Μεταναστευτικό: Η ισπανική απάντηση

Μεταναστευτικό: Η ισπανική απάντηση Facebook Twitter
Είναι οι ξένοι η πηγή των δεινών, κυρίως των οικονομιών, των χωρών υποδοχής, όπως ορίζει η νέα αυτή τάξη πραγμάτων; Πολλές έρευνες έχουν δείξει το ακριβώς αντίθετο... Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0


Ο ΜΑΚΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ
δεν τοποθετήθηκε τυχαία στον τελευταίο ανασχηματισμό στη θέση του υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου. Παρότι δεν έχει ασχοληθεί ποτέ στο παρελθόν με το θέμα, εκτός από τα νιάτα του, όταν δεν είχε και τις καλύτερες προθέσεις για τους μετανάστες, παρότι δεν έχει ούτε ειδικές γνώσεις, ούτε εμπειρία, ούτε τα στοιχειώδη χαρακτηριστικά που είναι αναγκαία για τον χειρισμό μιας τόσο δύσκολης και ευαίσθητης στους καιρούς μας υπόθεσης, ο πρωθυπουργός τον επέλεξε για έναν και μόνο συγκεκριμένο λόγο: με το βαρύ παρελθόν του –που προσπάθησε να λειάνει, ώστε να λησμονηθεί κάποια στιγμή–, εξακολουθεί να συμβολίζει τον ακραίο δεξιό πολιτικό.

Στην εποχή που διανύουμε, που κυριαρχούν ακροδεξιοί και λαϊκιστές ηγέτες οι οποίοι στηρίζουν τον πολιτικό τους λόγο, μεταξύ άλλων, και στη στοχοποίηση των ξένων, ο Βορίδης αποτελούσε σε συμβολικό αλλά και ουσιαστικό επίπεδο την καλή (;) λύση για να περιοριστούν οι μεγάλες απώλειες ψήφων της ΝΔ προς την ακροδεξιά και να ενταχθεί και η χώρα μας στην προσπάθεια προσαρμογής (sic) στη νέα τάξη πραγμάτων όπως την ορίζει ο Τραμπ, που από τις πρώτες ημέρες της εξουσίας του κυνηγάει απελπισμένους μετανάστες, οι οποίοι δεν βγαίνουν από τα σπίτια τους φοβούμενοι την απέλαση, και όταν τους εντοπίζει τους στέλνει μαζικά και με απόλυτα απαξιωτικό τρόπο στις χώρες καταγωγής τους.

Ο πληθυσμός της Ισπανίας τα τελευταία έξι χρόνια αυξάνεται με ρυθμό 4,2%: 468.000 άνθρωποι εγγράφηκαν στο εθνικό ασφαλιστικό μητρώο ως νέοι εργαζόμενοι το 2024 και από αυτούς μόνο οι 59.000 ήταν Ισπανοί, οι υπόλοιποι ξένοι.

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν αποτελεί την εξαίρεση ενός ηγέτη που προσπαθεί να προσαρμοστεί σε αυτόν τον βάρβαρο νέο κόσμο· υπάρχουν παραδείγματα μη συντηρητικών (τουλάχιστον κατ’ όνομα) πολιτικών ηγετών που μπροστά στον φόβο ανόδου των ακροδεξιών και λαϊκιστών προωθούν σκληρά μέτρα εναντίον των ξένων. Ο Κιρ Στάρμερ, ηγέτης των Εργατικών και πρωθυπουργός της Βρετανίας, δυο μόλις εβδομάδες μετά τις εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης όπου το λαϊκιστικό δεξιό κόμμα του Νάιτζελ Φάρατζ κέρδισε και τους Εργατικούς και τους Συντηρητικούς με όχημα μια ξενοφοβική και εθνικιστική γλώσσα, έσπευσε να αλλάξει ρότα, να μετατοπιστεί πολιτικά, να μιλήσει για συντηρητικές κυβερνήσεις που έχασαν τον έλεγχο των συνόρων και να αναφερθεί σε μέτρα που θα αποτρέψουν να γίνει η χώρα του «ένα νησί ξένων»!

Μάλιστα, ανακοίνωσε μια σειρά από μέτρα κατά των ξένων, όπως η αύξηση από πέντε σε δέκα χρόνια του αναγκαίου χρόνου παραμονής στη χώρα για την απόκτηση άδειας μόνιμης διαμονής, η αύξηση του ελάχιστου μορφωτικού επιπέδου για την εύρεση απασχόλησης, η αυστηροποίηση των ελέγχων έκδοσης θεωρήσεων για τους φοιτητές κ.ά. Με έναν τρόπο ο Στάρμερ έπρεπε να αιτιολογήσει τη θεαματική στροφή του από τις παραδοσιακές θέσεις των Εργατικών: «Το κάνω επειδή πιστεύω ότι είναι το σωστό και πιστεύω σε αυτό», είπε.

Είναι όμως έτσι; Είναι οι ξένοι η πηγή των δεινών, κυρίως των οικονομιών, των χωρών υποδοχής, όπως ορίζει η νέα αυτή τάξη πραγμάτων; Πολλές έρευνες έχουν δείξει το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή ότι χώρες που υποδέχτηκαν σχετικά φιλικά μετανάστες είχαν οφέλη σε οικονομικό επίπεδο, και ας περιοριστούμε μόνο σε αυτό. Μία από αυτές είναι η Ισπανία, που τα τελευταία χρόνια έχει προχωρήσει σε θετικές μεταρρυθμίσεις που αφορούν τους τρόπους ένταξης των ξένων αλλά και το εργατικό δυναμικό. Μάλιστα, το 2024 αναδείχτηκε στην οικονομία με τις καλύτερες επιδόσεις στον κόσμο. «Όταν όλα πηγαίνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση, οι συγκριτικά φιλελεύθερες πολιτικές στο θέμα αυτό μπορούν να δείξουν τον δρόμο για ισχυρότερες εθνικές οικονομίες και πιο φιλόξενες κοινωνίες», έγραψε σε ένα εμπεριστατωμένο άρθρο της η «El Pais», το οποίο παραθέτει δεδομένα που καταθέτει η υπουργός Ένταξης, Κοινωνικής Ασφάλισης και Μετανάστευσης, Έλμα Σάιζ. Και τι λένε αυτά; Πλήρης οικονομική ένταξη των οικονομικών μεταναστών θα αύξανε τον πλούτο της Ισπανίας κατά 17 δισ. ευρώ, ενώ σε κρίσιμους τομείς (τουρισμός, γεωργία, μεταποίηση), χάριν των οποίων αναπτύχθηκε η οικονομία, οι μετανάστες παίζουν βασικό ρόλο. Οι μετανάστες αποδεικνύονται κάτι περισσότερο από χρήσιμοι.

Θα μπορούσαν να γραφτούν χιλιάδες ακόμα χιλιάδες λέξεις για τις θετικές επιπτώσεις από την ένταξη των μεταναστών, ωστόσο θα αρκεστούμε σε ένα παράδειγμα. Ο πληθυσμός της Ισπανίας τα τελευταία έξι χρόνια αυξάνεται με ρυθμό 4,2%: 468.000 άνθρωποι εγγράφηκαν στο εθνικό ασφαλιστικό μητρώο ως νέοι εργαζόμενοι το 2024 και από αυτούς μόνο οι 59.000 ήταν Ισπανοί, οι υπόλοιποι ξένοι. Σε μια χώρα που χρειάζεται από 250.000 έως 300.000 νέους εργαζόμενους κάθε χρόνο για να διατηρηθεί το υπάρχον κράτος πρόνοιας, η λύση έρχεται από ξένους…

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Πολιτική αυθαίρετων απελάσεων και συστηματικές κρατήσεις μεταναστών στην Ελλάδα καταγγέλλει η RSA

Ελλάδα / Πολιτική αυθαίρετων απελάσεων και συστηματικές κρατήσεις μεταναστών στην Ελλάδα καταγγέλλει η RSA

Αύξηση κρατήσεων και απελάσεων μεταναστών στην Ελλάδα το 2024, παρά τις αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα και τη νομιμότητα της συγκεκριμένης πρακτικής
LIFO NEWSROOM

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ