Αντίο αγόρι που αγαπούσες τα αλλιώτικα

Αντίο, αγόρι που αγαπούσες τα αλλιώτικα Facebook Twitter
Ο Τόλης ήταν μια στυλιστική ζάλη. Ένας σίφουνας, ένας  τύπος «bigger than life». Ερχόταν κάθε φορά με κάτι σαρωτικό. Ερχόταν και γέμιζε όχι το δωμάτιο αλλά όλο το κτίριο. Και έφερνε χρώματα, στυλ, ιδέες. Φωτ.: Κωνσταντίνος Παπαδούκας
0

Θα τον συναντούσα σήμερα. Ο Τόλης Σκουλαριώτης πέθανε το Σάββατο. Είχε ένα σπίτι στα νότια πολύ ντιζαϊνάτο, γεμάτο ‘70s αναφορές, που το είχε φτιάξει κομμάτι κομμάτι με θησαυρούς που έβρισκε κυρίως στον Ελαιώνα.

«Σιγά μην πάω στις πέντε το ξημέρωμα» του έλεγα και εκείνος επέμενε ότι, μόλις ξημερώσει, πάει, χάθηκαν οι ευκαιρίες, και με παρακινούσε να πάμε μαζί μετά από ξενύχτι. Έλεγε ότι η όλη κατάσταση είχε και «ζουμάκι» για ρεπορτάζ.

Η αλήθεια είναι ότι μου έδειχνε αυτά που έβρισκε και δεν πίστευα ότι είχε αγοράσει ‘70s έπιπλα για είκοσι και τριάντα ευρώ. «Το σπίτι μου όλο δεν στοιχίζει πάνω από χίλια ευρώ ολόκληρο» έλεγε και το εννοούσε. Μια απόδειξη ότι με γούστο και έξυπνες λύσεις, αν το έχεις, μπορείς να δημιουργήσεις κάτι μοναδικό. Μοναδικός ήταν και ο ίδιος. Θα μου πείτε, όλοι μοναδικοί είμαστε, αλλά κάποιοι είναι και μοναδικοί και διαφορετικοί μαζί και όμοιό τους δύσκολα συναντάς. Έτσι ήταν και ο ίδιος και το σπίτι του. Δεύτερο δεν υπήρχε.

Πρόκειται για ένα σπίτι που άλλαξε πολλές φορές μορφή. Ήταν «σήμα κατατεθέν». Το είχε δώσει και για γύρισμα στη σειρά «Safe sex», σε διαφημίσεις, ήταν απ’ τα σπίτια στα οποία έμπαινες και έμενες με το στόμα ανοιχτό. Κυρίως με τη φαντασία του και το πώς συνδύαζε τα αντικείμενα, όπως την τεράστια επιγραφή που είχε βρει απ’ την παλιά Ολυμπιακή. Ένα σπίτι διαστημικό.

Νομίζω ότι πάντα ήξερε κατά βάθος ότι η ζωή του θα ήταν σύντομη, και δεν άφησε τίποτα όρθιο.  Δεν άφησε τίποτα που δεν δοκίμασε. Βούταγε στις εμπειρίες με τον ενθουσιασμό ενός πρωτάρη, έσπαγε τα μούτρα του και ξαναπροσπαθούσε.

Όμως o ίδιος έδειχνε να μη δένεται με σπίτια και αντικείμενα. Δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να ανακατέψει την τράπουλα και να το ξαναφτιάξει. Σε μια φάση οικονομικών δυσκολιών, μου είπε «τα πουλάω όλα, θα κάνω μπαζάρ, φέρε κόσμο να τα αγοράσει όλα, να μη μείνει τίποτα». Θυμάμαι να τον κοιτάζω έκπληκτη. «Νόμιζα πως είσαι δεμένος με όλα αυτά τα αντικείμενα που έχεις φέρει κομμάτι κομμάτι απ’ τα ταξίδια σου στον κόσμο», του είπα, για να απαντήσει με την ατάκα που θυμάμαι ακόμα: «Μπορώ να απομακρυνθώ από πρόσωπα, αντικείμενα, καταστάσεις μέσα σε πέντε λεπτά. Δεν μου ανήκει τίποτα. Θα περάσει η μπόρα και θα τα ξαναφτιάξω απ’ την αρχή και ακόμα καλύτερα».

Τόλης Σκουλαριώτης Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Παπαδούκας

Αυτός ήταν ο Τόλης! Ερχόταν το μεγάλο κύμα και σαν επιδέξιος σέρφερ σκαρφάλωνε πάνω του, ακόμα όμως και όταν το κύμα τον τσάκιζε, σηκωνόταν πάλι με τον παιδικό ενθουσιασμό που διέθετε και τα έφτιαχνε όλα απ’ την αρχή.

Πέρασε και περιπέτεια με την υγεία του. Η καρδιά του πριν χρόνια του έδωσε μια γερή προειδοποίηση, βγαίνοντας όμως απ’ το νοσοκομείο είπε: «Είναι καλής κατασκευής φαίνεται, αντέχει». Και το άφησε πίσω. Δεν το χρησιμοποίησε ποτέ σαν τροχοπέδη ή άλλοθι. Το ξεχάσαμε κι εμείς.

Τον είχα χάσει για καιρό. Με πήρε τηλέφωνο, είπε ότι έχει κάνει πάλι το σπίτι φουτουριστικό. «Έλα να το κάνουμε για τη LiFO. Δεν θα εμφανιστώ όμως εγώ, γιατί μετά δεν θα μπορώ να κάνω παζάρια στον Ελαιώνα. Θα ξυπνήσουν μετά και οι έμποροι και θα ανεβάσουν τις τιμές. Έλα όμως να το κάνεις και γράψε ό,τι θες. Πες ότι είμαι ένας μαλάκας νταβατζής απ’ την Καλαμάτα. Εσένα θέλω να δω και να γελάσουμε».

Αντί να πάω σπίτι του σήμερα, θα πάω την ίδια μέρα στην κηδεία του στη Ριτσώνα. Βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του από ανακοπή, με το πιστό σκυλάκι του δίπλα.

Δεν το χωράει το μυαλό.

Τόλης Σκουλαριώτης Facebook Twitter
Ερχόταν το μεγάλο κύμα και σαν επιδέξιος σέρφερ σκαρφάλωνε πάνω του, ακόμα όμως και όταν το κύμα τον τσάκιζε, σηκωνόταν πάλι με τον παιδικό ενθουσιασμό που διέθετε και τα έφτιαχνε όλα απ’ την αρχή. Φωτ.: Κωνσταντίνος Παπαδούκας

Σαν να μου κάνει φάρσα η ζωή. Τόσο δεν το πιστεύω, που με πιάνω να κοιτάω τα μηνύματά μας, μήπως τα επινόησε όλα αυτά η φαντασία μου. Δυστυχώς τα μηνύματα είναι εκεί και δεν είναι πια εδώ ο Τόλης. Ακούω και τα προφορικά που μου άφησε και η φωνή δίνει την ψευδαίσθηση της αθανασίας. Η φωνή μένει ανέπαφη κάπου καταγεγραμμένη, την ώρα που το σώμα αποσυντίθεται. Σκατά. Από προχθές που το έμαθα, έχω μια ψυχική ναυτία.

Σαν ο θάνατός του να τράβηξε το υπαρξιακό χαλί και νιώθω διάφανη και εκτεθειμένη, σαν το κακό και όλες οι κακές εκδοχές να κέρδισαν. Με τον σκηνοθέτη Θάνο Σαμαρά αρχίσαμε να βρίζουμε τα θεία και τη ζωή: «Μαλάκα Θεέ», μου έγραψε. «Πουτάνα ζωή», του απάντησα.

Ποιος ήταν όμως ο Τόλης Σκουλαριώτης; Ο Τόλης ήταν μια στυλιστική ζάλη. Ένας σίφουνας, ένας τύπος «bigger than life». Ερχόταν κάθε φορά με κάτι σαρωτικό. Ερχόταν και γέμιζε όχι το δωμάτιο αλλά όλο το κτίριο. Και έφερνε χρώματα, στυλ, ιδέες.

Τον πρωτογνώρισα το 2005, όταν είχε το τιμόνι του μάρκετινγκ της Diesel Hellas. Μας πήγε στη Νέα Υόρκη ένα δημοσιογραφικό ταξίδι. Εγώ εργαζόμουν τότε στη «Vogue» και μας κάλεσε για την επίδειξη μόδας της Diesel. «Ελάτε να σας δείξω το χωριό μου», είπε. Είχε ζήσει εκεί κάποια χρόνια και ήξερε καλά το Μανχάταν. Δεν είχα ξαναπάει στη Νέα Υόρκη, έτσι ο Τόλης και οι επιλογές του άφησαν μέσα μου κάτι ανεξίτηλο. Σαν τα μάτια μου να άνοιξαν περισσότερο. Σαν να με μπόλιασε με μια περιέργεια γι’ αυτό που υπάρχει πίσω απ’ τις χαραμάδες, πέρα απ’ τα προφανή. Αυτά που μου υπέδειξε ο Τόλης έγιναν και δικά μου ορόσημα αισθητικής. Μου γνώρισε και τη θεά σχεδιάστρια Patricia Field, που είχε μάλιστα και ρούχα του στο μαγαζί. Την παρακάλεσα να διαλέξει απ’ το μαγαζί της ρούχα για μένα και μου έκανε πρωτοποριακό styling. Μας πήγε και σε drag show, μας πήγε σε γκαλερί στο Soho και σε ό,τι αγαπούσε. Και μας είχε τυπώσει ένα βιβλιαράκι που είχε επιμεληθεί με τις καλύτερες επιλογές στη Νέα Υόρκη, που είναι ακόμα και σήμερα το δικό μου ευαγγέλιο κάθε φορά που την επισκέπτομαι. Παραμένει είκοσι χρόνια μετά σύγχρονο. Μας γνώρισε και εμβληματικές φυσιογνωμίες πέρα για πέρα αλλιώτικες. Και κάπως έτσι η Νέα Υόρκη και ο Τόλης είναι ανάμνηση μιας ανέμελης εποχής.

Θυμάμαι να μου δείχνει έναν κούκλο στο σόου της Diesel και να μου λέει: «Είναι στρέιτ, τι κάθεσαι, πήγαινε να τον γνωρίσεις». Δεν πήγα. Πέντε λεπτά αργότερα, το είχε κάνει αυτός για μένα και μου τον είχε φέρει αγκαζέ μπροστά μου: «Είναι ο Ισράελ, είναι η Τζούλη, τα άλλα βρείτε τα μεταξύ σας». Ζούσε έντονα, έδειχνε να μη θέλει να χάσει λεπτό. Δεν έχανε λεπτό.

Τόλης Σκουλαριώτης Facebook Twitter
Κλείσαμε με την υπόσχεση να βρεθούμε. Τρεις μέρες μετά βρέθηκε νεκρός. Εδώ κολλάει πάλι το «πουτάνα ζωή».

Νομίζω ότι πάντα ήξερε κατά βάθος ότι η ζωή του θα ήταν σύντομη, και δεν άφησε τίποτα όρθιο. Δεν άφησε τίποτα που δεν δοκίμασε. Βούταγε στις εμπειρίες με τον ενθουσιασμό ενός πρωτάρη, έσπαγε τα μούτρα του και ξαναπροσπαθούσε.

Στις κακοτοπιές έκανε πάντα ζιγκ ζαγκ, ακόμα και στα δύσκολα στεκόταν περήφανα. Δεν τον θυμάμαι να γκρινιάζει, να μιζεριάζει. Πάντα κάτι καινούργιο σχεδίαζε, με κάτι καινούργιο καταπιανόταν. Το μυαλό του γεννούσε συνέχεια πρότζεκτ και έβρισκε λύσεις εκεί που υπήρχαν εμπόδια. Είχε κάτι το προβοκατόρικο η στάση ζωής του. Ο τρόπος που ντυνόταν έμοιαζε διαστημικός, από αλλού. Τα έβαζε όλα μαζί. Κάποιος άλλος θα έμοιαζε σούργελο, αυτός όμως το έκανε δικό του. Το έκανε μόδα.

Αν έπρεπε να πω ένα πράγμα μόνο για τον Τόλη, θα ήταν ότι δεν ησύχαζε ποτέ. Σαν την ουρά του αλόγου που πάει συνέχεια πάνω κάτω γιατί μια μύγα την ενοχλεί. Έμπαινε σε πρότζεκτ, τα ολοκλήρωνε, τα άφηνε, τα συνέχιζε, άλλαζε και προσπαθούσε. Και είχε μια παιδικότητα σε όλα, ακόμα και σε αυτά που έλεγε αφιλτράριστα.

Κάποια στιγμή είχε βάλει μια φωτογραφία μας στο Facebook στην οποία δεν μου άρεσα. Έμοιαζαν τα μάτια μου γλαρά, η μύτη μου φαινόταν μεγάλη. Του έστειλα: «Ρε Τολάκο, δεν μ’ αρέσω, κατέβασέ τη». Τι ήταν να το πω; Με περιποιήθηκε κανονικά, με σχόλια που δεν τα πίστευα. «Σε είχα για υπεράνω, δεν το περίμενα αυτό, μια Τζούλη Αγοράκη να τη νοιάζει μια φωτογραφία, σαν την κάθε ματαιόδοξη κατίνα».

Το συνέχισε. Έβαζε τη φωτογραφία μου παντού, πεισματικά. Ένας αστικός μύθος λέει πως κυκλοφορούσε με τη φωτογραφία μας τυπωμένη σε T-shirt.

Τόλης Σκουλαριώτης Facebook Twitter
Θέλω να σκέφτομαι ότι πήγε πιο ψηλά απ’ τα δέντρα και θα χτίσει τα σπίτια που ονειρευόταν στους αιθέρες, για να περιμένει τη λατρεμένη του Σίντι Λόπερ, που ήταν η αδιαμφισβήτητη μούσα του και μεγάλη αγάπη της ζωής του.

Δεν κάναμε ποτέ στενή παρέα, αλλά ήταν για μένα ένα σύγχρονο αγόρι με καλό γούστο και καλή καρδιά και με στεναχώρησε που το τράβηξε όλο αυτό απ’ τα μαλλιά. Σαν να ήμασταν στην Γ΄ δημοτικού.

Όμως η ζωή είναι περίεργη. Είδε στη LiFO το θέμα με το σπίτι του Ευάγγελου Μιχέλη με τον οποίο ήταν φίλοι. Με πήρε από ένα νούμερο που δεν αναγνώρισα. «Εδώ Τόλης» είπε, μπορεί να είχα να τον ακούσω χρόνια. Με παρακάλεσε να τον πάρω βιντεοκλήση. Με το που με αντίκρισε, άρχισε να κλαίει. Δεν τον είχα δει ξανά να κλαίει, και τα κλάματα έγιναν γοερά, δεν μπορούσε σχεδόν να μιλήσει. Μου είπε: «Συγγνώμη αν ήμουν μαλάκας. Μερικές φορές δεν ξέρω τι παθαίνω. Έτσι, από χαζομάρα μου, πλήγωσα κόσμο που αγαπούσα. Και δεν με νοιάζει για κάποιους άλλους, αλλά εσύ είσαι φίνα κορασίδα και άτομο που αγαπώ και, σε παρακαλώ, θέλω να με συγχωρέσεις».

Πραγματικά το εννοούσε. Δεν είχε γίνει και τίποτα μη αναστρέψιμο.

Του είπα «Ξεκόλλα, δεν θυμάμαι ακριβώς τι έγινε» και έλεγα αλήθεια. Έχω την τάση να ξεχνάω αυτά που με ενοχλούν. Ούτε εκείνος θυμόταν λεπτομέρειες. Είπα «περασμένα, ξεχασμένα» και το αφήσαμε πίσω.

Τόλης Σκουλαριώτης Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Παπαδούκας

Τότε ήταν που είπε «Έλα να δεις το σπίτι, το έχω κάνει πάλι απ’ την αρχή, ακόμα πιο φουτουριστικό». Μου το δείξε και ενθουσιάστηκα. Μου είπε βέβαια ότι πια δεν τον ένοιαζε τόσο ούτε η μόδα, ούτε η διακόσμηση, ούτε η ζωή που είχε μέχρι χθες. Όνειρό του ήταν να φτιάξει κάτι υπέροχα δενδρόσπιτα στο Πήλιο. Μου έδειξε και τις μπροσούρες. «Έτσι την έχω δει τώρα. Φύση, δενδρόσπιτα μακριά απ’ την Αθήνα και την τρέλα. Αυτό θέλει η ψυχή μου. Αυτό κυνηγάω».

Κλείσαμε με την υπόσχεση να βρεθούμε. Τρεις μέρες μετά βρέθηκε νεκρός. Εδώ κολλάει πάλι το «πουτάνα ζωή».

Θέλω να σκέφτομαι ότι πήγε πιο ψηλά απ’ τα δέντρα και θα χτίσει τα σπίτια που ονειρευόταν στους αιθέρες, για να περιμένει τη λατρεμένη του Σίντι Λόπερ, που ήταν η αδιαμφισβήτητη μούσα του και μεγάλη αγάπη της ζωής του.

Αντίο, αγόρι που αγαπούσες τα αλλιώτικα. Την έστυψες τη ζωή και ήπιες το ζουμάκι, κέρασες και εμάς.

Απώλειες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Teri Garr (1944-2024): Το χιούμορ τής έσωσε τη ζωή

Απώλειες / Teri Garr (1944-2024): Το χιούμορ τής έσωσε τη ζωή

Αστεία και ανθρώπινη, η αξιαγάπητη, υπερταλαντούχα Τέρι Γκαρ, που απολαύσαμε στο «Young Frankenstein» και το «Τούτσι» και αγαπήσαμε από τις εμφανίσεις της στο βραδινό talk show του Ντέιβιντ Λέτερμαν, ήταν μια από τις πιο λαμπερές σουμπρέτες του αμερικανικού σινεμά.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Paul Morrissey (1938-2024)

Απώλειες / Ο Paul Morrissey (1938-2024) έδωσε φωνή στα «ανθρώπινα σκουπίδια»

Ο εμβληματικός σκηνοθέτης της cult τριλογίας «Flesh» - «Trash» - «Heat» ταυτίστηκε με τον Άντι Γουόρχολ και το νεοϋορκέζικο αβανγκάρντ των ’60s, ως ο πιο ανεξάρτητος από τους ανεξάρτητους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βάσω Παπανδρέου (1944-2024): Η γυναίκα που θα γινόταν πρωθυπουργός

Απώλειες / Βάσω Παπανδρέου (1944-2024): Η γυναίκα που θα γινόταν πρωθυπουργός

Το ΠΑΣΟΚ πενθεί τη Βάσω Παπανδρέου, τη μεγάλη κυρία της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας, μια σημαντική πολιτική προσωπικότητα η οποία, τα τελευταία χρόνια, πριν η δημόσια φωνή της σιγήσει, μίλησε με τόλμη για όλα, αλλά ο θόρυβος της εποχής την είχε σκεπάσει.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
MAGGIE SMITH

Απώλειες / Μάγκι Σμιθ (1934-2024): Μια ηθοποιός καθηλωτική στη διακριτική της διαδρομή

Οι κυρίες τη θαύμασαν στο «Downton Abbey», τα παιδιά τη λάτρεψαν στον Χάρι Πότερ, το θέατρο και το σινεμά έχασαν τη βασίλισσα της ένρινης ειρωνείας και έναν εθνικό θησαυρό της Αγγλίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αλέξης Παπαδημητρίου: Ο συνθέτης των επιτυχιών, που πέθανε προχθές

Απώλειες / Αλέξης Παπαδημητρίου (1944-2024): Ο συνθέτης επιτυχιών που τραγούδησαν όλοι οι Έλληνες

Τραγούδια του συνθέτη και τραγουδοποιού Αλέξη Παπαδημητρίου, που πέθανε προχθές σε ηλικία 80 ετών, είχαν ερμηνεύσει οι Μαρινέλλα, Πάριος, Καλογιάννης, Κανελλίδου κ.ά., όπως και όλη η ελληνική ποπ του ’80 και του ’90.
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ
Robert Towne (1934-2024): Ο σπουδαιότερος σεναριογράφος του Χόλιγουντ

Pulp Fiction / Robert Towne (1934-2024): Ο σπουδαιότερος σεναριογράφος του Χόλιγουντ

Αν και μόνο το «Chinatown» θα αρκούσε για να χρισθεί κορυφαίος, ο Ρόμπερτ Τάουν υπήρξε πραγματικά σπουδαίος, έχοντας βοηθήσει δεκάδες συναδέλφους του όποτε στέρευαν από αφηγηματικές ιδέες και δραματικές λύσεις.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ζαν Μορό: η πασιονάρια του γαλλικού σινεμά

Πέθανε Σαν Σήμερα / Ζαν Μορό: Η πασιονάρια του γαλλικού σινεμά

Η σπουδαία Γαλλίδα ηθοποιός που έζησε με έμπνευση και ενέργεια για το παρόν και πέθανε σαν σήμερα το 2017 απεχθανόταν τις μελό αναδρομές στο παρελθόν, τις γενικές ερωτήσεις και την ανοησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Ένα στεφάνι φως» για την Τζένη Μαστοράκη (1949-2024): Ζωή βγαλμένη από τους στίχους

Απώλειες / «Ένα στεφάνι φως» για την Τζένη Μαστοράκη (1949-2024): Ζωή βγαλμένη από τους στίχους

Η σπουδαία ποιήτρια και μεταφράστρια, που συνέδεσε το όνομά της με την ελληνική μετάφραση του «Φύλακα στη σίκαλη» του Σάλιντζερ, ήταν ένας άνθρωπος γενναιόδωρος, ενθουσιώδης και πολυτάλαντος.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Μπομπ Νιούχαρτ (1929-2024)

Απώλειες / Μπομπ Νιούχαρτ (1929-2024): Ο ταπεινότερος και πιο αξιαγάπητος Αμερικανός κωμικός

Ξεκίνησε ως σταρ της δισκογραφημένης κωμωδίας, εδραιώθηκε στην καρδιά του αμερικανικού κοινού μέσα από τις τηλεοπτικές του σειρές στα '70s και τα '80s, και έφυγε από τη ζωή στα 94 χρόνια του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ