ΣΕ ΟΠΟΙΑ ΜΟΡΦΗ και αν τον απολαμβάνουμε, ο καφές είναι τρόπος ζωής. Όπως το τσάι χρειάζεται τις δικές του, ντελικάτες τελετουργίες, έτσι και ο καφές υπάρχει στη ζωή μας με λιγότερο ή περισσότερο σύνθετους τρόπους που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας.
Ας πάρουμε, για παράδειγμα, την περίπτωση του καφέ στο χέρι. Για κάποιους είναι το πρώτο «pit stop» της ημέρας, που τους φτιάχνει τη διάθεση, για άλλους το διάλειμμα για να ξεμουδιάσουν από το γραφείο και να ξυπνήσουν μετά το μεσημεριανό τους, ενώ για μερικούς ο take away καφές λειτουργεί ως treat. Και φυσικά, πάντα υπάρχουν οι ανεπίσημοι experts που δοκιμάζουν νέα υλικά και συγκρίνουν τα χαρμάνια – γι’ αυτούς ο καφές είναι το αντίστοιχο του wine tasting, αλλά σε πρωινό.
Όπως κάθε συνήθεια που σέβεται τον εαυτό της, όμως, ο καφές στο χέρι συνοδεύεται από μια σειρά επιλογών που κάνουμε με βάση αυτόν. Γιατί επιλέξαμε το συγκεκριμένο spot που κάναμε στέκι; Μας αρέσει να μιλάμε με τους baristas; Επιλέγουμε διαφορετικό καφέ από αυτόν που φτιάχνουμε στο σπίτι; Πόσες φορές παίρνουμε μαζί και συνοδευτικό σνακ; Τελικά, πότε απολαμβάνουμε περισσότερο έναν καφέ στο χέρι; Πέντε άνθρωποι της πόλης μοιράζονται τη δική τους ιεροτελεστία γύρω από τον take away coffee και αποδεικνύουν ότι τελικά είμαστε πολύ ίδιοι και πολύ διαφορετικοί.
«Ο καφές απ’ έξω είναι για μένα ένα μικρό κέρασμα στον εαυτό μου: τον παίρνω ως επιβράβευση μετά από μια βόλτα για δουλειές ή για να κλείσω όμορφα την εβδομάδα, συνήθως την Παρασκευή. Αγαπώ να τον απολαμβάνω χαλαρά, περπατώντας στην πόλη».
Όλα ξεκινούν από το spot
«Έχω την τύχη το γραφείο μου να είναι κοντά σε πολλά coffee shops και έχω δοκιμάσει τα περισσότερα από αυτά. Έχω καταλήξει σε δύο αγαπημένα, τα οποία εναλλάσσω. Στην πραγματικότητα, αρκετοί λόγοι καθορίζουν την επιλογή: το αν έχει ουρά ή όχι, πόσο γρήγορα θα εξυπηρετηθώ και αν νιώθω ωραία μέσα στο μαγαζί, έστω αυτά τα 5 λεπτά», λέει η Δήμητρα. Το πόσο κοντά είναι στη δουλειά φαίνεται να είναι ο καθοριστικός παράγοντας, εκτός από την ποιότητα του καφέ. «Τα spots από τα οποία παίρνω τον καφέ μου για το γραφείο είναι 2-3 που βρίσκονται στον δρόμο μου. Βέβαια, τις ημέρες που θέλω τον “τέλειο” καφέ, επιλέγω αυτό το ένα που ξέρω ότι δεν πρόκειται να με απογοητεύσει», εξηγεί η Κρίστυ. Για όσους όμως δουλεύουν από το σπίτι, τα κριτήρια φαίνεται να αλλάζουν. «Προτιμώ συνοικιακά καταστήματα με specialty καφέ και προσεγμένα προϊόντα. Μου αρέσει να έχω το στέκι μου, γι’ αυτό προτιμώ ένα μικρό καφέ, οικογενειακή επιχείρηση, κοντά στο σπίτι μου, όπου μπορώ να κάνω μια σύντομη βόλτα για να πάρω τον καφέ μου», λέει η Μαίρη.
Το take away κάνει τον καφέ;
Όπως φαίνεται, το take away επηρεάζει το είδος του καφέ που θα παραγγείλουν οι περισσότεροι. «Παίρνω καφέ που δεν μπορώ να φτιάξω σπίτι μου, συνήθως φρέντο εσπρέσο. Στο σπίτι πίνω ελληνικό», λέει ο Χρήστος. Το ίδιο ισχύει και για τον Κώστα, «σπίτι δεν μπορώ να φτιάξω εσπρέσο της προκοπής, οπότε στη δουλειά παραγγέλνω φρέντο εσπρέσο, ζεστό καπουτσίνο», αλλά και για τη Μαίρη, «ένας καλός φρέντο εσπρέσο δεν αντικαθίσταται εύκολα. Γι’ αυτό, όταν θέλω να απολαύσω κρύο καφέ, θα πάρω take away». Όταν η συζήτηση πάει στα πιο «ιδιαίτερα» υλικά, όμως, οι απόψεις διίστανται. «Έχω επιλέξει τα spots που πάω κυρίως γιατί έχουν φανταστικό φυτικό ρόφημα βρόμης. Πριν από λίγους μήνες πειραματιζόμουν με τα φυτικά ροφήματα και έπινα 2 διαφορετικούς καφέδες μέσα στη μέρα. Μ’ αρέσει να δοκιμάζω νέες γεύσεις, αλλά τώρα νομίζω πως έχω βρει την ιδανική (και θα κάνω καιρό να την αλλάξω). Είναι το γάλα αρακά!» λέει η Κρίστυ. «Ένα αφεντικό μου παίρνει καφέ με γάλα βρόμης. Κατά τη γνώμη μου, δεν πίνεται!», λέει ο Κωνσταντίνος.
Chit chat με τους baristas (ή και όχι)
Η οικειότητα, όπως φαίνεται, παίζει τον ρόλο της. «Επειδή θέλω να στηρίζω τη γειτονιά, έχω άλλα κριτήρια: το “καλημέρα” που ακούς με το που μπαίνεις, τη χαρά όταν θυμούνται τον καφέ σου ή όταν σου λένε ότι έφεραν ξανά εκείνη την κερασόπιτα που σου αρέσει, που κάνουν τη διαφορά», εξηγεί η Μαίρη. Η Κρίστυ συμφωνεί: «Τα κορίτσια που συναντώ το πρωί, εκτός από τον καφέ (που τον έχω αλλάξει 10 φορές), θυμούνται κι άλλα πράγματα για μένα. Είναι αυτό το δίλεπτο που θα πούμε ό,τι προλάβουμε μέχρι να γίνει ο καφές. Ακόμη και κομπλιμέντο για το outfit προλαβαίνουν να σου κάνουν. Εκτός από τη δόση καφέ, παίρνεις και μια έξτρα δόση αυτοπεποίθησης». Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και ο Κωνσταντίνος: «Γενικά, μου αρέσει η οικειότητα και το να θυμούνται τι παίρνω. Τώρα, αν γίνω και φίλος με το άτομο που τους φτιάχνει, θα πηγαίνω συχνότερα στο συγκεκριμένο μαγαζί, κι ας μην είναι στον δρόμο μου». Από την άλλη, κάποιοι κρατούν τους τόνους χαμηλούς. «Με τους baristas δεν έχω οικειότητα, μιλάμε συνήθως στον πληθυντικό. Με διευκολύνει να θυμούνται τι παίρνω, όμως δεν μου κάνει ιδιαίτερη διαφορά αν γράφουν το όνομά μου στο ποτήρι», λέει ο Χρήστος. «Kοίτα, είναι ανάλογα με τη μέρα», λέει η Δήμητρα. «Κάποιες φορές θα κάνουμε και πλάκα, αλλά άλλες φορές που βιάζομαι ή είμαι down δεν είμαι πολύ επικοινωνιακή. Ένα Σάββατο, όμως, πήγα νωρίς και το μαγαζί ήταν άδειο. Πιάσαμε κουβέντα με την κοπέλα και μου εκμυστηρεύτηκε ότι σκέφτεται να μετακομίσει στην Ισλανδία! Τα λέγαμε για κανένα τέταρτο μετά».
Το συνοδευτικό σνακ (σε guest εμφανίσεις)
Κάθε συναλλαγή take away καφέ που σέβεται τον εαυτό της γίνεται πάντα μπροστά από μικρά σνακ, συσκευασμένα ή μη, που περιμένουν υπομονετικά στους πάγκους του μαγαζιού και δίπλα στο ταμείο. Πόσο αλληλεπιδρούμε, όμως, με αυτά; «Σπάνια συνοδεύω τον καφέ μου με κάποιο σνακ του μαγαζιού, εκτός κι αν πρόκειται για το πρωινό που παίρνω κάποιες μέρες στη δουλειά, π.χ. ένα σάντουιτς. Βέβαια, το ΣΚ, αν κάτσω σε ένα ωραίο μαγαζί για καφέ, θα τον συνοδεύσω με ένα φρεσκοψημένο cake», λέει η Κρίστυ. «Συνοδευτικό σνακ δεν παίρνω συχνά από το ίδιο μαγαζί, συνήθως παίρνω ένα κουλούρι από κοντινό κατάστημα», εξηγεί ο Χρήστος, ενώ η Δήμητρα συμφωνεί. «Δεν έχει να κάνει με τα προϊόντα του μαγαζιού αλλά με το ότι την ώρα που παίρνω καφέ δεν έχω πεινάσει ακόμα. Αργότερα, όταν πεινάσω, επανεξετάζω τις επιλογές μου, ανεξάρτητα από τον καφέ». Η Μαίρη, όμως, έχει αντίθετη άποψη. «Σχεδόν πάντα συνοδεύω τον καφέ μου με ένα μικρό σνακ. Ανάλογα με τη διάθεση, μπορεί να είναι ένα τραγανό κουλούρι Θεσσαλονίκης ή ένα βουτυρένιο κρουασάν, ή ακόμα και η αγαπημένη μου κερασόπιτα, όποτε την έχουν».
Το ιδανικό σκηνικό απόλαυσης
Ποια είναι, όμως, η καλύτερη συνθήκη για να απολαύσουμε τον take away καφέ μας; «Πλέον δεν παίρνω καθημερινά καφέ απ’ έξω, έτσι τον αντιμετωπίζω ως treat. Ο καλύτερος καφές στο χέρι για μένα είναι στην αρχή ενός ταξιδιού – είναι ο ορισμός του treat στον εαυτό μας», λέει ο Κωνσταντίνος και η Μαίρη συμφωνεί. «Ο καφές απ’ έξω είναι για μένα ένα μικρό κέρασμα στον εαυτό μου: τον παίρνω ως επιβράβευση μετά από μια βόλτα για δουλειές ή για να κλείσω όμορφα την εβδομάδα, συνήθως την Παρασκευή. Αγαπώ να τον απολαμβάνω χαλαρά, περπατώντας στην πόλη». Όμως, το combo καφές και περπάτημα δεν είναι το ιδανικό για όλους. «Δεν απολαμβάνω τον καφέ περπατώντας. Όταν περπατάω μου αρέσει να το κάνω με τα χέρια στις τσέπες και να σκέφτομαι τα δικά μου. Τον καφέ μου τον απολαμβάνω όταν κάνω ένα τσιγάρο το πρωί στο μαγαζί πριν φύγω, και στη δουλειά, όπου πια δεν είναι τόσο απόλαυση όσο συντροφιά», λέει ο Χρήστος. Η Κρίστυ και η Δήμητρα, από την άλλη, ψηφίζουν καφέ στον ήλιο. «Το να πίνω καφέ με τις φίλες μου σε ένα όμορφο, ηλιόλουστο μέρος είναι αξία ανεκτίμητη», λέει η πρώτη και η δεύτερη συμπληρώνει: «Κρύος καφές στην παραλία. Ειλικρινά, δεν υπάρχει κάτι καλύτερο».
