Η Κιβωτός των διαψεύσεων

πατηρ αντώνιος Facebook Twitter
Δεν είναι έτσι απλώς ένας πατήρ Αντώνιος, μια «πρεσβυτέρα», ένα σκάνδαλο. Είναι που κάθε μέρα βλέπουμε να τινάζεται στον αέρα η στοιχειώδης συνοχή που λέγεται εμπιστοσύνη και να εμπεδώνεται σε πολλούς η αίσθηση ότι κατοικούμε σε έναν κόσμο καθολικής απάτης και οργανωμένου ψεύδους.
0



ΜE PORSCHE CAYENNE
 ο πατήρ Αντώνιος, διαβάζω έναν τίτλο. Με φιμέ τζάμια και κρουαζιέρες, συνεχίζει τη χορταστική του περιγραφή το ρεπορτάζ. Το αγγελικό πρόσωπο με τις σκοτεινές πλευρές, προβάλλει κάπου αλλού.

Το θέμα μου δεν είναι, φυσικά, αυτή η συμβατική γλώσσα που μοιάζει να μιμείται τρέιλερ ελληνικού σίριαλ ή επαναλαμβάνει φράσεις που συναντά κανείς σε αστυνομικές ειδήσεις και «καυτά κοινωνικά ρεπορτάζ» πριν από πενήντα χρόνια. Γύρω από την Κιβωτό του Κόσμου και τον εμπνευστή της παίζεται, νομίζω, κάτι άλλο, φυσικά πέρα από τα πρώτα θύματα αυτής της υπόθεσης, τα παιδιά του ιδρύματος. Η συγκεκριμένη ιστορία δείχνει να επιβεβαιώνει τους πιο κυνικούς και ωμούς ρεαλιστές συνομιλητές μας. Όλον εκείνον τον κόσμο –και είναι πολλοί– που θα σπεύσει να πει ότι δεν υπάρχει κοινωνική δράση δίχως βρόμικα και διεφθαρμένα κίνητρα. Όλα γίνονται είτε για την εξουσία είτε για την ηδονή. Έστω για έναν συνδυασμό των δύο. Και ο κόσμος μας είναι απλώς η σκηνή μιας διαρκούς αιματοχυσίας όπου οι Άγγελοι είναι απλώς Διάβολοι μεταμφιεσμένοι, όπου οι αξίες είναι λόγια του αέρα και όπου στο τέλος υπάρχει παρκαρισμένη μια Porsche Cayenne ή οργανώνεται κάποια πολυτελής κρουαζιέρα. Γλώσσα που φέρει μέσα της, ως κεντρική ιδέα, το δηλητήριο της έλλειψης εμπιστοσύνης, τον ιό μιας θυμόσοφης μισανθρωπίας που πολλαπλασιάζει την απογοήτευση.

Η αυτοεπιβεβαίωση των μηδενιστών τούς δίνει ζωή, προσωπικό νόημα. Τους δίνει χαρά. Τη μοναδική χαρά που έχει απομείνει σε μερικούς, την ικανότητά τους να αποδεικνύουν το πόσο fake είναι ο κόσμος μας.

Πολλοί άνθρωποι ζουν προσπαθώντας απλώς να αποδείξουν πως όλα γύρω είναι σάπια. Τρέφονται κυριολεκτικά από τις αποδείξεις που προσκομίζουν θριαμβεύοντας, επιδεικνύοντας το πόσο γνώστες ήταν, από πάντα, της άθλιας ανθρώπινης κατάστασης. Και αυτή η πένθιμη γνώση μεταβιβάζεται στους νεότερους. Κατασκευάζει κυρίως μια εσφαλμένη εικόνα της πραγματικότητας. Αντί για τις αντιφάσεις που αφθονούν, προβάλλει τη μονοκρατορία του κακού, της ευτέλειας και της απάτης. Όμως η καλοσύνη υπάρχει. Πράξεις αλληλεγγύης και μορφές προσφοράς που δεν έχουν μέσα τους κάποια «διαστροφή» υπάρχουν. Η άποψη πως η καλοσύνη και η προσφορά είναι απλώς το προπέτασμα καπνού μιας βαθύτερης διαστροφής, μιας κρυμμένης ευτέλειας, είναι καταστροφική. Σκοτώνει τη δυνατότητα της όποιας αφοσίωσης, το νόημα της πολιτικής ευαισθησίας, την εμπειρία μιας ηθικής στάσης που μπορεί να είναι πιο χαμηλών τόνων από τη μεγάλη κλίμακα των διαφόρων Κιβωτών. Η αυτοεπιβεβαίωση των μηδενιστών τούς δίνει ζωή, προσωπικό νόημα. Τους δίνει χαρά. Τη μοναδική χαρά που έχει απομείνει σε μερικούς, την ικανότητά τους να αποδεικνύουν το πόσο fake είναι ο κόσμος μας.

Τώρα η αφορμή είναι το ξεσκέπασμα ενός προβεβλημένου παπά. Αύριο θα είναι κάτι άλλο. Χτες ήταν οι ιδιοτελείς στρατηγικές μιας μη κυβερνητικής οργάνωσης στο προσφυγικό. Ξεκινώντας από τέτοιες στραβές ραφές της πραγματικής ζωής, πάνε να απαξιώσουν κάθε πρωτοβουλία βοήθειας, αλληλεγγύης ή προσφοράς. Για να πούμε τι όμως; Ότι το μόνο που υπάρχει είναι η ματαιοδοξία μιας Porsche Cayenne ή οι θυρίδες και οι βίλες; Αυτό είναι μάθημα ρεαλισμού ή απλώς παρακίνηση για έναν μηδενιστικό εξυπνακισμό που είναι απλώς συναισθηματική νέκρωση.

Διάφοροι άνθρωποι μάς έχουν διαψεύσει. Πράξεις μάς έχουν εξοργίσει ξανά και ξανά. Όπως και ιδέες ή θεωρητικά σχήματα μάς έχουν κουράσει ή κάποια στιγμή θεωρήσαμε πως είχαν φθαρεί. Δεν είναι όμως ουσία της ζωής ούτε η διάψευση, ούτε η οργή, ούτε καν η φθορά. Αυτή είναι μάλλον η εύκολη, πρόχειρη, μικρόψυχη λύση για να δικαιολογήσουμε απλώς αδράνειες και αδιαφορίες. 

Δεν είναι έτσι απλώς ένας πατήρ Αντώνιος, μια «πρεσβυτέρα», ένα σκάνδαλο. Είναι που κάθε μέρα βλέπουμε να τινάζεται στον αέρα η στοιχειώδης συνοχή που λέγεται εμπιστοσύνη και να εμπεδώνεται σε πολλούς η αίσθηση ότι κατοικούμε σε έναν κόσμο καθολικής απάτης και οργανωμένου ψεύδους. Αυτή η διάβρωση κάθε πίστης σε πρόσωπα και πράξεις, σε έργα ή υποσχέσεις, αυτή η ασφυκτική καχυποψία είναι που δείχνει, περισσότερο από άλλα, πως πρέπει να ανησυχούμε.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η προσπάθεια του Μαξίμου να μην συνδεθεί η διαρροή των email με την επιστολική ψήφο

Ρεπορτάζ / Η προσπάθεια του Μαξίμου να μη συνδεθεί η διαρροή των e-mails με την επιστολική ψήφο

Η αντιπολίτευση θα επιμείνει να θέτει ερωτήματα για τη διαρροή των e-mails, παρά τις καρατομήσεις. Η κυβέρνηση δεν θέλει με τίποτα να συνδεθεί με την ασφάλεια της επιστολικής ψήφου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Θεσσαλονίκη: ανήλικη βία αγέλης- πως θα αντιμετωπιστεί;

Ελλάδα / Θεσσαλονίκη: Ανήλικη βία αγέλης – πώς θα αντιμετωπιστεί;

Ο Βασίλης Βαμβακάς, αν. καθηγητής Κοινωνιολογίας της Επικοινωνίας στο ΑΠΘ και μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, η οποία έχει αναλάβει να εκπονήσει το «Εθνικό Σχέδιο Στρατηγικής Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Βίας και της Παραβατικότητας των Ανηλίκων» μιλά στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ενεργειακές Κοινότητες: είναι ο μίτος στο λαβύρινθο της ενεργειακής κρίσης;

Ρεπορτάζ / Ενεργειακές Κοινότητες: Πώς γίνεσαι αυτοπαραγωγός και καταναλωτής φθηνής και πράσινης ενέργειας;

Τρία από τα ιδρυτικά μέλη του Υπερίωνα, της πρώτης ενεργειακής κοινότητας λαϊκής βάσης που δημιουργήθηκε στην Αθήνα, φωτίζουν τους τρόπους με τους οποίους μπορούν οι πολίτες να βγουν από τον λαβύρινθο της ενεργειακής κρίσης.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Το χαμένο στοίχημα των βιβλιοθηκών στη χώρα μας

Οπτική Γωνία / Δημόσιες βιβλιοθήκες: Ζωντανοί οργανισμοί ή χαμένο στοίχημα;

Στο συλλογικό φαντασιακό οι βιβλιοθήκες έχουν παραμείνει στον 19ο αιώνα, με βλοσυρούς βιβλιοθηκονόμους, συρταριέρες με χειρόγραφα δελτία καταλογογράφησης και αποκλειστικά υπηρεσίες δανεισμού. Και υπάρχει λόγος γι' αυτό.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
«Δεν φοβόμαστε, δεν ντρεπόμαστε, δεν θα επηρεαστεί η ασφάλεια του EuroΡride»

Οπτική Γωνία / «Δεν φοβόμαστε, δεν ντρεπόμαστε, δεν θα επηρεαστεί η ασφάλεια του EuroΡride»

Η βία, οι προβληματισμοί και οι ανησυχίες για τη διεξαγωγή των φετινών εκδηλώσεων του EuroPride. Μιλούν στη LiFO ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης και ο εκπρόσωπος του Thessaloniki Pride.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το ομοφοβικό αίσχος της Αριστοτέλους και ο φόβος που δείχνει επιτέλους να αλλάζει πλευρά

Οπτική Γωνία / Το ομοφοβικό αίσχος της Αριστοτέλους και ο μονόδρομος για την ελευθερία

Τίποτα δεν πρέπει να μένει αναπάντητο – το μίσος δεν αντιπαλεύεται με μίσος, ας γίνει όμως κοινή συνείδηση ότι ο δρόμος για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, τον σεβασμό και την ισότητα είναι μονόδρομος και είναι αδιαπραγμάτευτος.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το καρναβάλι, ο όχλος, η Θεσσαλονίκη

Ν. Σεβαστάκης / Το καρναβάλι, ο όχλος, η Θεσσαλονίκη

Χιλιάδες άνθρωποι, νέοι και μεγαλύτεροι, πιστεύουν πως τους ανήκει η πόλη και πως θα ορίζουν αιωνίως τα δημοφιλή πρότυπα. Αν δεν συναντήσουν εμπόδια, θα συγκροτήσουν κάποια στιγμή ένα μέτωπο κανονικής ασφυξίας για όλους τους υπόλοιπους.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Το Dune, η Μέση Ανατολή και οι Εξεγερμένοι

Ιλεκτρίσιτυ / Το Dune, η Μέση Ανατολή και οι Εξεγερμένοι

Οι αναφορές του Dune στους αντιαποικιοκρατικούς αγώνες μουσουλμανικών πληθυσμών είναι τόσο έντονες που οι Άραβες φίλοι του Χέρμπερτ πίστευαν πως δεν επρόκειτο καθόλου «για έργο επιστημονικής φαντασίας».
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Ο τυχαίος θάνατος ενός δημοσιογράφου…

Οπτική Γωνία / Ο τυχαίος θάνατος ενός δημοσιογράφου

Η ιστορία, που φυσικά χάθηκε ανάμεσα σε μεγάλα γεγονότα, είναι διδακτική, όχι μόνο για τους δημοσιογράφους που με προχειρότητα μεταδίδουν μια είδηση χωρίς να ελέγξουν πρώτα την αλήθεια της. Είναι διδακτική και για την ίδια την κοινωνία, η οποία τελικά είναι ο αποδέκτης της πληροφόρησης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Η Εκκλησία, σε ρόλο «πορτιέρη», επιβάλλει face control στους ναούς

Οπτική Γωνία / Η Εκκλησία, σε ρόλο «πορτιέρη», επιβάλλει face control στους ναούς

Οι εποχές έχουν αλλάξει, οι ανόητοι αφορισμοί είναι ξεπερασμένοι και το ποίμνιο δεν περιμένει από την Ιερά Σύνοδο και τους μητροπολίτες να πολιτεύονται ως γραφικοί κομματάρχες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ