Μπρουνέι: «Μας έλεγαν οι πέτρες να είναι μικρές» - Δύο γκέι μιλούν για τα φρικτά βιώματα στο κρατίδιο που σκοτώνει τους ομοφυλόφιλους

Ο Zoella και ο Shahiran είναι ομοφυλόφιλοι, πρώην πολίτες του Μπρουνέι, του κρατιδίου που εδώ και μερικές ημέρες έχει ενεργοποιήσει τη θανατική ποινή για πολίτες που διαπιστωθεί ότι είναι ομοφυλόφιλοι. 

Τα βιώματα που επιλέγουν να μοιραστούν δημοσίως είναι άκρως τραυματικά.

«Με μεγάλωσαν λέγοντας μου ότι οι πέτρες που έπιαναν τα χέρια μου έπρεπε να είναι μικρές για να μπορούν να σκοτώνουν πιο εύκολα το θύμα. Ήταν τραγικό. Φοβόμουν να μιλήσω για τον εαυτό μου, φοβόμουν τους ανθρώπους. Αυτό κάπως σταμάτησε, όταν έφτασα στο Λονδίνο», εξηγεί ο Shahiran. 

Από την άλλη ο Zoella εξηγεί: «Δεν κινούμαι και δεν μιλάω με θηλυπρέπεια. Αυτός ήταν και ο μόνος τρόπος μου για να μην ασχολείται μαζί μου το μάτι του κράτους μέχρι να καταφέρω να αποδράσω».

Πέρα από τα όσα σπαρακτικά εξομολογούνται, οι δύο άντρες αποκαλύπτουν κάτι ανατριχιαστικό. Κανείς από τους δύο δεν μπόρεσε εύκολα να κάνει φίλους πίσω στο Μπρουνέι, κανείς δεν μπόρεσε να μιλήσει ποτέ ανοιχτά για τον σεξουαλικό του προσανατολισμό, καθώς μία τέτοια πληροφορία μπορεί ανά πάσα στιγμή να σημάνει το τέλος της ζωής αυτού που την εξομολογείται. 

Επίσης, όπως λένε, είναι το πλέον εύκολο να υπονοήσεις ότι κάποιος είναι ομοφυλόφιλος για να βρεθεί σε σοβαρές περιπέτειες με τον Νόμο και τα έκνομα παρακλάδια του Μπρουνέι. 

«Αν το είπα ποτέ στους γονείς μου;», λέει ο Zoella. «Ακόμη κι αν αποφάσιζα να το κάνω, ακόμη κι αν γνώριζα ότι μπορεί να ήταν υποστηρικτικοί μαζί μου και πάλι θα φοβόμουν ότι ίσως καταλήξω νεκρός», παραδέχεται, περιγράφοντας με ελάχιστες λέξεις τον ζόφο που σκεπάζει τη LGBTQI+ κοινότητα στο Ντουμπάι. 

Στο τέλος της ημέρας, οι περισσότεροι νέοι προσπαθούν να βρουν δουλειά κάπου στην Ευρώπη και απλώς να αποδράσουν, χωρίς να διαμαρτυρηθούν, χωρίς να μπουν σε ακτιβιστικές διαδικασίες, χωρίς να το ρισκάρουν καν... Ξέρουν ότι η θανατική ποινή τώρα και η στοχοποίηση κατά το παρελθόν είναι μονόδρομος. Όπως και η διαφυγή ως εναλλακτική επιβίωσης...