Το νόημα της ζωής (μέρος 1ο)

Facebook Twitter
0

Ο Sweeney Todd αποτελεί μία από τις πιο συναρπαστικές φανταστικές προσωπικότητες, τόσο συναρπαστική που έχει φτάσει τα όρια του αστικού μύθου.

Πολλοί επιμένουν ότι υπήρξε: όμως η αλήθεια είναι ότι είναι ήρωας μίας ιστορίας που δημοσιεύτηκε το τέλος του 19ου αιώνα στην Αγγλία με τίτλο “the string of pearls”, ως spin off ενός μυθιστορήματος του Charles Dickens, Martin Chuzzlewit.

Ο αντιήρωας της ιστορίας, Sweeny, είναι ένας μπαρμπέρης που σκοτώνει τους πελάτες τους και τους μετατρέπει σε κρεατόπιτες, τις οποίες πουλάει στο μαγαζί της συνέταιρού του στο έγκλημα, Mrs. Lovett. Τα μαγαζιά τους επικοινωνούν με μυστικό υπόγειο πέρασμα. Κάτω από το μπαρμπέρικο υπάρχει υπόγειο. Μόλις ο πελάτης καθίσει στην καρέκλα, ο Sweeny μέσω ενός μοχλού τον ρίχνει εκεί με αποτέλεσμα να σπάσει το λαιμό ή το κρανίο τους- σε περίπτωση όμως που είναι ακόμα ζωντανοί, κατεβαίνει στο υπόγειο και τους αποτελειώνει με ένα μαχαίρι στο λαιμό.

Η ιστορία έχει γραφτεί με διάφορες παραλλαγές, σ’όλες όμως ο πρωταγωνιστής είναι ένας serial killer.

Ως συνήθως, η εξήγηση για την αντικοινωνική συμπεριφορά υπάρχει στα παιδικά του χρόνια. Όχι δεν ήταν απών ο πατέρας και καριερίστα η μάνα, ούτε μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο. Οι γονείς του ήταν εργάτες στην παραγωγή μεταξιού αλλά απολύτως εθισμένοι στο τζιν.

Εκείνη την εποχή το τζιν στο Λονδίνο ήταν κάτι σαν την ηρωίνη τώρα, μόνο απείρως πιο φτηνό και νόμιμο. Εδώ που τα λέμε, καθόλου σαν την ηρωίνη. Το κοινό τους ήταν ότι δεν υπήρχε κανένας έλεγχος στην παρασκευή. Όμως και ο καθένας μπορούσε να φτιάξει τζιν στη μπανιέρα του ή στην πίσω του αυλή- και πάνω κάτω, αυτό έκανε. Οι εποχές ήταν πολύ δύσκολες, οι άνθρωποι δούλευαν σα σκλάβοι ξεριζωμένοι από τα χωριά τους, ξένοι σε μια μεγαλούπολη χωρίς υποδομές, με αποτέλεσμα οι αρρώστιες να θερίζουν. Το τζιν ήταν το πιο φτηνό μέσο για να αποφύγουν την πραγματικότητα.

Ο αλκοολισμός ήταν η πρώτη αιτία θανάτου σε συνδυασμό με το μολυσμένο νερό (που χρησιμοποιούσαν για να αραιώνουν το τζιν) οπότε αν δεν ήσουν αλκοολικός, την έβρισκες από αλλού. Τελικά η κυβέρνηση αποφάσισε να φορολογήσει το τζιν και να το επιτρέψει σε εργαστήρια με άδεια και συγκεκριμένες συνθήκες, οι Λονδρέζοι έκαναν αιματηρή επανάσταση και φτάσαμε στο 2011.

Εντάξει, όχι τόσο γρήγορα. Το τζιν δεν ήταν αποκλειστικότητα των φτωχών. Ξεκίνησε από φάρμακο για τη χολή, το λουμπάγκο, για την ποδάγρα, κάποιος φαρμακοποιός σκέφτηκε να το νοστιμέψει με juniper berries (αγριοκυπαρρίσι) κι από φάρμακο έγινε πάλι φάρμακο, άλλου είδους. Μπορεί να σκότωσε τη φτωχολογιά αλλά οι άποικοι το πήραν μαζί τους στην Ινδία όπου για το φόβο της ελονοσίας το ανακάτευαν με κινίνη και νερό κι έτσι γεννήθηκε το νόημα της ζωής.


Το g&t.

(συνεχίζεται τη Δευτέρα με προσωπικές μαρτυρίες...)

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

47’ στο Hygge με την Anne Meurling

Γεύση / Hygge: Ένας φούρνος που μυρίζει θαλπωρή στην Ιπποκράτους

Με νοσταλγία για τις συνταγές της πατρίδας της, μια Σουηδέζα φτιάχνει ψωμί, γλυκά, αέρινο βούτυρο και άψογη μηλόπιτα, δημιουργώντας ατμόσφαιρα βόρειας Ευρώπης - μόλις δυο βήματα από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
M. HULOT
«Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Θρυλικά Μπαρ / «Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Ξέρετε πολλές τσαγερί που να έχουν εξελιχθεί σε ολοήμερα στέκια, να έχουν μισθώσει λεωφορεία για να δουν οι θαμώνες τους μια έκθεση σε άλλον νομό ή να βγάζουν μια βάρκα γεμάτη με μελομακάρονα για κέρασμα στον δρόμο; Και όμως, αυτό το μέρος υπάρχει και έχει ξενυχτήσει γενιές στο λιμάνι των Χανίων.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

Γεύση / Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

«Όπου υπάρχουν συκιές, λίγο πιο πέρα αρχίζουν τα βότσαλα και μετά η Μεσόγειος και μετά το χταπόδι. Και κάπου, σ’ ένα πανηγυρικό τραπέζι, συναντώνται το χταπόδι και τα σύκα. Μαγειρεμένο το χταπόδι, μαγειρεμένα και τα λιόκαφτα, ξερά σύκα».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Η ιεροτελεστία του πανηγυρικού πιλαφιού του Δεκαπενταύγουστου στο Καρπάθιο

Γεύση / Tα πιλάφια του Δεκαπενταύγουστου: Έτσι τιμούν τη μεγάλη γιορτή σε Κάσο και Κάρπαθο

Ακολουθώντας τελετουργικό χρόνων, στήνουν καζάνια πάνω σε φωτιές και φτιάχνουν πιλάφι, κρέας κοκκινιστό και τηγανητές πατάτες για να τιμήσουν τη μεγαλύτερη γιορτή του καλοκαιριού.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Agora symi

Γεύση / Agora: Η πιο γραφική ανηφόρα της Σύμης οδηγεί σε μια κουζίνα με χαρακτήρα

Σε ένα μικρό μπαλκόνι με θέα τα παστέλ αρχοντικά της Σύμης, ο Χρήστος Σιδηρόπουλος σερβίρει μια ελληνική κουζίνα που συνομιλεί με το παρελθόν χωρίς να το αντιγράφει – μιλάει χαμηλόφωνα, αλλά ακούγεται καθαρά.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Οι ανθοί της cucina povera

Γεύση / Κολοκυθανθοί: Τα λουλούδια της φτωχής αλλά σοφής κουζίνας

Τα άνθη που είτε βουτιούνται στο κουρκούτι είτε γίνονται τροφαντός ντολμάς κρύβουν φθαρτή ομορφιά και μεγάλη γευστική παράδοση — πολύ πριν ο οδηγός Michelin αναδείξει τάσεις σαν το zero waste και το «από το χωράφι στο τραπέζι».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Το κρασί με απλά λόγια / Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Πώς επηρεάζει η αστρονομία τις καλλιεργητικές πρακτικές στο αμπέλι; Η Υρώ Κολιακουδάκη και ο Παναγιώτης Ορφανίδης σε μια συζήτηση με τον Θοδωρή Κοντογιάννη για τη σχέση του ανθρώπου με τη γη, την τεχνολογία και το κρασί, έξω από τα συνηθισμένα.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ
Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ