Δημόσιες βιβλιοθήκες: Ζωντανοί οργανισμοί ή χαμένο στοίχημα;

Το χαμένο στοίχημα των βιβλιοθηκών στη χώρα μας Facebook Twitter
Ως πότε θα αγνοούμε πως η βιβλιοθήκη είναι ένας ζωντανός οργανισμός και όχι μαυσωλείο, οπότε μπορεί να αποτελέσει σε σχολικό, τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο σημαντικό μοχλό πνευματικής ανάπτυξης;
0


TO 2018 H Εθνική Βιβλιοθήκη ολοκλήρωσε το δύσκολο έργο της μετεγκατάστασής της στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, εγκαινιάζοντας έτσι μια νέα εποχή στην ιστορία της. Πίσω από τις ομολογουμένως εντυπωσιακές κτιριακές εγκαταστάσεις, τις νέες υπηρεσίες για το κοινό και τις ποικίλες εξωστρεφείς δραστηριότητές της, ωστόσο, κρύβονται πολλές δυσλειτουργίες και οργανωτικά προβλήματα που έχουν έρθει κατά καιρούς στη δημοσιότητα.

Σε πρόσφατη κοινή παρέμβασή τους στην εφημερίδα «Το Βήμα» (18/2/2024), οι Γεώργιος Δ. Μπώκος (πρώην διευθυντής της ΕΒΕ) και Γιάννης Κόκκωνας (μέλος του Ε.Σ. της ΕΒΕ) μιλούν για σοβαρές παθογένειες που πλήττουν την Εθνική Βιβλιοθήκη, ενώ η επιστολή-απάντηση του Ν.Π. Παΐσιου που δημοσιεύτηκε στη LiFO και η ανταπάντηση των συντακτών του άρθρου που ακολούθησε αποκαλύπτουν στον ανίδεο για τα διοικητικά ζητήματα της ΕΒΕ πολίτη μια κατάσταση στο εσωτερικό του σημαντικότερου φορέα διαχείρισης του πνευματικού πλούτου της χώρας που, αν μη τι άλλο, προβληματίζει.

Επιπρόσθετα, πριν από δύο μήνες, μέρος της εσωτερικής οροφής του Βαλλιανείου Μεγάρου κατέρρευσε, με αποτέλεσμα το αναγνωστήριο να μείνει προσωρινά κλειστό για το κοινό, ενώ εκκρεμεί και η συνολική αποκατάσταση του ιστορικού κτιρίου της Πανεπιστημίου.

Σε μια χώρα όπου τα επίπεδα αναγνωσιμότητας είναι εξαιρετικά χαμηλά και οι Έλληνες μαθητές είναι συνεχώς στις τελευταίες θέσεις, σύμφωνα με τους δείκτες αξιολόγησης του διεθνούς προγράμματος PISA του ΟΟΣΑ, η ανάπτυξη, η οργάνωση και η χρηματοδότηση των βιβλιοθηκών θα έπρεπε να είναι από τις πρώτες προτεραιότητες.

Η Κεντρική Βιβλιοθήκη του Δήμου Αθηναίων, μία από τις πιο παλιές βιβλιοθήκες της χώρας, εξακολουθεί να παραμένει κλειστή εξαιτίας εργασιών ανακαίνισης που δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμα, και θα έπρεπε να έχουν δρομολογηθεί εδώ και δεκαετίες. Για όποιον την έχει επισκεφθεί τα τελευταία χρόνια, η κεντρική βιβλιοθήκη του μεγαλύτερου δήμου της χώρας είναι μια αποκαρδιωτική εμπειρία· σε ένα εντελώς ακατάλληλο κτίριο –το παλιό Φρουραρχείο– της οδού Δομοκού στον Σταθμό Λαρίσης, με ελάχιστες αίθουσες για το κοινό και υπηρεσίες, χωρίς καν δική της ιστοσελίδα (αλλά με πρόσβαση στον κατάλογό της μέσω του ΟΠΑΝΔΑ), με υλικό που δεν είχε ανανεωθεί για χρόνια, κλειστή τα Σαββατοκύριακα.

Αναλυτικό ρεπορτάζ της Ραφαέλλας Μανέλη στο συνδρομητικό σάιτ inside story με τίτλο «Αθήνα: Μια πρωτεύουσα χωρίς δημοτικές βιβλιοθήκες» (15/2/2024) περιγράφει με γκρίζα χρώματα την κατάσταση στις δημοτικές βιβλιοθήκες της Αθήνας, ενώ με νέο ρεπορτάζ («Αραχνιάζουν εκατοντάδες υπερσύγχρονες σχολικές βιβλιοθήκες», 27/2/2024) ερευνά την κατάρρευση του φιλόδοξου σχεδίου των σχολικών βιβλιοθηκών. Σε πρόσφατο άρθρο της στην εφημερίδα «Καθημερινή» («Βιβλιοθήκες ως διακοσμητικά στοιχεία», 18/2/2024), η Μαρία Τοπάλη επισημαίνει κι εκείνη το χρόνιο ντροπιαστικό ζήτημα της Κεντρικής Βιβλιοθήκης του Δήμου Αθηναίων.

Σταχυολογώντας μερικές μόνο ειδήσεις και ρεπορτάζ από την επικαιρότητα, επανέρχεται επιτακτικά το θέμα των βιβλιοθηκών στη χώρα και τα ερωτήματα γύρω από αυτές: τι θέση έχουν οι βιβλιοθήκες στην Ελλάδα; Τι ρόλο έχουν οι βιβλιοθήκες στην καθημερινότητά μας; Έχουμε αντιληφθεί τη σημασία τους είτε μιλάμε για την Εθνική Βιβλιοθήκη είτε για μια επαρχιακή, σχολική ή δημοτική; Πώς θα λύσουμε τα προβλήματα που τις αφορούν;

Τα ζητήματα που σχετίζονται με τις βιβλιοθήκες έχουν πολλές και διαφορετικές αιτίες: τις δομικές ανεπάρκειες της παιδείας, τη ρουσφετολογική και πελατειακή λογική που επικρατεί στο Δημόσιο, τη βαθιά απαξίωση και αδιαφορία για τον πολιτισμό και τα πνευματικά δημιουργήματα, την αποσπασματική και επιφανειακή ενασχόληση ιθυνόντων, που εξαντλείται σε έργα βιτρίνας και όχι ουσίας, την έλλειψη συνολικού οράματος και τήρησής του, εσφαλμένες νοοτροπίες για τον ρόλο των βιβλιοθηκών που και γι’ αυτές ευθύνεται η παιδεία· άρα, ένας φαύλος κύκλος.

Το θέμα των σχολικών βιβλιοθηκών, ειδικά, είναι μια πονεμένη ιστορία για όσους γνωρίζουν, και μόνο αυτή θα έφτανε να αποκαλύψει σε όλο τους το εύρος πολλές παθογένειες.

Επί εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης Αρσένη, μεταξύ 1996-2000, είχε εξαγγελθεί το φιλόδοξο σχέδιο της δημιουργίας 2.000 σχολικών βιβλιοθηκών, οι οποίες κατέληξαν 500, για να εγκαταλειφθούν στη συνέχεια αρκετές από αυτές ή να παρακμάσουν. Οι βιβλιοθηκονόμοι εκείνη την περίοδο έπρεπε να δώσουν αγώνα για να στελεχωθούν με πτυχιούχους βιβλιοθηκονόμους και όχι καθηγητές –κάτι που εν μέρει μόνο έγινε–, ενώ το υπουργείο Παιδείας έπρεπε να πειστεί για το αυταπόδεικτο, πως ένας υπεράριθμος καθηγητής, όσο φιλότιμος και να είναι, δεν επαρκεί για μια σχολική βιβλιοθήκη αλλά χρειάζεται εξειδικευμένο προσωπικό.

Σε μια χώρα όπου τα επίπεδα αναγνωσιμότητας είναι εξαιρετικά χαμηλά και οι Έλληνες μαθητές είναι συνεχώς στις τελευταίες θέσεις, σύμφωνα με τους δείκτες αξιολόγησης του διεθνούς προγράμματος PISA  του ΟΟΣΑ, η ανάπτυξη, η οργάνωση και η χρηματοδότηση των βιβλιοθηκών θα έπρεπε να είναι από τις πρώτες προτεραιότητες. Αντί γι’ αυτό, χρειάζεται να επιχειρηματολογήσουμε γιατί μια βιβλιοθήκη δεν είναι πέντε ράφια κι ένας βαριεστημένος υπάλληλος που τηρεί τα βιβλία δανεισμού.

Η αντίληψη που εξακολουθεί να έχει ακόμα αρκετός κόσμος για τις βιβλιοθήκες χαρακτηρίζεται από άγνοια και παρωχημένες αντιλήψεις. Στο συλλογικό φαντασιακό οι βιβλιοθήκες έχουν παραμείνει στον 19ο αιώνα, με βλοσυρούς βιβλιοθηκονόμους, συρταριέρες με χειρόγραφα δελτία καταλογογράφησης και αποκλειστικά υπηρεσίες δανεισμού. Έστω και με ίντερνετ για το κοινό, αλλά ποιος το χρειάζεται σήμερα, αφού μπορεί να έχει πρόσβαση από το σπίτι του; Η δε βιβλιοθηκονομία είναι μια άγνωστη για τους περισσότερους επαγγελματική κατεύθυνση με ασαφές αντικείμενο σπουδών, ενώ αγνοούν τη στενή συνάφειά της με τη Διαχείριση των Πληροφοριών (Information Μanagement).

Και πώς θα μπορoύσε να είναι αλλιώς όταν ελάχιστοι, τουλάχιστον απ' όσους φοίτησαν σε δημόσια σχολεία, είχαν την τύχη να έρθουν σε επαφή με μια σύγχρονη και οργανωμένη σχολική βιβλιοθήκη, κέντρο της εκπαιδευτικής διαδικασίας που να καλλιεργεί τη φιλαναγνωσία, ενώ επισκεπτόντουσαν την πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη της σχολής τους αποκλειστικά για εργασίες και μελέτη και δεν χρειάστηκε ποτέ να επισκεφτούν την αντίστοιχη δημοτική της περιοχής τους, που πιθανόν να αγνοούν και την ύπαρξή της;

Όαση για τη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα υπήρξε η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Βέροιας που βραβεύτηκε το 2010 με το βραβείο «Πρόσβαση στη Μάθηση» (Access to Learning Award - ATLA) από το Ίδρυμα Bill and Melinda Gates. Η συγκεκριμένη είναι ένα από εκείνα τα θαύματα, που από τη μια απορείς αν είναι πραγματικότητα, από την άλλη σε γεμίζουν ελπίδες και δείχνουν πως πολλά πράγματα θα μπορούσαν να είναι αλλιώς: μια βιβλιοθήκη ανοιχτή σε όλους, με πολλές και πρωτοποριακές δράσεις πολιτισμού, ψυχαγωγίας, τεχνολογίας, κοινωνικοποίησης, δημιουργικές δραστηριότητες για τα παιδιά και για μεγάλους με εκπαιδευτικά προγράμματα ενηλίκων, εργαστήρια πολυμέσων, με ρεκόρ δανεισμού, και, το κυριότερο, με μεγάλη αλληλεπίδραση με το κοινό, αποτελώντας ένα πρότυπο για τις δημόσιες –και όχι μόνο– βιβλιοθήκες της χώρας.

Ας φανταστούμε μια ελληνική δημόσια βιβλιοθήκη, ανεξάρτητα από το είδος της, ως κέντρο της κοινότητας, που να απευθύνεται σε όλους: παιδιά, μαθητές, φοιτητές, ερευνητές, εργαζομένους, ανέργους, συνταξιούχους, μετανάστες· με πρόσβαση στην πνευματική γνώση του παρελθόντος αλλά και στις ψηφιακές δυνατότητες του παρόντος και το βλέμμα στραμμένο σε αυτά που έρχονται· που αξιοποιεί τις νέες τεχνολογίες· που εκμεταλλεύεται την τεχνητή νοημοσύνη και τις προοπτικές της· με ψηφιακά αρχεία και εργαλεία· στελεχωμένη με εξειδικευμένο και καταρτισμένο προσωπικό, εκπαιδευμένο σε όλα τα νέα εργαλεία· διασυνδεδεμένη με άλλες βιβλιοθήκες.

Όλα αυτά θα παραμείνουν όνειρα θερινής νυκτός, αν δεν μπουν τα θεμέλια, που δεν είναι άλλα από τις σχολικές βιβλιοθήκες. Στα σχολεία με οργανωμένη σχολική βιβλιοθήκη, όπως μπορεί να φανταστεί κανείς, οι μαθητές διαβάζουν περισσότερο, ενώ οι μαθησιακές τους ικανότητες είναι ενισχυμένες – επίσης παρέχονται περισσότερες ευκαιρίες σε όσους προέρχονται από χαμηλότερα κοινωνικο-οικονομικά στρώματα. Αν μπορούσε να συγκρίνει κανείς σήμερα μια μέση βιβλιοθήκη δημόσιου σχολείου με μια βιβλιοθήκη αντίστοιχης βαθμίδας σε επαρχιακή πόλη της Αγγλίας, της Ιρλανδίας ή της Δανίας ή και ενός εγχώριου ιδιωτικού σχολείου, το πιθανότερο είναι να έμενε άφωνος από το πολιτισμικό και τεχνολογικό χάσμα.

Ο Κυριάκος Ντελόπουλος (1933-2020), στον οποίο οφείλουμε πολλά για την ανάπτυξη των βιβλιοθηκών και της επιστήμης της Βιβλιοθηκονομίας στη χώρα μας, στο βιβλίο του «Για τις σχολικές βιβλιοθήκες - 4+3 κείμενα από βιβλιοθηκονομική άποψη» (εκδόσεις Gutenberg, 2005) σημείωνε: «Οποιοδήποτε εκπαιδευτικό σύστημα, αν δεν υποστηρίζεται από ένα καλό σύστημα δικτύου βιβλιοθηκών στο σχολείο, είναι καταδικασμένο να αποτύχει γρηγορότερα και από τις άλλες εγγενείς αδυναμίες του. Η σχολική βιβλιοθήκη –πρώτιστη και μέγιστη ανάγκη– δεν είναι μια αόριστη νεφελώδης ιδέα-παραγέμισμα συστήματος, είναι στήριγμά του».

Το 2005 κυκλοφόρησε επίσης από τις ίδιες εκδόσεις ο συλλογικός τόμος με τον εύγλωττο τίτλο «Οι παπαγάλοι δεν διαβάζουν βιβλία - Κείμενα πολιτικής βιβλίου», σε επιμέλεια του ιδρυτή του εκδοτικού οίκου Gutenberg, Γιώργου Δαρδανού, που περιείχε σημαντικά κείμενα για τις σχολικές βιβλιοθήκες, ενώ το 2015 κυκλοφόρησε ένα ακόμα βιβλίο, πάλι σε επιμέλεια δική του, «Η σχηματική σκέψη - Το ένα και μοναδικό βιβλίο και οι ανύπαρκτες βιβλιοθήκες στην ελληνική εκπαίδευση».

Ο Γιώργος Δαρδανός είχε ενεργή συμμετοχή στην προσπάθεια για τη δημιουργία σχολικών βιβλιοθηκών και, εκτός από την επιμέλεια σχετικών βιβλίων, έχει αρθρογραφήσει πολλές φορές για το θέμα. Εις μάτην, βέβαια. Όπως ο ίδιος έχει δηλώσει: «Εδώ και είκοσι χρόνια γράφω, μιλάω, ξαναγράφω, ξαναμιλάω, φωνάζω, αλλά στου κουφού την πόρτα». Μοναχικοί πνευματικοί σταυροφόροι εις ώτα μη ακουόντων.

Όσο δεν δημιουργείται δίκτυο σχολικών βιβλιοθηκών, τουλάχιστον για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, και όσο δεν γίνεται σαφές –με πράξεις και όχι ευχολόγια– πόσο μείζον θέμα είναι οι βιβλιοθήκες για την παιδεία και την πνευματική παρακαταθήκη μιας χώρας, η κατάσταση που περιγράφουμε θα διαιωνίζεται.

Ως πότε θα συνεχίζεται η διαχρονική αδιαφορία της πολιτείας για τις σχολικές βιβλιοθήκες; Ως πότε θα αγνοούμε πως η βιβλιοθήκη είναι ένας ζωντανός οργανισμός και όχι μαυσωλείο, οπότε μπορεί να αποτελέσει σε σχολικό, τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο σημαντικό μοχλό πνευματικής ανάπτυξης; Ως πότε θα θεωρούνται οι βιβλιοθήκες μουσειακό είδος και αποκομμένες από τις νέες ψηφιακές δυνατότητες και όσα ακόμα έρχονται το προσεχές μέλλον;

Ο Μπόρχες, στο περίφημο διήγημά του «Η Βιβλιοθήκη της Βαβέλ», αρκετά χρόνια πριν από την έλευση του ίντερνετ, είδε τη βιβλιοθήκη ως σύμπαν. Με τόσες τεχνολογικές δυνατότητες σήμερα, είναι πολύ πιο εύκολο για μας να φανταστούμε το ίδιο.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η κινηματογραφική μετακόμιση της Εθνικής Βιβλιοθήκης: Μια ασυνήθιστη «μεταφορά»

Pulp Fiction / Η κινηματογραφική μετακόμιση της Εθνικής Βιβλιοθήκης: Μια ασυνήθιστη «μεταφορά»

Ο σκηνοθέτης Ηλίας Γιαννακάκης βρέθηκε στον φυσικό του χώρο και αποτύπωσε την 4ετή μετακόμιση της Εθνικής Βιβλιοθήκης στο ΚΠΙΣΝ. (Το ντοκιμαντέρ προβάλλεται την Κυριακή στις 17.30 στον Δαναό)
Οι πολύτιμες εκδόσεις της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος

Βιβλίο / Οι πολύτιμες εκδόσεις της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος

Τρία καλαίσθητα τομίδια για τον Γιώργο Ιωάννου, τον Τ.Κ. Παπατσώνη και τον Διονύσιο Σολωμό, ως συνέχεια του κύκλου εκδηλώσεων «Λόγος», δίνουν το εξαιρετικό στίγμα των νέων εκδόσεων της Εθνικής μας Βιβλιοθήκης, πάντα με τη φροντίδα του εφόρου της Σταύρου Ζουμπουλάκη.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μια ομάδα μαθητών κατασκεύασε ρομπότ που καθαρίζει τις θάλασσες

Περιβάλλον / Πώς μια ομάδα μαθητών από τον Άλιμο έφτιαξε ρομπότ που καθαρίζει τον βυθό;

Το Greek Seabot είναι το υποβρύχιο ρομπότ που δημιούργησε μια μαθητική ομάδα από το ΕΠΑΛ Αλίμου για να βοηθήσει στον καθαρισμό των βυθών από πλαστικά και απορρίμματα. Μιλούν στη LIFO οι μαθητές για τα κίνητρά τους και το όραμά τους για ένα πιο καθαρό περιβάλλον.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Οι αλλαγές που φέρνουν στο μεταναστευτικό η πρόσφατη απόφαση της Λειψίας και η νέα πολιτική του Μερτς/ Μεταναστευτικό: Από τη Μέρκελ στον Μερτς και η αλλαγή που φέρνει η απόφαση της Λειψίας

Βασιλική Σιούτη / Μεταναστευτικό: Πώς επηρεάζει την Ελλάδα η αλλαγή πολιτικής της Γερμανίας;

Μετά την εκλογή του Φρίντριχ Μερτς, η Γερμανία αυστηροποιεί τη μεταναστευτική πολιτική της και αναζητά τρόπους για να εξαιρεθεί από την υποχρέωση εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, ώστε να μην κάνει δεκτά νέα αιτήματα ασύλου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες; 

Οπτική Γωνία / Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες ενώ δεν έχουμε να φάμε;

Αν νομίζετε ότι η επίδειξη πλούτου προκαλεί σήμερα κοινωνική κατακραυγή, πλανάστε. Άνθρωποι που δυσκολεύονται οικονομικά, αντί να βιώσουν ταξική αφύπνιση, βλέποντας πώς ζει η δισεκατομμυριούχος σταρ του TikTok, θέλουν να μάθουν τα πάντα γι' αυτήν.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανήλικοι στην πρώτη γραμμή: Το νέο πρόσωπο της ακροδεξιάς στη Θεσσαλονίκη

Ελλάδα / 13χρονα παιδιά σε νεοναζιστικές συμμορίες: Πώς φτάσαμε εδώ;

Όλο και περισσότεροι έφηβοι και νέοι φαίνεται να γοητεύονται από ακροδεξιές ιδεολογίες. Τι σηματοδοτεί η έκρηξη αυτού του επικίνδυνου φαινομένου; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, Άρης Στυλιανού.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
« Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Οπτική Γωνία / «Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Ο επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας της Θρησκείας της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ και διδάκτορας των πανεπιστημίων Βοστώνης και Λουβέν Χαράλαμπος Βέντης μιλά για την εκλογή του νέου Πάπα, την «επιστροφή» της θρησκείας και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα η Καθολική και η Ορθόδοξη Εκκλησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει…

Οπτική Γωνία / Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει

Την τελευταία δεκαετία, όλα σχεδόν έχουν αλλάξει στην ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα σε εκείνο το κομμάτι της που βρισκόταν παραδοσιακά και ιστορικά απέναντι στη συντηρητική παράταξη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πως θα το ξοδέψεις

Ρεπορτάζ / Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πώς θα το ξοδέψεις

Η απόφαση της κυβέρνησης να καταβάλλεται το επίδομα ανεργίας και άλλες κοινωνικές παροχές σε προπληρωμένη κάρτα, με πλαφόν 50% στην ανάληψη μετρητών, προκαλεί την αγανάκτηση των δικαιούχων. Σχολιάζουν στη LIFO άνεργοι πολίτες, ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ και εκπρόσωποι κλάδων που πλήττονται.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Empty the Tanks»: Σώστε τα δελφίνια!

Ρεπορτάζ / «Empty the Tanks»: Πότε θα σταματήσει η αιχμαλωσία των δελφινιών;

Η παγκόσμια καμπάνια «Empty the Tanks» εναντιώνεται στην αιχμαλωσία και την εκμετάλλευση των δελφινιών. Πώς εκφράζεται η κινητοποίηση στην Ελλάδα και ποια η τύχη των δελφινιών του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου; Μιλούν στη LIFO εκπρόσωποι οργανώσεων, αλλά και ο ιδρυτής του Αττικού Πάρκου.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Οπτική Γωνία / Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Τα Τέμπη συνεχίζουν να πυροδοτούν εντάσεις μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, αντιθέτως στα ελληνοτουρκικά και στο θέμα της πώλησης των Eurofighter στην Τουρκία που απασχόλησε την επικαιρότητα, η κριτική για τη στάση της κυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σε χαμηλούς τόνους.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Aθήνα / Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Τα πεζοδρόμια στην καρδιά της πόλης έχουν παραδοθεί στα τουριστικά καταστήματα, αποκλείοντας τους πιο ευάλωτους πολίτες, ενώ η Αθήνα χάνει τον βασικό λόγο ύπαρξής της: να είναι μια πόλη για ανθρώπους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Έχετε «επιστροφή φόρου»: Οι συχνότερες περιπτώσεις phishing

Οπτική Γωνία / «Έχετε επιστροφή φόρου, πατήστε εδώ»: Πώς να γλιτώσεις από το phishing

Παραπλανητικά μηνύματα, αποκάλυψη προσωπικών δεδομένων, χακάρισμα τραπεζικών λογαριασμών. Το phishing είναι πιο συχνό και πολύ πιο επικίνδυνο πιο επικίνδυνο απ' ό,τι νομίζουμε. Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Κυβερνοασφάλειας στο Τμήμα Ψηφιακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Πειραιώς και επικεφαλής της Εθνικής Ομάδας Κυβερνοασφάλειας, Χρήστος Ξενάκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το χρονικό των χαμένων βίντεο των Τεμπών

Οπτική Γωνία / Το χρονικό των χαμένων βίντεο των Τεμπών

Η υπόθεση των χαμένων βίντεο των Τεμπών αναδεικνύει, για ακόμη μία φορά, λανθασμένους χειρισμούς που έγιναν σε κρίσιμες φάσεις της ανακριτικής διαδικασίας, αφήνοντας πλήθος αναπάντητων ερωτημάτων.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
ΕΠΕΞ Ιλιρίντα Μουσαράι: «Ο πατέρας μου κατάφερε φέτος για πρώτη φορά να ψηφίσει και να αισθανθεί πολίτης όχι στην Ελλάδα, όπου ζει εδώ και τριάντα χρόνια, αλλά στην Αλβανία»

Πολιτική /  Ιλιρίντα Μουσαράι: «Η Αλβανία δεν είναι η “Κολομβία της Ευρώπης”»

Με αφορμή τις αλβανικές κοινοβουλευτικές εκλογές της 11ης Μαΐου, μία επίκαιρη συζήτηση με την Ιλιρίντα Μουσαράι, την αλβανικής καταγωγής πολιτική επιστήμονα και υποψήφια διδάκτορα στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του ΕΚΠΑ.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ