Όταν κάποιοι σκοτώνουν τα καγκουρό, κάποιοι άλλοι ψάχνουν τον μάρσιπό τους για ορφανά...

Στη Νότια Αυστραλία υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων με μία τρυφερή αποστολή: να "ψαχουλεύει" τα νεκρά σώματα των καγκουρό, να αναζητά μέσα στους μάρσιππούς τους για μωρά που είναι ακόμη ζωντανά και να μεταφέρει τα ορφανά με ασφάλεια σε ένα ορφανοτροφείο για καγκουρό. Ειδικά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, αλλά και τα Χριστούγεννα οπότε και παρατηρείται έκρηξη τροχαίων με θύματα ενήλικα ζώα, αλλά και βιαιοπραγίες εναντίον τους. Στο πλαίσιο της ανατροφής τους, τα ορφανά καγκουρό προσαρμόζονται στη νέα τους ζωή σταδιακά, μαθαίνοντας για λίγο να βρίσκουν καταφύγιο σε πάνινους μάρσιππους, στους οποίους μπαίνουν πρόθυμα, πιστεύοντας ακόμη ότι είναι η μαμά τους...

“I come from a family of pouch-checkers,” @serenaspeaks writes in an @nytimes story about people who check the bodies of dead kangaroos in search for live joeys. Taking up that family heritage, @serenaspeaks set out on a mission to save some joeys, centered in Coober Pedy, Australia, an opal-mining town that’s the home of Josephine’s Gallery and Kangaroo Orphanage, run by a couple who take in about 100 joeys a year — the overwhelming majority of them road-accident survivors. On a recent Sunday, Josephine Brennan-Kuss and her husband, Terry, had six charges in their care, all hanging below the television in man-made pouches, like stockings at Christmas. To read more about baby #kangaroos, visit the link in our profile.

A post shared by The New York Times (@nytimes) on Jun 26, 2017 at 1:39pm PDT