ΝΕΟ BLOG: H Γαστρονομία Πάει Μουσείο

ΝΕΟ BLOG: H Γαστρονομία Πάει Μουσείο Facebook Twitter
13
ΝΕΟ BLOG: H Γαστρονομία Πάει Μουσείο Facebook Twitter

[οι φωτογραφίες από τις Ημέρες Γαστρονομίας είναι από το fb τους]

 

 

 

Παρασκευή: θέλω να πάω στη λαϊκή, κομμωτήριο και για καφέ με την Κατερίνα.

Σάββατο: θέλω να κάνω γενική στο σπίτι, να ανοίξω φύλλο για μελιτζανόπιτα και να διαβάσω βουλιαγμένη στον καναπέ ως το τέλος της νύχτας.

Κυριακή: θέλω να κοιμηθώ ως την αιωνιότητα, να βάψω τα νύχια και να βιώσω το far niente μιας πριγκίπισσας.

 

Όμως, τίποτα από αυτά δεν πρόκειται να συμβεί. Γιατί το τριήμερο, το επαγγελματικό καθήκον και η διαστροφή μαζί, θα με διχάσουν ανάμεσα στο Μουσείο της Ακρόπολης και το Μπενάκη. Θεσμοφόρια στο ένα, Μέρες Γαστρονομίας στο άλλο.

 

Για πρώτη φορά το ελληνικό τοπικό προϊόν μοιράζεται ανάμεσα σε δυό μουσεία, για πρώτη φορά οι Καρυάτιδες θα πάρουν μυρωδιά από μπακλαβαδάκια και λικεράκια μέντα, το Μπενάκειο Αίθριο θα μυρίσει παστουρμά και καβουρμά με αβγά. Το Ακρόπολης βουλιάζει από ξένους, ο check-in κύριος της εισόδου δεν ξέρει καν να με ενημερώσει κατά πού πέφτει το τοπικό προϊόν. Στη σκιά των μαρμάρων του Παρθενώνα και στα παράμερα της Αρχαιότητας, η νέα Ελλάδα χωρισμένη σε διαμερίσματα και σταντς.

 

Προσπέκτους και δειγματάκια συνοψίζουν το λάδι της Καλαμάτας και τον κρόκο της Κοζάνης, μια πάλευκη ησυχία, ούτε ένας Γερμανός δεν πήρε μυρωδιά ότι ο Βόλος ειδικεύεται στο γλυκό φιρίκι, ούτε μια αμερικάνα δεν αντελήφθη το τραγανό κεράσι της Έδεσσας. Αμηχανία μιας πρώτης απόπειρας, συζητήσεις στο αμφιθέατρο, αναμένεται ο υπουργός. Θα ήτο, λέει, πολιτικώς ανορθόδοξο και πολιτιστικώς άκομψο να βγουν οι πάγκοι στην είσοδο, να πάρει ο ξένος ένας μεζεδάκι καβουρμά, να γλύψει λίγο ελατίσιο μέλι, να τονώσει με ένα παστελάκι την ορθοστασία της κατάβασης στον Κλασικισμό.

 

Αν δεν ψήσεις, όμως, ένα λουκάνικο πριν το γκισέ, πώς θα αντιληφθεί ο ξένος την ένθεη τσίκνα, το μόνο, ίσως, κοινό και απαραβίαστο στο χρόνο ανάμεσα στον Πλάτωνα και τον νεοέλληνα;

ΝΕΟ BLOG: H Γαστρονομία Πάει Μουσείο Facebook Twitter
 

Στο Μπενάκη, πάλι, επικρατεί μεγίστη εξωστρέφεια. Η κυρία Δαμανάκη και οι κυρίες με τις πέρλες, hipsters και φοιτητές, έμποροι και επιχειρηματίες, γαστρονόμοι και τέως λαϊφσταϊλίστες, παντός τύπου κυριάκια και διανοούμενοι, εναλλακτικοί και καλλιτέχνες, γκαλερίστες και νεογνά στα καροτσάκια, κοκτέιλς και δυνατές μουσικές, γαστρονομικοί πειραματισμοί και μαγειρέματα, συζητήσεις και προβολές, νόστιμες μπουκιές και τσιμπολογήματα γύρω από 16 εκλεκτούς παραγωγούς, που σε ένα chic πνεύμα ζεν καλλιέπειας εξηγούν σε mood που διόλου δεν θυμίζει εμποροπανήγυρι, το προιόν, τη γεύση αλλά και το δύσκολο έργο τους στο αβρό κοινό.

ΝΕΟ BLOG: H Γαστρονομία Πάει Μουσείο Facebook Twitter
ΝΕΟ BLOG: H Γαστρονομία Πάει Μουσείο Facebook Twitter

Το «ιδιαίτερο» τυρί, ο καφές, το αγκιναράκι και το παξιμαδάκι συναντούν την ιδανική πελατεία τους, μια σύγχρονη «μουσειακή» αύρα εξευγενίζει την παστουρμαδέλα, άντε να δούμε και του χρόνου!

ΝΕΟ BLOG: H Γαστρονομία Πάει Μουσείο Facebook Twitter
ΝΕΟ BLOG: H Γαστρονομία Πάει Μουσείο Facebook Twitter
ΝΕΟ BLOG: H Γαστρονομία Πάει Μουσείο Facebook Twitter

Στην πρώτη ώσμωση, το Μουσείο στέκει λίγο αμήχανο απέναντι στον τραχανά, του σηκώνει λίγο το φρύδι, ως το τέλος των πανηγυρισμών τα έχουν «βρει» και πίνουν παρέα, η τροφή είναι πολιτισμός, η θρούμπα αξίζει μια θέση στη βιτρίνα του όσο κι εκείνη η «έκθεμα» μινωική που ανακάλυψαν οι αρχαιολόγοι.

ΝΕΟ BLOG: H Γαστρονομία Πάει Μουσείο Facebook Twitter
ΝΕΟ BLOG: H Γαστρονομία Πάει Μουσείο Facebook Twitter
ΝΕΟ BLOG: H Γαστρονομία Πάει Μουσείο Facebook Twitter

Αν το λάδι βγει από το μουχλιασμένο κατώγι και εκτεθεί σε chanel-οειδή μπουκαλάκια πλάι στα σοφιστικέ μπιζού της Πάολα Λάκαχ, αν η Μαρία Παπαδημητρίου συνεχίζει να αλατίζει με εικαστική αύρα τα μαγειρέματα της «Σούζυ τρως» κι αν η Αρχιτεκτονική του Βόλου συνεχίσει να χτίζει τα σπίτια του μέλλοντος με αβγά και μανιτάρια, τότε υπάρχουν πολλές ελπίδες για τον αγρότη του αύριο.

Που έχει όλες τις πιθανότητες να οδηγεί Φεράρι, να ντύνεται με D-Squared, να πηγαίνει στο Μέγαρο και να διαβάζει Λακάν.

ΝΕΟ BLOG: H Γαστρονομία Πάει Μουσείο Facebook Twitter
ΝΕΟ BLOG: H Γαστρονομία Πάει Μουσείο Facebook Twitter
ΝΕΟ BLOG: H Γαστρονομία Πάει Μουσείο Facebook Twitter
ΝΕΟ BLOG: H Γαστρονομία Πάει Μουσείο Facebook Twitter
ΝΕΟ BLOG: H Γαστρονομία Πάει Μουσείο Facebook Twitter
ΝΕΟ BLOG: H Γαστρονομία Πάει Μουσείο Facebook Twitter
Γεύση
13

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Η Ταβέρνα «Πλάτων» στο Βούπερταλ

Γεύση / «Kάθε φορά που μυρίζω ούζο, θυμάμαι την ταβέρνα Πλάτων στο Βούπερταλ»

Ο Παύλος και η Ελένη, μετανάστες στη Γερμανία, δημιούργησαν μια αυθεντική ελληνική ταβέρνα, που εδώ και τρεις δεκαετίες σερβίρει απλά αλλά πεντανόστιμα πιάτα και είναι διάσημη για τον λεπτοκομμένο χειροποίητο γύρο της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ

σχόλια

9 σχόλια
Καλή αρχή Κ.Ψυχούλη!Χαρά μου να σας παρακολουθώ και να σας διαβάζω!Θεωρώ ότι κάνετε εξαιρετική δουλειά και εμπιστευομαι απόλυτα τις γαστρονομικές σας απόψεις!Λυπάμαι που έχασα την εκδήλωση,αλλά χαίρομαι που θα παραβρίσκομαι στο βιβλιοπωλείο Νέστωρ για το Event!
Μου έχει λείψει το λαδάκι που έβγαζε ο παππούς μου. Όλο το έργο. Όχι ότι το παρακολουθούσα κάθε μέρα, αλλά εκείνες τις λίγες φορές που το έζησα είναι από τις πολυτιμότερες αναμνήσεις μου. Το ξύπνημα νωρίς πριν φέξει, το γάλο στο ποτήρι απ΄τη γιαγιά μου κι οι κουταλίδα με λίγο μέλι στο χέρι, η μικρή διαδρομή μέχρι τις ελιές, η -και καλά- βοήθεια που πρόσφερα νομίζοντας ότι έκανα κάτι σπουδαίο,λίγο να στρώσεις το λιόπιανο, λίγο να ξεχωρίσεις τις ελιές απ΄το κλαράκια. Η ώρα της βαρεμάρας, η ώρα του κυνηγητού με τα ξαδέρφια, το διάλειμμα: ψωμί χοντρό με λάδι και αλάτι, λίγο σύγλινο, ένα βραστό αυγό. Η επιστροφή στο σπίτι μες τη σιωπή κι ο ύπνος βαθύς, ήσυχος. Μου λείπει εκείνος ο ύπνος. Μα, πάνω απ΄όλα, μου λείπουν τα χέρια του, σκληρά και ταλαιπωρημένα, κι όλο αγάπη για μένα. Τα μάτια του παιδιού εξωραΐζουν την πραγματικότητα, αλλά το κάνουν φυσικά, όπως φυσικά σου ΄ρχεται να πιεις νερό όταν διψάς. Κι όσο περνάει ο καιρός, τόσο εκείνες οι πρώτες αναμνήσεις περνούν από φίλτρα. Κάποια στιγμή καταλαβαίνεις πως η κούραση ήταν μεγάλη, όπως και η φτώχεια. Παρακαλούσες για λίγη βροχή, να φουσκώσει λίγο ο καρπός. Μια κακή χρονιά και το λάδι ίσα που έφτανε για οικογενειακή χρήση. Κανένας ρομαντισμός. Μεγάλοι άνθρωποι με προβλήματα υγείας στη βιοπάλη, μέχρι να κλείσουν τα μάτια.Μετά απ΄αυτό το πιο πρόσφατο φιλτράρισμα, η καρδιά μου φούσκωσε εκτίμηση κι αγάπη κι η αίσθηση απ΄τις αναμνήσεις εκείνες συμπυκνώθηκε. Νέκταρ, που τρέφει τη ψυχή και λειτουργεί ως μέτρο σύγκρισης. Χωρίς να θέλω να μειώσω τη σημασία εκδηλώσεων γαστρονομίας, όσοι από εμάς φέρουμε αυτό το μέτρο σύγκρισης μέσα μας ζωντανό, είμαστε τυχεροί. Γιατί, τι πιο σημαντικό απ΄την αίσθηση της Βεβαιότητας όταν πνίγεσαι στην πληροφορία ή όταν γκαζώνεις στις λεωφόρους του ανταγωνισμού;Ακόμη έχω να δω μια εκδήλωση γαστρονομίας που να μιλάει στην καρδιά, αυτή που χτυπά μόνο όταν τρέφεται αληθινά.
Τι σας χάλασε ρε σεις; Δίκιο έχει!Είναι τύπισσα και ερωτεύσιμη γυναίκα, με όλο τον σεβασμό (το αναφέρω ως κομπλιμάν, όχι σεξιστικά ή χυδαία). Ψιτ... που είστε μάλλον ούτε από φαγητά ξέρετε. Ο έρωτας περνάει από το στομάχι. Εσείς το μπερδέψατε με το παχύ έντερο... Διαβάστε κάτι άλλο καλύτερα.Καλή επιτυχία στη νέα στήλη. Αναμένουμε ενδιαφέροντα άρθρα.