Πώς ένα σπάνιο ωδικό πτηνό της Αυστραλίας ξεχνάει το ερωτικό κάλεσμα προς την σύντροφό του

How an endangered Australian songbird is forgetting its love songs Facebook Twitter
Australian Geographic
0

Nέα μελέτη διαπιστώνει ότι η απώλεια της μελωδίας και του τραγουδιού θα μπορούσε να είναι ένα κακό σημάδι για ένα από τα πιο σπάνια ωδικά πουλιά της Αυστραλίας, τον βασιλικό honeyeater.

Κάποτε υπήρχαν σμήνη εκατοντάδων πουλιών σε όλη τη νοτιοανατολική Αυστραλία, αλλά πλέον πιστεύεται ότι υπάρχουν μόνο μερικές εκατοντάδες στην άγρια ​​φύση.

Τα πουλιά είναι γνωστά καθώς μιμούνται τα τραγούδια άλλων ειδών αν και δεν υπάρχει σαφής θεωρία για το γιατί το κάνουν αυτό.

Η μελέτη ωστόσο αυτή, διαπίστωσε ότι σύντομα αυτή η μίμηση μπορεί να μην είναι μια επίδειξη δεξιοτήτων ενός αρσενικού για να προσελκύσει το θηλυκό. Αντίθετα, πλέον ενδεχομένως να είναι ένα σύμπτωμα μιας «απώλειας της φωνητικής κουλτούρας» που θα μπορούσε να δυσκολέψει τα πουλιά να βρουν σύντροφο.

Οι πληθυσμοί έχουν φτάσει σε τόσο χαμηλούς αριθμούς, που τα νεαρά αρσενικά δεν έχουν την ευκαιρία να μάθουν τις ξεχωριστές αυτές κλήσεις ζευγαρώματος από άλλους ενήλικες, σύμφωνα με τον δρ Ross Crates, οικολόγο στη σχολή περιβάλλοντος και κοινωνίας του Fenner στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας.

«Τα καημένα τα πουλιά δεν έχουν την ευκαιρία να διδαχθούν τι πρέπει να τραγουδούν», είπε ο Crates.

Όταν τα συγκεκριμένα, υπό εξαφάνιση πουλιά, εμφανίζονται ως νεοσσοί, τα αρσενικά μένουν σχετικά ήσυχα για να αποφύγουν να προσελκύσουν την προσοχή.

Αυτό σημαίνει ότι αργότερα οι νέοι μαθαίνουν τα τραγούδια ζευγαρώματος από τα ενήλικα αρσενικά.

Αλλά αν δεν υπάρχουν αρκετά από αυτά, σύμφωνα με τον Crates, τότε θα μιμηθούν απλώς τους ήχους άλλων πουλιών.

Και αυτοί οι ήχοι δεν είναι εκείνοι, που ακούν τα θηλυκά του είδους.

Η μελέτη του Crates, στο περιοδικό Proceedings of the Royal Society B, δείχνει ότι αυτά τα πουλιά που δεν μαθαίνουν να τραγουδούν το συνηθισμένο τραγούδι τους είναι λιγότερο πιθανό να βρουν έναν σύντροφο.

Ο Dean Ingwersen είναι ο επικεφαλής του προγράμματος στο BirdLife Australia και συντονίζει επίσης ένα εθνικό πρόγραμμα ανάκαμψης για το είδος αυτό των πουλιών.

Για τη μελέτη, οι ερευνητές κατέγραψαν πουλιά στην άγρια ​​φύση και σε αιχμαλωσία, και ανέλυσαν τις ηχογραφήσεις από το 1986.

Ο Ingwersen, που είναι συν-συγγραφέας της μελέτης, δήλωσε ότι με την πάροδο του χρόνου η πολυπλοκότητα των τραγουδιών φαίνεται να μειώνεται.

Ο Crates και οι συνάδελφοί του δοκιμάζουν την ανακάλυψή τους σε προγράμματα αιχμαλωσίας αναπαραγωγής που οργανώνει η Taronga Conservation Society.

Εδώ και χρόνια, τα νεαρά πουλιά ακούν ηχογραφημένες μελωδίες ενηλίκων μέσα στα κλουβιά τους.

Η ομάδα έχει πλέον τοποθετήσει δύο ενήλικες σε γειτονικά κλουβιά για να δουν αν αυτό μπορεί επίσης να βοηθήσει τα νεαρά αρσενικά να μάθουν το σωστό τραγούδι πριν αφεθούν ελεύθερα στο φυσικό περιβάλλον.

Με πληροφόιρες του Guardian

Διεθνή
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ