Καλοκαίρι στην Ανάφη: Ρούκουνας, Κατσούνι και μουσακάς με τόνο

Καλοκαίρι στην Ανάφη: Ρούκουνας, Κατσούνι και μουσακάς με τόνο Facebook Twitter
Η φάση στην Ανάφη είναι: ξυπνάς αργά, μένεις στη θάλασσα ως αργά, τρως αργά, κοιμάσαι λίγο και ξαναξυπνάς για afterhours χορό μέχρι το ξημέρωμα. Φωτο: Alexandros Michailidis / SOOC
1

 

Μόνο στην Ανάφη καταφέρνω να αδειάζω. Αυτός ο αποκομμένος βράχος του Αιγαίου ιδιαίτερη ομορφιά δεν έχει. Σπουδαίες υποδομές επίσης δεν (θέλει να) έχει. Κι όμως, ασκεί μια εξωπραγματική γοητεία σε όσους μυούνται στις χάρες του. Οι παλιοί που την πρόλαβαν σε πιο πρωτόγονες εποχές λένε ότι έχει αλλοιωθεί η ζωώδης δύναμή της. Οι πρωτο-χίπστερ σταμάτησαν να πηγαίνουν προ πολλού, επειδή μπήκε στο ημερολόγιο των «άλλων». Ανοησίες! Η Ανάφη είναι για σένα που το καλοκαίρι σου θες να κυλήσει χωρίς ξαπλώστρες, ρακέτες, κοκτέιλ και selfies. Για σένα που ξέρεις ότι οφείλεις να σεβαστείς την ομερτά που επιβάλλει στους ελεύθερους κατασκηνωτές του Ρούκουνα να διατηρούν την παραλία πεντακάθαρη. Για σένα που γουστάρεις να αράζεις γυμνός με τις ώρες στο Κατσούνι ή να κυκλοφορείς μέρα-νύχτα χωρίς εσώρουχο.

Η φάση στην Ανάφη είναι: ξυπνάς αργά, μένεις στη θάλασσα ως αργά, τρως αργά, κοιμάσαι λίγο και ξαναξυπνάς για afterhours χορό μέχρι το ξημέρωμα. Γι' αυτό και στα δύο θρυλικά μαγαζιά της, τον Μύλο στη Χώρα και τις Μάντρες στον δρόμο προς το λιμάνι, δεν έχει νόημα να πας πριν από τις 4 το πρωί – τότε πηγαίνουν και όλοι σου οι γνωστοί που τον Αύγουστο μεταφέρουν την Κολοκοτρώνη και την Πραξιτέλους σε αυτά τα δύο «dancefloors». Να ξέρεις ότι η εικόνα της πρώτης αυγής πάνω στη θάλασσα του Αιγαίου, ενώ σέρνεσαι στην αυλή στις Μάντρες, θα σου μείνει χαραγμένη στη μνήμη για πάντα. Νωρίτερα, θα βρεθείς στον Γλάρο για ρακόμελα και θα ακολουθήσεις το τελετουργικό που απαιτεί να μιλάς ψιθυριστά. Εν τω μεταξύ, στη Χώρα θα φας φρέσκο ψάρι στο Λιοτρίβι, που μπορείς να τους πεις να σ' το κρατήσουν από το μεσημέρι, όταν παραλαμβάνουν την ψαριά της ημέρας. Σίγουρα θα δοκιμάσεις μουσακά με τόνο στο Αρμενάκι, είναι το signature πιάτο τους, κι αν είσαι τυχερός, θα σου πάρει παραγγελία η «θεά» του νησιού, η πανέμορφη Αθηνά, που μοιάζει με τη Λέχου, η οποία αργότερα θα ξεσηκώσει όλο το μαγαζί σε αυθεντικό νησιώτικο γλέντι – το κάνει κάθε βράδυ, όταν αφήνουν την κουζίνα και πιάνουν τα όργανα. Σαν βρεθείς στο Κλεισίδι, μην τολμήσεις και δεν δοκιμάσεις τους κεφτέδες της κυρίας Βιβής. Είναι η «alternative» επιλογή της περιοχής, κι άσε τους άλλους να μαδάνε μαργαρίτες, που είχε πει πέρσι κι ένας φίλος.

Καλοκαίρι στην Ανάφη: Ρούκουνας, Κατσούνι και μουσακάς με τόνο Facebook Twitter
Η Ανάφη είναι για σένα που το καλοκαίρι σου θες να κυλήσει χωρίς ξαπλώστρες, ρακέτες, κοκτέιλ και selfies. Φωτο: Alexandros Michailidis / SOOC


Η μέρα σου θα ξεκινά με καφέ στο «Πού πας καραβάκι» της Χώρας. Όχι καφέ ξεροσφύρι όμως. Οι σπιτικές πίτες ταψιού που φτιάχνουν είναι λαχταριστές, ενώ με το μπανόφι τους κι ένα άλλο γλύκισμα σοκολάτας σε ποτήρι που το λένε «3:45» ή κάπως έτσι θα ξεχάσεις το όνομά σου. New entry για ποτό είναι ο προσεγμένος, κατηφορικός Μονόλιθος που πήρε το όνομά του από τον δεύτερο μεγαλύτερο μονόλιθο της Ευρώπης μετά το Γιβραλτάρ, αυτόν που δεσπόζει στο ανατολικό άκρο του νησιού. Κράτα μια νύχτα της παραμονής σου για ανάβαση στο μοναστήρι της Καλαμιώτισσας που βρίσκεται στην κορυφή του, εφοδιάσου με αθλητικά παπούτσια, sleeping bag, φακό και φίλους και ξεκίνα κατά τη δύση του ήλιου να τον ανέβεις. Πέρσι στο νησί είχε εμφανιστεί κι ένα αξιοπερίεργο «Phenomenon»: δύο λάτρεις της Ανάφης και της σύγχρονης τέχνης, ο Ιορδάνης και ο Piergiorgio, είχαν οργανώσει μια site-specific έκθεση, καλώντας γνωστούς καλλιτέχνες να εμπνευστούν και να δημιουργήσουν. Καλώς εχόντων, φιλοδοξούν να το επαναλάβουν του χρόνου. Κάποιο άλλο βράδυ, αργά, απομακρύνσου από την παρέα σου κι ανέβα στο ψηλότερο σημείο της Χώρας, στο Κάστρο, ή στην Άνω Πλατεία, όταν όλα θα έχουν σωπάσει και θα ακούγονται μόνο τα όργανα από το Αρμενάκι. Άραξε εκεί με καμιά μπίρα και, καθώς ο αέρας θα σε κοπανάει, σκέψου τον χειμώνα που πέρασε κι εκείνον που έρχεται. Θα με θυμηθείς!

Καλοκαίρι στην Ανάφη: Ρούκουνας, Κατσούνι και μουσακάς με τόνο Facebook Twitter
Κάποιο βράδυ, αργά, απομακρύνσου από την παρέα σου κι ανέβα στο ψηλότερο σημείο της Χώρας, στο Κάστρο, ή στην Άνω Πλατεία, όταν όλα θα έχουν σωπάσει και θα ακούγονται μόνο τα όργανα από το Αρμενάκι. Φωτο: Anne-Claude Faillétaz/Flickr
Ταξίδια
1

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στη λίμνη Ατιτλάν της Γουατεμάλας με έναν ερωτιάρη άγιο

Nothing Days / Στη λίμνη Ατιτλάν της Γουατεμάλας με έναν ερωτιάρη άγιο

Ο Μαξιμόν είναι ένας κακός άγιος που πίνει και καπνίζει και φιλοξενείται κάθε χρόνο σε διαφορετικό σπίτι στο Σαντιάγκο της λίμνης Ατιτλάν. Η λατρεία του είναι ένα μείγμα καθολικής πίστης και παγανισμού που έχει τις ρίζες του στις παραδόσεις των Μάγια.  
M. HULOT
Χώρα, Τζανάκι, Βάτσες: Η Αστυπάλαια είναι ακόμα μαγική

Ταξίδια / Χώρα, Τζανάκι, Βάτσες: Η Αστυπάλαια είναι ακόμα μαγική

Ένα ταξίδι-αστραπή στο νησί, μια μυσταγωγική διαδρομή προς τις Βάτσες, η Μαλτεζάνα -που μοιάζει με ωδή στα εγχώρια '80s- και οι τηγανητές πατάτες της Μαρίας στο Βαθύ, που κάνουν κάποιους να της φιλούν, κυριολεκτικά, τα χέρια.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Τα νησιά πριν από τον (πιο πρόσφατο) χαμό

Ταξίδια / Τα νησιά πριν από τον (πιο πρόσφατο) χαμό

Όχι, δεν μιλάμε για την ασπρόμαυρη Ελλάδα με τα γαϊδουράκια και τις ασπρισμένες αυλές, αλλά για τις εποχές που η Μύκονος δεν είχε VIP ζώνες, η Πάρος δεν είχε drones, και η Αστυπάλαια δεν κατακλυζόταν από influencers.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Ποιος λοιπόν, δεν θέλει να μείνει στον παράδεισο;»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ποιος δεν θέλει να μείνει στον Παράδεισο;»

Ο Άγγελος Δημητρακόπουλος άφησε την Αθήνα και εγκαταστάθηκε με τη γυναίκα του σε ένα μικρό ορεινό χωριό στα Βαρδούσια, δουλεύοντας στο παραδοσιακό παντοπωλείο τους και κάνοντας «ό,τι ηρεμεί την ψυχούλα τους».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Φεύγαμε από τη Βίτσα και κλαίγαμε, γιατί ξέραμε ότι θα αργούσαμε να ξαναπάμε»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Φεύγαμε από τη Βίτσα και κλαίγαμε, γιατί ξέραμε ότι θα αργούσαμε να ξαναπάμε»

Ο Τάσος Ανέστης άφησε πίσω του τις πισίνες και τους παιδότοπους της Αθήνας και μετακόμισε σε ένα Ζαγοροχώρι για να μεγαλώσουν τα παιδιά του με μυρωδιές του δάσους και βόλτες στα ποτάμια και τα βουνά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Οδοιπορικό στην Τουρκία: Βαδίζοντας στα χνάρια του Αινεία

Ταξίδια / Τσανάκαλε, Αρχαία Τροία, Καταρράκτες Sütüven. Ένα οδοιπορικό στην Τουρκία

Από τον εντυπωσιακό ναό του Απόλλωνα Σμινθέα στο Γκιουλπινάρ μέχρι τον χολιγουντιανό Δούρειο Ίππο στο Τσανάκαλε, η Τουρκία ξεδιπλώνει έναν απολαυστικό χάρτη γεμάτο μύθο και… καλοκαιρινές εκπλήξεις.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Σε ένα μικρό χωριό στο Ζαγόρι έχουν γυριστεί 60 ταινίες μικρού μήκους

Γειτονιές της Ελλάδας / Σε ένα μικρό χωριό στο Ζαγόρι έχουν γυριστεί 60 ταινίες μικρού μήκους

Η Βαγγελιώ Ρετάλη μιλά για το Zagoriwood, ένα φεστιβάλ που για λίγες μέρες κάθε καλοκαίρι μετατρέπει τα ήσυχα Κάτω Πεδινά σε επίκεντρο κινηματογραφικής συνάντησης και δημιουργίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ταξίδια / Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ο ένας Έλληνας, ο άλλος Τούρκος. Δύο άνθρωποι που γνωρίστηκαν, έγιναν φίλοι και αποφάσισαν να δημιουργήσουν έναν χώρο που να αποτυπώνει όλα όσα τους συνδέουν − και όχι όσα τους χωρίζουν. Το «Meraki Café» στην Κωνσταντινούπολη. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Η Ευγενία Μαστοράκη άφησε την Αθήνα για την Οκτωνιά, ένα μικρό, γραφικό χωριό στην Εύβοια, όπου ζει με τον σύζυγό της και τα δυο τους παιδιά. Της λείπουν πολλά πράγματα, αλλά εκεί ανασαίνει καλύτερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ

σχόλια

1 σχόλια