«Μωρό μου, ένα κιλό ακόμα να φορτώσεις και σε χώρισα»

0



ΧΩΡΙΣ ΑΛΛΗ ΑΝΑΠΝΟΗ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ
, με το μαλλί – μπιφτέκι και τον ιδρώτα να γλεντάει την ψυχολογία μας, η φίλη και εγώ αποφασίζουμε να πάρουμε ένα παγωτάκι μηχανής για να λήξουμε την πεζοπορία.

Στεκόμαστε, όσο το δυνατόν υπομονετικές στην ουρά και χαζολογάμε μέχρι να φτάσει η σειρά μας. Μπροστά μας ένα ζευγάρι κάνει τα δικά του. Δεν πολυδίνουμε σημασία, έτσι είναι οι ερωτευμένοι, αλλά οι διάλογοι δεν γίνονται και ακριβώς ψιθυριστά, ούτε ο νεαρός ούτε η κοπέλα φοράνε μάσκα, οπότε μόνωση καμία και όλα ακούγονται και τα παίρνει ο ζεστός αέρας με χάρη και τα πάει από εδώ κι από εκεί.

«Τι θες εσύ, μωρό μου;», τη ρωτάει, περίπου τρυφερά, αυτός.

«Μόνο σοκολάτα!», απαντάει εκείνη, χαρωπά, σχεδόν τραγουδιστά και του σκάει ένα φιλί. Κουνιέται σαν εκκρεμές, είναι χαρούμενη και μέσα στην ενέργεια, ενώ εμείς από πίσω κάπου θέλουμε να γείρουμε, αγκαλιά μ’ ένα κλιματιστικό, αν γίνεται.

Το «χοντρή» (συγνώμη για τη λέξη) δεν είναι κάτι που θα ακούσεις, επειδή είσαι, αλλά κάτι που θα σου πουν για να σου ρυθμίσει τον τρόπο σκέψης σου. Για εσένα, για το σώμα σου, για τον τρόπο που βλέπεις τις άλλες γυναίκες και τελικά τον εαυτό σου. Αν υπήρχε «εισαγωγή στον εσωτερικευμένο μισογυνισμό», θα ήταν αυτή.

«Στέβια ή κανονικό;», έρχεται χωρίς κτητική αντωνυμία η αντίδραση.

«Κανονικό, ρε μωρό μου! Δεν τη μπορώ τη στέβια», απαντά με απολογητικό νάζι εκείνη.

«Πάρε κρέμα, είναι πιο ελαφριά», συμβουλεύει, χωρίς να του το έχει ζητήσει κανείς, εκείνος.

«Μα, δεν μου αρέσει, ρε μωρό μου», υψώνεται μία τόση δα διαμαρτυρία.

Και η επανάσταση αναχαιτίζεται ξερά, με 10 λέξεις, ξεδιάντροπα.

 «Μωρό μου, ένα κιλό ακόμα να φορτώσεις και σε χώρισα».

Μετά σιωπή, ούτε τραγουδιστά φιλιά, ούτε χέρια να κουνιούνται πέρα δώθε με ενθουσιασμό, ούτε τίποτα. Με τη φίλη κάνουμε ότι δεν ακούσαμε, λέμε άλλα αντί άλλων για να μην καρφωθούμε, κοιτάμε γύρω γύρω, με γνήσια αμηχανία. «Εκείνη», παγωμένη ακόμη από το κατακέφαλο, κοιτάει προς τα πίσω να δει πόσοι μπορεί να άκουσαν αυτή την ντροπή. Κοιτάει κι εκείνον, αλλά δεν βγάζει μιλιά.  

Παίρνουν τα παγωτά και φεύγουν, παίρνουμε τα δικά μας και τρώμε με μισή καρδιά.

«Δεν ήταν καν juicy», σχολιάζει η φίλη και τσεκάρει με πρώιμο τρόμο τις γάμπες της. Δεν λέω τίποτα. Δεν ξέρω τι να πω. Κατά καιρούς έχω εμπλακεί σε άπειρες συζητήσεις με τέτοια θεματική, προσπαθώντας να εξηγήσω ότι δεν έχει να κάνει με τα κιλά, αλλά με τα μυαλά.

Όποια παλεύει με τα σχόλια για τα κιλά ή όποια απλώς τη μεγάλωσαν με την αγωνία της ζυγαριάς, όλα αυτά τα ξέρει. Κι όποια δεν πάλεψε, το μαθαίνει στην πορεία.

Δεν μιλάμε απλώς για ακόμα έναν κρετίνο «που σού μιλάει για το καλό σου», μιλάμε για σχολή. Το «χοντρή» (συγνώμη για τη λέξη) δεν είναι κάτι που θα ακούσεις, επειδή είσαι, αλλά κάτι που θα σου πουν για να σου ρυθμίσει τον τρόπο σκέψης σου. Για εσένα, για το σώμα σου, για τον τρόπο που βλέπεις τις άλλες γυναίκες και τελικά τον εαυτό σου. Αν υπήρχε «εισαγωγή στον εσωτερικευμένο μισογυνισμό», θα ήταν αυτή.

Όσο μιλάμε, θυμάμαι τον εαυτό μου πριν από περίπου μία 20ετία. Με τα μισά χρόνια και τα ίδια λειψά κιλά. Ας πούμε, εγώ μεγάλωσα στον αντίποδα αυτού του mindset, με επίσης ηλίθιες συμβουλές και παρατηρήσεις του τύπου «πρέπει να φας», «βάλε κανά κιλό, θα σε πάρει ο αέρας», «θα σου βάζουμε πέτρες στις τσέπες», «μα, εφταμηνίτικο ήσουν;» κι άλλες τέτοιες πληγωτικές ανοησίες.  Αρλούμπες που πετάνε οι γύρω – γύρω και που αν δεν υπάρχει οικογενειακό πλέγμα να τις κρατήσει απ’ έξω, σε κυβερνάνε σε όλη την ενήλικη ζωή σου.

Κι όμως, ακόμη και για την «εφταμηνίτικη», ήρθε μέρα, που σε κάποιο παραθαλάσσιο ταβερνάκι, επιχειρήθηκε συντροφικό φρένο και μέτρημα στις μπουκιές μου που κρίθηκαν πολλές.

Εκεί που είχαν έρθει μόνο τα μαχαιροπίρουνα, το ψωμάκι και οι «αλοιφές διάφορες», εκεί που μες στον ενθουσιασμό και με τη θάλασσα αντίκρυ, είχα φάει ορεξάτη τη δεύτερη φετούλα ψωμί, εκεί ήρθε ένα ελαφρύ μπατσάκι στο χέρι και μου έριξε την τρίτη κάτω.

Σοκ! Το μπατσάκι συνοδεύτηκε από μία γκριμάτσα αποδοκιμασίας του τότε συντρόφου και την ατάκα – φονιά «ρε συ, θα χαλάσεις το κορμάκι σου, δεν κάνει!».

Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Δεν είπα τίποτα, βούτηξα την τσάντα μου και σηκώθηκα από το τραπέζι. Θολά θυμάμαι ότι τσακωθήκαμε και... αντίο.

Με είπαν υπερβολική, με είπαν και μυστήρια. Ίσως και ‘μουν. Και σίγουρα, τότε δεν γνώριζα και πάρα πολλά για το συστηματάκι που κυβερνάει την εικόνα μας και πώς ακριβώς «πρέπει» να είναι οι γυναίκες για να θεωρούνται ωραίες (και βασικά στα 20 μου δεν με πολυένοιαζε κιόλας), αλλά ήμουν απολύτως σίγουρη ότι κανείς δεν είχε το δικαίωμα να κάνει τον διαιτητή ανάμεσα σε εμένα και την όρεξή μου. Να μου πει τι να φορέσω. Σε ποιο μέγεθος να χωρέσω. Τι θα ευχαριστηθώ και τι όχι. Σε τι ποσότητα.

Κοιτάω προς την κατεύθυνση που έφυγε το «ζευγάρι». Εύχομαι να τής έρθει μια επιφοίτηση και να μην του ξανασηκώσει το τηλέφωνο ποτέ. Να έχει φίλες που την αγαπούν και δεν σηκώνουν τέτοιου είδους προσβολές και ξέρουν να τής εξηγήσουν και γιατί δεν πρέπει να τις ανέχεται. Να έχει γύρω της κύκλο γυναικών που θα της δώσει να καταλάβει πόσο κακοποιητική είναι αυτή η συμπεριφορά κι ας «φαίνεται» υπερβολική η διατύπωση. Πόσο πολύ θα την βρει μπροστά της στο μέλλον, αν δεν αλλάξει κάτι τώρα – αυτόν για αρχή, ας πούμε.

Βασικά, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, εύχομαι να με διαβάζει. Με ένα δίκιλο παγωτό σοκολάτα, κατά προτίμηση. Κανονικό, όχι με στέβια.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η Έλενα Παπαρίζου στην αρένα του body shaming

Δημήτρης Πολιτάκης / Η Έλενα Παπαρίζου στην αρένα του body shaming

Ακόμα κι αν προσωπικά δεν συναντήσαμε ούτε ένα τέτοιο σχόλιο μέσα στην εκλεκτή "φούσκα" μας, κράζουμε αγρίως όσους έκαναν body shaming στην Έλενα Παπαρίζου, επειδή εμείς είμαστε ανώτεροι από την «Σούλα την κομμώτρια» – πολιτισμικά, ιδεολογικά, ταξικά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αντηλιακά: Είναι όντως αμφιλεγόμενη η δράση τους;

Ψυχή & Σώμα / Αντηλιακά: Είναι όντως αμφιλεγόμενη η δράση τους;

H καθημερινή χρήση αντηλιακού, ακόμα και στην πόλη, μοιάζει αυτονόητη, αν θέλεις να προφυλαχθείς από τα εγκαύματα, τη φωτογήρανση και τον καρκίνο του δέρματος. Ή μήπως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά; H Μερόπη Κοκκίνη μιλά με τη δερματολόγο Παναγιώτα Ρήγα.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θρεπτική διατροφή και ασφάλεια στη θάλασσα για ξέγνοιαστες διακοπές

Υγεία & Σώμα / Θρεπτική διατροφή και ασφάλεια στη θάλασσα για ξέγνοιαστες διακοπές

Το μεγαλύτερο μέρος των διακοπών το περνάμε στην παραλία, γι’ αυτό είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τους κανόνες της υγιεινής διατροφής αλλά και πώς να προλαμβάνουμε τα θαλάσσια ατυχήματα.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πόσο νερό χρειαζόμαστε πραγματικά;

Ψυχή & Σώμα / «8 ποτήρια την ημέρα»: Πόσο νερό πραγματικά χρειαζόμαστε;

Η Μερόπη Κοκκίνη συνομιλεί με τη διατροφολόγο Άννα Γαβριέλη για όσα ισχύουν – και δεν ισχύουν – γύρω από την ενυδάτωση, διαλύοντας διαδεδομένους μύθους και δίνοντας πρακτικές συμβουλές για το πώς μπορούμε να φροντίζουμε σωστά τον οργανισμό μας, χωρίς υπερβολές ή παρανοήσεις.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Έρικ Μ. Γκαρσία: Αυτισμός, Ρόμπερτ Φ. Κένεντι Τζούνιορ και το δικαίωμα στην ορατότητα

The Upfront Initiative / Έρικ Μ. Γκαρσία: Αυτισμός, Ρόμπερτ Φ. Κένεντι Τζούνιορ και το δικαίωμα στην ορατότητα

«Για πολύ μεγάλο διάστημα, τα αυτιστικά άτομα δεν είχαν την ευκαιρία να πουν τη δική τους ιστορία. Αν μπορώ να πω ότι πέτυχα κάτι μέσα από τη δουλειά μου, είναι ότι προσπάθησα να τους δώσω φωνή και να τα παρουσιάσω με την ανθρωπιά που τόσο συχνά τους στερεί η κοινωνία».
ΤΗΣ ΤΖΙΝΑΣ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟΥ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Παιδιά, θάλασσα και πρώτες βοήθειες: Όλα όσα πρέπει να ξέρει ένας γονιός

Ψυχή & Σώμα / Παιδιά, θάλασσα και πρώτες βοήθειες: Όλα όσα πρέπει να ξέρει ένας γονιός

Χρειάζεται να έχουμε φορητό φαρμακείο ή αρκεί το φαρμακείο του νησιού; Είναι μύθος ότι τα παιδιά δεν πρέπει να κολυμπούν μετά το φαγητό; H Τζούλη Αγοράκη συζητά με την παιδίατρο Γιώτα Γαργάλα.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ