Η τολμηρή, επίμονη ποίηση του Γιάννη Αντιόχου και του Βλαδίμηρου Νικολούζου

Η τολμηρή, επίμονη ποίηση του Γιάννη Αντιόχου και του Βλαδίμηρου Νικολούζου Facebook Twitter
Ο Αντιόχου στο έργο του Διάλυσις κατονομάζει τον Ανδρέα Εμπειρίκο και τον Καρλ Μαρξ, τον Τζιμ Μόρισον και τον Ζακ Ντεριντά, την Έμιλι Ντίκινσον και τον Αρθούρο Ρεμπό. Ο Βλαδίμηρος Νικολούζος στο έργο του Aurora απευθύνεται άμεσα στον Τζακ Κέρουακ και στον Αντονέν Αρτό, στον Γουόλτ Γουίτμαν και στον Άλεν Γκίνσμπεργκ, στον Γκέοργκ Τρακλ και στον Φρειδερίκο Νίτσε.
0

Μελέτη ζωής. Παλιά καλή φράση: η ποίηση δεν γίνεται με ιδέες, γίνεται με λέξεις. Σύμφωνοι. Αλλά οι λέξεις, άραγε, δεν είναι οχήματα ιδεών; Και βέβαια, πάντα προηγούνται οι ιδέες και έπεται η σύνθεση του ποιήματος. Ξέρουμε ότι δίχως ισχυρή φιλοσοφική σκευή είναι δύσκολο, ίσως και ανέφικτο, να γράψεις ποίηση αξιώσεων. Και μάλιστα, εάν εμμένεις στη μεγάλη φόρμα, στη σύνθεση που απλώνεται στις σελίδες και θέλει να σφυροκοπήσει λυτρωτικά τον νου με παρατεταμένα και αρθρωμένα επιφωνήματα. Προηγείται το διάβασμα, το πολύ διάβασμα, το πάρα πολύ διάβασμα, κι ύστερα στρώνεσαι στο γραφείο να γράψεις. Προηγείται μια μελέτη ζωής, η εξοικείωση με όσα μπόρεσαν να γράψουν οι στοχαστές που αγαπάς και σου αλλάζουν, κυριολεκτικώς, τα φώτα. Προηγείται η περιπολία στα μυστικά των δευτερολέπτων που κυλάνε αδυσώπητα, η ιχνηλασία στους δρυμούς της μνημοσύνης, η εξιχνίαση, όσο γίνεται, των αινιγμάτων του Είναι και του Χρόνου, όπως και του Είναι και του Μηδενός, για να θυμηθούμε δύο μείζονα και επιδραστικά πονήματα του 20ού αιώνα. Ο Γιάννης Αντιόχου (Αθήνα, 1969) και ο Βλαδίμηρος Νικολούζος (Κέρκυρα, 1979) παίζουν το στοίχημα της μεγάλης φόρμας και της ποίησης που εξερευνάει το παρελθόν και οραματίζεται το μέλλον, μιας ποίησης που συνομιλεί ανοιχτά με όσους επιλέγουν για προγόνους τους οι ποιητές και απευθύνεται σε αυτούς. Ο Αντιόχου στο έργο του Διάλυσις (εκδ. Ίκαρος) κατονομάζει τον Ανδρέα Εμπειρίκο και τον Καρλ Μαρξ, τον Τζιμ Μόρισον και τον Ζακ Ντεριντά, την Έμιλι Ντίκινσον και τον Αρθούρο Ρεμπό. Ο Βλαδίμηρος Νικολούζος στο έργο του Aurora (εκδ. Μωβ Σκίουρος) απευθύνεται άμεσα στον Τζακ Κέρουακ και στον Αντονέν Αρτό, στον Γουόλτ Γουίτμαν και στον Άλεν Γκίνσμπεργκ, στον Γκέοργκ Τρακλ και στον Φρειδερίκο Νίτσε.

2.

Συλλέγοντας καυστικά χρόνια. Η Διάλυσις αποτελεί το τελευταίο έργο μιας άτυπης τριλογίας του Αντιόχου, μετά τις Εισπνοές (εκδ. Ίκαρος, 2009) και τις Εκπνοές (εκδ. Ίκαρος, 2014), ενώ έχουν προηγηθεί οι συλλογές Ανήλικης νυκτός παρίστιον δέρμα (εκδ. Γαβριηλίδης, 2003), Στη γλώσσα μου (εκδ. Γαβριηλίδης, 2005) και Curriculum Vitae (εκδ. Μελάνι, 2006). Και εδώ τα ποιήματα είναι πολύστιχα και ρυθμικά, μοιάζουν με συγκρατημένα και συγκροτημένα λαχανιάσματα, με κατεπείγουσες ηχογραφήσεις σε ένα μαγνητόφωνο σαν εκείνο που τίμησε ο Σάμιουελ Μπέκετ στην Τελευταία μαγνητοταινία του Κραπ, ηχογραφήσεις που εν συνεχεία μεταφέρονται στο χαρτί όπου ο ποιητής τις επεξεργάζεται, ξανά και ξανά, προβαίνει σε προσθαφαιρέσεις, επικολλήσεις, αναδιατάξεις. Η φιλοσοφική σκέψη παραμένει επίμονη και σ' αυτό το βιβλίο κατευθύνει το χέρι του Αντιόχου, τον ωθεί στη διαλεκτική παρελθόντος/παρόντος/μέλλοντος, σε μια λελογισμένη εναντίωση στη φθορά και στον θάνατο. «Έλα να κατεβούμε στην κατακόμβη του Τζιμ Μόρρισον», γράφει ο Αντιόχου, «φωτίζοντάς την με τα αναμμένα μας τσιγάρα/ Θα βυζάξουμε τις μούφες/ δοκιμάζοντας σηπτικές ζωές/ συλλέγοντας καυστικά χρόνια/ και σαθρές τρίχες καστανόξανθων μαλλιών/ και την αυγή θα σου απαγγείλω το ποίημα/ γι' αυτόν που ταξιδεύει με οτοστόπ/ σε όλους τους πλανήτες/ ακούγοντας το αντάτζιο του Αλμπινόνι» (Ο βρικόλακας των Παρισίων).

3.

Ακούγοντας την ταχυκαρδία του ήλιου. Ο Βλαδίμηρος Νικολούζος δεν κατεβαίνει άοπλος και απροετοίμαστος στην αντιμαχία με τον χρόνο, τον παραλογισμό και τη διάβρωση. Το σακίδιό του στην οδοιπορία προς το ξέφωτο της λύτρωσης είναι γεμάτο με πολύτιμους τόμους ποίησης και φιλοσοφίας. Και καθώς βαδίζει νιώθει το ενθαρρυντικό χαμόγελο του Αντρέι Ταρκόφσκι να τον συντρέχει. Παρόντα στον οίστρο και στον μόχθο του είναι επίσης τα φαντάσματα των ποιητών που καταπιάστηκαν με τις εκτεταμένες συνθέσεις, όπως ο Χέλντερλιν, ο Καρούζος και ο Τρακλ, αλλά και μουσουργών, στοχαστών, συγγραφέων, κινηματογραφιστών που θέλησαν να αναμείξουν το δηλητήριο με το γέλιο «μέσα στο λυκαυγές του γαλαξία». Γράφει ο Νικολούζος στο εκτενές ποίημα «Mors est mihi Dominus»:

Πεθαίνω, φίλε μου, Νίκο!
Μέσα στις φλέβες του μεσημεριού
ρέοντας σαν το φως
ακούγοντας την ταχυκαρδία του ήλιου,
σαν τον άνθρωπο
που έφερε τη φωτιά
μέσα στο δάσος.
Μια αφρικανική θύελλα
μέσα στην έρημο των αιώνων.
Ένα αγέρωχο χελιδόνι
που κυκλώνει τον αέρα,
σ' ένα ξέγνοιαστο πέταγμα
δίχως γεωμετρία.

Πεθαίνω, φίλε μου, Georg!
Μέσα στα υπαίθρια χειρουργεία,
εκεί που πληγωμένοι
μιλούν με ακατανόητες γλώσσες
το τραγούδι των νεκρών,
εκεί που οι μοναχικοί
σφίγγουν μέσα στα παντελόνια τους
την ελπίδα,
μια γροθιά
φτιαγμένη από σκοινί και θάλασσα.
Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM
Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Βιβλίο / Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Ο Πέρσιβαλ Έβερετ έγραψε ένα άκρως επίκαιρο, δεδομένων των τελευταίων ημερών, βιβλίο, που ταυτόχρονα φιλοδοξεί να καταστεί κλασικό, για τον ρατσισμό και τη χαμένη ανθρωπιά, και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ και το Πούλιτζερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη, κιθαρίστα και σκιτσογράφο Κώστα Μπέζο, που ξαναγράφει την ιστορία της Ελλάδας πριν από το 1940

Βιβλίο / «Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη Κώστα Μπέζο

Τη δεκαετία του ’30 άνθισε στην Ελλάδα ένα μουσικό είδος «διαφυγής» από τη σκληρή πραγματικότητα, οι χαβάγιες. Ο Κώστας Μπέζος, αινιγματική μορφή μέχρι πρόσφατα και σημαντικός ρεμπέτης και σκιτσογράφος, έγραψε μια ανείπωτη ιστορία, διαφορετική από αυτή που η επίσημη ιστορία έχει καταγράψει για την εποχή του Μεσοπολέμου.  
M. HULOT
Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Βιβλίο / Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Η Καταλανή συγγραφέας, που έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης queer λογοτεχνίας, μεταφράζεται παγκοσμίως και τη θαυμάζει ο Αλμοδόβαρ, μιλά στη LiFO για το τι σημαίνει να ζεις ελεύθερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Βιβλίο / Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Το πρώτο βιβλίο του Φάνη Παπαδημητρίου είναι μια συγκινητική εξομολόγηση για το ατύχημα στα 19 του που τον καθήλωσε σε αμαξίδιο, την πάλη του με τον τζόγο και τον αγώνα που έδωσε να ξαναφτιάξει τη ζωή του «μετά το τσουνάμι που ήρθε και τα σάρωσε όλα».
M. HULOT
«Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Το πίσω ράφι  / «Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Πιστή στην κλασική μορφή του μυθιστορήματος, αλλά ταυτόχρονα ανατρεπτική και μεταμοντέρνα, η καυστική σάτιρα του Τζόναθαν Κόου για τη βρετανική άρχουσα τάξη των αρχών της δεκαετίας του ’90 διαβάζεται μονορούφι.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ