Είναι πιθανή μια πανδημία τύπου «The Last of Us»; Ο Γιώργος Παππάς των «Ημερολογίων Κορωνοϊού» εξηγεί

Είναι πιθανή μια πανδημία τύπου «The Last of Us»; Ο Γιώργος Παππάς των «Ημερολογίων Κορωνοϊού» εξηγεί Facebook Twitter
Ο γιατρός Γιώργος Παππάς σχολιάζει και εξηγεί τη νέα σειρά «The last of us» τoυ HBO, όπου ο ανθρώπινος πληθυσμός μετατρέπεται σε ζόμπι, αφού έχει προσβληθεί από τη μετάλλαξη ενός μύκητα.
0

ΑΝ ΚΑΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ έχει τον αμυντικό μηχανισμό να απωθεί άσχημες εμπειρίες, μια ικανότητα που κάποτε γυρίζει μπούμερανγκ, οι μνήμες από την πρώτη φάση της πανδημίας του Covid-19, με την αβεβαιότητα, τους νεκρούς, τους σοβαρά νοσούντες και τα πρωτοφανή για τον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό μέτρα υγειονομικής προστασίας είναι ακόμα νωπές.

Παρακολουθώντας τη σειρά «The last of  us» τoυ HBO, όπου ο ανθρώπινος πληθυσμός έχει προσβληθεί από τη μετάλλαξη ενός μύκητα και έχει μετατραπεί σε ζόμπι, σε πιάνει κατά διαστήματα ένα ανεπαίσθητο σφίξιμο στο στομάχι, ίσως γιατί μετα-αποκαλυπτικές εικόνες που κάποτε παρακολουθούσαμε στο σινεμά και στην τηλεόραση από την απόσταση και την ασφάλεια της απιθανότητάς τους –έτσι νομίζαμε– έκαναν ξαφνικά την εισβολή τους στην καθημερινότητά μας μόλις δύο χρόνια πριν.

Δεν θα είναι από μύκητα η επόμενη πανδημία, για τον απλό λόγο ότι δεν μεταδίδεται εύκολα από άνθρωπο σε άνθρωπο: τους μύκητες τους κολλάς συνήθως από εξωτερικές επιφάνειες ή μολυσμένο αέρα, δεν τους μεταδίδεις – λίγες οι εξαιρέσεις.

Φυσικά, πρόκειται περί μυθοπλασίας, αλλά γεννήθηκαν κάποιες απορίες σχετικά με την πιθανότητα η επόμενη πανδημία να προέλθει από μύκητα ή για το πόσο κοντά στην πραγματικότητα είναι (ή θα μπορούσαν να είναι) κάποια στοιχεία που παρουσιάζονται στη σειρά. Για να λάβουμε τις απαντήσεις, απευθυνθήκαμε στον πλέον αρμόδιο, τον γιατρό Γιώργο Παππά.

Με υπευθυνότητα, σοβαρότητα αλλά και χιούμορ, όποτε έπρεπε, μας ενημέρωνε και συνεχίζει να μας ενημερώνει μέσα από τα «Ημερολόγια Κορωνοϊού» του για όσα αφορούν τον ιό, την εξέλιξη της πανδημίας, τα μέτρα προστασίας και τον εμβολιασμό. Είναι ο συγγραφέας του βιβλίου «Οι επόμενες δύο εβδομάδες θα είναι κρίσιμες», ενός χρήσιμου, ευανάγνωστου και απαραίτητου χρονικού όσων περάσαμε, που συνδυάζει τον επιστημονικό με τον καθημερινό λόγο. 

portrait
Γιώργος Παππάς

— Γιώργο, θα ήθελα να ξεκινήσουμε με μια σχολική ερώτηση. Χονδρικά, ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα σε ιό και μύκητα και στη μόλυνση από τον καθένα;
Οι ιοί δεν μπορούν να θεωρηθούν ζωντανοί οργανισμοί, ένα πακέτο γενετικού υλικού και πληροφορίας είναι που δεν μπορεί να παραμείνει ενεργό επί μακρόν, εκτός κι αν βρεθούν σε συγκεκριμένο ξενιστή.

Οι μύκητες, αντίθετα, όχι μόνο είναι ζωντανοί οργανισμοί που βρίσκονται παντού στη φύση, καθώς το 80% των νοσημάτων των φυτών οφείλεται σε αυτούς, αλλά είναι και ευκαρυωτικοί, όπως ο άνθρωπος (σε αντίθεση με τα «προκαρυωτικά» βακτήρια). Η διακριτή ύπαρξη πυρήνα είναι συμβολική της πολυπλοκότητάς τους ως οργανισμών.

Στη μόλυνση τώρα, υπάρχουν ιοί που μπορούν να προσβάλουν τον καθένα μας, ανεξαρτήτως ηλικίας και υποκείμενης υγείας. Αντίθετα, οι περισσότεροι μύκητες που προσβάλλουν τον άνθρωπο εστιάζουν σε ανοσοκατεσταλμένα άτομα, που έχουν ελαττωματική ανοσολογική απόκριση π.χ. λόγω HIV λοίμωξης ή χημειοθεραπείας για καρκίνο. Υπάρχουν και συνηθισμένοι μύκητες που μπορούν να προσβάλουν όλους, αλλά μόνο επιφανειακά, όπως η μυκητίαση των νυχιών.

Πόσο πιθανή είναι μια πανδημία τύπου «The Last of Us» στο μέλλον; Ο Γιώργος Παππάς απαντά και εξηγεί Facebook Twitter
«Ομολογώ ότι με εντυπωσίασε η εισαγωγή με τη συζήτηση των επιδημιολόγων το 1968, στην έναρξη του πρώτου επεισοδίου».

Επίσης, ένας από τους λόγους που οι μυκητιάσεις είναι γενικά «σπανιότερες» ως λοιμώξεις –ευφημισμός, αν υπολογίσει κανείς ότι πεθαίνει εξαιτίας τους πάνω από 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι ετησίως– είναι ότι οι μύκητες έχουν περιορισμένο εύρος βέλτιστης θερμοκρασίας περιβάλλοντος: οι 37 βαθμοί Κελσίου του ανθρώπινου σώματος τους πέφτουν πολλοί. Αλλά αν αρχίσουν να προσαρμόζονται σε αυξημένες περιβαλλοντικές θερμοκρασίες (λόγω της κλιματικής αλλαγής), θα προσαρμοστούν και στις ανθρώπινες θερμοκρασίες.

Αυτός είναι πιθανώς ο λόγος που η Candida auris, ένας μύκητας με υψηλή θνησιμότητα, εμφανίστηκε ξαφνικά πριν από δέκα χρόνια από το πουθενά και άρχισε να προκαλεί σοβαρά προβλήματα – πριν δεν ήταν προσαρμοσμένη στις θερμοκρασίες του ανθρώπινου σώματος.

— Θα μπορούσε όντως η επόμενη πανδημία να προκληθεί από μύκητα σαν αυτόν;
Όχι, δεν θα είναι από μύκητα η επόμενη πανδημία, για τον απλό λόγο ότι δεν μεταδίδεται εύκολα από άνθρωπο σε άνθρωπο: τους μύκητες τους κολλάς συνήθως από εξωτερικές επιφάνειες, ή μολυσμένο αέρα, δεν τους μεταδίδεις – λίγες οι εξαιρέσεις.

Εδώ οι δημιουργοί χρησιμοποίησαν ένα εξαιρετικό παράδειγμα από τη φύση μεν, «ασφαλές» για τον άνθρωπο δε: το παθογόνο που τους ενέπνευσε ήταν ένα Ophiocordyceps. Tα cordyceps είναι μεγάλη οικογένεια μυκήτων με ελληνικό εν μέρει όνομα (κορδύλη σημαίνει ρόπαλο, το -ceps είναι η λατινική κατάληξη αναφοράς στο κεφάλι, οπότε «οφιοειδής ροπαλοκέφαλος»), κάποια από τα μέλη της χρησιμοποιούνται στην εναλλακτική κινεζική θεραπευτική, αλλά τα ψάχνουν και στη θεραπευτική ογκολογία.

Κάποια άλλα, όμως, έχουν την ικανότητα να αποκτούν πλήρη έλεγχο των κινήσεων και των πράξεων των ξενιστών τους: το χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα μυρμήγκια- ζόμπι που μολύνονται από το ατομικό τους cordyceps (κάθε είδος έχει το δικό του cordyceps, οι άνθρωποι όχι), το οποίο αρχίζει να σχηματίζει ένα σύνθετο δίκτυο μέσα στο σώμα του μυρμηγκιού και παράγει ουσίες που το αναγκάζουν να κάνει συγκεκριμένες πράξεις: να ανεβαίνει σε βλάστηση συγκεκριμένου ύψους και να αγκιστρώνεται εκεί, ώστε μετά ο μύκητας που πολλαπλασιάζεται μέσα στο σώμα του μυρμηγκιού, όταν το καταστρέψει, να διαχυθεί από το κατάλληλο ύψος στο έδαφος και να μολύνει κι άλλα μυρμήγκια.

Ευφυές δείχνει, και πιθανώς είναι, αλλά χρειάστηκαν αιώνες και βάλε για να τροποποιήσει τη συμπεριφορά του το αθώο cordyceps των σκαραβαίων και να γίνει το μυρμηγκοφάγο cordyceps. Για να φτάσουμε στο να εξελιχθεί ένα cordyceps ώστε να προσβάλλει θηλαστικά και πολύ περισσότερο τον άνθρωπο, έχουμε πολύ δρόμο. Επίσης, άλλη η ανοσία ενός οργανισμού σαν το μυρμήγκι, άλλη του ανθρώπου – στη δεύτερη περίπτωση θα είχε πολλά ακόμη εμπόδια ο μύκητας.

Από την άλλη, υπάρχουν ιοί που μπορούν να τροποποιήσουν την ανθρώπινη συμπεριφορά: ο ιός της λύσσας, κλασικά –o διαβασμένος Κρόνενμπεργκ τα έλεγε από το 1977, όχι αληθοφανώς, αλλά αρκούντως τρομακτικά–, και ο συγγενής ιός Borna που θεωρούνταν ως αίτιο όλων των ψυχιατρικών διαταραχών για ένα διάστημα πριν από λίγες δεκαετίες.

Για να μην πούμε για την εγκεφαλοφάγο αμοιβάδα Naegleria fowleri που σε σκοτώνει αν την κολλήσεις κολυμπώντας σε στάσιμα νερά – στην Τσεχοσλοβακία είχαν πεθάνει έτσι δεκαεπτά άτομα πριν από εξήντα χρόνια, από κακοφτιαγμένη πισίνα. Πιο επικίνδυνα για πανδημία θα ήταν κάτι τέτοια παθογόνα.

Πόσο πιθανή είναι μια πανδημία τύπου «The Last of Us» στο μέλλον; Ο Γιώργος Παππάς απαντά και εξηγεί Facebook Twitter
Tο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα μυρμήγκια-ζόμπι που μολύνονται από το ατομικό τους cordyceps, το οποίο αρχίζει να σχηματίζει ένα σύνθετο δίκτυο μέσα στο σώμα του μυρμηγκιού και παράγει ουσίες που το αναγκάζουν να κάνει συγκεκριμένες πράξεις.

— Είμαστε όντως απροστάτευτοι απέναντι στους μύκητες, όπως λέει ο επιδημιολόγος στην εισαγωγή του πρώτου επεισοδίου;
Εν μέρει, ναι: όπως είπαμε, οι μύκητες είναι ευκαρυωτικοί οργανισμοί, άρα έχουν παρόμοιες βασικές κυτταρικές δομές με το ανθρώπινο κύτταρο. Οπότε, αν πας να σκοτώσεις έναν μύκητα με ειδικό φάρμακο, θα έχεις και μεγάλη τοξικότητα, σημαντικές παρενέργειες. Εξού και είναι δύσκολη η ανάπτυξη αντιμυκητιασικών. Φάρμακα πάντως υπάρχουν, έστω και τοξικά. Είναι όμως ακριβά, και δεν είναι προσβάσιμα σε όλους.

Το ακόμη χειρότερο είναι ότι δίνουμε την ευκαιρία στους μύκητες να αναπτύξουν αντοχή απέναντι και σε αυτά τα φάρμακα που έχουμε: παρατηρείται την τελευταία δεκαπενταετία αυξανόμενη αντοχή των μυκήτων απέναντι στην ευρύτερα διαδεδομένη κατηγορία αντιμυκητιασικών φαρμάκων, τις αζόλες.

Πολλές μελέτες κατέληξαν ότι αυτή η αντοχή δεν οφείλεται στην κατάχρηση των αντιμυκητιασικών φαρμάκων για τη θεραπεία ανθρώπινης νόσου αλλά στην αλόγιστη χρήση μυκητοκτόνων στις καλλιέργειες: το μυκητοκτόνο πέφτει και στο έδαφος, όπου κρύβονται ασπέργιλλοι τους οποίους στη συνέχεια εισπνέει ο ανοσοκατεσταλμένος, και βοήθειά του...

Θα μου πεις, υπάρχουν και χειρότερα από το να μολυνθείς με ασπέργιλλο σαν τη Χλόη στoν «Αφρό των Ημερών» του Μπορίς Βιάν: να σε υποδυθεί στο σινεμά η Audrey Tautou.

— Υπάρχουν στοιχεία ρεαλισμού στην επιδημία του «The last of us», όπως αυτή παρουσιάζεται στη σειρά;
Αν αφήσει κανείς στην άκρη το αίτιο, υπάρχουν πάρα πολλά αληθοφανή στοιχεία: ένα παθογόνο που ξεκινά σε μια άκρη του πλανήτη (συνήθως σε μια χώρα υψηλού πληθυσμού και δυνητικά υψηλού συγχρωτισμού) και μεταδίδεται ταχύτατα σε όλο τον κόσμο, είτε με αεροπορικά ταξίδια ή με μεταφορά της πηγής του, που εδώ ήταν κάποια τροφική πρώτη ύλη.

Αληθοφανής είναι και ο προβληματισμός που εκφράζει η Ινδονήσια μυκητολόγος στο δεύτερο επεισόδιο, όταν προσπαθεί να σχηματίσει την αρχική αλυσίδα μετάδοσης και να ανακαλύψει τον ασθενή μηδέν: οι επιδημίες πρέπει να ανακαλύπτονται προτού γίνουν επιδημίες, μετά πρέπει να τρέξεις πολύ και να είσαι και τυχερός να μην έχεις εύκολα μεταδιδόμενο παθογόνο, ώστε να προλάβεις να την περιορίσεις.

Είναι μάλλον υπερβολική η ταχύτητα που περιγράφεται βέβαια: στο πρώτο επεισόδιο θεωρούν ότι είναι ασφαλείς στα προάστια – και πιθανώς θα ήταν, όπως και κάθε κοινωνικός σχηματισμός που θα είχε μια σχετική απομόνωση και αραιοκατοίκηση.

Το άλλο αληθοφανές είναι ότι εν τέλει η πανδημία μπορεί να λειτουργεί ως άλλοθι για ολοκληρωτικά καθεστώτα που θέλουν να επιτύχουν αυστηρό έλεγχο – η παραβίαση της καραντίνας ισοδυναμεί με κρεμάλα εδώ.

— Έχουμε δει κάτι παρόμοιο στην οθόνη;
Υπάρχει και το «The girl with all the gifts», συμπαθής ταινία του 2016, όπου πάλι μολύνθηκε από cordyceps η ανθρωπότητα, αλλά εκεί «έμαθαν να ζουν με το παθογόνο», οπότε είχαμε σκεπτόμενα παιδιά-ζόμπι που τους έκανε μάθημα η Gemma Arterton μέσα από γυάλινο κλουβί – αυτή, όχι αυτά, τα παιδιά, ήταν η εξέλιξη της ανθρωπότητας όταν τεμπελιάζει και «μαθαίνει να ζει με το παθογόνο».

Πόσο πιθανή είναι μια πανδημία τύπου «The Last of Us» στο μέλλον; Ο Γιώργος Παππάς απαντά και εξηγεί Facebook Twitter
«H παρουσία της Ινδονήσιας μυκητολόγου στο δεύτερο επεισόδιο, που καταλήγει στην επωδό "Bomb Jakarta now", ήταν μάλλον δραματικός εντυπωσιασμός. Ένας στρατιωτικός τύπου "Outbreak" θα το έλεγε, ένας επιστήμονας όχι».

— Και το πρώτο και το δεύτερο επεισόδιο ξεκινούν με μια σεκάνς όπου πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ένας επιδημιολόγος. Πώς σου φαίνεται που οι επιδημιολόγοι παίρνουν μεγαλύτερο χρόνο στο σινεμά και στην τηλεόραση;
Ομολογώ ότι με εντυπωσίασε η εισαγωγή με τη συζήτηση των επιδημιολόγων το 1968, στην έναρξη του πρώτου επεισοδίου: διαβασμένοι οι δημιουργοί, άλλωστε και στο βιντεοπαιχνίδι είχε συμβουλευτικό ρόλο ο επιστήμονας που ασχολήθηκε την περασμένη δεκαπενταετία περισσότερο από κάθε άλλον με τα μυρμήγκια-ζόμπι, ο David Hughes. Τέθηκαν ενδιαφέροντες προβληματισμοί και υπήρξε ωραία συσχέτιση με την κλιματική αλλαγή.

Από την άλλη, η παρουσία της Ινδονήσιας μυκητολόγου στο δεύτερο επεισόδιο, που καταλήγει στην επωδό «Bomb Jakarta now», ήταν μάλλον δραματικός εντυπωσιασμός. Ένας στρατιωτικός τύπου «Outbreak» θα το έλεγε, ένας επιστήμονας όχι.

Κατά τα άλλα, όσον αφορά την παρουσία επιστημόνων ως χαρακτήρων στο σινεμά και την τηλεόραση, ζω για τη στιγμή που θα γυρίσει κάποιος την ελληνική πανδημία σε ταινία. Στο βιβλίο γράφω για Tom Hanks, αλλά προέβλεψα και Will Ferrell, και, όπως πάει, όλους τους ρόλους θα τους παίξει ο Ferrell. Δεν είμαστε δυστυχώς στην εποχή του Paul Muni ως Παστέρ ή του Εdward G. Robninson ως Έρλιχ, πιθανώς ούτε σε επίπεδο επιστημόνων ούτε σινεμά.

Θέματα
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πόσο φιλική είναι η γειτονιά της Κυψέλης για τα άτομα με αναπηρία;

Ζούμε, ρε! / Πόσο φιλική είναι η γειτονιά της Κυψέλης για τα άτομα με αναπηρία;

Η Χρυσέλλα Λαγαρία και ο Θοδωρής Τσάτσος συζητούν με τη σκηνοθέτιδα και σεναριογράφο Νάνσυ Σπετσιώτη, κάτοικο της περιοχής, η οποία καταγράφει την προσβασιμότητα της Φωκίωνος Νέγρη και άλλων γειτονικών δρόμων για τα άτομα με αναπηρία.
THE LIFO TEAM
Σκληρές Αλήθειες

Άρης Δημοκίδης / 10 Σκληρές Αλήθειες που σοκάρουν μέχρι σήμερα

Αδυσώπητοι εγκληματίες και αμφιλεγόμενες προσωπικότητες, δολοφόνοι που παρίσταναν τους αθώους, παράξενες εξαφανίσεις και σοκαριστικές αποκαλύψεις σε 10 ηχητικά ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη που φωτίζουν ξανά πολύκροτες υποθέσεις.
THE LIFO TEAM
O παιδοκτόνος της Αιτωλοακαρνανίας: Η άγνωστη ιστορία του προτελευταίου θανατοποινίτη

Αληθινά εγκλήματα / O παιδοκτόνος της Αιτωλοακαρνανίας: Η άγνωστη ιστορία του προτελευταίου θανατοποινίτη

Ο Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται την ξεχασμένη ιστορία του προτελευταίου θανατοποινίτη στην Ελλάδα, που στήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα δύο μήνες πριν από τον Βασίλη Λυμπέρη, το 1972.
Υπάρχουν μυστικά για να πετύχεις στις Πανελλήνιες;

Ζωή στα καλύτερά της / Υπάρχουν μυστικά για να πετύχεις στις Πανελλήνιες;

Mια συζήτηση με την παιδοψυχολόγο Αλεξάνδρα Καππάτου για το πώς μπορούν οι έφηβοι να διαχειριστούν καλύτερα το άγχος τους και να αναπτύξουν στρατηγικές μελέτης την περίοδο των Πανελληνίων, στο πλαίσιο της σειράς podcast «Ζωή στα καλύτερά της», με την υποστήριξη των συμπληρωμάτων διατροφής EVIOL.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
«Το να λες “σε φτάνω στα όριά σου για το καλό σου” είναι κακοποιητικό»

Lifo Videos / «Το να λες “σε φτάνω στα όριά σου για το καλό σου” είναι κακοποιητικό»

Η ηθοποιός Ελεάνα Στραβοδήμου μιλά για την πορεία της από τη θεατρική ομάδα του πανεπιστημίου μέχρι την τηλεόραση, για τα όρια που χρειάστηκε να θέσει, τις κακοποιητικές συμπεριφορές που αντιμετώπισε και την ανάγκη για αυτοπροστασία που καλλιέργησε.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Ο Αναγνώστης Καβάφης (Μέρος Β’)

Ο Καβάφης ανάμεσά μας / Ο αναγνώστης Καβάφης (Μέρος Β’)

Πώς το αρχείο υποδεικνύει τα αναγνώσματα του ποιητή. Η προσωπική του βιβλιοθήκη, τα ενδιαφέροντά του, η ανάγνωση στην ποίηση του Καβάφη και η θέση του στην «Ιστορία της Ανάγνωσης». Μια συζήτηση με τον Γιάννη Παπαθεοδώρου, Αναπληρωτή Καθηγητή Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Πατρών, στο πλαίσιο της σειράς podcasts «Ο Καβάφης ανάμεσά μας» που πραγματοποιείται σε συνεργασία με τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και το Αρχείο Καβάφη.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ο δαίμονας του τραυλισμού δεν φεύγει ποτέ – αλλά στη σκηνή σωπαίνει»

Lifo Videos / «Ο δαίμονας του τραυλισμού δεν φεύγει ποτέ – αλλά στη σκηνή σωπαίνει»

Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και θεατρικός συγγραφέας Στέφανος Κακαβούλης μιλά για το τραύλισμα που τον σημάδεψε από παιδί, το bullying και την απομόνωση που βίωσε, και για το πώς η υποκριτική τον απελευθέρωσε, βοηθώντας τον να το ξεπεράσει.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Υπόθεση Γερωνυμάκη: Ο δικηγόρος από την Κρήτη που κατηγορήθηκε για τη δολοφονία της γυναίκας του και της πεθεράς του

Αληθινά εγκλήματα / Υπόθεση Γερωνυμάκη: Ποιος σκότωσε τη γυναίκα και την πεθερά του δικηγόρου από την Κρήτη;

O Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται το θρίλερ της διπλής δολοφονίας της συζύγου και της πεθεράς γνωστού δικηγόρου, που συγκλόνισε και δίχασε την τοπική κοινωνία του Ηρακλείου το φθινόπωρο του 1996.
Η σκληρή αλήθεια για τον Στράτο Διονυσίου

Μικροπράγματα / Η σκληρή αλήθεια για τον Στράτο Διονυσίου

Ένα ηχητικό ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη για την συναρπαστική, κινηματογραφική ζωή του αμφιλεγόμενου τραγουδιστή και την προσπάθειά του, μέσα από συνεχείς περιπέτειες, να παραμείνει στην κορυφή
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ
Μπορεί η Αθήνα να λύσει το κυκλοφοριακό;

Αθήνα / Μπορεί η Αθήνα να λύσει το κυκλοφοριακό;

Ποιοι είναι οι μύθοι και οι αλήθειες γύρω από το κυκλοφοριακό πρόβλημα της Αθήνας και πόσο σωτήριο μπορεί να είναι το όριο των 30 χιλιομέτρων; Η Ντίνα Καράτζιου συζητά με τον συγκοινωνιολόγο, καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Γιώργο Γιαννή για ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι Αθηναίοι.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Παίζουν video games τα τυφλά άτομα;

Ζούμε, ρε! / Παίζουν video games τα τυφλά άτομα;

Η Χρυσέλλα Λαγαρία και ο Θοδωρής Τσάτσος συνομιλούν με τον τυφλό gamer Μιχάλη Αλεξίου, ο οποίος μοιράζεται την εμπειρία του και ρίχνει φως στις προκλήσεις και τις προοπτικές που υπάρχουν για μια κοινότητα παικτών που μέχρι πρόσφατα έμενε στο περιθώριο.
THE LIFO TEAM
«Αν έχω αληθινούς φίλους; Ρώτα με ένα λεπτό πριν πεθάνω»

Lifo Videos / «Αν έχω αληθινούς φίλους; Ρώτα με ένα λεπτό πριν πεθάνω»

Ο Monozim, κατά κόσμον Ορέστης Μπαρσάκης, μιλά για τους δύο άξονες της δημιουργίας του –τη μουσική και το animation– και τη μοναχική πορεία που ακολουθεί, για τη δυσπιστία του απέναντι στις δισκογραφικές, καθώς και για τη δυσκολία βαθιάς σύνδεσης με τους ανθρώπους γύρω του.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Ο «δράκος της Θράκης»: Mια υπόθεση που έμεινε στο σκοτάδι

Αληθινά εγκλήματα / Ο «δράκος της Θράκης»: Mια υπόθεση που έμεινε για πάντα στο σκοτάδι

Ο Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται την ιστορία του ανθρώπου που για τουλάχιστον δύο χρόνια, στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και αρχές του ’90, σκόρπιζε τον τρόμο και τον θάνατο στη βόρεια Ελλάδα, κατά μήκος του οδικού άξονα Καβάλα–Έβρος. Του ψυχρού δολοφόνου που, παρά το ανθρωποκυνηγητό από όλες τις αστυνομικές υπηρεσίες, παρέμεινε ασύλληπτος.
«Αν δεν υπήρχε η Σελίν Ντιόν, κανείς δεν θα είχε καταλάβει την πάθησή μου»

Lifo Videos / «Αν δεν υπήρχε η Σελίν Ντιόν, κανείς δεν θα είχε καταλάβει την πάθησή μου»

Υιοθετήθηκε στα 5 της χρόνια, διαγνώστηκε με το σπάνιο σύνδρομο stiff person και κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο. Η Αλεξάνδρα Σταματοπούλου, χρυσή παραολυμπιονίκης στο Παρίσι, μιλά για την έλλειψη αναγνώρισης και την απογοητευτική υποδοχή μετά το μετάλλιο: «Κανείς δεν ήταν εκεί να με χειροκροτήσει».
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ