«Το φαγητό έχει και έναν κοινωνικό και πολιτισμικό χαρακτήρα εκτός από τον καλλιτεχνικό» Facebook Twitter
«Ήμουν αυτό που είμαι πριν γίνει γνωστή η λέξη foodie». Φωτο: Νίκος Κατσαρός/LifO

Εβίτα Λύκου: «Η μαγειρική είναι μια καλλιτεχνική έκφραση»

0

Το τσάτνεϊ ντομάτας της Εβίτας Λύκου είναι διάσημο ανάμεσα στους φίλους και τους γνωστούς της. Όχι μόνο το τσάτνεϊ ντομάτας, αλλά κάθε τσάτνεϊ και μαρμελάδα που φτιάχνει – και φτιάχνει συνεχώς και ασταμάτητα. Στον πάγκο της κουζίνας της μας υποδέχονται βαζάκια κάθε μεγέθους με τσάτνεϊ πιπεριάς, κρεμμυδιού, το περίφημο τσάτνεϊ ντομάτας (το οποίο είναι όντως καταπληκτικό) και μια κράνμπερι σος που έχει μόλις φτιάξει.

Η Εβίτα έχει πάθος με το φαγητό και μια φιλοσοφία που συνοδεύει κάθε της κίνηση στην κουζίνα. «Για μένα η μαγειρική είναι μια καλλιτεχνική έκφραση και τη θεωρώ ένα είδος τέχνης» λέει. «Ζωγραφίζω από χόμπι χωρίς να είμαι ζωγράφος και έτσι μαγειρεύω από χόμπι χωρίς να είμαι σεφ. Η διαδικασία τού να φτιάξω κάτι στην κουζίνα είναι πολύ συχνά παρόμοια με τη διαδικασία της ζωγραφικής. Μπορεί να κάθομαι στο κρεβάτι μου και να σκέφτομαι τα χρώματα ενός πίνακα – δεν ζωγραφίζω καθόλου καλά, αλλά είμαι πολύ καλή στο χρώμα. Σκέφτομαι τα χρώματα και ακριβώς το ίδιο κάνω και για να μαγειρέψω κάτι δικό μου, άνευ συνταγής. Οπότε, οτιδήποτε έχει βαζάκια και χρώματα με ξετρελαίνει».

«Ήμουν αυτό που είμαι πριν γίνει γνωστή η λέξη foodie», εξηγεί, «πριν κυκλοφορήσει όλο αυτό εγώ το έκανα ήδη και μάλιστα ενίοτε με φαντασμαγορικό τρόπο, γιατί είναι παρανοϊκός ο τρόπος που λειτουργώ.

Η Εβίτα μαγειρεύει από παιδί, ήταν πάνω από τη μαμά της όταν έφτιαχνε πίτες και σάλτσες και παρατηρούσε. «Όλα μου φαίνονταν ενδιαφέροντα», λέει, «και από δεκατριών μαγείρευα εγώ το μεσημεριανό του σπιτιού. Μετά, όταν τελείωσα το πανεπιστήμιο, πήγα για σπουδές στην Αγγλία όπου έμεινα μόνη μου και για πρώτη φορά μπορούσα να κάνω ό,τι θέλω. Η πιο βαθιά ενασχόληση ξεκίνησε σε κάποια καταθλιπτική μου φάση. Όταν παθαίνω κατάθλιψη παθαίνω ταυτόχρονα και ανορεξία, και ο τρόπος που είχα για να μη μένω νηστική ήταν να αρχίσω να φτιάχνω πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Στην Αγγλία συνάντησα και τα πρώτα fancy υλικά, το αγαπημένο μου μέρος ήταν το σούπερ μάρκετ, αλλά ερχόμουν σε επαφή με διαφορετικούς πολιτισμούς, πέρα από την αγγλική κουζίνα, γιατί είχα συμφοιτητές Ινδούς, Κινέζους, Μεξικανούς, Ισπανούς, και αυτά που μαγείρευαν με ενδιέφεραν πάρα πολύ. Πέρασα και μια φάση που το μαγείρεμα μού είχε γίνει εμμονή, μπορεί να σηκωνόμουν να φτιάξω κέικ στις 4 το πρωί».

Μας δείχνει τα τσάτνεϊ που έχει μόλις βάλει σε βαζάκια και την κράνμπερι σος, που δεν την έχει ξαναφτιάξει. «Αυτό παθαίνω όταν πάω στο σούπερ μάρκετ ή στη λαϊκή», λέει, «εμπνέομαι, βλέπω κάτι που ούτε το έχω ξαναδεί ούτε ξέρω τι κάνει. Έφτιαξα τη σος επειδή βρήκα φρέσκα κράνμπερι. Φτιάχνω συνεχώς γλυκά του κουταλιού και ανά εποχή φτιάχνω τα πάντα. Το καλοκαίρι φτιάχνω κεράσι, βύσσινο, πετροκέρασο, φράουλα, ό,τι βρω μπροστά μου, φρούτα του δάσους, αυτή την εποχή έχει ρόδια, κάστανα, κυδώνια, μήλα και αχλάδια που τα κάνω γλυκό». Βγάζει από το ψυγείο ένα γλυκό που έχει φτιάξει από ζελέ ρόδι, κρέμα βανίλια κι από πάνω σιρόπι με χυμό ροδιού.

«Το φαγητό έχει και έναν κοινωνικό και πολιτισμικό χαρακτήρα εκτός από τον καλλιτεχνικό» Facebook Twitter
Μας δείχνει τα τσάτνεϊ που έχει μόλις βάλει σε βαζάκια και την κράνμπερι σος, που δεν την έχει ξαναφτιάξει. Φωτο: Νίκος Κατσαρός/LifO
«Το φαγητό έχει και έναν κοινωνικό και πολιτισμικό χαρακτήρα εκτός από τον καλλιτεχνικό» Facebook Twitter
Φωτο: Νίκος Κατσαρός/LifO

«Ήμουν αυτό που είμαι πριν γίνει γνωστή η λέξη foodie», εξηγεί, «πριν κυκλοφορήσει όλο αυτό εγώ το έκανα ήδη και μάλιστα ενίοτε με φαντασμαγορικό τρόπο, γιατί είναι παρανοϊκός ο τρόπος που λειτουργώ. Οργάνωνα θεματικά πάρτι φαγητού πριν από δέκα χρόνια και μια μέρα, το 2011, είδα ένα μεσαιωνικό φουστάνι στο Pinterest το οποίο με παρέπεμψε στη μεσαιωνική κουζίνα και αποφάσισα να διοργανώσω ένα χριστουγεννιάτικο μεσαιωνικό πάρτι – το οποίο περιλάμβανε το μεσαιωνικό φουστάνι που αγόρασα και 100% αυθεντική μεσαιωνική κουζίνα. Δηλαδή, δεν είχε τίποτα που δεν υπήρχε στην Ευρώπη τον 14ο-15ο αιώνα. Το φαγητό έχει και έναν κοινωνικό και πολιτισμικό χαρακτήρα εκτός από τον καλλιτεχνικό, ο οποίος με ενδιαφέρει πάρα πολύ, και αυτό επίσης στην Αγγλία το είχα μανιωδώς παρακολουθήσει, γιατί το BBC κάνει πάρα πολλές εκπομπές μαγειρικής, οι οποίες δεν είναι μόνο μαγειρικής. Είναι συγκλονιστικά ενδιαφέρουσες, έχουν ιστορικούς φαγητού και αυτό που βλέπεις σου δίνει πολλές πληροφορίες και σου δείχνει πόσο πολύ σχετίζεται το φαγητό με την κοινωνία, τον πολιτισμό, με τις εξελίξεις, με την πολιτική... Όταν μαγειρεύει ο κόσμος δεν μαγειρεύει για να τραφεί, για να τραφείς καλλιεργείς ή συλλέγεις ή κυνηγάς ή αρμέγεις, όταν μαγειρεύεις το κάνεις για να απολαύσεις κάτι και όχι απλά για να τραφείς». 

«Το φαγητό έχει και έναν κοινωνικό και πολιτισμικό χαρακτήρα εκτός από τον καλλιτεχνικό» Facebook Twitter
«Για μένα η μαγειρική είναι μια καλλιτεχνική έκφραση και τη θεωρώ ένα είδος τέχνης» λέει. Φωτο: Νίκος Κατσαρός/LifO

Για να φτιάξει το διάσημο τσάτνεϊ ντομάτας παίρνει ένα κιλό διαφόρων ειδών ντομάτες από τη λαϊκή, πομοντόρια, πολύχρωμες κ.λπ. συν μισό κιλό ντοματίνια και όλα τα κόβει σε κυβάκια. Το τσάτνεϊ έχει επίσης σκόρδο, τζίντζερ, ξίδι, ζάχαρη, πιπέρι καγιέν, τσίλι, ξύλο κανέλας, γαρύφαλλο, λίγο αλάτι και το ξύσμα ενός πορτοκαλιού. «Δεν έχει κάποιο φοβερό μυστικό», λέει, «τα κόβεις όλα και τα βράζεις για τέσσερις ώρες σε χαμηλή φωτιά. Το πορτοκάλι το βάζεις στο τέλος και πρέπει να είσαι από πάνω του γιατί στο τέλος κολλάει στον πάτο…».  


— Ποιο είναι το αγαπημένο σου υλικό;
Το τυρί.

— Και αυτό που δεν αντέχεις;
Τα όσπρια.

— Τι δεν λείπει ποτέ από το ψυγείο ή τα ντουλάπια σου;
Το βούτυρο.

— Ποιο ήταν το καλύτερο γεύμα που έφαγες τελευταία;
Οσομπούκο Μιλανέζε.

— Υπάρχει φαγητό το οποίο δεν θα παραγγείλεις ποτέ έξω, που το προτιμάς αυστηρά σπιτικό;
Όχι ότι δεν παραγγέλνω ποτέ, αλλά προτιμώ 100 φορές τη σπιτική πίτσα.

— Τι τρως όταν δεν σε βλέπουν οι άλλοι;
Μαρζιπάν και φουντούνια.

— Ποιο είναι το φαγητό που δεν ήθελες να το βλέπεις ως παιδί αλλά το εκτίμησες μεγαλώνοντας;
Ο τραχανάς.

— Ποιο φαγητό σού φέρνει δάκρυα στα μάτια;
Η κερκυραϊκή παστιτσάδα (καλά δάκρυα)

Δείτε συνταγές της Εβίτας Λύκου στο Cooking Therapy Ιστολόγιο Μαγειρικού Υπαρξισμού και Γαστρονομικής Ψυχανάλυσης, εδώ.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LifO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Η Ταβέρνα «Πλάτων» στο Βούπερταλ

Γεύση / «Kάθε φορά που μυρίζω ούζο, θυμάμαι την ταβέρνα Πλάτων στο Βούπερταλ»

Ο Παύλος και η Ελένη, μετανάστες στη Γερμανία, δημιούργησαν μια αυθεντική ελληνική ταβέρνα, που εδώ και τρεις δεκαετίες σερβίρει απλά αλλά πεντανόστιμα πιάτα και είναι διάσημη για τον λεπτοκομμένο χειροποίητο γύρο της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ