«Πώς μπορώ να κάθομαι, όταν πεθαίνουν παιδιά στην Ουκρανία;»: Εγκαταλείπει τη ζωή του για να πάει στον πόλεμο

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια ο Lee Zion διηύθυνε μία μικρή, τοπική εφημερίδα στη Μινεσότα των ΗΠΑ. Μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, όμως, αισθάνθηκε την ανάγκη να εγκαταλείψει  τα πάντα και να πάει στο μέτωπο ώστε να συνδράμει τους αμάχους. 

«Έχω κάνει όλα τα εμβόλιά μου. Έχω αποθηκεύσει τα προσωπικά μου είδη, χάρισα αντικείμενα. Έδωσα για υιοθεσία δύο γάτες» είπε ο 54χρονος. «Προσπαθώ να μάθω τη γλώσσα. Μπορώ να επικοινωνήσω για τις βασικές μου ανάγκες. Όπως "θέλω ένα μπισκότο"». 

Πρώτη του δουλειά ήταν να βρει νέο ιδιοκτήτη για την εφημερίδα του, τη Lafayette Nicollet Ledger, και το έργο του δεν ήταν εύκολο. Ο ίδιος εργάζεται 80 ώρες εβδομαδιαίως, όπως είπε στον Guardian. Είναι «ιδιοκτήτης, αρχισυντάκτης, ρεπόρτερ, φωτογράφος» μεταξύ άλλων. 

Επιχείρησε να πουλήσει την εφημερίδα, αλλά δεν στάθηκε τυχερός και στη συνέχεια ακολούθησε άλλο μονοπάτι, τη χάρισε. 

«Μπορείς να γίνεις ο ιδιοκτήτης μίας εβδομαδιαίας εφημερίδας, ΔΩΡΕΑΝ» έγραψε σε αγγελία που ανήρτησε, ενημερώνοντας πως θέλει την αφήσει σε καλά χέρια. «Ο επόμενος ιδιοκτήτης πρέπει να δείξει πως εκείνος ή εκείνη έχει εμπειρία και το κίνητρο για να αναλάβει την πρόκληση». 

Ο 37χρονος Robert Lawson, κάτοικος της περιοχής και πρώην συντάκτης σε άλλη εφημερίδα, απάντησε στην αγγελία κρίνοντας πως η ευκαιρία είναι «τέλεια». Το ίδιο εκτίμησε και ο 54χρονος, που τον επέλεξε. 

Ο Zion εργάζεται στον χώρο εδώ και δεκαετίες. Είχε ξεκινήσει από του Μπρούκλιν αλλά αποφάσισε να εργαστεί στη Ledger καθώς είχε γίνει αποδέκτης πολύ άσχημων συμπεριφορών στην έως τότε πορεία του. Το 2018 αγόρασε, τελικώς, την εφημερίδα, έναντι 31.000 δολαρίων. 

Η μεγάλη απόφαση

Με την έναρξη του πολέμου, όμως, η ζωή του άλλαξε και του δημιουργήθηκε η ανάγκη να συντρέξει τους αδύναμους. 

«Πώς μπορώ να κάθομαι άνετα στο γραφείο μου, ενώ πεθαίνουν παιδιά στην Ουκρανία;» διερωτήθηκε. «Αν με θέλουν για καθηγητή, θα είμαι καθηγητής. Εάν θέλουν να είμαι ο τύπος που οδηγεί το φορτηγό, μεταφέρει προμήθειες, θα το κάνω. Εάν θέλουν να βοηθήσω στις επιχειρήσεις καθαρισμού στη Μπούσα κι άλλες πόλεις, θα βοηθήσω στο καθάρισμα» ανέφερε, δηλώνοντας έτοιμος για κάθε δουλειά. 

Θα μείνει στη χώρα «για όσο διάστημα με θέλουν. Και ποιος ξέρει, υπάρχει Ιουδαϊκή κοινότητα στην Ουκρανία. Μπορεί να βρω ένα σπίτι μεταξύ των μελών της». 

Ελπίζει πως η δική του επιλογή θα πείσει κι άλλα άτομα να εγκαταλείψουν τη βολή τους για τη βοήθεια του συνανθρώπου. 

«Παρότι είναι σημαντική ιστορία, εγώ δεν είμαι το πιο σημαντικό κομμάτι της ιστορίας» επεσήμανε. Στόχος της δημόσιας τοποθέτησής του, όπως είπε, είναι να σκεφτούν όσοι τον ακούσουν: «Εάν αυτός ο τύπος μπορεί να πάει στην Ουκρανία, γιατί δεν μπορώ κι εγώ;». 

Εάν σταθεί τυχερός, όπως είπε, θα ταξιδέψει στις 15 Ιουλίου. 

Με πληροφορίες από Guardian