Ποιος τολμά να μείνει μόνος με τον εαυτό του;

Ποιος τολμά να μείνει μόνος με τον εαυτό του; Facebook Twitter
Η τέχνη τού να βγαίνεις μόνος απαιτεί ευρηματικότητα και ευελιξία. Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0


ΤΟΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟ ΜΗΝΑ, ΕΒΓΑΛΑ
εισιτήριο για μια μουσική παράσταση στην οποία πήγα μόνη. Η διαδικασία των ηλεκτρονικών κρατήσεων σού επέτρεπε να κλείσεις και μεμονωμένες θέσεις σε τραπέζια μαζί με άλλους θεατές, κάτι πολύ βολικό, καθώς άλλοτε δεν υπήρχε αυτή η δυνατότητα σε μαγαζιά του είδους. Στο τραπέζι που είχα κάνει την κράτηση βρισκόντουσαν ακόμα δύο ζευγάρια, δύο νεαρές φίλες και μία συνομήλική μου γυναίκα. Καθώς δίναμε παραγγελίες στον σερβιτόρο, η άγνωστη γυναίκα κατάλαβε πως είχα έρθει κι εγώ μόνη στην παράσταση και τότε, εμφανώς ανακουφισμένη, με μια δόση αμηχανίας και χιούμορ μαζί, είπε: «Τελικά δεν είμαι η μόνη τρελή. Νόμιζα πως δεν θα ερχόταν κανείς άλλος εδώ μόνος», και πρόσθεσε απολογητικά, αλλά και αρκετά μεγαλόφωνα για να την ακούσουν όλοι, λες και ήθελε να δικαιολογηθεί σε αγνώστους για τη ζωή της, πως είχε χωρίσει πρόσφατα.

Αν και πολλά έχουν αλλάξει στην κοινωνία και αρκετά ταμπού έχουν καταρριφθεί, το στίγμα τού να βγαίνει κανείς μόνος σε θεάματα κατεξοχήν παρεΐστικα δεν έχει εκλείψει. Οι άνθρωποι μοιάζουν να χωρίζονται σε αυτούς που, ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα, θεωρούν φυσικό να βγαίνουν μόνοι τους σε καφέ, σινεμά, θέατρα, συναυλίες, για φαγητό ή για ποτό, ακόμα και να ταξιδεύουν μόνοι, είτε από επιλογή είτε από έλλειψη της κατάλληλης παρέας, και σε αυτούς που το θεωρούν εξαιρετικά άβολο και τους ξενίζει. Αν, δε, εξ ανάγκης το κάνουν, χρειάζεται να βρουν δικαιολογίες και προσχήματα, όπως η γυναίκα σ’ εκείνη την παράσταση, για κάτι που θα μπορούσε να είναι μέχρι και λυτρωτικό.

Μόλις είκοσι χρόνια πριν, στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η Αθήνα ήταν μια πολύ διαφορετική πόλη. Ακόμα και το να βρεθεί κάποιος μόνος για καφέ με ένα βιβλίο δεν ήταν τόσο συχνό φαινόμενο. Smartphones δεν υπήρχαν και το να δουλεύεις με το laptop σε εξωτερικό χώρο ήταν κάτι άγνωστο. Συναντούσες ελάχιστους μοναχικούς στην πόλη και ακόμα πιο λίγες γυναίκες, με εξαίρεση το σινεμά, όπου πάντα έβλεπες θεατές που απολάμβαναν την ταινία μόνοι τους. Κι όσοι σύχναζαν για ποτό μόνοι ήταν κατά συντριπτική πλειοψηφία άντρες.

Στη σημερινή εποχή και πολλές κοινωνικές αλλαγές μετά, βρίσκει κανείς μια τρομερά απελευθερωτική δύναμη στο να μην εξαρτιέται από τους άλλους για τις εξόδους του. Η πρώτη φορά που σπας αυτό το κοινωνικό ταμπού μπορεί να είναι εξόχως αναζωογονητική.

Μέσα σε είκοσι χρόνια, ο υπερτουρισμός, οι solo travellers που προτιμούν όλο και περισσότερο την Αθήνα, οι digital nomads που την επιλέγουν για τόπο εργασίας, το gentrification που μεταμόρφωσε ολόκληρες γειτονιές, και φυσικά η απομόνωση από το περιβάλλον και η διέξοδος που έφεραν τα smartphones και οι φορητοί υπολογιστές –ποτέ πια δεν χρειάζεται να μείνει κανείς εντελώς μόνος με τις σκέψεις του– άλλαξαν ριζικά την όψη μιας πόλης όπου πλέον το να βγαίνει κανείς μόνος δεν προκαλεί τόση εντύπωση όση άλλοτε και στα μαγαζιά το «περιμένετε παρέα;» δεν είναι η πρώτη ερώτηση που σου κάνουν. Ειδικά το κέντρο της Αθήνας την τελευταία δεκαετία άρχισε να θυμίζει περισσότερο ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, όπου το να βγαίνεις μόνος είναι ήδη από χρόνια απενοχοποιημένο.

Βέβαια, αν πάμε αρκετά πίσω στον χρόνο, σε περασμένες δεκαετίες, σε μια πιο κλειστή και επαρχιώτικη Αθήνα, όπου ο ελεύθερος χρόνος δεν είχε φυσικά τη σημερινή σημασία, οι άντρες που κατά κύριο λόγο σύχναζαν στα μπαρ δεν είχαν και τόση σχέση με τον cool και ατσαλάκωτο Don Draper του «Mad Men» ή τους τεχνοκράτες με τα κουστούμια στις διαφημίσεις για ποτά των ’80s. Ήταν αλκοολικοί, ρεμάλια, μεγάλοι πότες, μπακούρια, ρέμπελοι οικογενειάρχες που το έσκαγαν από τη φυλακή της οικογένειας ή, στην πιο ωραιοποιημένη τους εκδοχή, μποέμ διανοούμενοι.  Οι γυναίκες, πάλι, που σύχναζαν μόνες στα μπαρ, σύμφωνα πάντα με τα στερεότυπα της εποχής, θα έψαχναν οπωσδήποτε για αντρική συντροφιά, αν δεν εκδίδονταν κιόλας.

Στη σημερινή εποχή και πολλές κοινωνικές αλλαγές μετά, βρίσκει κανείς μια τρομερά απελευθερωτική δύναμη στο να μην εξαρτιέται από τους άλλους για τις εξόδους του. Η πρώτη φορά που σπας αυτό το κοινωνικό ταμπού μπορεί να είναι εξόχως αναζωογονητική. Ανακαλύπτεις μια ξαφνική ελευθερία που δεν ήξερες καν πως υπάρχει και νέες δυνατότητες σού ανοίγονται. Έστω κι αν η κάθε έξοδος, ασφαλώς, έχει άλλο βαθμό δυσκολίας. Ένα γεύμα σε επαγγελματικό ταξίδι είναι πολύ πιο εύκολο από μια μοναχική έξοδο για φαγητό –και όχι street food– στον τόπο διαμονής. Κάποιοι πηγαίνουν συχνά για καφέ ή φαγητό μόνοι, αλλά ούτε κατά διάνοια σε μια παράσταση ή συναυλία, στην οποία βρίσκουν νόημα μόνο αν τη μοιραστούν με άλλους. Επιπλέον, το θέμα της ασφάλειας εν μέρει επηρεάζει τις γυναίκες και είναι ένας περιοριστικός παράγοντας κάποιες φορές.

Ένα περσινό trend στο TikTok ήταν το «masterdating», δηλαδή, η συνήθεια τού να βγαίνει κανείς μόνος, σαν να βγάζει σε date τον εαυτό του, που προέτρεπε τις γυναίκες να βγαίνουν σκόπιμα μόνες, κάνοντας δραστηριότητες που τους αρέσουν. Αν και ο συσχετισμός με τα solo ραντεβού προκαλούσε αστείους συνειρμούς, η τάση αναδείκνυε τα πολλαπλά οφέλη για την ανεξαρτησία, την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθηση μιας γυναίκας. 

Η τέχνη τού να βγαίνεις μόνος απαιτεί ευρηματικότητα και ευελιξία. Σταδιακά αρχίζεις να αναγνωρίζεις σε ποια μαγαζιά θα περάσεις απαρατήρητος και σε ποια θα είσαι σαν τη μύγα μες στο γάλα, γιατί θα σφύζουν από οικογένειες και πολυπληθείς παρέες· σε ποιο κατάμεστο εστιατόριο οι σερβιτόροι θα σε κοιτούν καχύποπτα, αν πιάσεις ολόκληρο τραπέζι, και σε ποιο θα σου κάνουν τεμενάδες ακόμα κι αν πας μόνος· σε ποια αίθουσα σινεμά θα συναντήσεις κι άλλους μοναχικούς θεατές και ποια πρέπει να αποφύγεις γιατί θα είναι γεμάτη από παρέες και ζευγάρια που ενοχλούν μιλώντας ακατάπαυστα· ποια μπαρ είναι φιλικά για τις γυναίκες και κανείς δεν θα παραξενευτεί, ούτε κανείς θα σε ενοχλήσει, γιατί προσωπικό και θαμώνες είναι εξοικειωμένοι· ποιες πόλεις και ποιες χώρες είναι ιδανικές για solo travellers και ποιες δεν ενδείκνυνται.

Υπάρχει ένας βαθιά υπαρξιακός τρόμος στο να μην μπορείς να μείνεις μόνος με τον εαυτό σου, έστω και από ανάγκη, ένας τρόμος που κατατρέχει πολλούς, ένα κενό που πρέπει οπωσδήποτε να γεμίσει με άλλους ανθρώπους, ακόμα κι αν η όποια παρέα δεν είναι η ιδανική· ο φόβος του κοινωνικού αποκλεισμού, ο φόβος της μοναξιάς, το να βρεθείς εκτεθειμένος στα αδιάκριτα βλέμματα αγνώστων, χωρίς την ασφάλεια του comfort zone σου. Ο χρόνος πρέπει να γεμίζει διαρκώς με άλλους. Το να μείνει κανείς μόνος με τις σκέψεις του μπορεί να είναι ενίοτε τρομακτικό αλλά, από την άλλη, πόσο ασφυκτικό το να είσαι απόλυτα εξαρτημένος από τους άλλους.

Το πιο ισχυρό ταμπού και το μεγαλύτερο εμπόδιο, όμως, δεν είναι τόσο το κοινωνικό στίγμα, η σκιά της κοινωνικής αποτυχίας που κρύβεται από πίσω και η γνώμη των άλλων για μας που μας παραλύει, όσο η ιδέα πως η συνήθεια τού να βγαίνεις μόνος αφορά αποκλειστικά introverts και αποκλείει τις χαρές της κοινωνικότητας. Στην πραγματικότητα, συμβαίνει το αντίθετο. Κανείς δεν θα μεταμορφωθεί ξαφνικά σε μοναχικό λύκο και σε ακοινώνητο μισάνθρωπο, επειδή απλώς προτιμά κάποιες μέρες της βδομάδας να πάει για φαγητό μόνος ή επειδή θα παρακολουθήσει μια παράσταση που θέλει πολύ να δει αλλά οι φίλοι του δεν μπορούν. Αντιθέτως, πιο πιθανό είναι να καταλήξει να αποκτήσει ένα ασφαλές μέτρο σύγκρισης και να μάθει να αναζητά και να απολαμβάνει εκείνη την κοινωνική συναναστροφή που δεν θα είναι συμβιβαστική λύση αλλά μακράν προτιμότερη από το να βγει μόνος.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι αλλαγές που φέρνουν στο μεταναστευτικό η πρόσφατη απόφαση της Λειψίας και η νέα πολιτική του Μερτς/ Μεταναστευτικό: Από τη Μέρκελ στον Μερτς και η αλλαγή που φέρνει η απόφαση της Λειψίας

Βασιλική Σιούτη / Μεταναστευτικό: Πώς επηρεάζει την Ελλάδα η αλλαγή πολιτικής της Γερμανίας;

Μετά την εκλογή του Φρίντριχ Μερτς, η Γερμανία αυστηροποιεί τη μεταναστευτική πολιτική της και αναζητά τρόπους για να εξαιρεθεί από την υποχρέωση εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, ώστε να μην κάνει δεκτά νέα αιτήματα ασύλου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες; 

Οπτική Γωνία / Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες ενώ δεν έχουμε να φάμε;

Αν νομίζετε ότι η επίδειξη πλούτου προκαλεί σήμερα κοινωνική κατακραυγή, πλανάστε. Άνθρωποι που δυσκολεύονται οικονομικά, αντί να βιώσουν ταξική αφύπνιση, βλέποντας πώς ζει η δισεκατομμυριούχος σταρ του TikTok, θέλουν να μάθουν τα πάντα γι' αυτήν.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανήλικοι στην πρώτη γραμμή: Το νέο πρόσωπο της ακροδεξιάς στη Θεσσαλονίκη

Ελλάδα / 13χρονα παιδιά σε νεοναζιστικές συμμορίες: Πώς φτάσαμε εδώ;

Όλο και περισσότεροι έφηβοι και νέοι φαίνεται να γοητεύονται από ακροδεξιές ιδεολογίες. Τι σηματοδοτεί η έκρηξη αυτού του επικίνδυνου φαινομένου; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, Άρης Στυλιανού.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
« Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Οπτική Γωνία / «Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Ο επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας της Θρησκείας της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ και διδάκτορας των πανεπιστημίων Βοστώνης και Λουβέν Χαράλαμπος Βέντης μιλά για την εκλογή του νέου Πάπα, την «επιστροφή» της θρησκείας και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα η Καθολική και η Ορθόδοξη Εκκλησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει…

Οπτική Γωνία / Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει

Την τελευταία δεκαετία, όλα σχεδόν έχουν αλλάξει στην ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα σε εκείνο το κομμάτι της που βρισκόταν παραδοσιακά και ιστορικά απέναντι στη συντηρητική παράταξη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πως θα το ξοδέψεις

Ρεπορτάζ / Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πώς θα το ξοδέψεις

Η απόφαση της κυβέρνησης να καταβάλλεται το επίδομα ανεργίας και άλλες κοινωνικές παροχές σε προπληρωμένη κάρτα, με πλαφόν 50% στην ανάληψη μετρητών, προκαλεί την αγανάκτηση των δικαιούχων. Σχολιάζουν στη LIFO άνεργοι πολίτες, ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ και εκπρόσωποι κλάδων που πλήττονται.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Empty the Tanks»: Σώστε τα δελφίνια!

Ρεπορτάζ / «Empty the Tanks»: Πότε θα σταματήσει η αιχμαλωσία των δελφινιών;

Η παγκόσμια καμπάνια «Empty the Tanks» εναντιώνεται στην αιχμαλωσία και την εκμετάλλευση των δελφινιών. Πώς εκφράζεται η κινητοποίηση στην Ελλάδα και ποια η τύχη των δελφινιών του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου; Μιλούν στη LIFO εκπρόσωποι οργανώσεων, αλλά και ο ιδρυτής του Αττικού Πάρκου.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Οπτική Γωνία / Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Τα Τέμπη συνεχίζουν να πυροδοτούν εντάσεις μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, αντιθέτως στα ελληνοτουρκικά και στο θέμα της πώλησης των Eurofighter στην Τουρκία που απασχόλησε την επικαιρότητα, η κριτική για τη στάση της κυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σε χαμηλούς τόνους.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Aθήνα / Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Τα πεζοδρόμια στην καρδιά της πόλης έχουν παραδοθεί στα τουριστικά καταστήματα, αποκλείοντας τους πιο ευάλωτους πολίτες, ενώ η Αθήνα χάνει τον βασικό λόγο ύπαρξής της: να είναι μια πόλη για ανθρώπους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Έχετε «επιστροφή φόρου»: Οι συχνότερες περιπτώσεις phishing

Οπτική Γωνία / «Έχετε επιστροφή φόρου, πατήστε εδώ»: Πώς να γλιτώσεις από το phishing

Παραπλανητικά μηνύματα, αποκάλυψη προσωπικών δεδομένων, χακάρισμα τραπεζικών λογαριασμών. Το phishing είναι πιο συχνό και πολύ πιο επικίνδυνο πιο επικίνδυνο απ' ό,τι νομίζουμε. Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Κυβερνοασφάλειας στο Τμήμα Ψηφιακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Πειραιώς και επικεφαλής της Εθνικής Ομάδας Κυβερνοασφάλειας, Χρήστος Ξενάκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το χρονικό των χαμένων βίντεο των Τεμπών

Οπτική Γωνία / Το χρονικό των χαμένων βίντεο των Τεμπών

Η υπόθεση των χαμένων βίντεο των Τεμπών αναδεικνύει, για ακόμη μία φορά, λανθασμένους χειρισμούς που έγιναν σε κρίσιμες φάσεις της ανακριτικής διαδικασίας, αφήνοντας πλήθος αναπάντητων ερωτημάτων.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
ΕΠΕΞ Ιλιρίντα Μουσαράι: «Ο πατέρας μου κατάφερε φέτος για πρώτη φορά να ψηφίσει και να αισθανθεί πολίτης όχι στην Ελλάδα, όπου ζει εδώ και τριάντα χρόνια, αλλά στην Αλβανία»

Πολιτική /  Ιλιρίντα Μουσαράι: «Η Αλβανία δεν είναι η “Κολομβία της Ευρώπης”»

Με αφορμή τις αλβανικές κοινοβουλευτικές εκλογές της 11ης Μαΐου, μία επίκαιρη συζήτηση με την Ιλιρίντα Μουσαράι, την αλβανικής καταγωγής πολιτική επιστήμονα και υποψήφια διδάκτορα στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του ΕΚΠΑ.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Πόσο κοστίζει σήμερα το μεγάλωμα ενός παιδιού στην Ελλάδα;

Ρεπορτάζ / Είσαι γονιός στην Ελλάδα; Θα γονατίσεις οικονομικά

Πόσο κοστίζει το μεγάλωμα ενός παιδιού στην Ελλάδα και πώς σχετίζεται με το δημογραφικό προβλημα; Τα έξοδα ξεκινούν από τη βρεφική ηλικία και αυξάνονται σταδιακά. Τι αναφέρουν οι ίδιοι οι γονείς, τι συμβουλεύουν οι ειδικοί επιστήμονες και τι μέτρα έχει λάβει η κυβέρνηση;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Φυλακές Κορυδαλλού: Πότε θα πάνε στον Ασπρόπυργο και ποιο είναι το σχέδιο για την τύχη των παλιών κτιρίων

Ρεπορτάζ / Πότε θα φύγουν τελικά οι φυλακές από τον Κορυδαλλό;

Η απομάκρυνση των φυλακών Κορυδαλλού και η μεταφορά τους στον Ασπρόπυργο αποτελεί πάγιο αίτημα της τοπικής κοινωνίας και είναι ένα έργο βαρύνουσας σημασίας. Πότε θα γίνει η μετεγκατάστασή τους και πώς θα αξιοποιηθούν τα παλιά κτίρια;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ