Στο καφενείο της πλατείας

Στο καφενείο της πλατείας Facebook Twitter
1
Στο καφενείο της πλατείας Facebook Twitter

Όπου κι αν περιπλανηθείς στην ελληνική επικράτεια, πάντα μια μικρή ή μεγάλη πείνα θα σε σταματήσει στο καφενείο της πλατείας του μικρού και του μικρομεσαίου χωριού. Κι αν η πείνα απουσιάζει, θα σταθείς για να ξεμουδιάσεις τα πόδια σου, να πιεις τον φραπέ ή τον ελληνικό της ενέργειας που απαιτεί η συνέχεια του ταξιδιού, να τραβήξεις μερικά κολακευτικά προφίλ της απέναντι ραχούλας, της θέας κάτω στα πέρατα της ελλαδικής ομορφιάς.

Στον καφενέ του χωριού θα σε υποδεχτεί η γλυκιά δροσιά του πλάτανου, παππουδάκια διάσπαρτα στα τραπέζια, φλιτζανάκια του καφέ με χυμένο τον «ντελβέ» στα πιατάκια, τεθλασμένοι ήχοι από κουβέντες αντρικές, ενίοτε μια διάχυτη ριπή από γλυκανισάτο άρωμα τσίπουρου, ο κρότος από τα πούλια στο τάβλι. Τίποτα γύρω σου δεν θυμίζει, δεν μυρίζει φαγητό. Απουσία μενού και καταλόγου, ήδη μπαίνεις σε μια παρένθεση απορίας, αποσυντονισμένος από τη βεβαιότητα της παραγγελίας στο αστικό κέντρο.

Στο καφενείο της πλατείας Facebook Twitter

Το «τι να παραγγείλω» οδηγεί εσένα που έρχεσαι από την πόλη στην οπωσδήποτε λάθος πρώτη παραγγελία. Φάντες και Κόκακόλες πρώτες σου έρχονται στο νου στην περίπτωση που είσαι τσακωμένος με τον φραπέ και τον ελληνικό. Αγνοείς φυσικά αυτό που ξέρουν καλά οι ντόπιοι χρήστες, πως στο ψυγείο του καφενέ κατοικούν ωραιότατα τοπικά αναψυκτικά, μπορεί και καμμιά μαμαδίστικη βυσινάδα, σπιτικό τσίπουρο, αλλά δεν είναι και σε φάση για τσίπουρο κι έπειτα, οι μόδες σε έχουν μάθει να εμπιστεύεσαι μόνο το εμφιαλωμένο.

Στο καφενείο της πλατείας Facebook Twitter

Η «κουζίνα», ένας πάγκος με μπόλικο κουλέρ-λοκάλ, τίποτα φαγώσιμο ολόγυρα, ούτε καν ένα βάζο με περγαμόντο ή βύσινο. Μόλις, όμως, πιάσεις την οικειότητα με τον καφετζή ή τη συμβία του, το τοπίο μαγικά μεταμορφώνεται. Πεινασμένος εδώ μπορεί να μην ήρθες αλλά στη φορμάικα αίφνης προσγειώνονται σταδιακά και από το πουθενά της άδειας κουζίνας, ντόπια τυριά, μποστανίσιες ντομάτες, γάβροι μαρινάτοι, ντολμαδάκια επιμελώς τυλιγμένα, κολοκυθανθοί γεμιστοί, μερακλίδικα κεφτεδάκια, ομελέτες με αβγά από κότες κι όχι από λάμπες κοτοπουλοτροφείων, γεμιστά και γίγαντες στο φούρνο, μου’χει τύχει κι όλοκληρο γουρούνι στη λαδόκολα. Δουλειές μπελαλίδικες που θα είχαν φέρει την αναστάτωση, τον ιδρώτα και τα υψηλότερα ντεσιμπέλ στις εστιατορικές κουζίνες, εδώ προσγειώνονται στο τραπέζι σου σχεδόν αθόρυβα, σε αλληλουχίες των οποίων αγνοείς τους ρυθμούς και το «τι έχει παρακάτω».

Στο καφενείο της πλατείας Facebook Twitter

Καθώς δεν ξέρεις πού θα μπει η τελεία και τί σε περιμένει στο επόμενο πιατίδιο του μεζέ, βιώνεις τη γαστρονομική έκπληξη σε όλο της το μεγαλείο. Η κλασική παραγγελία μέσα από το μενού ήδη δημιουργεί εντός σου τη βεβαιότητα μιας αναμονής, βάζει σε τάξη και σιγουριά την πείνα σου. Εδώ αναγκάζεσαι να αφεθείς σε ξένες αποφάσεις, σαν τη προσμονή στο σεξ όταν ο νέος σου εραστής δεν ξέρεις πού θα το πάει και πώς θα το φέρει αλλά εσύ απλά κλείνεις τα μάτια και μπαίνεις στο πείραμα.

Φαγητό σαν να παίζεις την τυφλόμυγα: τρως με τα μάτια κλειστά παρότι ορθάνοιχτα, να κλέβουν ματιές στην κουζίνα, μπας και καταλάβεις από τις κινήσεις της μαγείρισσας το επόμενο κεφάλαιο. Που μπορεί να βγει νόστιμο ή όχι, να έχει συνέχεια ή όχι, να σε αφήσει στα κρύα του λουτρού ή, ναι: εν τέλει μεζές σημαίνει εμπιστεύομαι την ψυχή πίσω από τη γκαζιέρα της κουζίνας κι όχι τις λέξεις σε έναν κατάλογο από χαρτί. 

Στο καφενείο της πλατείας Facebook Twitter
Γεύση
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Agora symi

Γεύση / Agora: Η πιο γραφική ανηφόρα της Σύμης οδηγεί σε μια κουζίνα με χαρακτήρα

Σε ένα μικρό μπαλκόνι με θέα τα παστέλ αρχοντικά της Σύμης, ο Χρήστος Σιδηρόπουλος σερβίρει μια ελληνική κουζίνα που συνομιλεί με το παρελθόν χωρίς να το αντιγράφει – μιλάει χαμηλόφωνα, αλλά ακούγεται καθαρά.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Οι ανθοί της cucina povera

Γεύση / Κολοκυθανθοί: Τα λουλούδια της φτωχής αλλά σοφής κουζίνας

Τα άνθη που είτε βουτιούνται στο κουρκούτι είτε γίνονται τροφαντός ντολμάς κρύβουν φθαρτή ομορφιά και μεγάλη γευστική παράδοση — πολύ πριν ο οδηγός Michelin αναδείξει τάσεις σαν το zero waste και το «από το χωράφι στο τραπέζι».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Το κρασί με απλά λόγια / Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Πώς επηρεάζει η αστρονομία τις καλλιεργητικές πρακτικές στο αμπέλι; Η Υρώ Κολιακουδάκη και ο Παναγιώτης Ορφανίδης σε μια συζήτηση με τον Θοδωρή Κοντογιάννη για τη σχέση του ανθρώπου με τη γη, την τεχνολογία και το κρασί, έξω από τα συνηθισμένα.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ
Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM

σχόλια

1 σχόλια