«Για πολύ καιρό μετά την επίθεση επιθυμούσα να έχω πεθάνει εγώ»

Ξαναζώντας την πιο τραυματική στιγμή της ζωής μου μέσα από το νέο ντοκιμαντέρ του Netflix ‘Αttack on London: hunting the 7/7 bombers’  Facebook Twitter
Για τα επόμενα δέκα χρόνια έψαχνα όλα όσα είχαν σχέση με τη βομβιστική επίθεση.
0


ΗΜΟΥΝ 24 ΧΡΟΝΩΝ.
Ζούσα στο Λονδίνο ήδη 2 χρόνια, και στο Ηνωμένο Βασίλειο σχεδόν 7. Είχα περάσει όλη την ενήλικη ζωή μου στη Βρετανία, ονειρευόμουν σε δύο γλώσσες, ένιωθα την Ελλάδα πολύ μακριά μου. Όλα αυτά, στα χρόνια πριν από το Brexit και τα αστρονομικά πανεπιστημιακά δίδακτρα, όταν ως Έλληνας σπούδαζες φτηνά στα αγγλικά πανεπιστήμια και δούλευες εξίσου εύκολα ως Ευρωπαίος πολίτης. Ζούσα με δύο Αγγλίδες φίλες μου σε μια άθλια γειτονιά, όπου κάποτε έμεναν μόνο Κύπριοι και Τουρκοκύπριοι, οι οποίοι τώρα είχαν αναχωρήσει για καλύτερα μέρη. Ο γείτονάς μας έκανε τον εκτροφέα πίτμπουλ, δύο σπίτια πιο κάτω είχε γίνει ένας φόνος και στο τοπικό high street γίνονταν πλειστηριασμοί με μικρόφωνο όπου πουλούσαν από κλεμμένα στερεοφωνικά μέχρι λούτρινα αρκουδάκια. Δούλευα ως editorial assistant σε ένα από τα πιο βαρετά κλαδικά περιοδικά του σύμπαντος με μια ημίτρελη μάνατζερ. Τα βράδια έγραφα σε ένα blog στα ελληνικά με ψευδώνυμο, κάτι σαν άσκηση ελληνικών και γραψίματος. Τα Σαββατοκύριακα έβγαινα με τις φίλες μου, με τις οποίες αναλύαμε αντρικά text messages στα Νokia 3310 σε pub και club, πίνοντας cranberry vodka. Από το 2003 η Βρετανία μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες είχαν ξεκινήσει τον πόλεμο στο Ιράκ, στο πλαίσιο του γενικότερου «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους το 2001.

«Το ότι ζούσα μού προκαλούσε απορία και ντροπή. Ένιωθα τύψεις. Αφού είχα επιζήσει, τι δικαίωμα είχα να νιώθω έτσι;»

H Πέμπτη 7 Ιουλίου του 2005 ξεκίνησε όπως κάθε μέρα. Περπάτησα από το σπίτι μου στην Turnpike Lane, στο Bόρειο Λονδίνο, και μπήκα στο μετρό. Στις 8:55 περίπου, βγήκα στη στάση Κing’s Cross, για να αλλάξω γραμμή και να φτάσω στο Farringdon όπου ήταν το γραφείο μου.

Βγήκα από τη μεσαία πόρτα του βαγονιού. Ήταν 8:55, άρα όλοι πάλευαν να μπουν στο τρένο. Την ώρα που έβγαινα, έμπαινε στο ίδιο ακριβώς βαγόνι –το πρώτο– ο 19χρονος Germaine Lindsey. Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα, την ώρα που το τρένο μπήκε στη σήραγγα με κατεύθυνση τη Russsel Square, ο Lindsey πυροδότησε μια βόμβα. Ήμουν ακόμα στην πλατφόρμα. Ακούστηκε ένας παράξενος θόρυβος, τα φώτα έσβησαν και άρχισε να μυρίζει καπνό, σαν να είχε σκάσει κάτι πλαστικό. Η Picadilly line είναι αρκετά βαθιά στον σταθμό του King’s Cross  πρέπει να ανέβει κανείς πολλές σκάλες για να βγει στην επιφάνεια. Ανεβήκαμε εκατοντάδες σκαλιά με τα φώτα να τρεμοπαίζουν, ενώ οι υπάλληλοι μάς φώναζαν να εκκενώσουμε τον σταθμό. Οι περισσότεροι ήταν ψύχραιμοι. Όταν βγήκαμε έξω, οι δρόμοι ήταν κλειστοί, η περιοχή είχε ήδη γεμίσει με αστυνομικούς.

Ξαναζώντας την πιο τραυματική στιγμή της ζωής μου μέσα από το νέο ντοκιμαντέρ του Netflix ‘Αttack on London: hunting the 7/7 bombers’  Facebook Twitter
Σκηνή από τη σειρά. Φωτ.: Netflix

Οι βομβιστές ήταν τέσσερις. Τρεις επιτέθηκαν στο μετρό, ο ένας σε λεωφορείο. 54 άτομα σκοτώθηκαν εκείνη την ημέρα. 700 τραυματίστηκαν. 26 πέθαναν στο τρένο που ήμουν. 21 από αυτούς βρίσκονταν στο πρώτο βαγόνι.  

Είδα τη μίνι σειρά του Netflix «Attack on London. Hunting the 7/7 bombers», που κυκλοφόρησε στην 20ή επέτειο της επίθεσης, με περιέργεια. Συνειδητοποίησα, βλέποντάς τη, ότι γνώριζα τα πάντα, κάθε λεπτομέρεια, κι ας είχαν περάσει χρόνια. Βλέποντας ένα πλάνο με έναν άντρα που μιλούσε για την εμπειρία του στην Edgware Road, ήξερα σχεδόν ενστικτωδώς πως στο επόμενο πλάνο θα τον έβλεπα να κάθεται σε αναπηρικό αμαξίδιο. Για τα επόμενα δέκα χρόνια έψαχνα όλα όσα είχαν σχέση με τη βομβιστική επίθεση – ειδικά για τον Germaine Lindsey. Έχω δει εκατοντάδες φορές το βίντεο από τη στιγμή που μπαίνει στο βαγόνι, προσπαθώντας να τον θυμηθώ.

Ξαναζώντας την πιο τραυματική στιγμή της ζωής μου μέσα από το νέο ντοκιμαντέρ του Netflix ‘Αttack on London: hunting the 7/7 bombers’  Facebook Twitter
Σκηνή από τη σειρά. Φωτ.: Netflix

Θα περίμενε κανείς πως, μετά το πρώτο σοκ, το γεγονός πως βγήκα από ένα τρένο την ώρα που έμπαινε ένας βομβιστής και έσκασε μια βόμβα πίσω μου δέκα δευτερόλεπτα αργότερα θα με έκανε νικήτρια της ζωής, πως θα θεωρούσα τον εαυτό μου τυχερό. Στην πραγματικότητα, μου πήρε χρόνια να επεξεργαστώ τι είχε συμβεί. Για πολύ καιρό μετά την επίθεση επιθυμούσα να έχω πεθάνει εγώ. Το ότι ζούσα μού προκαλούσε απορία και ντροπή. Ένιωθα τύψεις. Αφού είχα επιζήσει, τι δικαίωμα είχα να νιώθω έτσι; Άρχισα να ζω παρορμητικά. Eπέστρεψα στην Ελλάδα μέσα σε μια νύχτα, έκανα μια σειρά από αυτοκαταστροφικές επιλογές, παλινωδούσα μπρος πίσω για χρόνια ολόκληρα μέσα στην ανασφάλεια. 

Μου πήρε καιρό να μπορώ να μιλήσω για όλο αυτό με ψυχραιμία και να καταλάβω πόσο άλλαξε τη ζωή μου. Και μάλλον μου πήρε και είκοσι χρόνια κι ένα ντοκιμαντέρ, για να νιώσω –επιτέλους– τυχερή.

Το τρέιλερ της σειράς.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM