Τα εστιατόρια υπάρχουν τουλάχιστον από τους κλασικούς χρόνους της αρχαίας Ελλάδας. Τότε, σε σχεδόν κάθε γειτονιά, υπήρχε κάποιος που έψηνε κρέας και προσέφερε κρασί σε χαμηλές τιμές, κάπως σαν τις καντίνες του σήμερα. Από τότε πολύ νερό έχει κυλήσει στο αυλάκι. Η διάρκεια ενός εστιατορίου δείχνει συνέπεια και σεβασμό στους πελάτες, οπότε δεν είναι περίεργο που η λίστα προκαλεί διαμάχες για το ποιο εστιατόριο είναι το πιο παλιό. Η περιήγηση πάντως έχει ενδιαφέρον, έτσι κι αλλιώς:

 

Botin, Μαδρίτη, 1886

Το Botin έχει καταφέρει να αναφέρεται ως το παλιότερο στον κόσμο από το βιβλίο Γκίνες, οπότε μοιραία εμφανίζεται συχνότερα με αυτόν τον τίτλο.

Υπάρχει από το 1725 και αναφέρεται σε ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 1886. Εδώ υποτίθεται ότι δούλευε ο Γκόγια πριν γίνει ζωγράφος και ο Χεμινγκγουέι ήταν επίσης συχνός πελάτης, και το ανακήρυξε ως ένα από τα αγαπημένα του εστιατόρια.

Σήμερα προσελκύει κυρίως τουρίστες, αφού βρίσκεται σε όλους τους οδηγούς μ’ αυτόν τον τίτλο. Το κτήριο στο οποίο στεγάζεται είναι του 16ου αιώνα και βρίσκεται φυσικά, μέσα στην παλιά πόλη.

Το Βotin ιδρύθηκε από τον Γάλλο Jean Botin και την γυναίκα του. Στη συνέχεια το ανέλαβε ένας ανιψιός του με όνομα Candido Remis και γι’ αυτό στη συνέχεια ονομάστηκε Sobrino de Botin, όπως λέγεται μέχρι σήμερα. Αν θέλετε να δείτε το μενού του, βρίσκεται εδώ σε pdf.

 

 

 

 

 

A La Petite Chaise, Παρίσι, 1680

Εννοείται ότι το Παρίσι δε θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα: στο site του εστιατορίου γράφει ότι το 1680 αποδεικνύεται από τα αρχεία πώλησης του κτηρίου ότι ήδη υπήρχε κάποιος Georges Rameau ο οποίος πουλούσε κρασί και μαζί με το κρασί, προσφερόταν και φαγητό, από τότε μέχρι σήμερα.

Πολλά σπουδαία γεγονότα συνέβησαν εκεί: τον 19ο αιώνα, ένας διάσημος αστυνομικός, ο Vidocq, πραγματοποίησε πολλές συλλήψεις εκεί. Ο διάσημος γκουρμέ Brillant Savarin έγραψε για το μενού στο βιβλίο του «η φυσιολογία της γεύσης», το 1826. Την ίδια εποχή, πελάτες του εστιατορίου ήταν η Γεωργία Σανδή και ο Σατωβριάν, οι οποίοι έμεναν εκεί κοντά. Στην αρχή του 20ου αιώνα ήταν σημείο συνάντησης καλλιτεχνών και ηθοποιών μετά τις παραστάσεις και σταρ του καμπαρέ πήγαιναν εκεί για να τους σκιτσάρει ο Τουλούζ Λοτρέκ.

 

 

 

 

 

Rules Restaurant, Λονδίνο, 1798

Ο Thomas Rule άνοιξε ένα μικρό εστιατόριο με στρείδια στο Covent Garden, όταν ο Ναπολέων ανακοίνωσε την εκστρατεία του στην Αίγυπτο. Οι συγγραφείς της εποχής πολύ σύντομα άρχισαν να υμνούν τις «πίτες, μπύρες και τα στρείδια» καθώς και τους «δανδήδες, τους διανοούμενους και τους έκλυτους» που αποτελούσαν το πελατολόγιο.

Διάσημοι πελάτες του ήταν ο Τσαρλς Ντίκενς, ο Γουίλιαμ Θάκερεϊ, ο Μπάστερ Κίτον, ο Σταν Λόρελ, ο Κλαρκ Γκέιμπλ και ο Τσάρλι Τσάπλιν – επίσης,  έχει εμφανιστεί σε μυθιστορήματα του Γκράχαμ Γκρην και Τζον Λε Καρέ.

Ενώ έχουν περάσει 200 χρόνια από τότε ήταν ιδιοκτησία μόλις τριών οικογενειών. Πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Charles Rule, ένας απόγονος του ιδρυτή, γνώρισε τυχαία τον Tom Bell, ο οποίος είχε εστιατόριο στο Παρίσι, και οι δύο άντρες αποφάσισαν να ανταλλάξουν τα εστιατόριά τους. Το 1984, η κόρη του Tom Bell, πούλησε το Rules στον John Mayhew, ο οποίος είναι ο ιδιοκτήτης μέχρι σήμερα.

Το Rules ακόμα σερβίρει παραδοσιακά φαγητά της Αγγλίας, όπως κυνήγι, στρείδια, πίτες και πουτίγκες.

 

 

 

 

 

 

Άραγε ποιό να είναι το πιο παλιό εστιατόριο της Αθήνας;