας την τοπική κοινωνία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ