Ήταν το 1971 η χρονιά που η μουσική άλλαξε τα πάντα;

Ziggy Stardust Facebook Twitter
«Το 1971 δημιουργούσαμε τον 21ο αιώνα», ακούγεται να λέει ο David Bowie που προετοίμαζε εκείνη την χρονιά την θριαμβευτική του μεταμόρφωση ως Ziggy Stardust.
0



ΜE TO ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ τον τίτλο αυτού του (εξάωρου περίπου) ντοκιμαντέρ που ξεκίνησε να προβάλλεται πριν από μερικές μέρες από την πλατφόρμα AppleTV+, γίνεται αυτομάτως καχύποπτος/η, ειδικά αν θεωρεί τον εαυτό του/της ειδήμονα περί τα μουσικά: Και γιατί δηλαδή το 1971; Γιατί όχι το 1965 ή το 1969 ή το 1976 (που είναι και πιο "σημαδιακές" ίσως ημερομηνίες για ποικίλους λόγους, μουσικούς και μη); Γιατί όχι οποιαδήποτε άλλη χρονιά στη δεκαετία του ’70; 

Ο David Hepworth πάντως, ο Βρετανός συγγραφέας του βιβλίου στο οποίο βασίστηκε η σειρά αυτή των οχτώ επεισοδίων, έχει απόλυτη άποψη για το ζήτημα. Το απολαυστικό του πόνημα κυκλοφόρησε πριν από τέσσερα χρόνια με τίτλο 1971 – Never a Dull Moment: Rock’s Golden Year κι από την εισαγωγή ακόμα εμφανίζεται ξεκάθαρη η γνώμη του ότι το 1971 ήταν «η πιο πυρετωδώς δημιουργική χρονιά σε ολόκληρη την ιστορία της ποπ [popular] μουσικής». Ο Hepworth βέβαια ήταν 21 χρονών το 1971, ο ίδιος όμως αρνείται κάθε προκατάληψη: «Μπορεί ο αναγνώστης να ανασηκώσει με σκεπτικισμό το φρύδι του και να μου πει ότι, ‘χαίρω πολύ, κι εγώ το ίδιο θα έλεγα για την χρονιά που ήμουν 18 ή 21’… Υπάρχει όμως μια σημαντική διαφορά στην περίπτωση την δική μου και του 1971. Η διαφορά είναι ότι εγώ έχω δίκιο». 

Αρκεί να σκεφτούμε το ειδικό βάρος τεσσάρων και μόνο τραγουδιών που κυκλοφόρησαν εκείνη την χρονιά: Το “Ohio” του Neil Young (για την σφαγή των φοιτητών από την Εθνοφρουρά την προηγούμενη χρονιά  στο Kent State), το “The Revolution Will Not Be Televised” του Gil Scott-Heron, το “What’s Going On?” του Marvin Gaye και το “Imagine” του John Lennon, όσο κι αν το τελευταίο προκαλεί στον αιώνα μας μια κάποια αλλεργική δυσανεξία. 

Σίγουρα έχει κι αυτός τα δίκια του. Αρκεί να σκεφτούμε το ειδικό βάρος τεσσάρων και μόνο τραγουδιών που κυκλοφόρησαν εκείνη την χρονιά: Το “Ohio” του Neil Young (για την σφαγή των φοιτητών από την Εθνοφρουρά την προηγούμενη χρονιά  στο Kent State), το “The Revolution Will Not Be Televised” του Gil Scott-Heron, το “What’s Going On?” του Marvin Gaye και το “Imagine” του John Lennon, όσο κι αν το τελευταίο προκαλεί στον αιώνα μας μια κάποια αλλεργική δυσανεξία. 

John Lennon Facebook Twitter
Τζον Λένον

Εκείνη την χρονιά είχαν κυκλοφορήσει επίσης άλμπουμ όπως το “There’s a Riot Going On” των Sly and the Family Stone, το “Tapestry” της Carole King και το “Blue” της Joni Mitchell, το “L.A. Woman” των Doors, το “Led Zeppelin IV”, το “Tago Mago” των Γερμανών Can (με την σημερινή αντίληψη, ίσως το πιο συναρπαστικό ‘ροκ’ συγκρότημα εκείνης της εποχής), το “Aretha Live at Fillmore West” και πολλά, πολλά άλλα. Όχι κι άσχημα, σίγουρα. 

Αντίθετα από το βιβλίο όμως, το επικό αυτό ντοκιμαντέρ που έγινε υπό την καθοδήγηση του μάστορα της σύνδεσης / σύνθεσης πλούσιου αρχειακού υλικού, Asif Kapadia (δημιουργού των βιογραφικών ντοκιμαντέρ Amy, Senna και Diego Maradona), δεν κολλάει απαραίτητα στις κυκλοφορίες εκείνης της χρονιάς. Επίσης, παρά την διάρκειά του, και τους τόνους απίστευτου υλικού που έχει στην διάθεσή του (μέρος του οποίου προβάλλεται για πρώτη φορά), δεν είναι εγκυκλοπαιδικό ή οριστικό ή απόλυτο ή εξαντλητικό. Το “1971” ξετυλίγεται χαλαρά εστιάζοντας στα πρόσωπα και στις καταστάσεις που θέλει για όση ώρα θέλει. Συγχρόνως, χρησιμοποιεί ιδανικά ως πλαίσιο και ως φόντο το ταραχώδες γεωπολιτικό σκηνικό εκείνης της περιόδου, από την κλιμάκωση του πολέμου στο Βιετνάμ μέχρι τον εμφύλιο στο Πακιστάν. Κι όλα αυτά στον απόηχο της διάλυσης των Beatles, της δίκης του Μάνσον, του κονσέρτου για το Μπαγκλαντές, της εξέγερσης στις φυλακές Attica, της δίκης του περιοδικού Oz, του Νίξον, του Hunter S. Thompson, της Angela Davies.

George Harrison Bob Dylan Facebook Twitter
Το ντοκιμαντέρ περιλαμβάνει ένα απίστευτο στιγμιότυπο με τον Τζορτζ Χάρισον και τον Μπομπ Ντίλαν να τραγουδούν μαζί στη σκηνή στη φιλανθρωπική συναυλία The Concert for Bangladesh.

«Το 1971 δημιουργούσαμε τον 21ο αιώνα», ακούγεται να λέει ο David Bowie που προετοίμαζε εκείνη την χρονιά την θριαμβευτική του μεταμόρφωση ως Ziggy Stardust. «Εγώ κι ένα συγκεκριμένο ‘κλιμάκιο’ μουσικών θέλαμε να φτιάξουμε ένα νέο είδος λεξιλογίου που θα εξέφραζε τόσο αυτό που ήταν το ροκ μέχρι τότε όσο και αυτό που θα γινόταν. Είχαμε μπουχτίσει με τους χίπηδες και θέλαμε να το πάμε κάπου αλλού. Πιστέψαμε ότι η ιστορία του ροκ θα μπορούσε να ανακυκλωθεί με διαφορετικούς τρόπους…». 

Όπως και το “The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders From Mars” (με το οποίο κλείνει τρόπον τινά η σειρά), έτσι και το “Exile on Main Street” των Rolling Stones, θα κυκλοφορούσε την επόμενη χρονιά. Η ηχογράφησή του όμως και όλα τα απίστευτα και όμως αληθινά που συνέβησαν το καλοκαίρι του 1971 σ’ εκείνη την βίλα στη Νότια Γαλλία (ηδονισμός, χλιδή, δημιουργικότητα, κρασί, ρόδα, ηρωίνη, η μαφία της Μασσαλίας και άλλα εξόχως ελκυστικά), αποτελούν ένα από τα πιο συναρπαστικά κεφάλαια αυτής της απολαυστικής σειράς. 

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

The Settlers: Αίσθηση, αν όχι έκπληξη, προκαλεί το ντοκιμαντέρ του BBC για τους εποίκους του Ισραήλ

Daily / The Settlers: Αίσθηση, αν όχι έκπληξη, προκαλεί το ντοκιμαντέρ του BBC για τους εποίκους του Ισραήλ

To εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Louis Theroux για το «κίνημα» των Ισραηλινών εποίκων που έχουν πλέον βάλει ως στόχο την ισοπεδωμένη Γάζα, και προβλήθηκε πριν από λίγες μέρες στο BBC, βρίσκεται και στο YouTube, προς το παρόν τουλάχιστον.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
American Psycho: Τα 25 κλείνει η παρεξηγημένη μεταφορά ενός παρεξηγημένου βιβλίου

Daily / American Psycho: Τα 25 κλείνει η παρεξηγημένη μεταφορά ενός παρεξηγημένου βιβλίου

Η ταινία του 2000 που βασίστηκε στο ομώνυμο, αγρίως αμφιλεγόμενο, μυθιστόρημα του Μπρετ Ίστον Έλις, με τον Κρίστιαν Μπέιλ στον ρόλο ενός σαλεμένου γιάπη, μοιάζει από πολλές απόψεις εξαιρετικά προφητική και ανησυχητικά επίκαιρη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Είμαστε όλοι αθώα και χαριτωμένα καρτούν κατά βάθος

Daily / Είμαστε όλοι αθώα και χαριτωμένα καρτούν κατά βάθος

Αν υπήρξε ένα ναδίρ στην μαζική χρήση του Chat GTP για τη δημιουργία εικόνων που μιμούνται την αισθητική του γιαπωνέζικου Studio Ghibli, αυτό ήταν μάλλον η «παιγνιώδης» οικειοποίηση του εργαλείου από τις ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Daily / Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Συμπονά κανείς όχι μόνο τους γονείς που μετά την παρακολούθηση της δραματικής μίνι σειράς του Netflix θα ψάχνουν μάταια απαντήσεις στα «ιερογλυφικά» μηνύματα που κρύβονται στα κινητά των παιδιών τους, αλλά και τα ίδια τα παιδιά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η αλεπού στο παζάρι κι ο «Γατόπαρδος» στο Netflix  

Daily / Η αλεπού στο παζάρι κι ο «Γατόπαρδος» στο Netflix  

Έξι δεκαετίες μετά από την κλασική ταινία του Βισκόντι, το ιταλικό έπος του Τζουζέπε Τομάζι ντι Λαμπεντούζα αναβιώνει στο Netflix, σε μια άρτια και πολυτελή σειρά έξι επεισοδίων, λουσμένη στο σικελικό φως 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ