Από το «θα πεθάνεις μόνη με 40 γάτες» στην «επιδημία αντρικής μοναξιάς»

Από το “θα πεθάνεις μόνη με 40 γάτες” στην “επιδημία αντρικής μοναξιάς” Facebook Twitter
Πώς έφτασε το φαινόμενο της αντρικής μοναξιάς να είναι πρωτοσέλιδο και να φτάνει μέχρι και στο ευτελέστερο είδος διαφημίσεων, τη στιγμή που όλα, παντού, κάθε μέρα απειλούν με μοναξιά τις γυναίκες; Εικονογράφηση: bianka/LiFO
0


ΧΑΖΕΥΑ, ΠΟΥ ΛΕΤΕ, 
τις προάλλες κάτι ημερολόγια για το 2025 σε μια σελίδα και σκάει η εξής διαφήμιση: «MALE LONELINESS EPIDEMIC KILLS - CLICK HERE TO CONNECT WITH A PARTNER NOW» (μτφρ.: Η επιδημία ανδρικής μοναξιάς σκοτώνει - πάτα εδώ για να βρεις σύντροφο) 

Ξέρετε ποιες διαφημίσεις λέω, αυτές που είναι κάτω κάτω στη σελίδα, και συνήθως είναι για μύκητες στα πόδια, δίαιτες και ροζ γραμμές. Αυτή η διαφήμιση όμως ήταν ξεχωριστή. Και ήταν ξεχωριστή, γιατί, σκέφτομαι, οι διαφημίσεις αυτές χρησιμοποιούν πολύ ξεκάθαρο, εύληπτο λεξιλόγιο για να κερδίσουν το κλικ. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο όρος «επιδημία ανδρικής μοναξιάς» έχει γίνει διαδικτυακά δημοφιλής. 

Η σκέψη αυτή στριφογύριζε χωρίς λόγο στο μυαλό μου κάποιες μέρες, σαν ακίδα. Κατιτί την ήθελα, αλλά δεν ήξερα τι. Μιλώντας στο τηλέφωνο με μια φίλη που χώρισε, άναψε το λαμπάκι. 

Τι δουλειά έχουν οι άντρες με τη μοναξιά; Τόσα χρόνια η μοναξιά δεν είναι αυτό με το οποίο απειλούν οι άντρες τις γυναίκες; Η μοναξιά, η δυστυχία, η μπακουρίαση και ένας θλιβερός θάνατος με ανθρωποφάγες γάτες δεν είναι τα βασικά συστατικά του παραμυθιού που σερβίρεται κάθε φορά που μια γυναίκα αποφασίζει να έχει στάνταρ; Εγώ το έχω ακούσει, το έχω διαβάσει, το έχω δει να λέγεται εκατό φορές, άλλοτε με συγκατάβαση κι άλλοτε με επιθετικότητα. Κάθε φορά που μια γυναίκα μιλάει για τις προτιμήσεις της στο dating, η σελίδα της γεμίζει με «καλή τύχη στο γηροκομείο», «το τάδε μαγαζί έχει έκπτωση στην τιμή της άμμου για γάτες», «όταν η μήτρα σου ξεραθεί στα 35 μη λες ότι δεν προειδοποιήθηκες», «κανένας άντρας δεν ενδιαφέρεται για ληγμένες». Οι γυναίκες είναι αυτές που κάθονται και αναρωτιούνται αν θα τις θέλει κανείς μετά τα 30, στις γυναίκες έχει καλλιεργηθεί η τάση να συγκρίνονται με νεότερες με το φόβητρο «αν δεν έχεις δέσει τον γάιδαρό σου, μετά δυσκολεύει η κατάσταση», οι γυναίκες είναι εκείνες που δέχονται πίεση να κάνουν σχέση με όποιον να ’ναι γιατί «το ρολόι μετράει αντίστροφα, πότε θα γίνεις μητέρα;». 

Τη γυναικεία μοναξιά τη βλέπω να συνοδεύεται από ένα «Ψηλό, ξανθό με μούσια δεν ήθελες; Πάρ' τα τώρα. Ψόφα μόνη, προς παραδειγματισμό των νεότερων». Την αντρική μοναξιά τη βλέπω να πλασάρεται ως «τα μικρά αγόρια είναι θύματα της πατριαρχίας από μωρά και δεν μαθαίνουν να εκφράζουν τα συναισθήματά τους».

Πώς έφτασε το φαινόμενο της αντρικής μοναξιάς να είναι πρωτοσέλιδο και να φιγουράρει μέχρι και στο ευτελέστερο είδος διαφημίσεων, τη στιγμή που όλα, παντού, κάθε μέρα απειλούν με μοναξιά τις γυναίκες; 

Nα είναι ότι όσο και να απειλήσουν, οι αντικοινωνικοί άντρες που πιστεύουν ότι τους χρωστάει η ζωή είναι ανεπιθύμητα ταίρια; 

Ότι τ’ αγόρια δεν μαθαίνουν να καλλιεργούν τις κοινωνικές τους δεξιότητες από μικρά με αποτέλεσμα να μην μπορούν να δημιουργήσουν βαθιές, μη ρομαντικές σχέσεις; 

Ότι πολλές γυναίκες που λούστηκαν τη «μοναξιά», διαπίστωσαν ότι η ζωή δεν είναι άσχημη με τον παρά σου, τη συγκάτοικό σου και το γατόσκυλό σου; 

Ότι υπεύθυνες για κανόνισμα τραπεζιών, υπενθύμιση γενεθλίων, αγορά ωραίων δώρων και όσων αφορούν κοινωνική δικτύωση και σύσφιξη κοινωνικών σχέσεων είναι οι γυναίκες και αυτές οι δραστηριότητες θεωρούνται εκθηλυμένες; 

Να είναι μήπως ότι οι γυναίκες που πραγματικά θέλουν οικογένεια, πραγματικά θέλουν παιδί και να υλοποιήσουν αυτή την επιθυμία, διαπιστώνουν ότι ο κατάλληλος σύντροφος είναι το βασικότερο συστατικό της συζυγικής και οικογενειακής ευτυχίας, οπότε τον διαλέγουν κατάλληλα; 

Ή το ότι το «bro code» προϋποθέτει ανοχή άσχημων, αγενών και προσβλητικών συμπεριφορών ως βασικό συστατικό της αντρικής φιλίας; 

Και κανένα απ’ αυτά να μην είναι ή και όλα από λίγο, το ερώτημα παραμένει: πώς φτάσαμε να μιλάμε για αντρική μοναξιά όταν μ’ αυτήν απειλούμε τις γυναίκες που έχουν «θέλω»; 

Ταυτόχρονα: γιατί μιλάμε για την αντρική μοναξιά με τόση τρυφερότητα; Τη γυναικεία μοναξιά τη βλέπω να συνοδεύεται από ένα «Ψηλό, ξανθό με μούσια δεν ήθελες; Πάρ' τα τώρα. Ψόφα μόνη, προς παραδειγματισμό των νεότερων». Την αντρική μοναξιά τη βλέπω να πλασάρεται ως «τα μικρά αγόρια είναι θύματα της πατριαρχίας από μωρά και δεν μαθαίνουν να εκφράζουν τα συναισθήματά τους». Με το οποίο εν μέρει συμφωνώ, αλλά γιατί δεν γράφεται κάπου ότι «τα νεαρά κορίτσια είναι θύματα της πατριαρχίας από μωρά και μεγαλώνοντας κάνουν βηματάκια ανεξαρτησίας, προσπαθώντας να σεβαστούν τον εαυτό τους, αφού δεν τα σέβεται κανείς άλλος;». Όταν η γυναίκα αποτυγχάνει στις φιλίες είναι φίλη-φίδι, αντικοινωνική, γυναικούλα. Όταν αποτυγχάνει στα γκομενικά είναι ντίβα, δήθεν, σνομπ, λίγο «γεια σου». Γιατί όταν οι άντρες έχουν θέμα μοναξιάς και δεν έχουν φίλους ή σχέση, αυτό γίνεται πρόβλημα του κόσμου όλου, με καθημερινή σχετική ειδησεογραφία; 

Υπάρχουν έρευνες που δείχνουν ότι οι γυναίκες νιώθουν περισσότερη μοναξιά. Κάθε έρευνα έχει τις δικές της ερωτήσεις, τους δικούς της δείκτες και τις δικές της αφορμές. Όλ’ αυτά επηρεάζουν το τελικό αποτέλεσμα. Κάποια έρευνα μπορεί να θέσει το ερώτημα «πόσους φίλους έχεις», ενώ μια άλλη «νιώθεις ερωτική μοναξιά;». Υπάρχουν έρευνες ποσοτικές και έρευνες ποιοτικές, που ρωτούν τις συμμετέχουσες και τους συμμετέχοντες «πώς νιώθουν». Που σημαίνει ότι οποιοσδήποτε κατσει να ψάξει αυτό που θέλει να βρει για να υποστηρίξει κάτι, θα το βρει. 

Τα λέω αυτά για να πω ότι μου φαίνεται ύποπτο που την εποχή που δεν μπορείς να γλιτώσεις απ’ το manosphere και τα αντρικά podcasts, τη συγκεκριμένη εποχή με την άνοδο της ακροδεξιάς και τη σύνδεση της εκλογής του Προέδρου των ΗΠΑ με χώρους οργανωμένου μισογυνισμού, τρεντάρει η αντρική μοναξιά. Λίγο σαν δικαιολογία· λίγο σαν «να μωρέ, τ’ αγόρια αντιδρούν»· λίγο σαν «σας είπαμε ότι τους ταράξατε απότομα με τα δικαιώματα και όλ’ αυτά, λογικό δεν είναι;». 

Κάθε βία από την όποια εξουσία μπορεί να δικαιολογηθεί εύκολα. Το γράφω αυτό για όποιο έγκλημα συμβαίνει και θα συμβεί με θύτη κάποιο γλυκό 35χρονο αγόρι που παραήταν ευαίσθητο για ν’ αντέξει τη σκληρότητα αυτού του κόσμου. Ή για όποιο κεκτημένο δικαίωμα αφαιρεθεί έπειτα από συλλογική στήριξη τρυφερών 45χρονων αγοριών που δεν άντεξαν το ξεβόλεμα από τον επί ίσοις όροις ανταγωνισμό με ομάδες που μέχρι πρότινος ήταν από κάτω τους.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Antinero: Καταγγελία-μαμούθ για το μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης

Ρεπορτάζ / Antinero: Πώς το «μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης» έγινε πεδίο καταγγελιών

Με εκατομμύρια ευρώ να έχουν ήδη διατεθεί, το πρόγραμμα Antinero μπαίνει στο στόχαστρο: 213 φορείς και πολίτες υπέβαλαν αναφορά στην Ε.Ε., αμφισβητώντας τη νομιμότητα και την αποτελεσματικότητά του.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ