Ποιο φαγητό φέρνει δάκρυα στα μάτια της Γιούλης Επτακοίλη;

Ποιο φαγητό φέρνει δάκρυα στα μάτια της Γιούλης Επτακοίλη; Facebook Twitter
Στο πλαίσιο των μαγειρικών της πειραματισμών, η μαμά είχε ανακαλύψει ένα πιάτο που δεν έλειπε ποτέ από τα γιορτινά τραπέζια: συκωτάκια με κόκκινη σάλτσα.
0

Ακολουθεί κοινοτοπία: H μαμά μου μαγείρευε υπέροχα. Πάντως, είναι αλήθεια. Ό,τι έφτιαχνε, από ένα απλό γιαχνί μέχρι πιο πολύπλοκα πιάτα, ξεχείλιζε νοστιμιά. Μη φανταστείτε γκουρμεδιές, ήταν η εποχή που στο εικονοστάσι του σπιτιού, πλάι στα στέφανα και τις εικόνες, θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται η μαγειρική της Χρύσας Παραδείση, ενώ η κουζινομηχανή Kenwood, που μόλις είχε μπει στο σπίτι, ήταν κάτι σαν τοτέμ. Θυμάμαι, την πρώτη φορά που οι γονείς μου την έβαλαν σε λειτουργία είχε μαζευτεί όλη η οικογένεια γύρω από το τραπέζι της κουζίνας και αμίλητοι παρακολουθούσαμε το... θαύμα.

Όταν της έλεγα ότι δεν έχω φάει τίποτα πιο νόστιμο, ήταν σαν να της χάριζα τον κόσμο. Τέτοια τρέλα είχε με τη μαγειρική.


Τότε, λοιπόν, στο πλαίσιο των μαγειρικών της πειραματισμών, η μαμά είχε ανακαλύψει ένα πιάτο που δεν έλειπε ποτέ από τα γιορτινά τραπέζια: συκωτάκια με κόκκινη σάλτσα. Θυμάμαι βήμα-βήμα πώς τα έφτιαχνε. Το μοσχαρίσιο συκώτι έμπαινε στο γάλα για να φύγουν οι βαριές μυρωδιές και να μαλακώσει. Μετά το έκοβε σε κύβους και το τσιγάριζε. Το έβγαζε από την κατσαρόλα για να τσιγαρίσει το κρεμμύδι μαζί με λίγο πελτέ ντομάτας. Έσβηνε με κρασί και έριχνε τη φρεσκοτριμμένη ντομάτα, πάντα χωρίς σπόρια και φλούδα και πάντα με μια τζούρα ζάχαρη. Άφηνε να πάρει λίγες βράσεις, έβαζε ξανά μέσα τα συκωτάκια, αλάτι-πιπέρι και προς το τέλος πασπάλιζε με λίγο μαϊντανό.


Δεν θυμάμαι μόνο πώς τα έφτιαχνε, θυμάμαι και το βλέμμα που μου έριχνε όταν πήγαινα να δοκιμάσω απ' την κατσαρόλα. «Δεν θα μείνει τίποτα για τους καλεσμένους» μουρμούριζε, αλλά με μια ικανοποίηση στο πρόσωπο. Όταν της έλεγα ότι δεν έχω φάει τίποτα πιο νόστιμο, ήταν σαν να της χάριζα τον κόσμο. Τέτοια τρέλα είχε με τη μαγειρική.


Ναι, λοιπόν, αυτή η γεύση που θυμάμαι, τα ζουμερά συκωτάκια, η σάλτσα ντομάτας, γλυκιά και τόσο δα ξινούτσικη, το βουτυράτο πιλάφι που τα συνόδευε, η μαμά στην κουζίνα να κάνει δέκα δουλειές ταυτόχρονα, το άσπρο, κεντητό στο χέρι τραπεζομάντιλο, που ήταν από νωρίς στρωμένο για να υποδεχτεί τους καλεσμένους, όλα αυτά μαζί... φέρνουν δάκρυα.


Άλλωστε, ποτέ δεν ήταν μόνο το φαγητό!

Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Agora symi

Γεύση / Agora: Η πιο γραφική ανηφόρα της Σύμης οδηγεί σε μια κουζίνα με χαρακτήρα

Σε ένα μικρό μπαλκόνι με θέα τα παστέλ αρχοντικά της Σύμης, ο Χρήστος Σιδηρόπουλος σερβίρει μια ελληνική κουζίνα που συνομιλεί με το παρελθόν χωρίς να το αντιγράφει – μιλάει χαμηλόφωνα, αλλά ακούγεται καθαρά.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Οι ανθοί της cucina povera

Γεύση / Κολοκυθανθοί: Τα λουλούδια της φτωχής αλλά σοφής κουζίνας

Τα άνθη που είτε βουτιούνται στο κουρκούτι είτε γίνονται τροφαντός ντολμάς κρύβουν φθαρτή ομορφιά και μεγάλη γευστική παράδοση — πολύ πριν ο οδηγός Michelin αναδείξει τάσεις σαν το zero waste και το «από το χωράφι στο τραπέζι».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Το κρασί με απλά λόγια / Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Πώς επηρεάζει η αστρονομία τις καλλιεργητικές πρακτικές στο αμπέλι; Η Υρώ Κολιακουδάκη και ο Παναγιώτης Ορφανίδης σε μια συζήτηση με τον Θοδωρή Κοντογιάννη για τη σχέση του ανθρώπου με τη γη, την τεχνολογία και το κρασί, έξω από τα συνηθισμένα.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ
Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM