Η Έλενα Παπαρίζου στην αρένα του body shaming

Η Έλενα Παπαρίζου στην αρένα του body shaming Facebook Twitter
Έχω την δυσάρεστη υποψία πάντως ότι αν η ίδια πήρε χαμπάρι όλο αυτό το μπάχαλο που συνέβη με αφορμή κάποια υποτιμητικά σχόλια για την εμφάνισή της, αυτό συνέβη λόγω του κύματος υποστήριξης στα σόσιαλ και όχι επειδή υπέπεσε στην αντίληψή της κάποια από αυτά.
0



ΜΠΗΚΑ ΧΘΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ
 περιήγηση στο εκλεκτό timeline μου, και το βρήκα να έχει κατακλυστεί από αγανακτισμένες αναρτήσεις, συχνά με λόγο που άνετα θα αποκαλούσαμε «τοξικό», ενάντια σε όσους και όσες κατέκριναν λέει ή σάρκασαν ή τέλος πάντως έκαναν ‘fat shaming’ στις καμπύλες της Έλενας Παπαρίζου κατά την έκτακτη εμφάνισή της στη Γιουροβίζιον, δεκάξι χρόνια μετά τον ιστορικό θρίαμβο που κατήγαγε στον θεσμό για λογαριασμό της χώρας μας. 

«Βρίσκει παχουλή την Παπαρίζου ο Βαγγέλης από τα Σούρμενα που δεν μπορεί να δει το πουλί του κάτω από την μπάκα». Καταγγέλλουμε δηλαδή το body shaming κάνοντας body shaming (και ξερνώντας ταξικές προκαταλήψεις) σε μια συμβολική οντότητα.

Στο μεταξύ, όσο κι αν επέμεινα στο scrolling, δεν μπόρεσα να πετύχω όχι ανάρτηση αλλά ούτε ένα σχόλιο που να δικαιολογεί τόση δικαιωματική αγανάκτηση. Πού κρύβονταν όλοι αυτοί που σχολίασαν με απρεπή και χυδαίο τρόπο την εμφάνιση της τραγουδίστριας; Πού είναι όλα εκείνα τα «γίδια», οι «βλάχοι», οι «ελληνάρες» στους οποίους αναφέρονταν μετά βδελυγμίας οι «φίλοι» μου, χαρίζοντάς τους συμβολικές ονομασίες – τυπικό ιδίωμα του μέσου – όπως η «Σούλα» (που συχνά είναι «κομμώτρια») ή ο «Βαγγέλης» («ταρίφας» ίσως) από τα «Σούρμενα» ή από το Περιστέρι ή από τα Πατήσια ή από οπουδήποτε μπορεί να υπάρχει έστω και μια αμυδρή εσάνς μπασκλασαρίας (ποτέ δεν είναι αυτοί οι υπανάπτυκτοι από την Φιλοθέη φερ’ ειπείν, από το Κολωνάκι ή από τα Εξάρχεια). Λόγου χάρη (στην πιο σεμνή εκδοχή): «Βρίσκει παχουλή την Παπαρίζου ο Βαγγέλης από τα Σούρμενα που δεν μπορεί να δει το πουλί του κάτω από την μπάκα». Καταγγέλλουμε δηλαδή το body shaming κάνοντας body shaming (και ξερνώντας ταξικές προκαταλήψεις) σε μια συμβολική οντότητα. 

Μπορεί όλες αυτές οι αντιδράσεις, θα μου πεις, να μην είχαν να κάνουν τόσο με το περιεχόμενο χρηστών των social media, όσο με σχόλια που έγιναν στα πάσης φύσεως ενημερωτικά σάιτ. Μπορεί, αλλά αν ξεκινήσουμε να ασχολούμαστε με τον χώρο όπου φιλοξενούνται τα σχόλια στα διάφορα μέσα – εκεί δηλαδή όπου καταλήγουν, παγκοσμίως και για οποιοδήποτε ζήτημα, τα λύματα της ανθρώπινης κακεντρέχειας και μισαλλοδοξίας – μόνο και μόνο για να φαινόμαστε εμείς άξιοι και υπεράνω, δεν θα βγάλουμε καμία άκρη ποτέ. 

Κάποιοι/ες άλλοι αναρωτήθηκαν πώς γίνεται να κράζει κανείς μια τόσο προφανώς όμορφη και θελκτική γυναίκα. Τι πώς; Δεν έχετε ακούσει για την δημοκρατία του διαδικτύου; Η λύσσα η κακιά, η καφρίλα και η παθολογία δεν έχουν λογική. Ούτε και το body shaming. Αν δηλαδή δεν εξακολουθούσε η Έλενα Παπαρίζου να ανταποκρίνεται, και με το παραπάνω, στα κλασικά, σεξιστικά πρότυπα, θα ήταν ΟΚ η κριτική που δέχτηκε; Έχω την δυσάρεστη υποψία πάντως ότι αν η ίδια πήρε χαμπάρι όλο αυτό το μπάχαλο που συνέβη με αφορμή κάποια υποτιμητικά σχόλια για την εμφάνισή της, αυτό συνέβη λόγω του κύματος υποστήριξης στα σόσιαλ και όχι επειδή υπέπεσε στην αντίληψή της κάποια από αυτά. Είμαι βέβαιος επίσης ότι θα κατανοούσε το δικαίωμα που έχει ο μικρός, ο φτωχός, ο εμπαθής, ο αποτυχημένος, να κρίνει ακόμα και μικροπρεπώς τον πλούσιο, τον διάσημο, τον καταξιωμένο. 

Όσο για τις διακηρύξεις έμφυλης εχθροπάθειας που εκτοξεύτηκαν με αφορμή το ζήτημα, κατανοώ τα καταπιεστικά στερεότυπα και τις ευαισθησίες περί της τυραννίας του ιδανικού σωματότυπου, και δεν αμφιβάλλω καθόλου ότι η πατριαρχία είναι βαθιά ριζωμένη και απείρως διαβρωτική, ειδικά στα μέρη μας. Απλά δεν είμαι βέβαιος κατά πόσο βοηθά η διαρκής επίκλησή της, ενίοτε εκτός πλαισίου, όπως αντιστοίχως δεν βοηθά σε τίποτα το να πετάμε τον χαρακτηρισμό ‘φασίστα’ σε όποιον μας τη σπάει, και στη συνέχεια να αποστρέφουμε επιδεκτικά το βλέμμα, βέβαιοι ότι εκπληρώσαμε κάποιου είδους ιδεολογικό καθήκον.

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ναζί κανείς ή να μη ζει;: Το φάντασμα της Λένι Ρίφενσταλ επιστρέφει ξανά  

Daily / «Ναζί κανείς ή να μη ζει;»: Το φάντασμα της Λένι Ρίφενσταλ επιστρέφει ξανά  

Συμπαθούσα ή συνεργός; Το ντοκιμαντέρ «Riefenstahl» επαναφέρει για μια ακόμη φορά το ερώτημα που ακολουθούσε την «σκηνοθέτρια των Ναζί» μέχρι το τέλος της ζωής της σε ηλικία 101 ετών. 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Εθνικός πανωλεθρίαμβος

Daily / Εθνικός πανωλεθρίαμβος

Δύο απανωτές πανωλεθρίες – μία από την «σύζυγο» χθες και μία από την «επίσημη αγαπημένη» σήμερα – δύσκολα θα τις αντέξει ο ευάλωτος ψυχισμός του Έλληνα φιλάθλου, όπου τα συμπλέγματα κατωτερότητας βαδίζουν αγκαλιά με τις ψευδαισθήσεις μεγαλείου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Highest 2 Lowlest: Ο Σπάικ Λι μεταφέρει το πνεύμα του Κουροσάβα στη Νέα Υόρκη του σήμερα

Daily / Highest 2 Lowlest: Ο Σπάικ Λι φέρνει τον Κουροσάβα στη σημερινή Νέα Υόρκη

Η νέα ταινία του «μαέστρου» από το Μπρούκλιν, διαθέσιμη εδώ και λίγες μέρες στο Apple TV+, αποτελεί ένα συναρπαστικό ριμέικ του αστυνομικού θρίλερ «High and Low» του Ιάπωνα σκηνοθέτη, έξι δεκαετίες μετά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Για τα πανηγύρια

Daily / Για τα πανηγύρια

Τα πανηγύρια είναι πλέον αναπόσπαστο μέρος του πακέτου της καλοκαιρινής εμπειρίας. Δεν είναι κακό αυτό. Κι ας απορούμε κάποιοι με την «γιγάντωσή» τους, την οποία δεν θα μπορούσαμε να είχαμε προβλέψει με τίποτα λίγες δεκαετίες πριν.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ