Succession: Η αρχή ενός αναμενόμενα επικού τέλους

Succession: Η αρχή ενός αναμενόμενα επικού τέλους Facebook Twitter
Έχουν γίνει επίσης άπειρες (τεμπέλικες) συγκρίσεις της δυναστείας των Ρόι που τρώγεται ανηλεώς με τις σάρκες της, με το έργο του Σαίξπηρ ή με την αρχαία ελληνική τραγωδία.
0

ΑΝ ΘΕΩΡΗΣΟΥΜΕ ΟΤΙ το Succession ανήκει στο πάνθεον των μεγάλων σειρών του HBO αλλά και γενικώς, τότε πρόκειται μάλλον για την πιο προβλέψιμη και μηχανιστική από αυτές, στοιχείο όμως που δεν του στερεί απαραίτητα την αίγλη την οποία έχει κατακτήσει – την αίγλη μιας μοναδικά καλοδουλεμένης και καλογυαλισμένης παραγωγής που ακροβατεί αφηγηματικά με τον πιο επιδέξιο τρόπο ανάμεσα στην ιλαρότητα και το σκότος.

Ουσιαστικά όμως, από επεισόδιο σε επεισόδιο και από κύκλο σε κύκλο, πρόκειται για την ίδια ιστορία με το ίδιο στήσιμο, με την ίδια αγχώδη χειροκίνητη κάμερα, με τα ίδια απότομα ζουμ και κοφτά jump cuts, με τα ίδια υπερπολυτελή και ψυχρά σκηνικά, με τις ίδιες σαρδόνιες και ευρηματικές ατάκες (ασχέτως αν κανείς δεν μιλάει πραγματικά έτσι), με το ίδιο μουσικό θέμα που σε υποβάλλει κάθε φορά και σε κάνει να ξεχνάς κάθε αντίρρηση.

Το «Succession» είναι μια υπερσύγχρονη κωμωδία ηθών της άκρας πλουτοκρατίας, με κάποιο μαγικό τρόπο όμως το εκάστοτε ψυχοδραματικό κρεσέντο (και υπάρχει τουλάχιστον ένα τέτοιο σε κάθε επεισόδιο) είναι εξίσου ισχυρό και πειστικό.

Τα κακομαθημένα τέκνα ενάντια στον αδέκαστο πατριάρχη (που δεν κρύβει ποτέ τη μόνιμη απογοήτευσή του για την αδύναμη εξέλιξή τους), οι ατέλειωτες ίντριγκες, τα δεκαψήφια ποσά που αλλάζουν χέρια για πλάκα, το σκάκι με ανθρώπινα πιόνια που παίζεται διαρκώς, τα γελοία πάθη και οι δραματικές φάρσες, οι κάθε είδους πλειοδοσίες και μειοδοσίες (οικονομικές αλλά και συναισθηματικές). Αυτό είναι το σύμπαν του «Succession», μιας σειράς που περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη αντίστοιχου κύρους είναι υποταγμένη σε μια πολύ συγκεκριμένη και αδιαπραγμάτευτη φόρμουλα, χωρίς διάθεση για επικίνδυνες υπερβάσεις.

Succession: Η αρχή ενός αναμενόμενα επικού τέλους Facebook Twitter
Τζέρεμι Στρονγκ, Σάρα Σνουκ και Κίραν Κάλκιν στο καστ της σειράς.

Το ξέρεις κι όμως το λησμονείς κάθε φορά καθώς εμπλέκεσαι στον ρυθμό, στην ατμόσφαιρα, στο σενάριο και στις υποκριτικές εμπνεύσεις ενός εκλεκτού καστ, επικεφαλής του οποίου παραμένει ο μέγιστος Μπράιαν Κοξ στον ρόλο του Λόγκαν Ρόι – με το αμήχανο πάρτι γενεθλίων του οποίου ξεκίνησε το πρώτο επεισόδιο του τέταρτου και τελευταίου κύκλου της σειράς που θα τελειώσει (για πάντα) στις 28 Μαΐου, μία μέρα πριν από το deadline για τα προσεχή βραβεία Emmy.

Ο Λόγκαν αποχωρεί νωρίς από τα ίδια του τα γενέθλια, βαρύς και δύσθυμος, σα να ξέρει ότι το τέλος πλησιάζει, για τον ίδιον, για τον επιχειρηματικό κολοσσό που έχει στήσει (επί πτωμάτων), αλλά και για τη σειρά. Στον μόνο που μπορεί να στραφεί εκείνη την ώρα είναι ο σωματοφύλακάς του, τον οποίον ρωτάει αν πιστεύει στη μετά θάνατο ζωή. Χωρίς φυσικά να περιμένει απάντηση, την οποία δίνει ο ίδιος: «Πιστεύω πως αυτό εδώ είναι όλο».

Σε μια άλλη υπαρξιακή αποστροφή του, αναρωτιέται «τι είναι ένα άτομο;» και πάλι δίνει μόνος του την απάντηση: «Ένα άτομο μπορεί να έχει αξίες και στόχους, λειτουργεί όμως μέσα στην αγορά, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια οικονομική μονάδα».

Την ίδια ώρα τα τρία παιδιά του που έχουν στραφεί εναντίον του προσπαθούν να στήσουν ένα μεγαλεπήβολο μιντιακό πρότζεκτ που θα συνδυάζει «το MasterClass, τον Economist και το New Yorker».

Μπορώ να φανταστώ την απογοήτευση όσων προσδοκούσαν από τη σειρά μια πιο οξεία κριτική των μηχανισμών που επιτρέπουν (ενθαρρύνουν) την απληστία και τις μεθόδους ακραίων πλουτοκρατών σαν τα μέλη της οικογένειας Ρόι ή τις υψηλόβαθμες στελεχικές κατσαρίδες που τους περιβάλλουν, αλλά ποτέ οι δημιουργοί της σειράς δεν ισχυρίστηκαν τέτοιες προθέσεις.

Έχουν γίνει επίσης άπειρες (τεμπέλικες) συγκρίσεις της δυναστείας των Ρόι που τρώγεται ανηλεώς με τις σάρκες της, με το έργο του Σαίξπηρ (παρεμπιπτόντως το μόνο όνομα ίσως που αντιστέκεται στη σύγχρονη απλοποίηση – Σέξπιρ; Με τίποτα!) ή με την αρχαία ελληνική τραγωδία.

Πάνω απ’ όλα όμως, το Succession είναι μια υπερσύγχρονη κωμωδία ηθών της άκρας πλουτοκρατίας, με κάποιο μαγικό τρόπο όμως το εκάστοτε ψυχοδραματικό κρεσέντο (και υπάρχει τουλάχιστον ένα τέτοιο σε κάθε επεισόδιο) είναι εξίσου ισχυρό και πειστικό. Και τώρα η σειρά έχει την ευκαιρία για ένα πραγματικά αλησμόνητο και ιστορικό φινάλε, ειδικά από τη στιγμή που ολοκληρώνεται σχετικά σύντομα (ή πρόωρα), πριν προλάβει να σκοντάψει ή προτού αρχίσει να σέρνεται.

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η δυστοπία μπορεί να είναι εξαιρετικά ψυχαγωγική

Daily / Murderbot: Η δυστοπία μπορεί να είναι εξαιρετικά ψυχαγωγική

Η σειρά του Apple TV+ με πρωταγωνιστή έναν απολαυστικό Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ λειτουργεί συγχρόνως ως περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, ως κωμωδία καταστάσεων και ως μια σαρκαστική εξερεύνηση του τι ακριβώς σημαίνει ελεύθερη βούληση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Είδα τον Διονύση κάποτε

Daily / Είδα τον Διονύση κάποτε

Το εξαιρετικά εμπνευσμένο φιλμ που είχε γυρίσει πριν από μισό αιώνα ο Λάκης Παπαστάθης για να συστήσει ή να υπενθυμίσει στο τηλεοπτικό κοινό τον Διονύση Σαββόπουλο, βρίσκεται πλέον διαθέσιμο στο Ertflix ως πολύτιμο κειμήλιο μιας μοναδικής και ανεπανάληπτης στιγμής.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Τρολάροντας προς τον Ναζισμό 

Daily / Τρολάροντας προς τον ναζισμό 

Πριν από λίγες μέρες ο Kanye West κυκλοφόρησε ένα αγρίως προβοκατόρικο, ακόμα και για τα δικά του στάνταρ, τραγούδι που λέγεται «Heil Hitler» και καταλήγει με έναν προεκλογικό λόγο του Φίρερ από το –προφανώς όχι και τόσο μακρινό– 1936. 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
You: Ό,τι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο

Daily / You: Ό,τι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο

Μάλλον άδοξα έληξε μετά από πέντε κύκλους και πενήντα επεισόδια μια από τις πιο ψυχαγωγικές σειρές των τελευταίων χρόνων, παρότι είχε να κάνει με τις αιμοσταγείς περιπλανήσεις ενός νοσηρά ρομαντικού κατά συρροή δολοφόνου — SPOILER ALERT.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
El Eternauta: Το θρυλικό κόμικ μεταφέρθηκε στο Netflix σε μια σειρά υψηλών προδιαγραφών

Daily / El Eternauta: Το θρυλικό κόμικ μεταφέρθηκε στο Netflix σε μια σειρά υψηλών προδιαγραφών

«Ο κοσμοναύτης του απείρου» έκανε πρεμιέρα πριν από μερικές μέρες, σε μια μεταφορά αντάξια του θρύλου που συνοδεύει τόσο το έργο όσο και τον δημιουργό του, ο οποίος βρήκε τραγικό τέλος στα χέρια της αργεντινής χούντας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
The Settlers: Αίσθηση, αν όχι έκπληξη, προκαλεί το ντοκιμαντέρ του BBC για τους εποίκους του Ισραήλ

Daily / The Settlers: Αίσθηση, αν όχι έκπληξη, προκαλεί το ντοκιμαντέρ του BBC για τους εποίκους του Ισραήλ

To εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Louis Theroux για το «κίνημα» των Ισραηλινών εποίκων που έχουν πλέον βάλει ως στόχο την ισοπεδωμένη Γάζα, και προβλήθηκε πριν από λίγες μέρες στο BBC, βρίσκεται και στο YouTube, προς το παρόν τουλάχιστον.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
American Psycho: Τα 25 κλείνει η παρεξηγημένη μεταφορά ενός παρεξηγημένου βιβλίου

Daily / American Psycho: Τα 25 κλείνει η παρεξηγημένη μεταφορά ενός παρεξηγημένου βιβλίου

Η ταινία του 2000 που βασίστηκε στο ομώνυμο, αγρίως αμφιλεγόμενο, μυθιστόρημα του Μπρετ Ίστον Έλις, με τον Κρίστιαν Μπέιλ στον ρόλο ενός σαλεμένου γιάπη, μοιάζει από πολλές απόψεις εξαιρετικά προφητική και ανησυχητικά επίκαιρη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ