Μύκονος: Πολυτέλεια και ξεχασμένες ομορφιές

Μύκονος: Πολυτέλεια και ξεχασμένες ομορφιές Facebook Twitter
0

Όσους πρωτοαντίκρισαν τη Μύκονο τις δεκαετίες του '60 και του '70, όταν το νησί αποτελούσε ακόμα έναν μικρό, κρυμμένο, σχεδόν πρωτόγονο παράδεισο, η σημερινή του εικόνα θα τους σόκαρε. Το άλλοτε άγονο νησί (σπουδαίο μεταγωγικό κέντρο τέλη του 19ου αι.), ένα ανέμελο και απλό ψαροχώρι, τόπος απόδρασης για μποέμ κοσμοπολίτες, διάσημους και γκέι, είναι σήμερα ένα πολύβουο μελίσσι, με χιλιάδες αυτοκίνητα και μηχανάκια να το σαρώνουν απ' άκρη σ' άκρη. Μια αχανής βιομηχανία τουρισμού, σαν να μην έχει μείνει ούτε στρέμμα της ανεκμετάλλευτο, με ξενοδοχειακές μονάδες-μεγαθήρια και εμπορικά κέντρα να ορθώνονται παντού, τις παραλίες να έχουν καταληφθεί από ατελείωτα πανάκριβα beach bars και το διασημότερο (και πολυτελέστατο) σούπερ-μάρκετ του νησιού να διαθέτει ειδική κάβα ποικιλίας σαμπάνιας. Ένα παγκόσμιο θέρετρο ασυγκράτητου ευδαιμονισμού, το οποίο πολλοί χαρακτηρίζουν «Ντουμπάι του Αιγαίου»! Ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός τα τελευταία χρόνια ενισχύεται από τη μεγάλη προσέλευση Αράβων τουριστών.


Για την πλειονότητα των Ελλήνων είναι εντελώς απρόσιτη. Αν και τα τελευταία χρόνια μπορεί κανείς να την επισκεφθεί με πακέτο προσφορών πρακτορείων. Οι παλιότεροι λάτρεις της και όσοι εξακολουθούν να την αγαπούν θεωρούν ότι η κατάσταση έχει οδηγηθεί σε επίπεδα καταστροφικά για τον τόπο και το τοπίο, παρ' όλα αυτά, όπως σε όλα τα υπέροχα μέρη, μπορείς να βρεις τρόπο να περάσει καλά, χωρίς να παρασυρθείς από τις υπερβολές. Η Χώρα παραμένει μία από τις ωραιότερες των Κυκλάδων. Αφού σε καλωσορίσει (από το παλιό λιμάνι) το σεμνό ξενοδοχείο «Λητώ», ο γιαλός σε οδηγεί στα στενά δρομάκια με τις πανέμορφες γωνιές τους, ενώ το απαστράπτον φως του ήλιου αντανακλά επάνω στο λευκό των σπιτιών (τα ίδια που κάποτε συνεπήραν τον Λε Κορμπιζιέ τόσο, που χάθηκε ανάμεσά τους, να τα μελετά με τις ώρες) και των αναρίθμητων εκκλησιών. Παράλληλα, η βόλτα με τις βάρκες καθ' οδόν για τις παραλίες σού αποκαλύπτει τους αιώνιους βράχους, λαξεμένους από τους ασίγαστους αέρηδες, να λάμπουν κάτω από τον δυνατό ήλιο.

Όσο και να γεμίσει από λουόμενους, η Ελιά παραμένει μία από τις ωραιότερες παραλίες της Ελλάδας, όσο και να ανέβουν τα ντεσιμπέλ στο Super Paradise, το κέφι παραμένει εκρηκτικό για τους χιλιάδες νέους και νέες που το κατακλύζουν, όσοι και να ανακαλύψουν τον Φωκό, το μέρος παραμένει μοναδικής ομορφιάς.


Με το που βουτάς στα παγωμένα και πεντακάθαρα νερά της Μυκόνου νομίζεις ότι αναβαπτίζεσαι. Κάθε παραλία διαθέτει διαφορετικό χαρακτήρα και όλες μαζί συμβάλλουν στη μοναδικότητα αυτού του νησιού με τη διεθνή φήμη. Όσο και να γεμίσει από λουόμενους, η Ελιά παραμένει μία από τις ωραιότερες παραλίες της Ελλάδας, όσο και να ανέβουν τα ντεσιμπέλ στο Super Paradise, το κέφι παραμένει εκρηκτικό για τους χιλιάδες νέους και νέες που το κατακλύζουν, όσοι και να ανακαλύψουν τον Φωκό, το μέρος παραμένει μοναδικής ομορφιάς. Σήμερα, οι περισσότερες παραλίες της Μυκόνου όντως ξεχειλίζουν από κόσμο και η ακρίβεια τις κάνει ασύμφορες για τους περισσότερους, αλλά ευτυχώς κάποιες παραμένουν ανοργάνωτες, χωρίς ομπρέλες, όπως ο Άγιος Σώστης, η Μυρσίνη, η Φτελιά, η Κάππαρη, η Φραγκιά. Στον αντίποδα αυτών η Ψαρρού, ο Πάνορμος, η Παράγκα, η Ελιά, το Αγράρι, η Λια, το Καλό Λιβάδι και η Αγία Άννα με τα εκκεντρικά και πανάκριβα beach bars τους, το Principauté de Mykonos, το Saint Anna, το Scorpios. Σχεδιασμένα to see and be seen.

Μύκονος: Πολυτέλεια και ξεχασμένες ομορφιές Facebook Twitter
Η παραλία του Super Paradise όπως φαίνεται από το Jackie O' Beach Bar & Restaurant

Όσο περισσότερα χιλιόμετρα διανύεις, τόσο ανακαλύπτεις ότι υπάρχουν πλευρές της Μυκόνου που παραμένουν άγνωστες και σχετικά απομονωμένες. Πόσοι, λόγου χάρη, έχουν επισκεφτεί τα παλιά εγκαταλελειμμένα μεταλλεία με το μνημείο πεσόντων εργατών; Από την άλλη, εκείνη η εποχή δεν απέχει έτη φωτός από τη σημερινή, που το νησί θεωρείται από τους πιο ακριβούς προορισμούς του πλανήτη; Βέβαια, σε αυτό συνέβαλαν η γενιά του '70 και οι απελευθερωμένοι μποέμ που κατέφθαναν κάθε καλοκαίρι να περάσουν τις διακοπές τους χωρίς σεξουαλικούς περιορισμούς, με ολονυχτίες στα αυτοσχέδια μπαράκια της εποχής, στοιχεία που έφτιαξαν τη «μαγιά» του σημερινού προφίλ του νησιού. Δυστυχώς, η νεοσυντηρητική τάξη πραγμάτων τα έχει εξοβελίσει και περιθωριοποιήσει, προβάλλοντας τη Μύκονο κυρίως ως θέρετρο του διεθνούς τζετ σετ κι έτσι καθημερινά καταφθάνουν κρουαζιερόπλοια, από τα οποία ξεχύνονται στα σοκάκια χιλιάδες φιλοπερίεργοι τουρίστες που ψωνίζουν στα γρήγορα σουβενίρ, πίνουν ένα φρέντο στις καφετέριες του γιαλού και ξαναμπαρκάρουν για να αφήσουν χώρο για τη νυχτερινή Μύκονο, όπου τα δεκάδες μαγαζιά τιγκάρουν με νέους που διασκεδάζουν μέχρι πρωίας, όπως και τα φαστφουντάδικα και τα γυράδικα γύρω από την κεντρική πλατεία της Μαντώς, τη μοναδική εκδοχή φτηνού τουρισμού λίγο πριν ή μετά το ξενύχτι στο Cavo Paradiso των διάσημων DJs.

Φυσικά, δεν νοείται Μύκονος χωρίς gay bar και drag show. Τα τελευταία μιας μεγάλης παράδοσης συμπεριλαμβάνουν το Jackie O' Beach Bar & Restaurant στο Super Paradise, όπως και το συνώνυμό του στην Παραπορτιανή στη Χώρα, τα δημοφιλή 54 και Babylon, αλλά και τα μικρότερα Porta Bar και Lola Bar. Στη Μικρή Βενετία, μία από τις παλιότερες γειτονιές του νησιού, μπορείς να πιεις και να φας δίπλα στο κύμα που χτυπάει στις εισόδους των παλιών αρχοντικών, αγναντεύοντας αξέχαστα ηλιοβασιλέματα. Καλό φαγητό; Καταρχάς, στα διάσημα μαγαζιά για υψηλά βαλάντια, όπως ο Νίκος, ο Κουρσάρος, το Interni, το Katrin's, το ΝΚ και το νεόφερτο Ling Ling Mykonos by Hakkasan με ασιατική κουζίνα. Αλλά υπάρχουν και πολύ καλά εστιατόρια με ελληνική κουζίνα με πιο φυσιολογικές τιμές, όπως το Μαερειό στη Χώρα με ντόπιες γεύσεις, στην Άνω Μερά ο Βαγγέλης, το Τσαφ για ψάρι, το Ό,τι απόμεινε. Αλλά και κλασικά μαγαζιά σε παραλίες, όπως το Καλώστα στον Πάνορμο, το Kiki's στον Άγιο Σώστη, τα Alemayon και Φάρμα στη Φτελιά, η ταβέρνα του Λευτέρη στον Ορνό, τα διάφορα ταβερνάκια στον Άγιο Στέφανο και η ταβέρνα του Φωκού. Και επειδή το πρωινό στη Μύκονο έχει τη δική του παράδοση, δοκιμάστε καφέδες και ομελέτες στο Kosmos, κοντά στη Fabrika.

 
Όσοι αγαπάτε τη σύγχρονη τέχνη, περάστε από την γκαλερί Δυο Χωριά στην πλατεία της Παναγιάς της Πανάχρας, όπως και από το πρόσφατα ανακαινισμένο Αρχαιολογικό Μουσείο και το Ναυτικό Μουσείο, αλλά κυρίως αφιερώστε ένα πρωινό (τα πλοιάρια αναχωρούν νωρίς) για να επισκεφτείτε τη Δήλο, αυτή την ελληνική «Πομπηία» με τα ψηφιδωτά, τα γλυπτά και τις αρχαίες επαύλεις που διασώζονται μέχρι σήμερα, ενώ το παλιό μουσείο της συμπληρώνει με την ενδιαφέρουσα συλλογή του την επίσκεψη.

Μύκονος: Πολυτέλεια και ξεχασμένες ομορφιές Facebook Twitter
Tο Kiki's στον Άγιο Σώστη. Φωτο: Jenny Zarins
Μύκονος: Πολυτέλεια και ξεχασμένες ομορφιές Facebook Twitter
O γιαλός στη Χώρα σε οδηγεί στα στενά δρομάκια με τις πανέμορφες γωνιές τους, ενώ το απαστράπτον φως του ήλιου αντανακλά επάνω στο λευκό των σπιτιών. Φωτο: Jenny Zarins
Μύκονος: Πολυτέλεια και ξεχασμένες ομορφιές Facebook Twitter
Όσο περισσότερα χιλιόμετρα διανύεις, τόσο ανακαλύπτεις ότι υπάρχουν πλευρές της Μυκόνου που παραμένουν άγνωστες και σχετικά απομονωμένες. Φωτο: Jenny Zarins
Μύκονος: Πολυτέλεια και ξεχασμένες ομορφιές Facebook Twitter
Scorpios. Φωτο: Jenny Zarins
Μύκονος: Πολυτέλεια και ξεχασμένες ομορφιές Facebook Twitter
Μπροστά στη θάλασσα στη Χώρα. Φωτο: Jenny Zarins

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Ταξίδια
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Μύκονος- Μια μυθολογία

Long Stories / Μύκονος- Μια μυθολογία

Ένας βετεράνος dj του νησιού από τα 70s της απόλυτης ανεμελιάς και ελευθεριότητας (πριν το aids, το νεοσυντηρητισμό, την τρύπα του όζοντος και τη glamorous πόζα), περιγράφει το ατέλειωτο πάρτυ του στην Ναταλί Χατζηαντωνίου και προδημοσιεύει αποσπάσματα από το βιβλίο του.
ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
Ένα cult classic του Νίκου Μαστοράκη στη Μύκονο, επιστρέφει σε αποκατεστημένο 2Κ

Lifo Picks / Ένα cult classic του Νίκου Μαστοράκη στη Μύκονο, επιστρέφει σε αποκατεστημένο 2Κ

Αιμομιξίες, κτηνοβασία και σφαγή αρνιού, απαγχονισμοί, κουτάλια με ηρωίνη, golden showers, αποκεφαλισμοί ομοφυλοφίλων με χατζάρα ή μπουλντόζα, απανθράκωση ανθρώπου με φλογοβόλο αεροζόλ (!), νυμφομανείς και ασβεστόλακοι... ― ένα πανηγύρι διαστροφικής φαντασίας που τελικά έχει πολλή πλάκα.
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οδοιπορικό στην Τουρκία: Βαδίζοντας στα χνάρια του Αινεία

Ταξίδια / Τσανάκαλε, Αρχαία Τροία, Καταρράκτες Sütüven. Ένα οδοιπορικό στην Τουρκία

Από τον εντυπωσιακό ναό του Απόλλωνα Σμινθέα στο Γκιουλπινάρ μέχρι τον χολιγουντιανό Δούρειο Ίππο στο Τσανάκαλε, η Τουρκία ξεδιπλώνει έναν απολαυστικό χάρτη γεμάτο μύθο και… καλοκαιρινές εκπλήξεις.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Σε ένα μικρό χωριό στο Ζαγόρι έχουν γυριστεί 60 ταινίες μικρού μήκους

Γειτονιές της Ελλάδας / Σε ένα μικρό χωριό στο Ζαγόρι έχουν γυριστεί 60 ταινίες μικρού μήκους

Η Βαγγελιώ Ρετάλη μιλά για το Zagoriwood, ένα φεστιβάλ που για λίγες μέρες κάθε καλοκαίρι μετατρέπει τα ήσυχα Κάτω Πεδινά σε επίκεντρο κινηματογραφικής συνάντησης και δημιουργίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ταξίδια / Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ο ένας Έλληνας, ο άλλος Τούρκος. Δύο άνθρωποι που γνωρίστηκαν, έγιναν φίλοι και αποφάσισαν να δημιουργήσουν έναν χώρο που να αποτυπώνει όλα όσα τους συνδέουν − και όχι όσα τους χωρίζουν. Το «Meraki Café» στην Κωνσταντινούπολη. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Η Ευγενία Μαστοράκη άφησε την Αθήνα για την Οκτωνιά, ένα μικρό, γραφικό χωριό στην Εύβοια, όπου ζει με τον σύζυγό της και τα δυο τους παιδιά. Της λείπουν πολλά πράγματα, αλλά εκεί ανασαίνει καλύτερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η επαρχία έχει ανάγκη όλους εκείνους που κάθε Χριστούγεννα, Πάσχα ή καλοκαίρι επιστρέφουν στους τόπους τους και λένε: «Τι ωραία θα ήταν να γυρνούσα μόνιμα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η κατάσταση στο Μεσολόγγι σήμερα είναι δύσκολη αλλά και ελπιδοφόρα»

Ο Αλέξανδρος Παναγιωτόπουλος επέστρεψε στο Μεσολόγγι και δημιούργησε την ομάδα Messolonghi by Locals με στόχο να επαναφέρει στο προσκήνιο την αξία τού να μένεις, να ζεις και να δημιουργείς στον τόπο σου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η παλιά Ελλάδα που νομίζαμε πως χάθηκε ζει ακόμα σε τόπους σαν τη Νίσυρο»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη Νίσυρο οι άνθρωποι δουλεύουν - αλλά υπάρχει χρόνος και για την ψυχή»

Τη στιγμή που η Καλαμάτα άρχισε να του θυμίζει την Αθήνα, ο Σταύρος Παναγιωτόπουλος μετακόμισε σε έναν τόπο όπου δεν χρειάζεται να περιμένει τις διακοπές, μια και έχει το καλοκαίρι έξω από την πόρτα του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Ταξίδια / Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Σ’ αυτόν τον τόπο, ανάμεσα σε πανύψηλες χιονοσκέπαστες κορφές και απύθμενες χαράδρες, ο χρόνος και ο χώρος διαστέλλονται, ενώ στους απέραντους αγριότοπους όπου κατοικεί ο Θεός επιζεί ακόμα η γαλήνη ενός χαμένου παραδείσου.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΕΣΟΣ
Η Ελένη Νέρουππου άφησε την Αθήνα και βλέπει πια τους κόπους μιας χρονιάς στο Βασιλικό Ευβοίας να ανταμείβονται σε ένα μπουκάλι κρασί

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη φύση, καθετί που παράγεις νιώθεις ότι είναι παιδί σου»

Η Ελένη Νέρουππου άφησε το Παγκράτι για να καλλιεργεί αμπέλια στο Βασιλικό Ευβοίας, για να ζήσει σε έναν τόπο όπου «οι ρυθμοί είναι πιο αργοί και σου επιτρέπουν να απολαύσεις ό,τι κάνεις».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Ταξίδια / Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Οι σκηνοθέτες Χρόνης Πεχλιβανίδης και Μαρία Γιαννούλη, κάνοντας έρευνα για το νέο τους ντοκιμαντέρ στην Αιθιοπία, ήρθαν σε επαφή με τα απομεινάρια της άλλοτε ένδοξης ελληνικής παροικίας. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Από τα Σεπόλια έως την Τρίπολη και το καταφύγιο του Μαινάλου, ο Άρης Γιαννούκος αφηγείται την 20χρονη πορεία του μακριά από την πρωτεύουσα και πώς βρήκε στο βουνό πνευματική ηρεμία, λιγότερο άγχος και καθαρό μυαλό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους

Ταξίδια / Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους;

Τα ταξίδια στο εξωτερικό αυξάνονται εδώ και δεκαετίες σε όλο τον κόσμο. Το ίδιο όμως και ο εθνικισμός. Όπως φαίνεται, μόνο ο Μαρκ Τουέιν πίστεψε ότι «τα ταξίδια σκοτώνουν την προκατάληψη, τη μισαλλοδοξία και τη στενομυαλιά».
THE LIFO TEAM