Ο Tom Bernard δεν κουβαλάει μόνο το σμόκιν του μαζί του όταν ταξιδεύει για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.
Ο συμπρόεδρος της Sony Pictures Classics γεμίζει επίσης, τη βαλίτσα του με φανέλες και μπλουζάκια με λογότυπα καναδικών ομάδων χόκεϊ όπως οι Toronto Maple Leafs. «Θέλω οι άνθρωποι να ξέρουν ότι είμαι Καναδός, όχι Αμερικανός», λέει ο Bernard. «Πηγαίνω στις Κάννες από το 1985 και όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά στον κόσμο, το νιώθεις. Αλλάζει την ατμόσφαιρα». Ο Bernard μπορεί να είναι Καναδός αλλά όπως πολλοί στην ανεξάρτητη κινηματογραφική βιομηχανία, δραστηριοποιείται στις ΗΠΑ. «Αυτό θα μπορούσε να είναι πρόβλημα, επειδή η χώρα έχει ξεκινήσει εμπορικό πόλεμο με όλους» σχολιάζει το Variety. Και η ανακοίνωση του Τραμπ στις 4 Μαΐου στο Truth Social ότι θα επιβάλει δασμούς 100% σε όλες τις ταινίες «που παράγονται σε ξένες χώρες» οδηγεί σε ασυνήθιστες καταστάσεις. «Θα μας φερθούν σαν την Tesla», προβλέπει στέλεχος σε στούντιο, αναφερόμενος στα ηλεκτρικά οχήματα των οποίων οι πωλήσεις έχουν μειωθεί κατά 70% από τότε που ο Έλον Μασκ ανακοίνωσε πως στηρίζει τον Ντόναλντ Τραμπ και είναι συνεργάτης του στον Λευκό Οίκο, βοηθώντας τον και στην προεκλογική του εκστρατεία.
Το φετινό Φεστιβάλ των Καννών θα έχει μια «τρομερή επίδειξη δύναμης από αστέρες». Για παράδειγμα, ο Tom Cruise επιστρέφει με το «Mission: Impossible-The Final Reckoning», με την ταινία να αποτελεί τον αποχαιρετισμό του Cruise στο franchise κατασκοπείας, το οποίο χρησιμοποίησε ευρωπαϊκές πόλεις, όπως η Βενετία, το Παρίσι και η Βιέννη, ως σκηνικά για τα μεγαλύτερα σκηνικά δράσης του. «Η πραγματοποίηση μιας πρεμιέρας στις Κάννες είναι μια ακριβή πρόταση. Μικρότερες ανεξάρτητες ταινίες με μεγάλα αστέρια θα ξοδέψουν περίπου εξαψήφια ποσά για ιδιωτικά ταξίδια, μακιγιέρ και στυλίστες, καθώς και για ασφάλεια. Αυτό ξεπερνά το 1 εκατ. δολάρια για ένα σύνολο καστ σε μια ταινία όπως το Mission: Impossible, η οποία πρέπει επίσης να έχει δημοσιογράφους και μάνατζερ. Είναι μια επιταγή που οι περισσότεροι είναι πρόθυμοι να πληρώσουν, καθώς το Φεστιβάλ των Καννών ως παράγοντας διαμόρφωσης τάσεων επιβεβαιώθηκε μετά τη φιλοξενία πρόσφατων υποψηφίων για Όσκαρ όπως η Emilia Pérez και η περσινή νικήτρια του βραβείου καλύτερης ταινίας, Anora. Η ικανότητά της να προσελκύει την προσοχή για ταινίες που κάνουν πρεμιέρα στο Φεστιβάλ δικαιολογεί το κόστος της αποστολής αστέρων και των συνοδών τους στη Ριβιέρα».
«Οι Κάννες σηματοδοτούν την έναρξη της κούρσας των βραβείων», λέει ο Bernard. «Είναι ιδανικό για την κυκλοφορία μιας ταινίας, επειδή είναι δύσκολο να βρεις πολλά άλλα Φεστιβάλ όπου η προσοχή των παγκόσμιων μέσων ενημέρωσης είναι συγκεντρωμένη σε ένα μέρος». Παρόλη την αίγλη που κάνει τις Κάννες μια τόσο μοναδική εμπειρία, υπάρχει έντονη ανησυχία καθώς το φεστιβάλ ετοιμάζεται να ξεκινήσει την 78η τελετή του. Πολλά στελέχη φοβούνται ότι οι δασμοί του Τραμπ θα θέσουν σε κίνδυνο τις Κάννες. Υπάρχει εκτεταμένη σύγχυση σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο θα εφαρμοστούν οι δασμοί στις ταινίες ξένης παραγωγής. Εάν τεθούν σε ισχύ, απειλούν να διαλύσουν ένα δίκτυο ξένων επιδοτήσεων στις οποίες βασίζονται τα στούντιο και οι ανεξάρτητες εταιρείες για να χρηματοδοτήσουν τις ταινίες τους. Οι ευρύτεροι δασμοί έχουν ήδη τη δυνατότητα να αυξήσουν το κόστος παραγωγής, καθώς τα υλικά για σκηνικά και κοστούμια που αποστέλλονται από χώρες όπως η Κίνα, φορολογούνται σε μεγάλο βαθμό. Εάν τα επιτόκια αυξηθούν ή παραμείνουν στα σχετικά υψηλά επίπεδά τους, αυτό αυξάνει το κόστος κεφαλαίου, καθιστώντας πιο δύσκολη την εξασφάλιση χρηματοδότησης που απαιτείται για την παραγωγή ταινιών. Η φθίνουσα αξία του δολαρίου, επίσης, σημαίνει ότι τα γυρίσματα ταινιών στο εξωτερικό θα είναι πιο ακριβά.
Φεστιβάλ Καννών: Πώς μπορεί να επηρεαστεί από τους δασμούς Τραμπ
Αυτό δεν σημαίνει τίποτα για τις δευτερογενείς επιπτώσεις των δασμών, όπως η πιθανότητα μιας παγκόσμιας ύφεσης. Αυτό που περιπλέκει περαιτέρω την κατάσταση είναι ο τρόπος με τον οποίο εφαρμόζονται αυτοί οι δασμοί. «Οι δασμοί είναι το κυρίαρχο μακροοικονομικό πράγμα που συμβαίνει αυτή τη στιγμή, αλλά υπάρχουν τόσες πολλές αλλαγές που είναι δύσκολο να γνωρίζουμε πώς θα είναι σε τρεις ή τέσσερις μήνες, πόσο μάλλον τον επόμενο χρόνο», λέει ο Glen Basner, ιδρυτής του FilmNation. Ο Gaëtan Bruel, πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Κινηματογράφου της Γαλλίας, λέει ότι οι θέσεις της κυβέρνησης Τραμπ «προκαλούν μεγάλη ανησυχία στην Ευρώπη». Εάν οι δασμοί που επικεντρώνονται στις ταινίες προχωρήσουν, προβλέπει ότι «όλοι θα χάσουν, ξεκινώντας από την ίδια την αμερικανική βιομηχανία. Η Ευρώπη, και ιδιαίτερα η Γαλλία, είναι σημαντικές αγορές για αμερικανικά έργα». Οι ταινίες από τις ΗΠΑ αντιπροσωπεύουν περίπου το 60% του περιεχομένου που καταναλώνουν οι άνθρωποι στην Ευρώπη.
Η Sarah Lebutsch, ανώτερη αντιπρόεδρος πωλήσεων και διανομής στην Protagonist Pictures, δεν πιστεύει ότι οι αγοραστές θα απομακρυνθούν από τις αμερικανικές ταινίες σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Είναι συγκρατημένα αισιόδοξη ότι οι καλύτερες ιστορίες θα βρουν τον τρόπο για διανομή σε όλο τον κόσμο, ανεξάρτητα από το πού γυρίζονται. «Δεν έχουμε δει ακόμη πολιτικά υποκινούμενες αποφάσεις σχετικά με ταινίες που προέρχονται από συγκεκριμένες περιοχές», λέει. «Για τους διανομείς, έχει να κάνει περισσότερο με τη δύναμη του πακέτου ή την τελική ταινία».
Αν ο κόσμος βυθιστεί σε ύφεση, τα διεθνή σύνορα δεν θα είναι αρκετά για να αντέξουν το οικονομικό βάρος. Όλοι θα επηρεαστούν. «Τι θα σημαίνει αυτό για τον κινηματογράφο;» αναρωτιέται το Variety στο δημοσίευμά του, τονίζοντας πως οι ταινίες θα εξακολουθούν να είναι προσιτές μορφές ψυχαγωγίας μιας και ένα εισιτήριο για μια ταινία κοστίζει πολύ λιγότερο από όσο ξοδεύουν οι άνθρωποι για να πάνε σε μια συναυλία ή έναν αγώνα ποδοσφαίρου.
Όταν υποχώρησε η πανδημία, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι που κάποτε αγόραζαν εισιτήρια για πιο ασυνήθιστες, πρωτότυπες ταινίες δεν επέστρεψαν στους ίδιους αριθμούς με τους νεότερους σινεφίλ. Αλλά τον τελευταίο χρόνο περίπου, τα ανεξάρτητα στούντιο σημείωσαν μεγάλες επιτυχίες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, έχουν αναδιαμορφωθεί. Αυτό λειτούργησε με τις ταινίες τρόμου «Late Night With the Devil» και «Longlegs», που κυκλοφόρησαν από την IFC και την Neon. Επίσης, ταινίες όπως το «Anora», το «Conclave» και το «The Brutalist» συγκέντρωσαν εντυπωσιακά έσοδα, αποδεικνύοντας ότι εξακολουθεί να υπάρχει κοινό για αυτά τα projects τα οποία αγκαλιάζουν οι Κάννες, ειδικά αν προσφέρουν κάτι ξεχωριστό από τις γενικές ταινίες δράσης που παράγουν τα μεγάλα στούντιο.
Παρόλο που το Χόλιγουντ μπορεί να μην είναι ιδεολογικά ευθυγραμμισμένο με τον Τραμπ, «πολλές διασημότητες και στελέχη έχουν επιλέξει να κρατήσουν τις αντιρρήσεις τους για τον εαυτό τους» καθώς έχει ξεκινήσει η δεύτερη θητεία του Αμερικανού προέδρου, «ίσως φοβούμενοι τις επιπτώσεις στην καριέρα τους που θα μπορούσαν να υποστούν. Η επιστροφή του Τραμπ στην εξουσία και η προθυμία του να την χρησιμοποιήσει για να τιμωρήσει τους εχθρούς του είχε ανατριχιαστικό αντίκτυπο όσον αφορά την παραγωγή πιο αμφιλεγόμενων ταινιών. Το 2004, οι Κάννες απένειμαν το κορυφαίο βραβείο τους, τον Χρυσό Φοίνικα, στο «Φαρενάιτ 9/11», την καυστική εκδοχή του Μάικλ Μουρ για την απόφαση του Τζορτζ Μπους να εισβάλει στο Ιράκ. Σήμερα, τα πολιτικά φορτισμένα ντοκιμαντέρ, ιδιαίτερα αυτά που στοχεύουν τον νυν πρόεδρο, αποτελούν είδος υπό εξαφάνιση, καταλήγει το δημοσίευμα.
Με πληροφορίες από Variety
