Μαρία Κούρση: «Έχει μείνει ακόμη κάτι να κερδίσουμε»

Μαρία Κούρση: «Έχει μείνει ακόμη κάτι να κερδίσουμε» Facebook Twitter
0

Ανάμεσα στις ερωτήσεις παρατίθενται αποσπάσματα απο τις ποιητικές συλλογές «Λέει ότι είναι κήπος» (2012) και «Το βραχιόλι στον λαιμό» (2013) που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη.

 

_______________

«Αγριεμένες ημέρες ήμερα

ήμερα τα χέρια που τις

στραγγαλίζουν». («Το βραχιόλι στον λαιμό»)

_______________

Ποιοι στραγγαλίζουν τις μέρες μας; Γιατί είναι τόσο ήμερα τα χέρια τους;

 

Οι καλογυαλισμένοι «μάνατζερ» και τα όσα επιδεικνύουν προς πώληση. Υποσχέσεις σε κλειστούς φακέλους, που όταν τους ανοίξεις είναι άδειοι. Τα ήμερα χέρια τους είναι λευκά και δόλια. Και άδεια.

 

 _______________

«Σαστισμένο καλοκαίρι

που η φύση είχε ορίσει

δεν το πένθησε κανείς». («Λέει ότι είναι κήπος»)

_______________

 

Το πένθος ταιριάζει στο καλοκαίρι;

 

Το πένθος ταιριάζει στον Ιούλιο. Ούτε πριν, ούτε μετά.

 

_______________

«Η αγάπη ανακατεύει τα μαχαίρια της.

Είναι δική μου η αγάπη

δικά σου τα μαχαίρια.

Ας μοιραστούμε το φόβο

της ανταλλαγής

τουλάχιστον». («Το βραχιόλι στον λαιμό»)

______________

Η αγάπη (πρέπει να) πονάει; Είναι πάντα ο ένας που κρατά τα μαχαίρια;

 

Η αγάπη (πρέπει να) στρώνει στα πόδια της όλα τα ρήματα όλων των λεξικών. Να πονάει· να κινεί· να ελπίζει· να αυθαδιάζει· να γεμίζει· να αρνείται· να φοβάται· να λυτρώνει· να πεθαίνει. Ναι, είναι ένας που κρατάει μαχαίρια.

 

_______________

«(Κι όταν όλα περάσουν

σου υπόσχομαι θα γονατίσεις

με λουλούδια μαραμένα

μιας άλλης εποχής

γιατί δεν ήξερα να περιμένω)». («Το βραχιόλι στον λαιμό»)

_______________

 

Είναι υπερτιμημένη η υπομονή;

 

Η υπομονή με διαλύει. Τελευταία δεν την απέφυγα και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Όταν μου τελειώσει η υπομονή θα δω πόσο γελοίος ίσως ήταν και ο λόγος για τον οποίο την έκανα.

 

_______________

«Την τράπουλα αναστατώνεις

με άνεση (τη θεωρείς σημαδεμένη)

θα ξαφνιαστείς όταν όλα

θα τα χάσεις κοιτάζοντας

τον φταίχτη γιατί

τίποτα δεν σημαδεύεται και

κανένας δεν ορίζεται και

βέβαια απομακρύνομαι

αλειμμένη σ' ένα πυκνό ρήμα

που δείχνει Σάββατο χωρίς

σημασία απόγευμα απογράφω». («Το βραχιόλι στον λαιμό»)

_______________

Τίποτα δεν σημαδεύεται και κανένας δεν ορίζεται; Έχει μείνει ακόμη τίποτε να χάσουμε;

 

Δεν είναι πάντα έτσι. Όλα σημαδεύονται, καθορίζονται, παγιδεύονται, υπονομεύονται, προδίδονται, σβήνουν και χάνονται. Έχει μείνει ακόμη κάτι να κερδίσουμε.

 

_______________

«Κι εδώ τελειώνει το φως της

ημέρας.

Καμία συγγνώμη.

Περπάτησα πολύ στις εποχές

Σκυμμένη κωμικά νηστική

(μια μία οι λέξεις έμειναν

καθαρές)

περνώ διαμέσου μιας θαμπής

παρέλασης

Με αφορά που βαδίζω

ακόμη». («Το βραχιόλι στον λαιμό»)

_______________

 

Πώς καταφέρνει κανείς να βαδίσει μέσα σε αυτόν το χαλασμό;

 

Με ψέματα στα ψέματα.

 

_______________

«Ό, τι είναι να γίνει

Δεν θα γίνει.

Η φλόγα όμως καίει.

 

[...]

 

 Ό, τι είναι να γίνει

Δεν θα γίνει.

Δεν το ήξερε.

 

[...]

 

Ό, τι είναι να γίνει

Δεν θα γίνει.

Ως συνήθως.

 

 [...]

 

 Ό, τι είναι να γίνει

Δεν θα γίνει.

Πέρασε απαρατήρητο.

 

 [..]

 

Ό, τι είναι να γίνει

Δεν θα γίνει.

Κανείς δεν φταίει». («Λέει ότι είναι κήπος»)

_______________

 

Τι είναι να γίνει (έστω κι αν δε γίνει);

 

Λέω να μην σας πω, γιατί δεν θα γίνει.

 

_______________

«Δεν τρώγεται η ζωή

με μαχαιροπήρουνο». («Λέει ότι είναι κήπος»)

_______________

 

Πώς τρώγεται η ζωή; (αλήθεια, τρώγεται η ζωή;)

 

Με τα χέρια, το στόμα, το σώμα, το μυαλό.

 

_______________

«Στη διπλανή σκηνή

ξεβράζεται μια άλλη ιστορία». («Λέει ότι είναι κήπος»)

_______________

 

Πού καταλήγουν οι πρωταγωνιστές που ξεβράζονται στη διπλανή σκηνή;

 

Στο παρασκήνιο, πάντα.

 

_______________

«Στον κήπο μοιραία παίζουν ξένα

στρουμπουλά παιδάκια

Συνεχίζεται η ζωή από μακριά». («Λέει ότι είναι κήπος»)

_______________

 

Πώς φέρνεις τη ζωή πιο κοντά;

 

Πάντοτε κρατούσα αποστάσεις ασφαλείας.

 

_______________

«(Σου είχα τάξει τον ουρανό

με τ' άστρα.

 

Βρήκες τίποτα);». («Λέει ότι είναι κήπος»)

_______________

 

Πόσο κρατά μια υπόσχεση;

 

Λίγο, πολύ λίγο, έως καθόλου.

 

_______________

«Σειρά ανθισμένα δέντρα

σ' ένα χρωματιστό πανέρι

αέρας / απόγευμα/ δροσιά

συννεφιασμένα φύλλα στο νερό

 

Στην αριστερή όχθη

ο παλαιοπώλης δίπλα στη γέφυρα

αέρας / απόγευμα / δροσιά

ο φανοστάτης κοιτάζει το ποτάμι του

 

Ας μπορούσα θεέ μου να είμαι εκεί

να πνιγώ με την ησυχία μου». («Λέει ότι είναι κήπος»)

_______________

 

Είναι μια εποχή που έχει χαθεί η ιδιωτικότητα κι έχει υποτιμηθεί η σιωπή;

 

Στην πραγματικότητα, είναι μια εποχή που έχει υποτιμηθεί η ιδιωτικότητα και έχει χαθεί η σιωπή. Έχοντας μάθει να σιωπούμε, τώρα το μόνο που βγαίνει από τα χείλη μας είναι ακατάσχετοι βερμπαλισμοί. Η σιωπή είναι ο ιδιωτικός μας χρυσός – την προφυλάσσουμε και την θαυμάζουμε μέσα στην γυάλινη προθήκη της. Και τώρα, που είναι πια η ώρα να μιλήσουμε, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κοιτάζουμε αμήχανα τον ήχο της χρυσής μας σιωπής.

 

*Από «Το βραχιόλι στον λαιμό»

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ocean Vuong: «Πίσω από τη βιτρίνα της χιπστεριάς κρύβεται ο φόβος»

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ / Ocean Vuong: «Πίσω από τη βιτρίνα της χιπστεριάς κρύβεται ο φόβος»

Ο Αυτοκράτορας της Χαράς είναι ένα λογοτεχνικό επίτευγμα. Ένα μεγάλο μυθιστόρημα με ιστορίες απλών ανθρώπων που τις σχέσεις τους ορίζουν η καλοσύνη και η αλληλεγγύη. Με αφορμή την κυκλοφορία του, ένας από τους πιο ταλαντούχους συγγραφείς της γενιάς του μιλάει για τη λογοτεχνία, τους ήρωές του, την queer ταυτότητα και την κατάσταση όπως διαμορφώνεται στην Αμερική του Τραμπ σε μια συνέντευξη-ποταμό.
M. HULOT
Η Λυδία Κονιόρδου διαβάζει τον μονόλογο της Λούλας Αναγνωστάκη «Ο oυρανός κατακόκκινος»

Lifo Videos / «Ιδού εγώ»: Η Λυδία Κονιόρδου ερμηνεύει το «Ουρανός Κατακόκκινος» της Λούλας Αναγνωστάκη στο LIFO.gr

O απολογισμός ζωής μιας γυναίκας που βλέπει γύρω της τον κόσμο να διαλύεται, η προσωπική εμπλοκή στη συλλογική μνήμη, μια ποιητική εκδοχή της δυστυχίας που γεννά η σύγχρονη πραγματικότητα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Βιβλίο / Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Με ένα πλούσιο πρόγραμμα με καλεσμένους από 16 χώρες και τιμώμενο πρόσωπο τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο, το φετινό φεστιβάλ σημείωσε τη μεγαλύτερη προσέλευση στην ιστορία του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

The Review / Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου, με αφορμή τη νέα έκδοση του έργου του Ζαν Ζενέ, εξετάζουν τους λόγους που μπορεί να μας αφορά ακόμα και σήμερα το θρυλικό βιβλίο του 1945. ― ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟΛΜΗΡΗ ΓΛΩΣΣΑ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM
Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Βιβλίο / Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Ο Πέρσιβαλ Έβερετ έγραψε ένα άκρως επίκαιρο, δεδομένων των τελευταίων ημερών, βιβλίο, που ταυτόχρονα φιλοδοξεί να καταστεί κλασικό, για τον ρατσισμό και τη χαμένη ανθρωπιά, και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ και το Πούλιτζερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη, κιθαρίστα και σκιτσογράφο Κώστα Μπέζο, που ξαναγράφει την ιστορία της Ελλάδας πριν από το 1940

Βιβλίο / «Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη Κώστα Μπέζο

Τη δεκαετία του ’30 άνθισε στην Ελλάδα ένα μουσικό είδος «διαφυγής» από τη σκληρή πραγματικότητα, οι χαβάγιες. Ο Κώστας Μπέζος, αινιγματική μορφή μέχρι πρόσφατα και σημαντικός ρεμπέτης και σκιτσογράφος, έγραψε μια ανείπωτη ιστορία, διαφορετική από αυτή που η επίσημη ιστορία έχει καταγράψει για την εποχή του Μεσοπολέμου.  
M. HULOT
Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Βιβλίο / Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Η Καταλανή συγγραφέας, που έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης queer λογοτεχνίας, μεταφράζεται παγκοσμίως και τη θαυμάζει ο Αλμοδόβαρ, μιλά στη LiFO για το τι σημαίνει να ζεις ελεύθερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ