Σε όλες τις διαφημιστικές καμπάνιες μόδας στον κόσμο, τα μοντέλα περνούν από εξονυχιστικά κάστινγκ πριν επιλεγούν, αλλά η εταιρεία εσωρούχων Underargument αποφάσισε να διαλέξει τα μοντέλα της με αποκλειστικό κριτήριο τις απόψεις τους και όχι την εμφάνισή τους.
Το 2018 η ιδρυτής του brand Maïna Cissé εμπνεύστηκε την ιδέα του «τυφλού» αντι-κάστινγκ για τις γυναίκες που θα φωτογραφίζονταν με τη νέα κολεξιόν εσωρούχων της, με βάση τις ιστορίες που είχαν να αφηγηθούν και όχι στην εξωτερική τους εικόνα.
Από τότε, η Cissé ζητά από όσες ενδιαφέρονται να υποβάλουν γραπτώς τις ιστορίες τους, με αφορμή κάποιο θέμα που εξερευνά η συλλογή της - από το πρόβλημα του περφεξιονισμού, της μάταιης επιδίωξης μιας άπιαστης τελειότητας, μέχρι την καθημερινότητα των μακροχρόνιων σχέσεων.
Διαβάζοντας τα γραπτά τους και χωρίς να δει ούτε μία φωτογραφία ή να γνωρίζει τις αναλογίες τους, η Cissé επιλέγει με σιγουριά τις γυναίκες που έχουν κάτι να πουν. «Δεν συναντιόμαστε ποτέ πριν την φωτογράφιση, αλλά ποτέ δεν είχαμε μια κακή ημέρα στο στούντιο».
«Είστε περισσότερα από απλώς ένα κορμί και οι ιστορίες σας είναι πολύτιμες», επαναλαμβάνει η σχεδιάστρια που όπως λέει θέλει να μετακινήσει το κέντρο του ενδιαφέροντος από τα κορμιά στις ιστορίες. Μοντέλα όπως η Naomi, η Roisin και η Mary, μιλούν για την κακοποίηση, τα φύλα και την πολυσυντροφικότητα.
«Ο καθένας έχει διαφορετική εμφάνιση αλλά όλοι είμαστε καταπληκτικοί», σχολιάζει η Cissé εξηγώντας τη φιλοσοφία της. Κάθε βδομάδα λαμβάνει πάνω από 50 συμμετοχές και οι φωτογραφίσεις γίνονται κάθε τέσσερις με έξι εβδομάδες. To Instagram του brand είναι πλέον γεμάτο με τις ιστορίες των γυναικών και τις φωτογραφίες τους.
Η τακτική διαδικασία βοηθά στον εμπλουτισμό των μεγεθών και των στιλ της Underargument. «Ξεκίνησα με δέκα μεγέθη σουτιέν και τώρα έχω περισσότερα από 40. Από το 28a έως 38e. Του χρόνου θα έχουμε ακόμα περισσότερα μεγέθη».
Η σχεδιάστρια μεγάλωσε στη Νορμανδία και το 2008 μετακόμισε στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου εργάστηκε στον χώρο μάρκετινγκ. Η έμπνευση για το αντι-κάστινγκ προέκυψε φυσικά και αυθόρμητα ως αντίδραση σε αυτή την εμπειρία. «Επειδή ανήκω σε μειονότητα, είδα ότι πολλά brands ήθελαν να τικάρουν κουτάκια, να αυτο-επαινεθούν επειδή διάλεξαν έγχρωμα μοντέλα, ή μεγαλύτερα σε μέγεθος ή με περισσότερες καμπύλες, αντί να μείνουν στην ασφαλή ζώνη» αναλογιών.
Παρακολουθώντας ένα συνέδριο, θυμάται να φτάνει στα όριά της όταν ένας εκτελεστικός διευθυντής μιας μεγαλύτερης φίρμας σχολίασε ότι είχαν «αγκαλιάσει την τάση της διαφορετικότητας». «Αυτό με διέλυσε, επειδή οι άνθρωποι δεν είναι τάσεις, οι μειονότητες δεν είναι τάσεις, είναι άνθρωποι που δεν μοιάζουν με μοντέλα. Δεν είναι τάσεις».
«Προσκαλώ ανθρώπους λέγοντας: "Αν δεν βλέπεις τον εαυτό σου εδώ, αυτός είναι ένας ακόμα λόγος για να μας στείλεις την ιστορία σου. Πρέπει να είμαστε θαρραλέοι και ορατοί, έτσι θα εξελιχθεί η νόρμα».
Με πληροφορίες από Guardian
σχόλια