Ποιο φαγητό φέρνει δάκρυα στα μάτια του Cacao Rocks;

Ποιο φαγητό φέρνει δάκρυα στα μάτια του Cacao Rocks; Facebook Twitter
0

Με το φαγητό δεν είχα ιδιαίτερη σχέση, έτρωγα ό,τι μου σέρβιραν, εκτός από μανιτάρια πλευρώτους, στα οποία έχω δυσανεξία. Στην ενήλικη ζωή μου για έξι χρόνια έτρωγα στην πανεπιστημιακή λέσχη, μετά έναν χρόνο στον στρατό και μετά πολύ φτηνό street food για κάποια χρόνια. Αν και παραμένω λιτοδίαιτος, τον τελευταίο καιρό, λόγω και του αδελφού Αριστοτέλη, που είναι σεφ στην Κέρκυρα, έχω αρχίσει να γίνομαι εκλεκτικός. Αποφεύγω το «βρόμικο» και έχω αρχίσει να εκτιμώ το καλό φαγητό και τις καλές πρώτες ύλες.

Το μόνο φαγητό που μπορούμε να πούμε πως με συγκινεί είναι, φυσικά, της μητέρας μου. Η μητέρα μου, αν και πάρα πολύ καλή μαγείρισσα, δεν μπορώ να πω πως μαγείρευε πολύ. Προτιμούσε να διαβάζει και να περιποιείται τον κήπο. Είναι Γαλλίδα και, γενικά, οι Γαλλίδες μαμάδες είναι το άκρως αντίθετο απ' τις Ελληνίδες. Όταν τα παιδιά τους μπαίνουν στην εφηβεία τα αφήνουν ελεύθερα να κάνουν ό,τι θέλουν αλλά και να είναι υπεύθυνα για τον εαυτό τους και, φυσικά, να μαγειρεύουν. Εγώ δεν ήμουν ποτέ καλός στη μαγειρική, αλλά απ' τα δώδεκά μου ήξερα να κάνω μακαρονάδα, ομελέτα, φακές, ρεβίθια, μηλόπιτα και Galette Charentaise (Γκαλέτ Σαροντέζ).

Όποτε μου ερχόταν η μυρωδιά απ' το βούτυρο, τη ζάχαρη και τα αυγά, κατέβαινα τρέχοντας, βουτούσα τα δάχτυλά μου στη ζύμη πριν μπει στον φούρνο και τη δοκίμαζα ωμή.

H Galette Charentaise είναι ένα γλυκό. Στο σπίτι το λέγαμε Gâteau de Tairé (Γκατό ντε Τερέ). Tairé είναι το χωριό του παππού μου, ένα χωριουδάκι κοντά στην πόλη La Rochelle, στα παράλια του Ατλαντικού. Εκεί όπου γύριζαν το τηλεπαιχνίδι «Fort Boyard», αν το θυμάται κανείς, αυτό με τον Φερεντίνο και τις τίγρεις. Το συγκεκριμένο γλυκό το έχω φάει μόνο σε σπίτι, είναι η αλήθεια, πουθενά έξω. Ήταν το δικό μας brunch της Κυριακής. Το δωμάτιό μου ήταν στη σοφίτα του σπιτιού, πάνω ακριβώς απ' την κουζίνα. Όποτε μου ερχόταν η μυρωδιά απ' το βούτυρο, τη ζάχαρη και τα αυγά, κατέβαινα τρέχοντας, βουτούσα τα δάχτυλά μου στη ζύμη πριν μπει στον φούρνο και τη δοκίμαζα ωμή. Νομίζω ότι αυτή η γεύση και η μυρωδιά είναι από τα μόνα πράγματα που μπορεί να με συγκινήσουν, για συναισθηματικούς, κυρίως, λόγους.

Η συνταγή για την Galette Charentaise είναι πολύ εύκολη και πάει πολύ με μερέντα ή μαρμελάδα από κάστανο. Α, και μια συμβουλή απ' τη μητέρα μου για το brunch, που έχει γίνει της μόδας στην Ελλάδα με 50 χρόνια καθυστέρηση, όπως λέει. Το Croque Madame θέλει και αβοκάντο.

Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Γεύσεις που σκάνε σαν κύμα: Η παράδοση του Αιγαίου στο πιάτο

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ