«Δεν θα έπρεπε να υπάρχει διαμάχη για μία βάπτιση». Αυτό επισημαίνει μεταξύ άλλων σε άρθρο του σύμβουλος της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, στο οποίο σχολιάζει τις αντιδράσεις που υπήρξαν για την απόφαση του Ελπιδοφόρου να βαφτίσει παιδιά ομοφυλόφιλου ζευγαριού, στη Γλυφάδα.
Κατά τη διάρκεια του πρόσφατου ταξιδιού του στην Ελλάδα, ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος βάφτισε τα παιδιά που έχουν αποκτήσει οι σχεδιαστές μόδας Ευάγγελος Μπούσης και Πίτερ Ντούντας.
«Ξέσπασε μια θύελλα, αδικαιολόγητη, κακόβουλη», τονίζει σε άρθρο του στο Religious News Service ο αρχιδιάκονος Ιωάννης Χρυσαυγής, θεολογικός σύμβουλος της Ελληνικής Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αμερικής και επίτιμος καθηγητής στο Sydney College of Divinity.
«Όπως συνηθίζεται, ο κ. Ελπιδοφόρος ενημέρωσε τον τοπικό επίσκοπο, μητροπολίτη Αντώνιο της Γλυφάδας, ότι πήγαινε να τελέσει βάπτιση στη μητρόπολή του. Ωστόσο, δεν ανέφερε τη φύση της γέννησης των παιδιών, ή τη σεξουαλικότητα των γονιών», σημειώνει ο αρχιδιάκονος στο μακροσκελές άρθρο του.
«Αυτό που συνέβη ήταν άλλη μία βάπτιση, αλλά αυτό που ακολούθησε ήταν κάτι με το οποίο είναι εξοικειωμένοι τελευταία όλοι στον κόσμο της πίστης: άλλο ένα επεισόδιο των πολιτιστικών πολέμων», επισημαίνει και συμπληρώνει ότι το γεγονός «αποκάλυψε πόσο η ορθόδοξη εκκλησία δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα και τον κόσμο».
«Το παρατηρήσαμε στην αντίδραση στον κορωνοϊό και στην υπεράσπιση του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία. Μια ματιά σε ταμπλόιντ και blogs δείχνει πώς η ορθόδοξη εκκλησία ζει στη φούσκα της. Εκεί διαπρέπουμε με επιδεικτικά τελετουργικά και επιδεικτικά άμφια», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Υπάρχουν συγκεκριμένα θέματα που οι ορθόδοξοι χριστιανοί «αισθάνονται ιδιαίτερα άβολα να αναλύουν. Το πιο σημαντικό από αυτά είναι η ομοφυλοφιλία, που προκαλεί παθιασμένο συναίσθημα αλλά ελάχιστη λογική συζήτηση», τονίζει ο αρχιδιάκονος.
«Το να επαναλαμβάνουμε απλά το σύνθημα “απεχθάνομαι την αμαρτία αλλά αγάπα τον αμαρτωλό” μπορεί συχνά να είναι μια καταδίκη που μεταμφιέζεται σε συμπόνοια. Τελικά, είναι πιο εύκολο να χαρακτηρίζουμε, παρά να ακούμε», επισημαίνει.
Δεν θα έπρεπε να υπάρχει διαμάχη για μια βάπτιση, την οποία δικαιούνται όλα τα παιδιά, συνεχίζει ο αρχιδιάκονος. «Γιατί λοιπόν η ενέργεια του Ελπιδοφόρου προκάλεσε τέτοια αντιπαράθεση και κατηγορία;», αναρωτιέται.
«Φοβόμαστε ότι μια παράδοση ή αλήθεια μπορεί να αποδυναμωθεί;», είναι ένα από τα ερωτήματα που θέτει. «Φοβόμαστε να ανοίξουμε το κουτί της Πανδώρας; Θα έπρεπε ο μητροπολίτης Γλυφάδας να είναι πιο ενημερωμένος για το τι συμβαίνει στην επισκοπή του; Ή υπάρχει άλλος λόγος γιατί έσπευσε να νίψει τα χείρας του και να καλύψει τα ίχνη του; Παραδέχεται ότι δεν θα είχε το θάρρος να αποφασίσει, αν του είχαν παρασχεθεί όλες οι πληροφορίες», τονίζει ο Ιωάννης Χρυσαυγής.
«Θα έπρεπε ο αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος να είχε διευκρινίσει γραπτώς ότι τα παιδιά που θα βαπτίζονταν δεν ανήκουν σε αυτό που ο μητροπολίτης Γλυφάδας αποκαλεί “παραδοσιακή οικογένεια;”. Περιμένουμε το ίδιο για τα παιδιά μονογονεϊκών οικογενειών; Τι συμβαίνει στην περίπτωση άθεων γονέων; Τι γίνεται με τους γονείς που κάνουν πολιτικό γάμο ή δεν είναι παντρεμένοι; Σε τέτοιες περιπτώσεις, επιβάλλουμε περιορισμούς στις φωτογραφίες ή τη δημοσιότητα, όπως προτάθηκε σε αυτή την περίπτωση;», συνεχίζει.
«Φοβόμαστε να είμαστε πολύ κοντά στους «αμαρτωλούς» ή πιθανόν να μολυνθούμε από την αμαρτία;», αναρωτιέται ακόμη ο αρχιδιάκονος.
«Ο μητροπολίτης Πειραιά αγνόησε παρόμοια βάπτιση στο κέντρο της Αθήνας πριν από μερικά χρόνια, αλλά τον τάραξε η πρόσφατη βάπτιση στη γειτονική μητρόπολη. Πολύ κοντά για να είναι άνετος; Όταν ρωτήθηκε εάν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι Ορθόδοξοι, φέρεται να απάντησε ότι εάν υπάρχουν “σοδομίτες” στην εκκλησία, “πρέπει να απομακρύνουμε τέτοιους άρρωστους από τους άλλους”. Πώς θα απαντούσε ο μητροπολίτης εάν τον ρωτούσαν αν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι επίσκοποι στην εκκλησία;», επισημαίνει, αλλά συμπληρώνει ότι έχει ελάχιστη σημασία η άποψη του μητροπολίτη Πειραιά, επειδή «επειδή επίσης καταδικάζει τον διεθνή σιωνισμό, τους Εβραίους τραπεζίτες, τον πάπα και όλους τους αιρετικούς». Μάλιστα, σημειώνει ότι «κάποτε προέτρεψε τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να γίνει Ορθόδοξος, διαφορετικά θα αντιμετωπίσει την αιώνια κόλαση με τον Μωάμεθ».
«Φοβόμαστε να παραδεχθούμε τη δική μας δυσφορία ή αμηχανία όταν συζητάμε τις σεξουαλικές αρχές ή πρακτικές; Μήπως ήρθε η ώρα για μια ειλικρινή συζήτηση σχετικά με το σεξ και το φύλο στην εκκλησία;», διερωτάται.
«Θα έπρεπε εκείνοι που έχουν την τάση να κατακρίνουν τον τρόπο ζωής των άλλων- είτε επίσκοποι, είτε κατ’ εξακολούθηση επικριτές- “ἔκβαλε πρῶτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ τότε διαβλέψεις ἐκβαλεῖν τὸ κάρφος ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου”, όπως είπε ο Ιησούς;», τονίζει.
Ο ρόλος των ορθόδοξων χριστιανών δεν μπορεί να περιοριστεί στην προσδοκία του διαχωρισμού αμνών και εριφίων ούτε στην αποκήρυξη ενός αμαρτωλού κόσμου με την αποστασιοποίηση από όλα τα κοσμικά, υπογραμμίζει ο αρχιδιάκονος.
Σαφώς, συμπληρώνει, κανένας δεν παραδέχεται πρόθυμα ή οικειοθελώς την προκατάληψη. Όλοι επιμένουν ότι ποτέ δεν «θα έριχναν την πρώτη πέτρα», ακόμη κι όταν ρίχνουν πέτρες, τονίζει.
«Τι θα έκανε ο Ιησούς; Ποιον θα επέκρινε και πώς θα διόρθωνε κάποιον ο Ιησούς; Ποιον θα καλωσόριζε ο Ιησούς και τι συμπεριφορά θα περίμενε;», αναρωτιέται.
«Εάν είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας και με τον Θεό, εάν εμπιστευόμαστε το χριστιανικό ευαγγέλιο και την ορθόδοξη παράδοση, ελπίζω ότι μπορούμε να αφήσουμε κάτω τις πέτρες μας, τις άμυνες και τους φόβους μας, προκειμένου να ακούσουμε και να μάθουμε ο ένας από τον άλλο, στο πνεύμα της επούλωσης και της συμφιλίωσης», καταλήγει.
