Καλοκαίρι στο Αγκίστρι: Μια μικρή φέτα αληθινού παράδεισου

Καλοκαίρι στο Αγκίστρι: Μια μικρή φέτα αληθινού παράδεισου Facebook Twitter
3

Την πρώτη φορά που πατήσαμε το πόδι μας στο Αγκίστρι, φτάσαμε ξέπνοοι, κατάκοποι και θυμωμένοι, παρά το ότι το ταξίδι από τον Πειραιά διαρκεί λιγότερο από 40 λεπτά. Από ένα κάρο πατητές ατυχίες είχαμε ξεμείνει κι αυτό το κουκκιδάκι του Αργοσαρωνικού ήταν λύση ανάγκης. Είχαμε κακοπάθει κάποτε και σ' ένα άλλο daily trip to Αίγινα (Αγία Μαρίνα, Χριστέ μου, μη) και ήμασταν έτοιμοι και σίγουροι για τα χειρότερα.

Στη Σκάλα είχαμε ενοικιάσει ένα ομολογουμένως φτηνό κατάλυμα και η φιλόξενη ιδιοκτήτρια που μας υποδέχθηκε με χαμόγελο, ακούγοντας τις επιφυλάξεις μας (καλύτερα γκρίνια πες), μας πρότεινε μια μικρή εκδρομή στην Απόνησο. (Εδώ, ας πούμε τι εστί Απόνησος κατά τους τουριστικούς οδηγούς: το νοτιοδυτικό σημείο του νησιού, με μοναδικό συνδυασμό χρωμάτων, που προσφέρει χαλάρωση και ηρεμία). Μάλιστα! Ας συνεχίσουμε. Όταν μπήκαμε στο τοπικό λεωφορειάκι, πειστήκαμε πλέον για την γκαντεμιά μας. Είχε αρχίσει να ψιλοβρέχει. Τέλεια. Κατεβαίνοντας 15 λεπτά αργότερα από το λεωφορείο πέσαμε σε έναν μικρό καρόδρομο, σπαρμένο με κατσικούλια. Στο βάθος παπαγαλάκια. Κοιταχτήκαμε γεμάτοι απόγνωση και συνεχίσαμε να περπατάμε μέχρι που σκοντάψαμε πάνω σε μια μικρή φέτα παράδεισο: θάλασσα, ορμίσκος για την ακρίβεια, που θύμιζε αρκετά μεγάλη φυσική πισίνα, δασάκι πυκνό ακριβώς απέναντι, να φτάνεις κολυμπώντας, γαλάζιο πράσινο και βιολετί της δύσης μαζί. Ξαπλώστρες, ομπρέλες (τιμές λογικές), κάτι να φας, κάτι να πιεις, κάπως (τι κάπως; Πολύ!), να χαλαρώσεις, αυτοσχέδιο ταβερνάκι-τροχόσπιτο παραπίσω, κάμπινγκ απέναντι.

Καλοκαίρι στο Αγκίστρι: Μια μικρή φέτα αληθινού παράδεισου Facebook Twitter
Απόνησος, να θυμάστε. Καλή κι η Δραγονέρα, καλή κι η Χαλικιάδα, αλλά σαν την Απόνησο δεν έχει.


Μας πήρε ο ύπνος στην ξαπλώστρα, με τις ψιχάλες να σπάνε κάπως τον καύσωνα στα κεφάλια μας και έξω από αυτά. Όταν ανοίξαμε τα μάτια μας, λίγο έλειψε να πιστέψουμε ότι κάποιος ψέκαζε LSD όση ώρα κοιμόμασταν: όλα ήταν μοβ. Ο ήλιος μέσα στα σύννεφα, τα νερά της θάλασσας που μπαστάρδευαν το χρώμα τους με τόσο πευκοδάσος να σκάει από πάνω τους και η παλέτα ημέρας είχε φτύσει μπροστά στα μάτια μας αυτό το εξωτικο ποστεράκι. Απόνησος, να θυμάστε. Καλή κι η Δραγονέρα, καλή κι η Χαλικιάδα, αλλά σαν την Απόνησο δεν έχει. Αν πάρετε κι ένα-δυο τοστάκια ή προμήθειες κανονικές μαζί σας, φθηνά-φθηνά, σε καθημερινή βάση, έχετε ένα φουλ 12ωρο με θέα τον παράδεισο.


Αν έχετε αυτοκίνητο ή μοτοσικλέτα, ακόμη καλύτερα (με ποδήλατο, απλώς σιγουρευτείτε ότι είστε δυνατό πετάλι, αλλιώς δεν...). Κι αν δεν έχετε τίποτε από αυτά, υπάρχει λεωφορειάκι με 7 προγραμματισμένες διαδρομές από τις 8 το πρωί έως τις 7 το απόγευμα. Extra tip: Μακάρι να 'στε (τελικά) τυχεροί και να βρέχει. Μέχρι τις 15 Οκτωβρίου που το μέρος είναι ανοιχτό και διαθέσιμο έχετε ελπίδες να δείτε συνδυασμούς χρωμάτων και μυρωδιάς (αλμύρα και πεύκο; Μοναδικό!) που αξίζουν όσα λίγα πράγματα στο νησί. Όπως τα άλογα που θα δείτε να περνούν (ω, ναι), τα τραγούδια από τους κατασκηνωτές του δάσους κι ένα μικρό αστερίσιο όνειρο που σκεπάζει το νησί κάθε βράδυ...

Καλοκαίρι στο Αγκίστρι: Μια μικρή φέτα αληθινού παράδεισου Facebook Twitter
Η παραλία στη Σκάλα.

Ταξίδια
3

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μηλιά: Ένας εγκαταλελειμμένος οικισμός των Χανίων έγινε πρότυπο οικοτουρισμού

Ταξίδια / Μηλιά: Ένας εγκαταλελειμμένος οικισμός των Χανίων έγινε πρότυπο οικοτουρισμού

Πριν από τριάντα χρόνια και έπειτα από εργασίες ετών στο οικοσύστημά της, η Μηλιά φιλοξένησε τους πρώτους της επισκέπτες δίχως να έχει ρεύμα και πολλές ανέσεις. Πλέον είναι αυτόνομη ενεργειακά, απευθύνεται σε φυσιολάτρες και όχι μόνο, την αγαπούν οι περιπατητές, ο ξένος Τύπος αλλά και εκείνοι που οδηγούν μία ώρα και κάτι μόνο και μόνο για να φάνε στο εστιατόριό της.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Στην απόκοσμη Ισλανδία του πάγου, της φωτιάς και του ατελείωτου φωτός

Ταξίδια / Στην απόκοσμη Ισλανδία του πάγου, της φωτιάς και του ατελείωτου φωτός

Ονειρικές γεωθερμικές λιμνοθάλασσες, αλλόκοτα φυσικά πάρκα βγαλμένα από το σύμπαν του Τόλκιν, και ένας προορισμός όπου η παράδοση συναντά την άνεση και την εξωπραγματική φυσική ομορφιά.
ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ

σχόλια

2 σχόλια
είχα πάει πριν 17 χρόνια, ούτε ξαπλώστρες δεν είχε η απόνησος. Κατασκηνώσαμε στο δασάκι και τρώγαμε υπέροχους μεζέδες στο ταβερνάκι. Και αυτό το καταγάλανο νερό!!!